صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

امیدها در تأثیر گزاری نشست فوق العاده

-

امیدها در تأثیر گزاری نشست فوق العاده

رئیس جمهور و سیاسیون حوزه جمهوریت در حالی به فکر چاره اندیشی مهار جنگ افتاده اند که طالبان در دو فاز جنگ و دیپلماسی بسیار فعالانه عمل میکنند. رهبران گروه طالبان در جریان هفته قبل سفر دو روزهی به چین داشتند و با مقامات این کشور گفتگو و رایزنی کردند، اینکه در پشت پرده گفتگوها چه نکاتی مورد بحث قرار گرفته است تا هنوز معلوم نیست؛ اما ظاهر این دید و باز دید به هدف قطع جنگ و تداوم گفتگوهای صلح عنوان شده است. این گروه در داخل افغانستان نیز حملات شان را تشدید نموده و پس از به خاک و خون کشیدن ولسوالیها، اکنون ساز و کار حمله به مراکز شهرها را روی دست گرفته اند. شهرهای هرات، قندهار و غزنی مهمترین اهداف این گروه را تشکیل میدهند که هر کدام اهمیت استراتژیک خاصی برای طالبان دارد، این روزها حملات شدید در شهرهای هرات و قندهار جریان دارد، طالبان در صدد ایجاد مرکزیت سوق و اداره در یکی از این کلان شهرها است که از لحاظ موقعیت ارزشی، شهر قندهار دارای جایگاه ممتاز و ویژه برای این گروه میباشد؛ زیرا در زمان حاکمیت شان نیز این شهر حکم پایتخت طالبان را داشت.
با این حال، طالبان عملا در حال حاضر به مذاکرات بین الافغانی پشت کرده اند، قرار اعلامیه ختم دیدار هیأت های دولت و طالبان قرار بود که این مذاکرات در دور بعدی در سطح وسیع تر برگزار شود؛ اما چنین نشد اکنون میدان جنگ بیش از میز دیپلماسی گرم است. الحق و الانصاف، دولت افغانستان تا این دم در برابر خواستههای گوناگون این گروه تمکین کرده است، اینکه هدف دولت صلح و برقراری ثبات است حتی بدبین ترین فرد هم در این قبال مشکوک نیست؛ اما طالبان با استفاده از این تمکین و فرصت ها که دولت به آنان داده است به سان پلهی سیار، سو استفاده نموده و از هر زاویهی که امکان صعود برای شان مهیا بوده با استفاده از این پله راه را پیموده اند. به نظر میرسد که دولت آنچه که تحت عنوان حسن نیت جهت پیشبرد صلح گفته میشد ادا کرده است، بزرگترین عامل ضربه به دولت و تقویت طالبان، رهایی پنجهزار جنایت کار این گروه بود که زیر چتر حسن نیت آنان را آزاد نمود تا قطرات اشک بیوه زنان و فرزندان یتیم این سرزمین بر سر و صورت قاتلین شوهران و پدران شان نریزد، این چتر بدترین چتری بود که حکومت در دو دهه حضورش اولین بار آن را برای طالبان گستراند.
طالبان از این امتیاز سوء استفاده کرده و با به کارگیری این ملیشهها، برعلیه دولت، حملات شان را شدت بخشیدند تا جایی که اکنون موازنه به گونهی در حال تغییر است که بخش هایی از شاهراهها، گذرگاههای مرزی و قصبات کشور به کنترل این گروه در آمده است. در حالیکه روزنهی صلح چندان روشن نیست، حوزه جمهوریت به فکر چاره اندیشی افتاده است، رئیس جمهور در سطح رهبران احزاب سیاسی نیز با این چهرهها دیدار داشته است، بسیاری از این رهبران در حالیکه پیش از این از اپوزیسیون سرسخت دولت به حساب می آمدند همکاری همه جانبه شان را با نظام و دولت موجود اعلام کرده و گفته اند که آماده مقابله و صف بندی در برابر طالبان میباشند. پس از آن، رئیس جمهور درخواست نشست فوق العاده با نمایندگان مجلسین را صادر نمود، بر بنیاد قانون، رئیس جمهور حق دارد که در حالات اضطرار و فورس ماژور، اعضای پارلمان را به نشست فوق العاده فرا بخواند. در مدت هفت سال بدینسو که از عمر ریاست جمهوری آقای غنی میگذرد این اولین بار است که نشست فوق العاده دائر میگردد. اکنون که این نشست دائر میگردد و عموم فعالان حوزه جمهوریت بر سرکوب طالبان و اقدام مقابله به مثل اجماع دارند امید است که تصمیم قاطع و مقتضی در این زمینه گرفته شود.
حوزه جمهوریت بر عکس طالبان در بهترین محدوده زمانی اش قرار دارد، این نظام زمانی مورد هجوم دشمنان دموکراسی قرار گرفته است که بیشترین نیروی تحصیل یافته، جهانی شده و کار فهم را در بطن خود بارور نموده، پرورانده، و به این جامعه تحویل داده است، برعکس زمان های قبل که جمهوریت در این سرزمین حاکم میگردید؛ اما نه آن ماهیت جمهوریت واقعی را در خود حمل نمیکرد و نه مردم به آن وقع گذاشته و چندان دلخوش نبودند. فروپاشی نظام های قبلی به دلیل عدم حمایت نیروهای مردمی محک خورد؛ زیرا سطح جهان بینی و خرد مردم در آن زمان به این پیمانه از رشد و آگاهی صعود نکرده بود، جمهوریت کنونی با نسل جدید، مفکورههای جدید و خیل عظیم هواداران تودهی همچون ستاره در آسمان سیاست میدرخشد که تابش آن از دید مردم افغانستان جهان پنهان نیست. از هر بُعد و منظر اگر به جمهوریت کنونی بنگریم نسبت به نظام های سیاسی گذشته برجستگی دارد و میزان حمایت مردمی و پایگاه اجتماعی آن نیز در حد غیر قابل مقایسه مستحکم است. نظام های قبلی به علتی خواستگاه مردمی با اندک تعرض تشنگان قدرت فروریخته و به باد فنا میرفت؛ اما نظام کنونی را عموم مردم افغانستان زیر لوای سه رنگ ملی با خون و جان حمایت نموده و مینمایند، برعکس، مطابق به گزارش ها، طالبان در آن سوی صوبه سرحد دچار کمبود ملیشه است و حمایت مردمی را هم تا حد قابل توجهی از دست داده است، در داخل افغانستان به طریق اولی در فقر مشروعیت قرار دارند و نشانههای آن را از بسیج توده ها برعلیه این گروه به خوبی مشاهده میکنیم.
با این وصف، در جلسهی فوق العاده رئیس جمهور با نمایندگان مجلسین امید است که بر ضرورت تشکیل بسیج ملی در مقیاس وسیعتر اقدام عملی صورت گیرد، دولت هم اکنون این توانایی را دارد که هزینه یک جنگ طولانی مدت را تا زمان شکست طالبان ترتیب و به نیروهای بومی در محلات و نیروهای امنیتی در سراسر کشور توزیع نماید. قوای مسلح افغانستان در همکاری تنگاتنگ با نیروهای ملی، میتواند هر گونه وضعیت حاد و بحرانی را به حالت عادی و نورمال برگرداند؛ اما شرط اش این است که محدودیت های رفتاری جنگ را از نیروهای امنیتی بردارد و به این نیروها اجازه هرگونه عملیات را بر ساحات دشمن انجام بدهد، رئیس جمهور در این نشست اگر بتواند این حس و انگیزه را در درون افغان ها زنده نماید که تنها راه مقاومت، اقدام به مثل تا شکست این گروه است و خواهان اجماع و نشست علمای کشور  در این مورد شود و نگرش آنان را در این مورد به سمع و نظر برسانند، بنیههای دینی و اجتماعی جنگ تقویت شده و طالبان در فقر خلق روایت مشروع بیش از هر زمان دیگر خلع سلاح دینی گردیده و به زودی بار سنگین شکست را روی دوش حمل خواهند کرد. این فرصت ها و شانسهایی که هم اکنون نظام جمهوریت از آن برخوردار است در نوع خودش کم سابقه و دارای بار ارزشی است که با اندک اشاره می توان طالبان را از فتح و پیشروی نا امید ساخت و سر انجام این گروه با یأس و سرخوردگی راه مذاکره و سازش را با دولت و مردم افغانستان در پیش خواهد گرفت؛ اما رئیس جمهور در جلسه فوق العاده باید کاملا حساب شده و هدفمندانه در رفع تهدیدات موجود راهکار سنجیده و از همان سکو صدای قیام عمومی را سر دهد به این ترتیب مردم انگیزه و فعالیت های بنیاد برکن بر علیه طالبان آغاز میگردد.

دیدگاه شما