صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

حکومت موقت؛ بازگشت به نقطه صفر

-

  حکومت موقت؛ بازگشت به نقطه صفر

برخی این روزها صدای طبل حکومت موقت را به صدا در آورده است بدون اینکه پیامد ناگوار آن را برای کشور و مردم سنجیده باشد. حکومت موقتِ بدون موقع همان صدای خروس است که بانگ بدون وقت سر می¬دهد.
اگر صدای بانگ خروس بدون وقت سرداده شود مردم را هراسان میکند. صدای حکومت موقت در شرایط کنونی آن هم از بلند گویی پارلمان کشور صدای ناهنجار، آزار دهنده و خطر ناک است که اگر این صدا کنترل نشود ممکن زنگ خطر را برای مردم و کشور بیشتر به صدا در بیاورد. منادیان این صدا تا آنجاکه از قرائن و شواهد پیداست در پشت نقاب توطئه ای همسایگان و کسانی از برون مرزی افغانستان پنهان شده و در واقع مجریان بی چون و چرایی برنامه ریزان کشورهای بیگانه اند.
که این برنامهها با طرح  فرو بردن افغانستان در محاق سیه روزی و تباهی دیگری برنامه ریزی گردیده است همانهای که در اوایل دهه هفتاد نقشه راه شوم برای افغانستان طرح کردند و افغانستان را در یک مجادله¬ای خانمانسوزی طویل المدت گرفتار کردند. امروز بازهم همان خواب آشفته و ویرانگر را برای مردم افغانستان میبیند تا بار دیگر با همان طرح و همان توطئه شوم افغانستان و مردم آن را به بازی خطرناک گرفتار نمایند که سالهای طولانی در آن گرفتار بودند و بجز ویرانی و ویرانگری این سرزمین ثمر دیگری نداشت.
بدون تردید کسانی که بر طبل حکومت موقت می¬کوبد و دل شان برای حکومت موقت نه بلکه آنارشیستی مطلق می¬طپد باید تجربه تلخ تکرار شده را به یاد بیاورد.
تجربه بهترین استاد است با تجربیات تلخ گذشته از این استاد تاریخ زندگی بشری می¬آموزیم که قدم نهادن به حجله موقت بجز بیچارگی و سیه روزی ملت نتیجه¬ای دیگری نصیب نمی¬گردد. بگذریم از اینکه در پای میز مذاکره با بندگان دربند جهل و خرافات با ادعای کن فیکن کردن عالم و آدم و با اصرار بازگشت به سلف یعنی همان عقب گرد و سیر قهقرای به واپسگرایی و نیز رویگردانی از مدنیت و پیشرفت به توسعه و تمدن نیز روزنه¬ای امید برای آینده دیده نمی¬شود.
گروه که به جز حصار تنگ قرائت وتفسیر آمیخته با افراط گرایی مطلق از دین چیزی دیگری را نمی¬فهمد و بلکه راضی به فهم آن نیز نیستند.
اما بدتر اینکه برخی اعضای قوه مقننه¬ای کشور نیز با این کاروان جهل همراه و همصدا گردیده  ندای حکومت موقت که در واقع همان گسست تاریخی برای جامعه و مردم است را اصرار می¬ورزند. حکومت موقت یعنی انقطاع از تداوم نظم موجود و باز گشت به عصر آنارشیست [به عقیده¬ای وود کاک: آنارشیسم آیینی است که از تناقض مایه می¬گیرد و گرفتار آن است [چون] آنارشیسم تجلی کششهای طبیعی آدمیاست و نمیتواند صرفا پدیداری متعلق به زمان حال باشد. «کاوه شکیب روزنامه شرق، سهشنبه ۳ دلو ۱۳۹۶، شماره ۳۰۶۸»] دو دهه قبل که ملت افغانستان در آن شرایط در تالاب خون و خشونت گیرمانده بود هرکسی در هر کوی برزن برای خود حکومت محلی تعریف کرده بود بدون هیچ پاسخگویی به ساختار و نظم مشخص و معین اقدام به هرکاری می¬کرد. در واقع ملت در مقطع زمانی آنارشیست به معنای واقعی را تجربه کرد، عصر اقتدارگریزی، و نظم اجتماعی و سیاسی بدون حکومت که حیات سیاسی خود را در فقدان حاکمیت مرکزی و مقتدر می¬دید، فاقد هرگونه ساختار طبقاتی و سیاسی و با فرماندهی گروه¬های خود سر و دشمن نظم عمومیجامعه و گروههای خود مختار که به طور کلی با حاکمیت هرگونه نظم و دولت مخالف بودند.
اکنون نیز کسانیکه بر طبل حکومت موقت می¬کوبند بر این حقیقت هم باید اعتراف داشته باشند که رفتن به سمت و سوی حکومت موقت بلند کردن گامیبسوی آنارشیسم و بلکه رقص به ساز امارت طالبانی نیز هست.
حال چه خود بر این حقیقت اشعار داشته باشند و آگانه قدم بردارند و یا اینکه از سر جهل و فقدان اطلاع از پیامد آن بصورت ناخود آگاه قدم به سمت سوی جهنم بر می¬دارد که خود به دست خود تلاش می¬کند آن را بسازد. و صد البته که ملت افغانستان تکرار تجربه تلخ عصر تباهی و دو دههه حاکمیت ملوک الطوائفی را بر نمی¬تابد و تلاش موقت خواهان عقیم و ابتراست افغانستان دیگر به عقب بر نمی¬گردد اراده ای ملت به عقب گرد و رفتن به نقطه صفر نیست بلکه افغانستان در مسیر آبادانی و پیشرفت خود مصمم هست هرچند دشمنان این ملت تلاش تمام و کمال خود را می¬کند که هرگز نباید به حرکت رو به جلو خود موفق شود و بدون تردید صدای حکومت موقت هم نیز در همین راستا قابل تفسیر و تحلیل است ظاهر این صدا برخی افراد در درون کشور است اما حقیقت ماجراء چیزی دیگریست که قطعاَ آن را با دشمنی دیرینه دشمنان برون مرزی مردم افغانستان نمی-شود بی ارتباط دانست.
ستیزه جوی با اقتدار و حاکمیت افغانستان جزء استراتژی دشمنان افغانستان است که بعنوان نقشه راه موفقیت خود در رأس برنامههای شان دارد. حکومت موقت در شرایط موجود یکی از طرفندهایست که با اعمال فشار برعوامل خود در ساختار نظام سیاسی افغانستان در صدد اجرای آن می¬باشد و نیک می¬داند که اگر این پلان خود را بتواند جامه عمل بپوشاند به موفقیت بزرگ نایل آمده است.
تنها سیستم و نظام سیاسی که می¬تواند ایده¬ها و خواسته¬های تمام ملت و اقوام افغانستان را تبلور دهد جمهوریت و نظام سیاسی جمهوری هست؛ عنصر مردم محوری از ویژگیهای اصلی جمهوریت است که نقش مخرج مشترک میان همه انواع و الگو¬های متفاوت نظام سیاسی جمهوریت را دارا هست. در جمهوریت ارجاع به رأی و نظر توده¬ای مردم بن مایه¬ای اصلی نظام جمهوری را تشکیل می¬دهد.
جمهوریت با حمایت جامعه جهانی و اراده سیاسی مردم افغانستان سنگ بنای آن پایه گذاری گردیده و افغانستان صاحب یک قانون اساسی دموکراتیک و ساختار مدیریت سیاسی با الگوهای مدرن امروزی گردیده است. هرچند تردید نیست که ساختار سیاسی در افغانستان هنوز هم معیوب است و با چالشهای بسیاری چون؛ فساد ادرای، تعصب قومی، جزیرههای قدرت سیاسی و نظامی و ....
دست در گریبان است اما نفس ایجاد چنین نظام پس ازفروپاشی حکومت سرکوبگر طالبانی غنیمتی است بس بزرگ.
علی رغم نقایص و خالیگاه¬های بسیاری که در ساختار نظام موجود است و به همین دلیل هم نتوانسته است مصدر خدمات با معیارهای دموکراتیک قرار بگیرد اما به یاد داشته باشیم که همین نظام با تمام قصور و عیوب خود آئینه پرداز نوعی نظام مردم سالار و خرد جمعی دموکراتیک جامعه محسوب می¬گردد.
کسانیکه بر طبل حکومت موقت می¬کوبد باید بداند که بجز سوق دادن مردم به سمت وسوی نقطه صفر دو دهه پیش ره به جای دیگری نمی¬برد.
تلاش در مسیر که بخاطر منافع حزبی و شخصی چیزی دیگری نیست و ما به ازاء آن قطعا منافع کلان ملی و جمعی را باید قربانی کرد. و برسکوی باید ایستاد که دو دهه قبل سنگ بنایی نظام مردم سالار در همان جا قرار داده شد. این یعنی بازگشت به نقطه صفر دو دهه پیش.   

 

دیدگاه شما