جنگجویان طالبان خانه به خانه می روند و با دختران 12 ساله به اجبار ازدواج می کنند و آنها را مجبور به بردگی جنسی می کنند همان طور که بخش های وسیعی از افغانستان را از کنترول نیروهای دولتی خارج می کنند.
فرماندهان جهادی به امامان مساجد مناطق تحت تصرف دستور داده اند که لیست زنان مجرد 12 تا 45 ساله را برای ازدواج با جنگجویان شان برای آنها بیاورند، زیرا جنگجویان  آنها را "غنیمت" یا "غنایم جنگی" می دانند - که باید بین فاتحان تقسیم شود.
جنگجویان خانه به خانه می روند تا غنایم خود را مطالبه کنند، حتی کمد لباس خانواده ها را برای تعیین سن دختران قبل از اینکه آنها را مجبور به انجام خدمت جنسی کنند، نگاه می کنند.
رفتار وحشیانه علیه زنان و دختران تازه ترین نشانه سقوط نظامی افغانستان است که باعث شد رئیس جمهور افغانستان فرمانده ارشد خود را برکنار کند.
یکی از روزنامه نگاران زن از فرار خود از شهری در شمال افغانستان - که وی نامی از آن شهر نبرد - و مخفی شدن همراه کاکای خود از ترس اینکه امارت اسلامی او را تعقیب کرده و اعدام کنند، توضیح داد.
این دختر 22 ساله گفت که با پوشیدن برقع از دید افراد مسلح طالبان فرار کرد و با کاکای خود به روستای نزدیک رفت-اما پس از اطلاع  به شبه نظامیان از حضور وی، مجبور به فرار مجدد شد.
او که اکنون در مکانی دور افتاده در جایی در شمال کشور قرار گرفته است، گفت که از جان و امنیت خود و خانواده اش می ترسد. آیا دوباره به خانه می روم؟ آیا دوباره پدر و مادرم را می بینم؟ کجا بروم؟  چگونه زنده خواهم ماند؟
در همین حال، مردم وحشت زده از شهر قندوز - که هفته گذشته توسط طالبان تصرف شده بود - فرار کردند، از حملات تلافی جویانه جنگجویان جهادی خبر می دهند که هر فردی را که با دولت مرتبط بود دستگیر کرده و آنها را گردن زده یا اعدام کردند.
طالبان در حال حاضر بیش از 10 ولایت از 34 مرکز ولایات افغانستان را تصرف کرده و بیشتر شهرهای بزرگ این کشور را در یک حمله تند و سریع محاصره کرده است که نیروهای دولتی تا حد زیادی تسلیم شده اند.
این روزنامه نگار که از ترس اینکه طالبان او را بیابند ناشناس صحبت کرد، به گاردین گفت که هفته گذشته هنگامی که جنگجویان به خانه وی در شمال کشور نزدیک شدند، زندگی او رو به وخامت گذاشت.
وی از فرار خود این چنین توضیح داد جنگجویان طالبان با موشک و تفنگ به شهر حمله می کردند و در زیر چادری یا برقع کامل افغانی پنهان شده بود، فرار کرد.
او به همراه کاکایش به روستای مجاور فرار کردند اما مطلع شد که مردم محلی در مورد ورود او به طالبان اطلاع داده اند - و اگر جنگجویان به آنجا برسند و او را در آنجا بیابند  کشته خواهند شد.
این دو تن دوباره فرار کردند، این بار دو ساعت با پای پیاده به مکانی دورتر رفتند، جایی که او اکنون در آنجا ساکن شده است. او بعد از فرار، پس از قطع شدن تمام خطوط تلفون در شهر، هیچ تماسی با والدین خود نداشته است.
طالبان پس از تصرف تعداد انگشت شماری از مراکز ولایات، بیشتر در شمال کشور، اکنون شهر مزارشریف را در نظر خود دارند-رئیس جمهور به آنجا رفت تا نیروهای خود را جمع آوری کرده و با فرماندهان جنگ محلی بخاطر جلوگیری از اغتشاشات گفتگو کرد.
غنی با عطامحمد نور، رهبر قدرتمند مزارشریف و عبدالرشید دوستم، فرمانده شناخته شده ضد طالبان که در صفوف جنگ با شوروی خدمت می کرد، ملاقات کرد تا پس از درگیری ها در روز سه شنبه، دفاع از شهر را برنامه ریزی کند.
رئیس جمهور افغانستان همچنین فرمانده ارشد خود، جنرال ولی احمدزی را پس از یک سری شکست ها در میدان جنگ، که سربازان زخمی و خونینی برجا گذاشته بود، برکنار کرد و جنرال هیبت الله علیزی را، جایگزین وی کرد.
در حالی که غنی تلاش می کند تا در برابر طالبان از کشور دفاع کند، جنگ جان صدها هزار افغانی را که مجبور به فرار از اسلحه، بمب و آزار و اذیت طالبان شده اند، گرفته است.
طالبان به سرعت قلمرویی را در افغانستان تصرف کردند، از ماه آپریل زمانی که جو بایدن گفت که به وعده دونالد ترامپ مبنی بر خروج همه نیروهای آمریکایی از این کشور تا 11 سپتامبر عمل خواهد کرد، شروع شد.
در حالي كه نيروهاي آمريكايي به طور كامل خارج شدند، جهادی ها دستاوردهايي زیادی به دست آورده اند- مناطق روستايي را زیادی به دست آوردند و حوزه های امنیتی كه دفاع ضعيفي دارند، تصرف كرده اند.
رئیس جمهور اشرف غنی در ابتدا این تهدید را بی اهمیت شمرد و گفت که عمداً نیروهایش را به شهرهایی کشانده است که دفاع از آنها آسان تر است.
اما به نظر می رسد که این تاکتیک نتیجه معکوس داشته و بیش از 10 مرکز ولایت در کمتر از یک هفته به دست امارت اسلامی افتاده و اکثر شهرهای بزرگ داخل کشور محاصره شده اند.
آگاهان هشدار داده اند که در مناطقی که امارت اسلامی تصرف کرده اند، رفتن به مکتب، کار یا خروج از خانه بدون محرم برای زنان ممنوع شده است.
ماه گذشته، گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه جنگجویان به امامان مساجد و بزرگان قومی دستور داده بودند تا لیست تمام زنان 15 تا 45 ساله مجرد یا بیوه را تهیه کنند تا بتوانند با جنگجویان ازدواج کنند.
اما ، روت پولارد ، نویسنده مقاله برای بلومبرگ گفت که این موضوع اکنون به دختران 12 ساله نیز کشیده شده است.
او نوشت: "اکنون طالبان در برخی مناطق خانه به خانه می روند و لیست زنان و دختران بین 12 تا 45 سال را تهیه می کنند تا جنگجویان با آنها به اجبار ازدواج کنند."
به گفته عمر صدر، استاد سیاست در دانشگاه آمریکایی افغانستان، جنگجویان طالبان تحت تفسیر سختگیرانه از اسلام خود را مجاز به انجام این کار می دانند زیرا زنان را به عنوان کنیز یا کالا می بینند.
این بدان معناست که پس از یک نبرد، زنان به عنوان "غنیمت" یا "غنایم جنگی" تلقی می شوند تا بین فاتحان تقسیم شوند.
وی گفت: "آنها حتی مجبور نیستند با آنها ازدواج کنند، این نوعی بردگی جنسی است."
به علاوه اینکه این عمل نوعی "پاکسازی قومی" را نشان می دهد در حالی که فرهنگ های دیگر مجبورا با گروه پشتون های طالبان تلفیق شده اند.
ارزیابی وضعیت امنیتی به طور فزاینده ای بد است، زیرا منابع اطلاعاتی آمریکا هشدار داده اند که پایتخت مورد حمایت شدید کابل - یکی از معدود شهرهایی که در حال حاضر مورد حمله طالبان قرار نگرفته است - ممکن است در کمتر از یک ماه سقوط کرده و کنترل کشور را به امارت اسلامی بدهد.
مقامات آمریکایی پیش تر گفته بودند که کابل پس از عقب نشینی نیروهای آمریکایی می تواند بین 6 ماه تا یک سال دوام بیاورد، اما اکنون پس از یک سری پیروزی های طالبان، این ارزیابی را به شدت کاهش داده است.
کسانی که در تأمین امنیت دیپلمات های آمریکایی در کابل مشارکت داشتند به واشنگتن پست گفتند که اکنون در حال برنامه ریزی احتمالی برای خارج کردن کارکنان خود در صورت از بین رفتن امنیت در عرض 90 روز هستند.
برخی دیگر این بازه زمانی را کوتاه تر کرده و می گویند فروپاشی تنها در 30 روز امکان پذیر است.
در حالی که طالبان مشتاق است خود را در صحنه بین المللی به عنوان یک دولت  قانونی در انتظارمعرفی کند و ادعا می کند که اقدامات رادیکال گذشته خود را رها کرده است ، کسانی که در صحنه هستند داستان بسیار متفاوتی را بیان می کنند.
اما حتی در حالی که طالبان نیروهای دولتی را شکست می داد، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا هیچ اشاره ای به تاخیر مهلت خود برای خروج همه نیروهای آمریکایی تا 31 اگوست نکرد، در عوض روز سه شنبه از رهبران افغانستان خواست تا  "برای خودشان بجنگند".
وی در واشنگتن به خبرنگاران گفت: "من از تصمیم خود پشیمان نیستم" که نیروهای آمریکایی را پس از دو دهه جنگ از افغانستان خارج کردم.
در حالی که درگیری ها ادامه داشت، دیپلمات های آمریکایی به شدت تلاش می کردند تا در مذاکرات دولت افغانستان و طالبان در دوحه، جایی که نماینده ویژه واشنگتن، زلمی خلیلزاد، اسلام گرایان تندرو را به پذیرش آتش بس دعوت می کرد، جان تازه ای ببخشند.
یبایدن تاکید کرده است که واشنگتن همچنان از نیروهای امنیتی افغان با حملات هوایی، غذا، تجهیزات و پول حمایت می کند.
آنها باید بخواهند بجنگند. وی گفت که آنها از طالبان بیشتر بوده اند.
طالبان تا حد زیادی نسبت به اقدامات صلح آمیز بی تفاوت به نظر می رسند و به نظر می رسد قصد پیروزی نظامی برای بازگشت به قدرت پس از سقوط 20 سال پیش در پی حملات 11 سپتامبر را داشته اند.
به نظر می رسد که شورشیان در حال تثبیت تسلط خود بر شهرهای تصرف شده در شمال هستند، دود از مغازه های سوزان تخریب شده در طول جنگ بر می خاست، شبه نظامیان تفنگدار در خیابان های قندوز با پای پیاده و در موترهای زرهی گشت می زنند.
طالبان پس از تسخیر بیشتر مناطق شمالی، پس از تصرف شبرغان در غرب و قندوز و تالقان در شرق، بزرگترین شهر این منطقه، مزار شریف - که مدت ها به عنوان پایه اصلی برای کنترل دولت بر منطقه محسوب می شد - را مورد توجه قرار داده اند.
مزار شاهد خونین ترین نبردها در جریان تهاجم طالبان بر زمین در دهه 1990 بود و گروه های حقوقی که جهادی ها را به کشتار بیش از 2000 غیرنظامی - عمدتا هزاره های شیعه - پس از تصرف شهر در سال 1998 متهم کردند.