نويسنده: شيرينا قاضي
برگردان: ضيا صادق
منبع: الجزيره

مروه از باشنده گان کابل، لحظاتی پس از توافق میان مذاکره کنندگان امریکا و طالبان برای پایان بخشیدن به طولانی‌ترین جنگ امریکا در افغانستان مادرش را صدا زد و گفت:" آن‌ها توافق‌نامه را امضا کردند، جنگ خاتمه یافت." مروه به الجزیره گفت:" این جنگ غم و اندوه زیادی را بر ما تحمیل کرد. من وقت مردمم را می‌دیدم که عزیزان‌شان را از دست داده بودند گریه می‌کردم. حال این برای ما گامی رو به جلو می‌باشد." دو جانب امریکا و طالبان روز شنبه، در دوهه پایتخت قطر، توافق‌نامه‌ای را به امضا رساندند که براساس آن زمان مشخص را برای خروج نیروهای خارجی از افغانستان تعین کرده است.
در این توافق‌نامه همچنان از سوی طالبان تضمین داده شده که شورشیان مسلح خارجی نمی‌توانند از خاک افغانستان برضد منافع امریکا و متحدانش استفاده کرده و یا آن‌ را به خطر مواجه سازند. در حالی که این توافق‌نامه تعهدات را برای آوردن صلح داده است، اما مریم حسینی 27 ساله هنوزهم به خاطر از دست دادن خواهرش نجیبه در حمله طالبان غمگین است.
در سال 2017، طالبان به یک موتر بس حمله کردند که کارمندان دولتی را انتقال می‌داد. در این حمله 23 تن جان شان را از دست دادند که شمار زیادی از آن‌ها کارمندان وزارت معدن و پترولیم بودند. یکی از قربانیان این حادثه نجیبه بود. خانم حسینی به الجزیره گفت:" من هرگز آنچه را که طالبان با فامیلم انجام دادند را فراموش کرده نمی‌توانم. صلح یک شبه تنها با امضا یک کاغذ پیاده شده نمی‌تواند. این صلح نوعی بی‌احترامی به من است، کسی که خواهرش را از دست داده است".
زمانی که نجیبه کشته شد 28 سال داشت. او موفق به دریافت بورسیه در رشته کامپیوتر ساینس در هند گردیده بود و ماستری‌اش را در جاپان به پایان رسانید. زمانی که وی به افغانستان برگشت وظیفه‌ای در بخش دیتابس در وزارت معدن برایش پیشنهاد گردید. او پس از نزدیک به یک سال کار با این وزارت، جانش را در حمله طالبان از دست داد.
خانم حسینی می‌گوید: "طالبان به خاطر کشتن صدها تن از مردم بی‌گناه هیچ پیشمانی نشان نکرده اند." دفتر معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان "یوناما" گفت پس از سپری شدن یک دهه، شمار کشته شدگان افراد ملکی از مرز 100 هزار تن در نتیجه جنگ‌ها و حوادث تروریستی گذشته است. تادامچی یاماماتو فرستاده ویژه سازمان ملل در افغانستان هفته گذشته گفت: تقریبا هیچ نظامی نتوانسته است از خشونت‌های جاری در کشور بی‌نصیب بماند."
پیروزی
زلمی خلیلزاد فرستاده ویژه امریکا در امور صلح افغانستان و عبدالغنی برادر از اعضای برجسته گروه طالبان و عضو دفتر سیاسی این گروه، موافقت‌نامه‌ای را در دوهه در محلی امضا نمودند که پشت سرش نوشته شده بود "موافقت نامه برای آوردن صلح در افغانستان". جنگجویان طالبان در افغانستان امضای این موافقت‌نامه را جشن گرفتند و آنرا پیروزی نامیدند، در ادامه آن بیانیه‌ای که از سوی طالبان منتشر گردید از این موافقت‌نامه به عنوان "خاتمه اشغال خارجی یاد کردند."
مایک پمپیوء وزیر خارجه امریکا خطاب به طالبان گفت که تمرکزشان را روی آوردن صلح در کشور متمرکز سازند. پمپئو در دوحه گفت: "من می‌دانم که وسوسه اعلام پیروزی وجود خواهد داشت، اما پیروزی برای افغان‌ها تنها در شرایطی حاصل می‌شود که آن‌ها بتوانند در صلح و سعادت زندگی کنند."
برای دو طرف امریکا و طالبان 18 ماه را در بر گرفت تا آن‌ها به موافقت‌نامه‌ای دست یابند. مقام‌های طالبان و امریکایی برای مدت زیادی درگیر در خواست امریکا مبنی بر آتشبس قبل از امضا توافق‌نامه صلح بودند که 18 ماه را در بر گرفت. موافقت نامه چهار نکته را شامل می‌گردد: نیروهای امریکایی و ناتو پس از 14 ماه افغانستان را ترک کنند. طالبان تضمین می‌کنند که از خاک افغانستان هیچ تهدیدی متوجه امنیت امریکا نخواهد بود. گفتگوی بین الافغانی در دهم ماه مارچ آغاز شود و نکته آخر هم شامل برقراری آتش بس دایمی می‌شود.
محدودیت‌ها بر زنان
در سال 1996 زمانی که طالبان قدرت را به دست گرفتند زنان را از کار کردن و حق تحصیل در کشور محروم کردند. به گزارش وزارت معارف افغانستان، پنج سال بعد از این تاریخ و با سرنگونی طالبان سه میلیون دختر به مکاتب باز گشتند. در حالی که موافقت نامه میان امریکا و طالبان در دوهه به امضا رسیده است، زنان افغان هنوز نگران هستند. بی بی سادات 55 ساله به الجزیره گفت: "طالبان در زمان قدرت شان مرتکب اشتباهات زیادی شدند. من امیدوارم آنها حقوق زنان را احترام بگذارند، آنها حتی به شکل درست از اسلام پیروی نمی کردند تا به زنان حق بدهند."
طالبان در بیانیه اخیر شان گفته است که آن‌ها حقوق زنان را در چارچوب قانون اسلامی تضمین می‌کنند. در بخشی از بیانیه گفته شده است "به شکلی که نه حقوق مشروع آن‌ها نقض شده و نه کرامت انسانی و ارزش‌های افغانی به خطر مواجه شود". دهم مارچ سال جاری برای گفتگوهای بین الافغانی تعین شده است، رهبران و فعالین افغان به شمول زنان رو در روی طالبان قرار گرفته و در باره آینده کشور تصمیم خواهند گرفت. موضوعات مورد بحث آن‌ها حقوق زنان، دولت داری و حقوق اقلیت‌ها را در بر خواهد گرفت.
خانم حسینی هنوز تردید دارد و در مورد تحصیل زنان و توانمندسازی شان  در کشور نگران است. او می‌گوید: "اگر طالبان دوباره برگردد زنان افغان همه چیز ( دست آوردهای 18 ساله و هویت شان )  را از دست خواهند داد. زنان افغان قربانیان اصلی خواهند بود، زیرا ا طالبان زمانی که در قدرت بودند و اکنون طرز تفکر شان را تغییر نداده اند."