شرایط جهانی طوریست که تمامی ملل و کشورهای جهان آگاه و یا ناآگاه در مناسبات تنگاتنگ قرار دارد. تعامل و داشتن روابط میان کشور ها یکی از ضرورت های اساسی امروزِ سیاست جهانیست. این نیازمندی ملت ها از آنجای ناشی می شود که موضوع جهانی شدن و تأثیر آن بر تمامی روابط و جنبه های زندگی افراد، در حال حاضر یک واقعیت عینی است. بدون تردید نبود امنیت در یک کشور و گسترش نا امنی و افراطیت، محصور در مرز های جغرافیای آن کشور نخواهد ماند. با نا امنی و بحران یک کشور در یک منطقه حتما کشور های آن حوزه درگیر نا بسامانی های امنیتی خواهد شد. چنانچه این مسأله نمونه های واضح در سطح جهانی دارد. نبود امنیت در کشوری تأثیرات سؤ بر ابعاد مختلف زندگی در کشورهای دیگری آن حوزه می ماند. اختلال در شبکه های تجارتی و اقتصادی، پدیده مهاجرت، نا امنی مرزها و نفوذ آتش جنگ و ناامنی در درون کشورهای همجوار و ... همه مشکلات و معضلات است که جنگ و ناامنی در منطقه بوجود می آورد. عکس این مسأله نیز به صورت صددرصد قابل درک و تحلیل است. بدین معنا که وقتی در منطقه امنیت در تمامی کشورهای آن برقرار باشد و نظام های سیاسی منعطف و قانون گرا، فعالیت های مردم دوستانه داشته باشد، بدون شک شرایط مناسب برای داد و گرفت های همه جانبه در سایه امنیت فراهم خواهد بود.
بدبختانه افغانستان در گذشته تجربه تلخ از نبود نظام سیاسی همه شمول در داخل کشور و مناسب با ساختار های منظم جهانی را در کارنامه خویش دارد. گسترش و قدرت گیری افراطیت در اواخر دهه اخیر قرن بیستم میلادی در افغانستان در قالب امارت اسلامی بوسیله¬ی گروه طالبان، عامل اصلی این موضوع بود. ستم های سیستمی و پالیسی های دیگر ستیز که از جانب گروه طالبان در افغانستان در آن پنج سال حاکمیت شان روا داشتند، بحران های فراوان اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی را برای جامعه بوجود آورد. ارزش ها و ابتدأی ترین حقوق انسان ها در آن زمان در افغانستان رعایت نمی گردید. افراطیت و دشمنی با همه و همه چیز کار را بجای رسانده بود که تاکستان ها و دستآورد های تمدنی و فرهنگی خصمانه و قهر آمیز از میان برده می شد. سیاهی و وحشت تمام پیکر افغانستان را به خود پچیده بود. برخلاف آنچه در مقدمه این نوشته آمد، روابط میان افغانستان و کشور های منطقه و جهان به شکل بی پشینه¬ی تخریب و دچار کسست شده بود. جامعه جهانی و حتی کشور های اسلامی و سازمان های بزرگ بین المللی نیز افغانستان را به فراموشی کامل سپرده بود. کانون افراطیت گرم و گرم¬تر ازقبل می شد، شعاع تخریبی و تمدن ستیزی افراطیت با سرعت تمام از مرز های خاکی افغانستان عبور نموده و منطقه را به وحشت کشید؛ در این حیطه باقی نماند به قاره های دیگری گسترده شد. در افریقا، در اروپا و در نهایت در امریکا رسید و هژمون قدرت و سیاست را در امریکا و در بزرگترین شهرهای جهان به خطر و تهدید های جدی مواجه ساخت. اینها همه یا قسمتی از آن از خاک افغانستان آنروز که در انزوای جهانی بسر می برد مدیریت گردید. در شرایط کنونی هم اگر جامعه جهانی دچار اشتباه تاریخی شود، شوربختانه افغانستان بار دیگر این ظرفیت را پیدا خواهد کرد که هم منطقه و هم تمام جهان را به تهدید های بزرگ و بی پشینه¬ی مواجه سازد.   
جای خوشی این است که اکثر قاطع مردم افغانستان در این دو دهه به این حساب و درس رسیده اند که نظام سیاسی مردم سالار و الگوی جمهوریت نسخه¬ی بی بدیلی است برای تنظیم امور سیاسی، مشارکت همه شهروندان افغانستان در عرصه سیاست و قدرت، همین طور یافتن راهکار برای حل منازعه افغانستان و برقراری صلح پایدار و فراگیر در بستر جمهوریت و نظام سیاسی دموکراتیک قابلیت دارد. از نظام سیاسی جمهوریت، مردم توقع ثبات سیاسی و تأمین زمینه های صلح پایدار را در کشور دارد. در چتر بزرگ جمهوریت حفظ ارزش های اساسی انسانی، حفظ حقوق بشری، صیانت از ارزش های قانون اساسی مردم محور، مشارکت عامه مردم افغانستان در بسترهای مشروعیت دهی نهاد سیاست و قدرت و سهم گیری شهروندان در سرنوشت سیاسی و مدیریتی شان، امکان پذیر است. روند انتخابات برای گرفتن قدرت مشروع از نزد عامه مردم در جامعه با نمونه جمهوریت سازگاری دارد و این مطالبه¬ی اصلی مردم افغانستان است. این نکات ها و ده ها موارد دیگر که افغانستان قانون مدار و استوار با نظام سیاسی جمهوریت را معرفی می نماید، خوشبختانه در شرایط حساس کنونی افغانستان، جز شروط هستند که کشوهای منطقه و جامعه جهانی از آن یاد می کند و در موجودیت آن¬ها حمایت قاطعانه¬ی شان را با افغانستان دارد.    
نظم سیاسی جهان مقتضای این است که در افغانستان نظام سیاسی جمهوریت و مردم سالار حاکمیتش تداوم پیدا کند.
کشور ها و سازمان های جهانی از همکاری های بلند مدت خویش با افغانستان اطمئنان می دهد. شرایط تعمیل این  همکاری ها و کمک ها افغانستان با سیمای سیاسی جمهوریت است. جک سالیوان مشاور امنیت ملی ایالات متحده امریکا به عنوان بزرکترین حامی افغانستان دموکراتیک این موضوع را به خوبی و با وضاحت تمام روشن نموده است که همکاری های ایالات متحده با افغانستان بعد از خروج نیروهای نظامی آن کشور نیز در مورد افغانستان ادامه پیدا می کند. در اعلامیه که روز چهار شنبه پنجم جوزا 1400 ه¬خ از سوی کاخ سفید نشر شده است، این مطلب واضح گردیده است که ایالات متحده امریکا در کنار مردم افغانستان می ماند و افغانستان را هرگز بحال خودش رها نخواهد کرد. اینکه امریکاه در اعلامیه رسمی دولتی اش اشاره می کند که در کنار مردم می ماند و همکاری هایش را با مردم افغانستان ادامه می دهد؛ نکته¬ی است مهم و قابل تأمل. مردم افغانستان خواهان چیست و از جامعه جهانی چه توقع دارد؟ هویداست که مردم افغانستان نظام سیاسی قانونی و مردم سالاری را در کشور می طلبد. مردم افغانستان دولت و حاکمیت قانون را می خواهد عملی گردد. مردم افغانستان از نظام سیاسی منعطف، منصفانه، دموکراتیک، پابند به ارزش های انسانی و حقوق بشری در جامعه حمایت و پشتبانی قاطع می نماید. مردم افغانستان از نظام¬مندی سیاسی، توسعه همه جانبه، ترویج و نهادینه سازی روحیه دموکراتیک در کشور پشتبانی می کند. مردم افغانستان از نظام سیاسی جمهوریت همواره حمایت کرده و میکانیزم دسترسی به قدرت از طریق انتخابات را در افغانستان یک اصل می داند. مردم افغانستان خواستار داشتن کشور صلح آمیز و آرام است که در مناسبات جهانی و منطقوی با اصول و معیار های بین المللی در کنار کشور های جهانی زندگی مسالمت آمیز داشته باشد. مردم افغانستان هرگز عقب گرایی و افراطیت را در افغانستان خواستار نیست و از انزوای افغانستان به شدت نگرانی خود را ابراز می نماید.
همچنان آقای جک سالیوان روی تقویت همکاری های دوجانبه تأکید نموده است. ایالات متحده امریکا و جامعه جهانی به نیکی می داند که داشتن همکاری های دوجانبه و چند جانبه از طرف افغانستان متکی به داشتن نظام سیاسی مردمی و قانونیست. نظام سیاسی جمهوریت این ظرفیت را به خوبی دارد که با تمام کشور های منطقه و جهان روابط منظم و منطقی و همچنان بر بنیاد اصول احترام متقابل همکاری های مستمر را داشته باشد. تأمین صلح پایدار در افغانستان وابسته به پارامتر های داخلی و خارجی است. عرصه خارجی به یقین زیر تأثیر بعد داخلی قضیه است. بدین صورت که افغانستان با استوانه های نظام سیاسی جمهوریت و مردم سالاری، این بخش اساسی را فراهم می آورد. یعنی، منطقه و جامعه جهانی در شرایط با افغانستان صلح آمیز و مثبت در روابط جهانی مواجه خواهد بود که در درون افغانستان نظام سیاسی جمهوریت بر قرار و قانون و نگرش دموکراتیک ترویج و نهادینه باشد. خوشبختانه مردم افغانستان گام های نخستین و مبنایی را در این عرصه برداشته اند و امروز با قربانی های فراوان نظام جمهوریت و قانون مداری در کشور رایج است. همین مسأله زمینه توسعه و تثبیت صلح پایدار و فراگیر را مهیا ساخته است و در موجودیت همین فضاست که منطقه و کشور های جهانی از تداوم حمایت های شان برای افغانستان قول و اطمئنان می دهد.