منبع: الجزيره
نويسندگان: شرينه قاضي و عاليه چغتاي
ترجمه: ذبيح الله نقوي

دوحه، قطر- ایالات متحده و طالبان توافق‌نامه‌ای را به هدف پایان دادن به طولانی ترین جنگ واشنگتن در افغانستان امضا کردند.
بعد از 18 ماه مذاکرات پرفراز و نشیب این موافقت‌نامه زمینه خروج تدریجی نیروهای امریکایی از افغانستان را فراهم کرده است.
در این نوشته مجموعه از وقایع مهم از زمان حمله ایالات متحده به افغانستان از سال 2001 الی امضای موافقت‌نامه صلح میان ایالات متحده و طالبان در سال 2020 آورده شده است
حمله ایالات متحده به افغانستان
در پاسخ به حمله 11 سپتمبر 2001 در خاک ایالات متحده امریکا که منجر به کشته شدن تقریبا سه هزار نفر گردید، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش دستور حمله به افغانستان را صادر کرد.
بلافاصله بعد از آن نیروهای تحت رهبری ایالات متحده امریکا، طالبان را که از سال 1996 قدرت را در افغانستان در دست داشتند سرنگون کرد.
در زمان حمله شمار نیروهای امریکایی به بیش از 1هزار نفر می‌رسید که این تعداد در سال 2003 به 10 هزار نفر افزایش پیدا کرد.
افزایش شمار سربازان امریکایی در افغانستان
در سال 2008 رئیس جمهور بوش شماری دیگری از نیروهای امریکایی را که تعداد آنان به 50هزار نفر می‌رسید، در افغانستان مستقر کرد.
سال بعد، هنگامی که 68هزار سرباز امریکایی در افغانستان مستقر بود، بوش جایش را به باراک اوباما داد. در آخر سال 2009 اوباما 30هزار سرباز دیگر را برای جنگ با القاعده و طالبان به افغانستان فرستاد.
در سال 2010 شمار سربازان امریکایی در افغانستان تقریبا به 100هزار نفر می‌رسید؛ در حالی که شمار تمام نیروهای خارجی در افغانستان به 150هزار نفر می‌رسید.
پایان ماموریت جنگی، افزایش تلفات غیرنظامیان
در سال 2011 اوباما طرحی را مبنی بر خروج نیروهای امریکایی از افغانستان اعلام نمود. سه سال بعد از این طرح، در حدود 34هزار نظامی امریکایی در افغانستان باقی ماند.
در همان سال ناتو پایان ماموریت جنگی خود را در افغانستان اعلام نمود اما تاکید کرد که به آموزش نظامیان افغانستان و عملیات علیه تروریسم در افغانستان ادامه خواهد داد.
در سال 2017 شمار سربازان امریکایی در افغانستان به 8400 نفر می‌رسید.
در همین حال همزمان با بدتر شدن شرایط امنیتی در اثر گسترش عملیات جنگی طالبان در نقاط مختلف کشور تلفات غیرنظامیان افزایش پیدا کرد و  با افزایش حملات از سوی طالبان، رئیس جمهور ترامپ 3هزار سرباز امریکایی را به افغانستان فرستاد و حملات هوایی را نیز علیه طالبان افزایش داد که منجر به افزایش چشمگیر تلفات غیرنظامیان نیز گردید.
آغاز و تعلیق مذاکرات صلح
در اکتبر سال 2018، نمایندگان ایالات متحده و طالبان اولین دور از مذاکرات‌شان را در دوحه برگزار کردند که این مذاکرات تا سال بعدی در 8 دور ادامه پیدا کرد.
زلمی خلیلزاد نماینده خاص ایالات متحده در امور افغانستان به نمایندگی از واشنگتن در مذاکرات صلح حضور داشت در حالی که ملا عبدالغنی برادر یکی از بنیان‌گذاران طالبان و شیر محمد عباس ستانکزی رئیس دفتر سیاسی طالبان در دوحه نمایندگان طالبان در مذاکرات صلح بودند.
حتی در جریان مذاکرات صلح، خشونت‌ها افزایش پیدا کرد تا جایی که از ماه جولای تا 30 سپتمبر باعث مرگ 1هزار و 174 نفر و زخمی شدن 3139 نفر گردید. این امار نشان‌دهنده افزایش 42 درصدی تلفات نسبت به زمان مشابه در سال گذشته است.
طبق اطلاعاتی که از سوی ستاد مرکزی فرماندهی مشترک عملیات هوایی ایالات متحده به نشر رسیده است، نیروهای امریکایی به تعداد 7هزار و 423 بمب در افغانستان انداخته است که این تعداد بیشتر از هر زمانی در طول ده سال گذشته بوده است. از سال 2009 و از زمانی که دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان آغاز به مستندسازی تلفات در افغانستان کرده است بیش از 10هزار نفر کشته و یا زخمی شده‌اند.
در سپمبر 2019، ترامپ به صورت ناگهانی و بعد از کشته شدن سرباز امریکایی مذاکرات با طالبان را متوقف نمود. رئیس جمهور ایالات متحده هم‌چنان دیدار سری که قرار بود در کمپ دیوید با طالبان و رئیس جمهور افغانستان داشته باشد را لغو کرد و این دیدار احتمالا به هدف نهایی کردن توافق‌نامه صلح صورت می‌گرفت.
بعد از توقف مذاکرات صلح طالبان به شدت حملات خود افزود تا جایی که سه ماه آخر سال 2019 تبدیل به خونین‌ترین سال از زمان حمله امریکا در سال 2001 گردید و در این رابطه، ذبیح الله مجاهد در یک بیانیه که به الجزیره ارسال کرده بود متذکر شد که امریکا از این کار خود پیشیمان گردیده و به مذاکرات برخواهد گشت.
توافق‌نامه صلح چیست؟
موافقت‌نامه صلحی که در روز شنبه به امضا رسید چهار عنصر اساسی دارد: تعهد طالبان مبنی بر این که به هیچ گروه مسلح خارجی اجازه استفاده از خاک افغانستان را به خاطر انجام حملات نخواهد داد، خروج کامل نیروهای تحت رهبری امریکا از افغانستان، گفتگوی مستقیم با حکومت افغانستان و برقراری آتش‌بس.
خواست اساسی طالبان در جریان مذاکرات صلح، خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان بود در حالی که تاکید طرف امریکایی همواره بر آتش‌بس فراگیر و گسترده بود.
ایالات متحده از ابتدا در تلاش بود تا طالبان را به گفتگوی مستقیم با حکومت افغانستان ترغیب کند اما گروه طالبان به بهانه‌ای این که حکومت افغانستان تحت الحمایت غرب و دست نشانده است انجام هر نوع گفتگو را رد می‌کرد.
با این حال، در جولای 2019، چندین تن از سیاستمداران بلند پایه افغانستان، فعالین جامعه مدنی به شمول زنان در دوحه در یک گفتگوی بین الافغانی دو روزه با طالبان اشتراک کردند.
دو دور از گفتگوهای بین الافغانی نیز در سال 2019 در مسکو پایتخت روسیه برگزار گردید که در جریان آن نمایندگان طالبان با سیاستمداران افغان دیدار کردند.
ایالات متحده مذاکره با طالبان را در ماه دسمبر سال گذشته از سر گرفت و ترامپ قصد داشت به دخالت ایالات متحده در جنگ افغانستان قبل از انتخابات 2020 پایان دهد.
کاهش خشونت یک هفته‌ای که میان طالبان، ایالات متحده و نیروهای امنیتی افغانستان در 22 فبروری به اجرا گذاشته شد، امیدها را برای رسیدن به پایان جنگ طولانی مدت افزایش داد و کاهش خشونت‌ها با وجود حملات جزیی موفق گردید.
در 29 فبروری مقامات امریکایی و نمایندگان طالبان موافقت‌نامه دوحه را امضا کردند و کمی قبل از امضای موافقت‌نامه در بیانیه‌ای که از سوی ایالات متحده و حکومت افغانستان صادر شد، اعلام گردید که ایالات متحده و نیروهای ناتو در مدت 14 ماه از افغانستان خارج خواهد شد.
در متن اعلامیه مشترک آمده است «ایالات متحده شمار نیروهای خود در افغانستان را به 8هزار و 600 نفر کاهش می‌دهد و سایر تعهدات خود با طالبان را در مدت 135 روز از زمان اعلان اعلامیه مشترک و امضای توافق‌نامه صلح اجرا خواهد کرد».