واشنگتن (اسوشتید پرس)- توافق صلح اداره ترامپ با طالبان، آغازی است برای خروج نیروهای امریکای از افغانستان که به گفته وزیر دفاع مارک اسپر، گامی مهمی است برای هدف بزرگتر و اماده سازی برای جنگ احتمالی آینده با چین.
مارک اسپر توجه ویژه بر نظریه "رقابت قدرت های بزرگ" دارد که بر اساس این نظریه ایالات متحده باید در جبهه‌های جنگ آینده در عرصه‌های تکنولوژی فضایی و نسل آیندۀ سلاح‌های استراژیک مانند موشک‌های هایپرسونیک و سلاح‌های پیشرفته هسته‌ای، از کشورهای چین و روسیه پیشی بگیرد. مارک اسپر هم‌چنان چین را به عنون تهدید روز افزون علیه برتری ایالات متحده در جهان می‌داند.
مارک اسپر، برای تحت نظر گرفتن بیشتر چین، باید از ماموریت نیروهای امریکایی در افغانستان، عراق و جاهای دیگر بکاهد. احتمال این‌که امریکا نیروهای خود را از سایر نقاط جهان مستقیما به آسیا انتقال دهد کمتر است و انتظار می‌رود این کشور تعهدات خود را در مناطقی که از اولویت پایین‌تر برخوردار است کاهش دهد تا واحدهای نظامی بیشتری بتوانند در کنارهم مهارت‌های مرتبط با جنگ‌های متعارف را در داخل خاک امریکا فرا بگیرد.
مقامات پیشین پنتاگون امیدوار بودند که تنها در صورت ایجاد بحران در خاور میانه باید دوباره به این منطقه برگردیم در حالی که تنها در سال گذشته و عمدتاً به دلیل نگرانی در باره ایران ایالات متحده 20 هزار نیروی اضافی به خاور میانه فرستاده است.
با تاکید دونالد ترامپ مبنی بر پایان دادن جنگ‌ها علیه گروه‌های افراطی و شورشی به شمول افغانستان، مارک اسپر می‌خواهد اکثر نیروهای امریکایی را به کشور باز گرداند، زیرا، او فکر می‌کند کار عاقلانه این است که آنان برای یک جنگ (نهایی اما تمام کننده) آمادگی بگیرند.
استیفین بایدل، تحلیلگر سیاسی و استاد روابط بین الملل در دانشگاه کلمبیا، در خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان و سایر نقاط حساس مانند عراق تردید دارد، او یاداوری می‌کند که اداره اوباما از سال 2011 تا 2014 با ذهنیت مقابله با چین به اقدامات مشابه اداره ترامپ دست زده بود.
بایدل در یک مصاحبه گفت" مشکلی که بوجود آمد این بود که داعش در سوریه و عراق روی صحنه آمد" و " ببینید این درست بود که به تمرکز بر خاورمیانه و جنگهای کوچک توجه کنیم".
مارک اسپر در سخنان خود به روز شنبه در کابل بر خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان تاکید کرد و در عین حال هشدار داد در صورتی که طالبان از تعهد خود سر پیچی کند و از استفاده خاک افغانستان توسط گروهای افراطی علیه ایالات متحده و متحدانش جلوگیر نکند در هدف قرار دادن آنان تردید نخواهد کرد.
اسپر بیان داشت: "ما هنوز مسیر طولانی برای رفتن پیش رو داریم". او گفت رساندن شمار نیروهای امریکایی در افغانستان به عدد صفر" هدف نهایی ما است" اما این کار "چندین ماه" طول خواهد کشید.
در اواخر سال گذشته اسپر گفت حتی اگر با طالبان توافقی صورت نگیرد او اراده دارد که شمار نیروهای امریکایی در افغانستان را کاهش دهد.
مارک اسپر در انجمن دفاع ملی رونالد ریگان در ماه سپتمبر گفت "من می‌خواهم این کار را انجام دهم به خاطری که می‌خواهم نیروهای مان را در منطقه اسیا- پاسفیک اختصاص دهم" او در ادامه گفت می‌خواهد کار مشابهی را در خاور میانه، افریقا و اروپا انجام دهد.
مارک اسپر علاوه نمود "تمام این مناطق جاهای اند که من می‌توانم نیروهای مان از آنجا خارج کنم اعم از این که آن‌ها را به کشور بازگردانم و به آنان اجازه دهم تا به استراحت، اماده سازی و آموزش دوباره بپردازند و یا این‌که آنان را برای مقابله با چین و برای اطمنان دادن به متحدین ایالات متحده و انجام تمرینات و آموزش در منطقه اسیا- پاسفیک مستقر کنم".
پنتاگون به طور علنی جدول زمانی دقیق برای کاهش نیروها در افغانستان را اعلام نکرده، اما اسپر گفته است که امضای توافق‌نامه صلح به روز شنبه در دوحه با نمایندگان طالبان آغازی خواهد بود برای خارج کردن نیروهای امریکایی از افغانستان و رساندن شمار آنان از 13 هزار نفر به 8 هزار 6صد نفر که مشابه تعدادی سربازانی است که سه سال پیش و در زمان ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید به وی به ارث گذاشته شده بود. کاهش نیروها به یکبارگی اتفاق نخواهد افتاد بلکه طی یک دوره زمانی چند ماهه و به صورت تدریجی و آهسته صورت خواهد گرفت که در طی این مدت و در صورتی که چشم انداز صلح با خطر مواجه شود این روند متوقف و یا معکوس خواهد شد.
وزیر خارجه ایالات متحده مایک پمپئو به روز یکشنبه گفت که ایالات متحده طالبان و نیروهای ملی امنیتی افغان را به اجرای تعهدات‌شان جهت کاهش خشونت ترغیب خواهد کرد و اجرای تعهدات را یک مسیر سخت و پر فراز نشیب (مسیر سنگی و پر دست انداز) عنون کرد. او در گفتگو با شبکه CBS گفت، سخن از اعتماد نیست، مهم چیزی است که در عرصه میدانی اتفاق خواهد افتاد نه تنها چیزی که روز شنبه که روز مهمی بود اتفاق افتاد بلکه روزهای پیش رو نیز مهم است.
جنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش و فرمانده سابق نیروهای امریکایی در افغانستان به یکی از کمیته ‌های مجلس نمایندگان امریکا گفت: "همه چیز بستگی به شرایط دارد و این که طالبان چگونه رفتار خواهد کرد".
خروج نیروهای ایالات متحده از افغانستان باوجود آن‌که مشروط به اجرای تعهدات از سوی طالبان شده است، اما خروج این نیروها نه تنها در مورد برقراری ثبات در افغانستان بلکه پرسش‌های را در باره ادامه مبارزه با گروه‌های افراطی غیر طالب مانند القاعده و گروه‌های وابسته به داعش ایجاد می‌کند. برخی اعضای کنگره از جمله لیز چینی نماینده وایومینگ، مقامات پنتاگون را تحت فشار قرار داده تا مطمئن شوند که این نهاد نظامی با گروه طالبان به عنوان شریک در امر مبارزه با گروه‌های تروریسیتی همکاری نخواهد کرد.
چینی به روز چهارشنبه گفت حماقت خواهد بود، به طالبانی اعتماد کنیم که در زمان حاکمیت خود در افغانستان و زمانی که نیروهای ایالات متحده در سال 2001 به آن‌جا حمله کرد به القاعده پناه داد بود. در بخشی از توافق‌نامه که میان واشنگتن و طالبان به امضا رسید، طالبان تعهد کرده است که به القاعده اجازه نمی‌دهد تا از خاک افغانستان برای حمله به ایالات متحده و متحدین آن استفاده کند.
در صورت موفقیت پروسه صلح و خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان، ممکن است ایالات متحده برای مبارزه با تروریسم از نیروهای خارج از مرزهای افغانستان استفاده کند. در این صورت نیروهای ویژه امریکا در یکی از کشورهای نزدیک به افغانستان مانند ازبکستان مستقر گردیده و در صورت نیاز برای نظارت یا انجام عملیات علیه القاعده و جنگجویان داعش به افغانستان رفت و آمد خواهد کرد.
این رابطه نزدیک طالبان با القاعده بود که بعد از حمله این گروه تروریستی به رهبری اسامه بن لادن در 11 سپتمبر 2001 به ایالات متحده، باعث گردید تا رئیس جمهور جورج دبلیو بوش یک ماه بعد از آن واقعه به افغانستان حمله کند.
شمار نیروهای امریکایی در افغانستان درطول سال‌ها بارها افزایش و یا کاهش یافته است. در اوایل امریکایی-ها امیدوار بودند که شمار اندکی از نیروها می‌توانند القاعده را سرکوب نموده و اردوی افغانستان را آموزش دهد. اما شمار سربازان امریکایی که در ختم سال 2001 به 2هزار و 5 صد تن می‌رسید، 5 سال بعد به 22 هزار تن افزایش یافت.
رئیس جمهور بارک اوباما در شروع دور اول ریاست جمهوری خود شمار سربازان امریکایی را به یکباره از 34 هزار تن به 100 هزار تن افزایش داد و هنگامی که وی کاخ سفید را ترک کرد شمار نیروهای امریکایی به 8 هزار 400 تن کاهش پیدا کرد.
ترامپ در جنوری 2017 در حالی وارد کاخ سفید شد که هیچ‌گونه تمایلی به بن‌بست به وجود آمده در افغانستان نداشت. با این وجود، در اگست 2017، به عنوان بخشی از آن‌چه او از آن به عنوان استراتژی جدید برای منطقه می‌نامید چند هزار سرباز دیگر را به افغانستان فرستاد. که این استراتژی شامل تعیین زلمی خلیلزاد سفیر پیشین ایالات متحده در کابل به عنوان رهبری کننده مذاکرات با طالبان نیز می‌شد که بالاخره منجر به امضای توافق‌نامه صلح گردید و فرصتی به ایالات متحده داد تا از افغانستان خارج گردد.