همزمان با آغاز روند اعلان نتایج، امید و رمق تازه‌ی به شریان‌های حیات سیاسی مردم افغانستان جاری گردیده است، انتخابات افغانستان از گذشته تا کنون از پر جنجال ترین انتخابات‌های دنیا بوده است که هر بار کش و قوس‌های زیادی را از جانب رقبای انتخاباتی و جریان‌های سیاسی شاهد بوده است، اینبار؛ اما نزدیک به سه ماه است که این روند به درازا کشید و مدعای دو تیم برجسته رقیب مبنی بر تقلبات وسیع از تاخیر سه ماهه در این کارزار عنوان می‌گردید، تیم ثبات و همگرایی به رهبری داکتر عبدالله عبدالله، تیم دولت‌ساز به رهبری آقای غنی را متهم به تقلب انتخاباتی می‌نمود؛ اما آنچه را که کمیسیون مستقل انتخابات از روند شمارش به دست می‌آورد بیانگر تقلب از هر دو جانب بود.
آنچه که در این سه ماه گذشت رکود ناشی از انتخابات و نگرانی‌هایی بود که دامنه آن، حیطه‌ی زندگی عادی مردم افغانستان را در نوردیده بود، بیکاری و فقر مزمن در جامعه، رکود گردش ارز در بازار و بلاتکلیفی در ساختار اداری افغانستان سبب بی انگیزگی مردم و ضعف سیستم اقتصادی گردیده بود که در بسا موارد باعث سرخوردگی قشر تأثیر گزار و تحصیل یافته ما نیز می‌گردید و آنان همانند توده‌ها این خاک را به مقصد اقامت در کشورهای خارجی ترک می‌نمودند.
تأخیر سه ماهه در اعلان نتایج انتخابات، برعلاوه اضطراب و نگرانی، کشور ما را در نزد مردم و جهانیان بی اعتبار و بی ثبات به معرفی گرفت، الگوی تکثرگرایی و دموکراسی که دو دهه در کشور حاکم می‌باشد آسیب‌های نسبی متحمل گردید، مردم افغانستان نسبت به بازیگران عرصه قدرت بدبین تر از قبل گردیدند؛ هر چند از ابتدا بدبینی شان را به بازیگران عرصه قدرت از ابتدا به نمایش گذاشتند که با اشتراک ضریب پایین در پروسه انتخابات به سیاسیون جواب منفی دادند.
نمونه دیگر دلسردی مردم به سیاسیون، اشتراک کم رنگ شان در تظاهرات‌های بعد از انتخابات بود، سیاسیون هر چند تلاش نمودند تا با خلق شعارهای میان تهی، نیروهای خیابانی عظیمی را سازماندهی نمایند؛ اما چنانچه شاهد بودیم، به جز حلقه‌های ذینفعی که از آدرس سیاسی رهبران به نان و نوا رسیده بودند، هیچ نیروهای خودجوش مردمی آنان را در این امر یاری نکردند.
اکنون؛ اما بعد از سه ماه که نتایج اعلان می‌گردد امید تازه‌ی از حیات سیاسی در رمق مردم جریان یافته است، مردم با امیدهای فراوان به حکومت‌داری با ساختار جدید و با صلاحیت فراگیر چشم دوخته اند تا مجددا حکومت دوسره شکل نگیرد.
هر آنچه را که کمیسیون مستقل انتخابات به عنوان یک نهاد مشروع و قانونی اعلان می‌دارد مورد پذیرش هر دو تکت انتخاباتی واقع گردد، از این به بعد دنباله دار شدن کمشکش‌ها مورد قبول مردم نیست و این غائله باید با اعلان نتایج ختم گردد.
زیرا کشور ما افغانستان هم اکنون درگیر چالش‌های جدی تر از مسئله انتخابات می‌باشد، صلح میان طالبان و دولت یکی از جدی ترین چالش‌هایی است که طی یک سال اخیر بیشتر از هر زمان دیگر قوت یافته است، طالبان به عنوان یک گروهک تروریستی، با استفاده از ضعف موجود در صفوف سیاسیون کابل نشین، طرد جمهوریت و جاگزینی امارت را یدک می‌کشند.
این خواسته‌ها از جانب این گروه طی مدت یکسال تا کنون بدون عقب نشینی مطرح گردیده است؛ زیرا آنان خود را دولت مورد قبول و در تبعید می‌دانند و نظام موجود را نظام مغایر با ارزش‌های مردم افغانستان عنوان می‌نمایند، این‌همه، بنا بر اختلافات موجود میان سیاسیون حامی نظام، از سوی طالبان مطرح می‌گردد.
عدم دیدگاه واحد و روشن در قبال نظام سیاسی آینده، بی هدفی و بی برنامه‌گی سیاسیون و تمرکز بر سیاست‌های منفعت محور در فقدان برنامه محور، باعث گردیده است تا گروه تروریستی طالبان، فاز جدیدی را در مناسبات صلح و گسترش روابط شان با مجامع بین المللی بگشایند.
پذیرش نتایج انتخابات و ختم این غائله از سوی بازیگران عرصه‌ی قدرت و سیاست، باعث تحکیم نظام و تأمین ثبات پایدار در سطح منطقه و بین الملل خواهد گردید.
دولت به عنوان یک موجود پویا و سیال، زمانی می‌تواند در برابر ویروس‌های مخربی همچون تروریزم و مداخلات بیگانگان مصئون بماند که بسیج افکار عمومی را در داخل نظام با خود داشته باشند؛ بنا براین پس از اعلان نتایج انتخابات، قبل از اینکه کدام جریان و تکت خاص منفعت ببرد، برنده‌ی واقعی آن، مردم افغانستان و نیروهای امنیتی خواهند بود که جهت حفظ و تداوم آن، بارها متحمل قربانی گردیده اند، معضل انتخاباتی باعث گردیده بود تا اقتدار افغانستان کماکان در نزد چهره‌ها و نهادهای بین المللی نیز خدشه دار گردد. آنان که همگام با مردم افغانستان در استحکام نظام نقش حیاتی ایفا نمودند، قطعا بی پروا در قبال تحولات سیاسی کشور نخواهند بود، بارها چهره‌های بین المللی و نمایندگان کشورهای همکار با دولت افغانستان در مسئله انتخابات واکنش نشان دادند، به عنوان مثال، یاماماتو رئیس یوناما دو بار از تکت‌های انتخاباتی خواستند که نتایج انتخابات را هر آنچه می‌باشد پذیرا باشند، همینطور، جان بس، سفیر ایالات متحده در افغانستان چندین بار خواهان اعلان نتایج گردید و با در نظرداشت مصالح علیای کشور از دو تیم رقیب خواسته بود که نتایج را بپذیرند و همینطور از کمیسیون مستقل انتخابات نیز خواسته بود تا نتایج این پروسه را به موقع اعلان نماید.
طبیعی است که به درازا کشیدن این پروسه، ناکامی نظام را در طولانی مدت برجسته می‌سازد، نظامی که دستاورد هزاران شهید و توده‌های این کشور است؛ لذا جمع و جماعت خاص نباید با درنظرداشت منفعت شخصی، در صدد صدمه زدن به پیکره کل نظام باشند، کشمکش و جنجال‌ها بر سر کسب قدرت، باعث دلسردی مردم از نظام گردیده و زمینه را جهت به قدرت رساندن گروه‌های مخالف نظام فراهم می‌سازد، امری که بر همگان آشکار است.
گروه طالبان از یک تروریستی و مغاره نشین به یک گروه شورشی و مشروع، ترفیع جایگاه می‌یابد و این همه، در نبود انسجام درونی و توجه بیش از حد سیاسیون به منافع کوتاه مدت و زود گذر است که در عقبه‌ی آن، اصل نظام صدمات جبران ناپذیری را متحمل می‌گردد؛ لذا اگر همه دست به دست هم داده و همانند کشورهای توسعه یافته به تحکیم نظام بیاندیشیم در طولانی مدت، منافع هر گروه و جریان سیاسی تأمین خواهد گردید؛ اما اگر بر اثر ندانم کاری‌ها اصل نظام آسیب ببیند، در آنصورت همه متضرر گردیده و زمینه برای فعالیت پر رنگ تر گروهک‌های تروریستی آماده خواهد گردید که این امر به خواست هیچ افغان نیست.
بنا بر این اعلان نتایج و ثمره‌ی به دست آمده از آن را هر چه هست به فال نیک گرفته و امید به آینده‌ی با ثبات و با اقتدار داریم تا از مجرای این روند دموکراتیک به تحقق بپیوندد و پنج سال دیگر را عموم مردم افغانستان دست به دست هم داده و در راستای ایجاد یک جامعه‌ی باز و مترقی که دستاوردهای آن در امر زیربنایی و شکوفایی برجسته باشد و سبب تحکیم حیثیت نیم بند سیاسی افغانستان در نزد جامعه جهانی و مردم باشیم؛ لذا تکت بازنده‌ی که تا زمان اعلان نتایج، دموکراسی و نظام را یاری رسانیده و در رقابت‌ها، دموکراسی را به خوبی تمثیل نمودند، قابل قدر و ستایش است و از این به بعد نیز انتظار میرود که به عنوان یک اپوزیسیون در نظام موجود عرض اندام نموده و با ارائه طرح و برنامه‌ی کارا، دولت و نظام را همراهی نماید.