اثرات منفی تغییرات اقلیمی از مسائل جدی پیش روی سیاست گذاران در سراسر جهان است. برای جلوگیری از افزایش دمای کره زمین و حفظ گونه های حیات، سران اروپا بر سر کاهش ۵۵ درصدی انتشار دی‌اکسید کربن توافق کردند. بر این اساس بیست و هفت کشور عضو اتحادیه اروپا توافق کردند که در بازه زمانی ۱۰ ساله پیش رو یعنی تا 2030 کاهش ۵5 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای به نسبت میزان گزارش شده از این نوع آلاینده‌ها در سال ۱۹۹۰ را در دستور کار خود قرار دهند. کمیسیون اروپا تهیه پیشنهادات قانونی دقیق در مورد چگونگی دستیابی به این هدف جدید را آغاز می کند. کمیسیون برای دستیابی به هدف کاهش انتشار جدید با توجه به ارائه پیشنهادهای مناسب تا ژوئن 2021، کلیه ابزارهای مربوط به سیاست های آب و هوا و انرژی را بررسی می کند. هرچند توافق هایی از این قبیل برای کشورهایی که در تامین انرژی وابسته به سوخت های جامد مانند ذغال سنگ می باشند چندان خوشایند نیست و ایجاد انگیزه برای پایبند بودن به تعهدات زیست محیطی در این کشورها دشوار است؛ چرا که پیمودن راه توسعه را برای این کشورها دشوار  می کند و باعث بیکاری و عقب افتادگی آن ها در رقابت صنعتی و تجاری می شود. امریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ با همین تئوری از توافق پاریس خارج شد. اما نکته مهمتر این است حتی با عملی شدن این توافق ها و استفاده گسترده از انرژی های تجدیدپذیر و کاهش مصرف سوخت های فسیلی و پلاستیک باز هم به این راحتی نمی توانیم مشکل گرمایش زمین را حل کنیم. پیش بینی ها نشان می دهند که انتشار گاز کربن دی اکسید در آینده نیز روندی صعودی خواهد داشت. توافق پاریس نیز با هدف محدود کردن افزایش دمای زمین به امضای بسیاری از کشورها رسید؛ اما در حال حاضر دمای زمین در حال نزدیک شدن به افزایش 3 درجه ای است و میزان افزایش دما در  مناطق شمالگان و جنوبگان دو برابر میزان جهانی می باشد. غلظت فعلی گاز دی اکسیدکربن در جو زمین حدود ppm 413 است که با ادامه روند کنونی  وضعیتی بسیار خطرناک برای اقلیم زمین تصور می شود. اگرچه بخشی از گاز دی اکسیدکربن اتمسفر به طور طبیعی توسط فعالیت های آتشفشانی، اقیانوس ها و فعالیت های زیستی تولید منتشر می شود اما 32 درصد از حجم این گاز مهم گلخانه¬ای از انقلاب صنعتی به این سو به علت فعالیت های توسعه ای شتاب¬زده انسان ها تولید شده است. دی اکسیدکربن ماده موردنیاز برای فتوسنتز و رشد درختان است اما با کاهش اراضی جنگلی و درختان قدرت زمین در گرفتن این گاز بسیار تقلیل یافته است.
افزایش میزان تولید دی اکسیدکربن در جو و به دام انداختن انرژی خورشید توسط این گاز گلخانه¬ای منجر به افزایش بی سابقه دمای کره زمین شده است. خطر گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی تهدید بزرگی برای گونه های خشکی و دریایی محسوب می شود.  هدف از تعهدات بین المللی مبارزه با تغییرات اقلیمی این است که تا پایان قرن نگذارند دمای زمین بیش از دو درجه نسبت به دوران پیش از صنعتی شدن بالا برود اما برآوردهای دقیق آتی پیرامون تغییرات اقلیمی، به سمت و سوی انتشار گازهای گلخانه¬ای در آینده بستگی دارد.
نگرانی کشورهای اروپای شرقی از توافق جدید سران اروپا
موفقیت اهداف بلندپروازانه اقلیمی که توسط قدرت های بزرگ اتحادیه اروپا از جمله فرانسه و آلمان پشتیبانی می شود، به همراهی کشورهای عضو شرقی بستگی دارد. برنامه جدید 2030 اتحادیه اروپا برای ایجاد تغییرات گسترده در سیاست های اتحادیه اروپا، از جمله استانداردهای شدیدتر آلایندگی و هزینه های بیشتر کربن برای صنعت و خطوط هوایی است. اما در این میان کشورهای اروپایی همچون لهستان، مجارستان و چک که برای تامین نیازهای انرژی خود تا حد زیادی به ذغال سنگ متکی هستند این توافق را غیرمنصفانه دانستند که همه کشورهای عضو اتحادیه بدون درنظرگرفتن وضعیت کشورها به طور یکسان تعهد بسپارند. اما رهبران اتحادیه اروپا معتقد هستند برای رسیدن به سطح کاهش 55 درصدی بصورت جمعی باید اقدامات صورت گیرد. بعلاوه، کمیسیون اروپا هنگام تنظیم اقدامات شرایط ملی خاص هر کشور را درنظر خواهد گرفت و تاکید کردند که به حقوق کشورهای عضو احترام می¬گذارند تا در مورد ترکیب انرژی خود تصمیم بگیرند و مناسب¬ترین فناوری را برای رسیدن به این هدف انتخاب کنند. اتحادیه اروپا بودجه موردنیاز کشورهای پرکربن و کمتر توسعه یافته اروپای شرقی را برای رسیدن به این هدف تامین خواهد کرد.
ناگفته نماند این توافق درهای کشورهای اروپایی را برای استفاده از گاز یا انرژی هسته¬ای برای کاهش مصرف سوخت های فسیلی باز می¬گذارد، زیرا کشورها می توانند از کمک های دریافتی برای ساخت تاسیسات جدید گاز و نیروگاه هسته ای استفاده کنند. سازمان های محیط زیستی معتقد هستند برای جلوگیری از افزایش دمای زمین و اثرات منفی تغییرات اقلیم و همچنین عملی نمودن توافق پاریس، اتحادیه اروپا تعهد به کاهش حداقل 65 درصدی کربن دی اکسید تا سال 2030 بسپارد.
مسیر پر پیچ و خم اقدام جهانی در زمینه مسائل اقلیمی
با وجود اینکه این تحولات، گام هایی مثبت در مسیر طولانی و پر پیچ و خم اقدام جهانی در زمینه مسائل اقلیمی هستند، موانع و دشواری های متعددی همچنان پابرجا هستند. تغییرات اقلیمی یک مساله زیست محیطی بین المللی است و یک کشور به تنهایی انگیزه چندانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه¬ای خود نخواهد داشت مگر کشورهای دیگر نیز بر کاهش مشابهی توافق کنند، زیرا اقدام یک کشور تاثیر جزئی و ناچیزی بر انتشار کل گازهای گلخانه¬ای دارد. بنابراین رسیدن به یک توافق بین¬المللی الزام¬آور، لازم و ضروری است، خصوصا اگر اهداف سیاستی کاهش انتشار گازهای گلخانه¬ای در محدوده 50-80 درصدی باشد به مشارکت جدی منطقه ای و بین المللی نیاز دارد. همچنین این تمهیدات سیاسی که در زمینه کنترل اثرات تغییرات اقلیمی اتخاذ می شوند، رهنمودهای اقتصادی و فنی عظیمی در سطح جهانی به سوی منابع غیرکربنی انرژی را می طلبد تا به صورت موفق اجرایی شوند و سرعت فزاینده گرمایش جهانی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
از پیامدهای مثبت تقویت تعهدات اقلیمی این است که افکار عمومی به شکلی گسترده در زمینه مبارزه با گرمایش جهانی بسیج می شود و با تداوم این روند موانع سیاسی نیز برداشته خواهند شد. برای مهار انتشار کربن برنامه های مشترک بلندپروازانه جهانی می تواند راهی برای برانگیختن کشورهای جهان باشد تا سهم خود را از کاهش گازهای گلخانه¬ای به انجام برسانند. امید است توافق های زیست محیطی از این دست بتواند الهام بخش تلاش های جدید در جهان شود.