صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

در جستجوی صلح پشت دروازه های سیاسیون

-

در جستجوی صلح پشت دروازه های سیاسیون

حداقل طی حاکمیت پنجسالهی رئیس جمهور غنی، با تمام فراز و فرودهایی که وجود داشت، دستاوردهای غیرقابل انکاری در ابعاد گوناگون به ارمغان داشت، حذف جزیرههای قدرت و ساختارمندسازی آنان، برخورد جدی و قاطع با باندهای مافیایی و مسلح غیرمسئول، تهداب گزاری زیربناهای اقتصادی، فعال سازی بندرهای تجارتی و دهلیزهای هوایی، مهمتر از همه، تمرین مشق سیاسی به سیاستمداران سنتی که طی چندین دهه کسی جرأت کوچکترین اعتراض در مقابل آنان را نداشت. وضعیتی در زمان حکومتداری آقای کرزی در افغانستان حاکم بود، رشد و فربه نمودن قدرتهای محلی در ولایات بود که ایشان بنا به دلائل حفظ و تدوام حکومتداریاش به هر یکی از این رهبران، باج سیاسی میپرداخت تا آنان با حکومت ایشان همکار و شریک باشند؛ چون آقای کرزی طرح و برنامهی سنجیده شده و استراتژیک در امر انکشاف و تحکیم زیربناها نداشت، ناچارا جهت خاموش ساختن صدای اعتراض این طیف سیاسیون به آنان امتیاز و جایگاه حکومتی قائل میشد.
به یاد داریم که بگو مگوها در مورد صلح افغانستان از آن زمان بر سر زبانها افتاده بود که ایجاد نهادی تحت عنوان شورای عالی صلح، در ارتباط به پیگیری همین موضوع بود؛ اما عملا دیدیم که در خلأ یک طرح و برنامهی واقع بینانه، نقشهی راه صلح هیچگاه واضح نگردید و همچنان پیشبرد این پروسه به مثابه کوبیدن مشت در تاریکی بود که تا این دم راهکار عملی و دستاورد قابل قبول از خود به جا نگذاشت، در حاکمیت پنج سالهی حکومت وحدت ملی، پس از آنکه رئیس جمهور غنی طرح عملی صلح دولت را عملا از زیر نظر گذراند که با ساز و کارهای یک صلح واقعی همخوان است و پیش پرداختی به طالبان در این طرح وجود ندارد؛ لابیگری جهانی در مورد آغاز مجدد این پروسه را روی دست گرفت که در اجلاس گوناگون مجامع بین المللی به حضور نمایندگان و روسای جمهور کشورهای جهان نقشهی راه صلح را تبیین و تفهیم نمود که مورد حمایت جهان قرار گرفت و از آن زمان به بعد پیشبرد روند صلح به صورت جدی و بی وقفه آغاز گردید. آقای غنی شخصیت عملیاتی و کنشگرا است که به صورت جدی در امور کشورداری و توسعهی گام بر میدارد، همین خاصیت کنشگرایی ایشان است که اشخاص فاقد نظم و برنامه را به واکنش وامیدارد.
پس از آنکه رئیس جمهور غنی در حاشیهی اجلاس داووس، حامد کرزی و داکتر عبدالله را فاقد برنامه و استراتژی مدون، در قبال جنگ و صلح افغانستان عنوان نمود، واکنش رهبران سیاسی را با محوریت آقای کرزی برانگیخت، اخیرا رهبران احزاب با تجمع در منزل یکی از سیاسیون، در واکنش به اظهارات آقای غنی تجمع نمودند که یکی از مباحث آنان تمرکز بر مشروعیت وزارت صلح و شورای عالی صلح بوده است که به باور آنان شورای عالی صلح صلاحیت تنظیم امور مربوط به صلح و گفتگوهای بین المللی در این قبال را دارد؛ در حالیکه چندی پیش به هدف انسجام بهتر در این پروسه و جبران کم کاریهای شورای عالی صلح، رئیس جمهور غنی حکم تأسیس وزارت صلح را صادر نموده و تمام صلاحیتهای پیشبرد آن را به این وزارت مشروعیت بخشید، از زاویه حقوقی آن نیز اگر به موضوع بنگریم، صلاحیت لغو و یا تأسیس نهادهای دولتی با امضاء رئیس جمهور مشروعیت مییابد هیچ شخص و فرد دیگری صلاحیت لغو و یا تأسیس نهادهای دولتی را ندارند، این در حالیست که شورای عالی از بدو تأسیس آن تا کنون، هیچگونه دستاوردی در مسئلهی صلح نداشته است و اکثرا به دلیل عدم کارایی آن با واکنش تندی از سوی شهروندان کشور مواجه گردیده است که مردم افغانستان به صورت متواتر خواهان لغو این شورا بوده اند، اساسا اگر به مسئلهی صلح افغانستان در یکسال اخیر نیمنگاهی بیندازیم دستخوش تحولات گوناگونی بوده است که کمترین آن باج دهی مشروعیت به طالبان و گرانترین آن توافق به تغییر نظام و واگذاری قدرت به این گروه بوده است.
در چندین مورد مذاکراتی که رهبران سیاسی در مسکو و دوحه با نمایندگان طالبان انجام دادند، دستاورد آن چیزی جز باج دهی و مشروعیت بخشیدن به این گروه ثمرهی به نظام و ارزشهای مردم افغانستان در قبال نداشت، در مذاکرات مسکو که رهبران سیاسی بار دوم به دعوت طالبان حاضر شدند، نمایندگان این گروه، آنان را با تحقیر و توهین به سوی افغانستان بدرقه نمودند که سرخوردگی شان در تصاویر نشر شده از چهرههای شان برجسته و هویدا بود؛ بنا بر این؛ صلح با طرح و برنامهی استراتژیک تأمین میگردد که در آن، ملحوظات فرهنگی و جغرافیای زیست محیطی با حفظ دستاوردهای جدید نیز در نظر گرفته شود، واکنش در برابر طرحهای رئیس جمهور توأم با رفتارهای احساساتی، نه تنها که ره بجایی نمیبرد؛ بلکه ضعف خرد و درایت سیاسی آنان را در معرض افکار عمومی به نمایش میگذارد، در معادلات سیاسی معمولا اشخاصی از خود عملکرد واکنشی نشان میدهند که دچار ضعف و کاستیهای دانش سیاسی است؛ لذا صلح فقط از مجرای دولت افغانستان قابل تحقق است نه از مجاری دیگر، دولت به عنوان یک نهاد مشروع ملی و بین المللی صلاحیت لغو و یا انعقاد هر نوع توافقنامه و معاهدات را دارا میباشد که اشخاص غیر، در چنین حالات دچار خلأ مشروعیتی میباشند؛ بنا بر این، اگر سیاسیون افغانستان واقعا خواهان صلح و ثبات پایدار در کشور میباشند، باید در طول دولت، و در هماهنگی با مقامات، از طرح صلح دولت حمایت نمایند، نه اینکه به هدف دستیابی به قدرت، گوشهی به طالبان دوخته باشند تا از مجرای آنان منافع شان تأمین گردد، طالب و مفکوره طالبانی طی بیست سال اخیر، چهره واقعی خود را به مردم افغانستان نشان دادند که پا بند به هیچ اصول و اعتقادات نیستند؛ بلکه جهت ایجاد رعب و وحشت به انواع قتل و کشتار فجیع دست میزنند؛ لذا تبانی با این گروه، جز ذلت و خواری نتیجهی دلخواه به هیچکسی در قبال نخواهد داشت.
به یاد داریم که این گروه تحت عنوان یک گروه تروریستی، از دیر مدت بدینسو زندگی شان در مخفیگاهها سپری میشد که جرأت حضور در انظار عمومی را نداشتند؛ اما بعد از اینکه سیاسیون افغان، در فقدان یک طرح و برنامهی عملی و عدم ترسیم نقشهی رسیدن به صلح، با آنان وارد گفتگو گردیدند، نتیجهی کاملا بر عکس و مفتضح بر جا گذاشت که در عوض دستاورد به ملت افغانستان، زمینههای مشروعیت بین المللی آنان را بیشتر از قبل مهیا نمود؛ لذا با پندگیری از سر درگمیهای گذشته اکنون هم دیر نشده که سیاسیون به خود آمده و تحت چتر دولت جمهوری اسلامی افغانستان این پروسه را با اتحاد و همدلی پیگیری نمایند و از طرح دولت و نمایندگان لویه جرگه که خط و مش صلح را واضح ساختند دفاع نمایند، تنها در این صورت است که ما میتوانیم یک صلح عزتمندانه با حفظ نظام و دستاوردهای آن داشته باشیم در غیر آن، هیچگونه عملکرد خارج از این طرح، نمیتواند ما را به صلح واقعی نزدیک سازد؛ بنا بر این جلسات مکرر در این ارتباط در هر نقطهی که برگزار شود بدون حضور دولت هیچگونه جنبه عملی به خود نمیگیرد و جز شرارت و بی برنامهگی چهرهی بهتری از سیاسیون به نمایش نخواهد گذاشت.

دیدگاه شما