اشاره: در این نوشته تلاش شده است که ضمن طرح چالش‌ها و محرومیت‌هایی مناطق مرکزی و به خصوص ولایت دایکندی به نتایح و آثار اقتصادی تطبیق پروژه‌های انکشافی در میان‌مدت و درازمدت نیز پرداخته شود.   
یک. ولایت دایکندی؛ از محرومیت تا انکشاف  
پیش درآمد
در تاریخ پیدایش و تشکیل ولایت دایکندی در جغرافیای سیاسی افغانستان 20 اسد 1383 ماندگار خواهد بود؛ زیرا در آن تاریخ مردم محروم دایکندی صاحب اداره جدید تحت عنوان ولایت شد و پیش از آن مردم می‌بایست برای انجام کارهای اداری خود به ترینکوت مرکز ولایت ارزگان مراجعه می‌کردند که به دلیل مشکلات امنیتی و صعب‌العبور بودن راه‌ها، مردم ترجیح می‌دادند که 450 کیلومتر راه را بپیمایند و برای انجام کارهای اداری خود به کابل مراجعه کنند تا به ترینکوت.
ولایت دایکندی که در اوایل تابستان 1383 افتتاح شده بود، همه چیز صفر بود و بکر. نیلی که به عنوان مرکز ولایت دایکندی انتخاب شده بود، تنها دارای تعدادی محدودی دکان در سه راسته بنام بازار نیلی بود که الآن بنام بازار کهنه یاد می‌شود. در زمان انقلاب و خود مختاری مناطق مرکزی، مرکز اداری (اگر رتق‌وفتق امور به صورت ابتدایی در آن زمان را کارهای اداری بنامیم) در زمان تشتت احزاب و پس از تأسیس حزب وحدت اسلامی بیشتر در نیلی متمرکز بود و مسئولان وقت قلعۀ را در این منطقه تحت عنوان مرکز ولایت احداث کرده بود. در دوره پساطالبان و افتتاح ولایت دایکندی توسط حامد کرزی رئیس حکومت موقت و هیئت همراه در 20 اسد سال 1383، برای نخستین بار استاد دانش والی این ولایت نوتأسیس و فاقد هرگونه زیرساخت اداری، کار خود را به همراه تعداد محدودی از همکاران خود از این قلعه آغاز کردند و هر اتاق این قلعه را که از مواد خام ساخته شده بود، بنام یک اداره نام گذاشتند در حالی که هیچ گونه امکانات و لوزام اداری در آنجا موجود نبود.
اینک که 15 سال و چند ماه از زمان تأسیس ولایت دایکندی می‌گذرد و ده سال از این 15 سال را که می‌توان در تاریخ افغانستان از نظر سرازیر شدن کمک‌های خارجی دوره طلایی افغانستان نام گذاشت، توجه کمتری به این ولایت محروم و نو تأسیس صورت گرفت و نتوانست مرکز این ولایت (نیلی) در طی آن چند سال سیمای یک شهر معمولی در سطح شهرهای درجه 2 و 3 افغانستان را به خود بگیرد.
در دوره 13 سال حکومت جناب حامد کرزی هر چند انکشاف این ولایت آهسته آهسته آغاز شد منتهی برای ساخت سرک و مسیرهای ارتباطی که مهم‌ترین چالش در کنار سایر چالش‌های این ولایت تلقی شده/ می‌شد، کار چندانی صورت نگرفت و حتی در آن دوره نسبتاً وفور سرازیر شدن کمک‌های خارجی که ادارات افغانستان را به دلیل زیاد بودن کمک‌ها و عدم مصرف بهینه این کمک‌ها در موارد بنیادی و ضروری، به شدت مصرفی به بار آورد اما در ولایت دایکندی و بسیاری از ولایات محروم دیگر یک متر سرک پخته و اسفالت ساخته نشد.
هرچند ولایت دایکندی به دلیل نو تأسیس بودن، نداشتن مسیرهای ارتباطی با شهرهای کلان و بنادر تجاری و عدم انکشاف متوازن و مناطق صعب‌العبور و کوهستانی بودن هم‌چنان محروم بوده و تاکنون به اندازه سایر ولایات انکشاف نیافته است، در عین حال نسبت به جوان بودن این ولایت و اینکه 15 سال پیش همه چیز از صفر شروع شده بود، رشد و انکشاف قابل توجهی آن قابل انکار نیست.  
بر اساس آماری که از بخش‌های مختلف ولایت به دست آمد، تا کنون بجز اداره ملی‌بس بقیه وزارت‌ها و ادارات واحدهای دومی شان در مرکز ولایت فعال هستند. از مجموع 43 ریاست و اداره 17 اداره و ریاست تعمیر اداری شان تکمیل شده است و ساختمان 8 اداره دیگر تحت کار است. اما بقیه ادارات تاهنوز تعمیر اداری آن‌ها ساخته نشده است. در ولسوالی‌ها نیز این چالش به گونه‌ای جدی‌تر وجود دارد به خصوص اینکه از مجموع 8 ولسوالی دو ولسوالی دارای تعمیر معیاری است و ساختمان دو ولسوالی دیگر تحت کار است اما بقیه ولسوالی‌ها (ولسوالی‌های اشترلی، سنگ‌تخت‌وبندر، کجران و پاتو) فاقد تعمیر اداری استندرد است که نیازمند توجه ادارات مسئول در سال‌های آینده می‌باشند.
پس از روی کار آمدن حکومت وحدت ملی، انکشاف متوازن و شکست حصار طبیعی هزاره جات مورد توجه جدی حکومت قرار گرفت و ساخت مسیرهای ارتباطی و انکشاف متوازن در این مناطق بیش از گذشته آغاز گردید. در سفر سال گذشته (18 عقرب 1397) رئیس جمهور محترم داکتر محمد اشرف غنی و استاد دانش معاون رئیس جمهور و هیئت همراه، 4 پروژه انکشافی افتتاح شد. در 25 عقرب امسال (1398) دقیقا یک‌سال پس از سفر تاریخی سال گذشته رئیس جمهور و هیئت همراه، استاد دانش معاون ریاست جمهوری همراه با یک هیئت بلند پایه حکومتی متشکل از وزارت‌های اقتصاد، تحصیلات عالی، اطلاعات و فرهنگ، صحت عامه، صنعت و تجارت، مخابرات و تکنولوژی معلوماتی سفیر کشور هندوستان، ریاست هوانوردی ملکی، لوی سارنوالی 8 پروژه مربوط به وزارت‌های اطلاعات و فرهنگ، تحصیلات عالی، صنعت و تجارت، صحت عامه و اداره لوی سارنوالی که کار ساخت آن‌ها تکمیل شده و به بهره‌برداری رسیده‌اند، در میان استقبال گرم مردم و مقامات محلی افتتاح شد. برای اینکه به برخی از چالش‌های این ولایت اشاره شود بخشی از بیانیه والی این ولایت در سفر تاریخی استاد دانش معاون رئیس جمهور در تاریخ 25 عقرب، منعکس می‌شود.
چالش‌های ولایت دایکندی
والی دایکندی در حضور معاون رئیس جمهور و هیئت بلند پایه حکومتی ضمن برشمردن مشکلات و چالش‌های این ولایت خواهان توجه بیشتر رهبری حکومت و به ویژه شخص رئیس جمهور نسبت به ولایت دایکندی شد. وی چالش‌ها و مشکلات ولایت دایکندی را اینگونه برشمرد:
1) نبود میدان هوایی معیاری برای نشست و برخواست طیارات کوچک و دسترسی به این ولایت از طریق پروازهای تجاری،
2) نبود راه‌های مواصلاتی مناسب در سطح ولایت و از ولایت به ولایات همجوار و از مجموع 191 کیلومتر سرک ارتباطی تا سیاه دره پنجاب ولایت بامیان تنها 10 کیلومتر سرک اسفالت شده و 10 کیلومتر دیگر تحت کار است، 
3) نبود انرژی برق به اندازه کافی و توجه جدی به این مهم برای ولایت دایکندی و تولید برق از بند سوختوک و ساخت بند برق پای کته‌سنگ،
4) عدم ارائه خدمات صحی برای تمام مردم این ولایت، مجموع نفوس این ولایت در حدود یک میلیون نفر است اما تنها برای 450 هزار نفر خدمات صحی ارایه می‌گردد،
5) نداشتن 50 فیصد مکاتب ولایت دایکندی ساختمان معیاری و استندرد،
6) عدم اختصاص بودجه لازم و افزایش تشکیلات برای این ولایت پس از تبدیل شدن به ولایت درجه 2، 
7) نبود نیروهای امنیتی کافی و به خصوص نبود نیروهای ورزیده اردوی ملی در سطح هزاره‌جات و بخصوص ولایت دایکندی با توجه به همجواری این ولایت با ولایات و مناطق ناامن مثل ولایات هلمند، ارزگان، غور و غزنی و ضرورت استقرار یک کندک از اردوی ملی در این ولایت،
8) وجود افراد مسلح غیر مسئول در برخی ولسوالی‌های این ولایت که مانع تطبیق پروژه‌های انکشافی می‌گردد،
9) نبود یک مکانیزم شفاف برای اکتشاف و استخراج معادن،
10) مشکل آب شرب و صحی مرکز ولایت،
11) عدم توجه لازم به محصولات زراعتی ولایت دایکندی و نبود بازار فروش برای بادام و سایر میوه‌جات این ولایت،
12) نبود یک پارک صنعتی کوچک و ضرورت ایجاد آن در ولایت دایکندی با اهداف ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بالای فقر و بیکاری. 
باتوجه به مشکلات فوق که این مشکلات خاص یک ولایت نیستند بلکه در بسیاری از ولایات این چالش‌ها با شدت و ضعف جود دارند، حکومت وحدت ملی نسبت به توسعۀ متوازن تمام ولایات از جمله مناطق مرکزی (هزاره‌جات) متعهد بوده و نسبت به گذشته تاکنون توجه ویژه داشته است. هرچند با توجه به شرایط جنگی و جنگ تحمیلی بر مردم و حکومت توسط گروه‌های تروریستی نباید انتظار زیاد نسبت به تطبیق پروژه‌های انکشافی و عملی کردن آن در زمان از پیش تعیین شده داشت؛ زیرا به طور اوسط در طی 16 سال اخیر در حدود 40 درصد بودجه ملی سالانه کشور را بخش‌های امنیتی به خود اختصاص داده است، در عین حال حکومت از تطبیق پروژه‌های انکشافی با هدف تحقق انکشاف متوازن و عدالت اجتماعی غفلت نکرده است و این نوید و امید به مردم مناطق محروم از جمله مناطق مرکزی هزاره‌جات داده می‌شود که حکومت در آینده توجه جدی‌تر نسبت به گذشته خواهد داشت.

برایند اقتصادی پروژه‌های انکشافی ولایت دایکندی
موارد دوازدگانه که تمام مردم دایکندی به نحوی بر آن‌ها واقفند، بر اقتصاد ولایت دایکندی و مردم این خطه اثر مستقیم دارند. در صورتی‌که آن چالش‌ها حل یا کاهش یابد روی وضعیت اقتصادی مردم از ابعاد مختلف اثرگذار خواهد بود. به عنوان چند نمونه به مواردی زیر اشاره می‌شود تا اثرگذاری مستقیم آن‌ها بر اقتصاد ساکنان این ولایت به صورت مختصر تحلیل و ارزیابی گردد. 
1. میدان هوایی: یکی از نیازهای مبرم ولایت دایکندی ساخت میدان هوایی است. به دلیل عدم مسیرهای ارتباطی مناسب با مرکز کشور و ولایات همجوار و ناامن بودن مسیرهای منتهی به ولایات بزرگ افغانستان، ساخت میدان هوایی بسیار ضروری است. در دوره حکومت وحدت ملی باتوجه به نیاز مبرم این ولایت به میدان هوایی معیاری، مطالعات تخنیکی ساخت میدان هوایی به طول 3000 متر و عرض یک هزار متر توسط تیم تخنیکی کشور ایتالیا انجام شده است. بودجه تقریبی مورد نیاز میدان هوایی جدید در حدود 45 میلیون دالر آمریکایی برآورد شده است که در سند بودجه سال 99 بخشی از آن در نظر گرفته شده است. این پروژه فعلا مسایل تخنیکی و اداری خود را در اداره تدارکات ملی طی می‌کند و پس از اعلام داوطلبی، با داوطلب برنده قرارداد خواهد شد. یقیناً با ساخت و تکمیل این میدان هوایی یکی از مشکلات و چالش‌های بینادی این ولایت حل خواهد شد و بسیاری از تاجران علاقمند و سایر علاقمندان به سرمایه‌گذاری در این ولایت بکر را به این ولایت خواهد کشاند.
2. ساخت سرک اتصالی نیلی به کابل: ساخت سرک ارتباطی از طریق شهرستان، میرامور، کوتل قوناق تا ولسوالی ورس بامیان به طول 150 کیلومتر که در حال حاضر کار فاز دوم اسفالت آن جریان دارد، بسیار مهم است. علاوه بر سرک اسفالت، کار سرک درجه 2 نیز در این مسیر جریان دارد. یقیناً اگر این سرک ساخته شود از لحاظ کاهش هزینه و کرایه انتقال مواد غذایی، سوختی و محصولات زراعتی از بازارهای بزرگ به بازار محلی دایکندی و از دایکندی به بازارهای شهرهای بزرگ تأثیر بسیار کلانی خواهد داشت. این مراودات روی دادوستد و اقتصاد ولایت تأثیر مستقیم خواهد داشت. 
3. تطبیق ماسترپلان شهری نیلی: یکی از بنیادی‌ترین کارها با پیامد مثبت اقتصادی تطبیق ماستر پلان شهری در نیلی مرکز ولایت دایکندی می‌باشد. برخی مشکلاتی که احیاناً از لحاظ ثبت در بانک اطلاعات زمین وجود دارد در حال شناسایی و برطرف شدن می‌باشد. در صورت تطبیق این برنامه ارزش اقتصادی زمین در مرکز ولایت چند برابر خواهد شد. پروسیجر این مهم فعلا در ولایت دایکندی جریان دارد و به زودی به پایه اکمال خواهد رسید.
4. ساخت سرک داخل شهر نیلی: این پروژه یکی از پروژهای در حال تطبیق است که کار آن جریان دارد. با ساخت این سرک برخی از مشکلات محیط زیستی حل گردیده و باعث رونق کسب‌وکار و افزایش ارزش زمین در ساحه می‌گردد که همه این موارد باعث می‌شود که اقتصاد این ولایت بهبود پیدا کند. هرچند کار این سرک به صورت کند و آهسته پیش می‌رود امید می‌رود که حکومت محلی و وزارت ترانسپورت به این مهم توجه نموده تا پروژه در زمان تعیین شده تطبیق گردد. یکی از عوامل کندی کار عدم تطبیق به موقع ماستر پلان شهری یاد می‌شود که این مهم توجه جدی وزارت شهرسازی و اراضی و شاروالی دایکندی را می‌طلبد.   
5. سایر پروژه‌های انکشافی متوسط و خرد: سایر پروژه‌های انکشافی متوسط و خرد در سطح ولایت از طریق ادارات مختلف از قبیل ساخت شفاخانه، کلینک‌ها، مکاتب، سولرهای آفتابی جهت تولید برق مصرفی و سرک‌های بین ولسوالی‌ها و قریه جات در حال تطبیق‌اند و در بودجه سال 99 کار تمام این پروژه‌ها نیز ادامه خواهد داشت و به زودی شاهد افتتاح آن‌ها خواهیم بود.
6. برنامه میثاق شهروندی: یکی از برنامه‌های که در مناطق روستایی و شهری افغانستان پس از برنامه همبستگی در حال تطبیق است و تاکنون نسبتاً موفق هم بوده، برنامه «میثاق شهروندی» است.  فعلا در سه ولسوالی مرکز، کیتی و میرامور ولایت دایکندی برنامه میثاق شهروندی با بودجه 777 میلیون و 386 هزار افغانی در حال تطبیق است. 114 پروژه تکمیل شده اند، 294 پروژه تحت کار و 63 پروژه دیگر بناست به زودی کار آن‌ها آغاز گردد که در مجموع تا کنون 61 فیصد پیشرفت کاری داشته است. با تطبیق به موقع برنامه میثاق شهروندی، اقتصاد روستایی ولایت دایکندی که بیشتر متکی بر زراعت و مالداری است، بهبود خواهد یافت.
7. انکشاف روستایی زنان از طریق خود اشتغالی (WRDP ): یکی از برنامه‌های که می‌تواند بر اقتصاد خانواده‌ها و به‌خصوص زن‌ها اثرگذار باشد، برنامه انکشاف روستایی زنان از طریق حمایت و بالا بردن ظرفیت‌های آنان در صنایع دستی و ایجاد اشتغال مولد از قبیل تأسیس کارخانه تولید و پروسس لبنیات، خیاطی، گلدوزی، خامک‌دوزی و سایر هنرهای دستی است. فعلا این برنامه در دو ولسوالی مرکز و کیتی ولایت دایکندی از طریق تطبیق 38 پروژه تحت کار قرار دارند. یقینا هر برنامه و پلانی که موجب افزایش ظرفیت و توانمندی اقتصادی زنان گردد، موجب افزایش درآمد خانوارها، کاهش بیکاری و خط فقر و کاهش تبعیض جنسیتی در میان مردم خواهد شد. 
از سوی دیگر در سفر سال گذشته رئیس جمهور به ولایت دایکندی، رئیس جمهور به دفتر معاون رئیس جمهور و ارگان‌های محل هدایت داد که ضمن شناسایی ظرفیت‌های اقتصادی و انکشافی ولایت دایکندی، طرح‌های پیشنهادی خود را تهیه و به ریاست جمهوری ارسال نمایند که این کار توسط دفتر معاون دوم ریاست جمهوری با همکاری اداره محلی دایکندی و ارگان‌های محل انجام شد و 14 طرح با هدف انکشاف بیشتر ولایت دایکندی به ریاست جمهوری ارسال شد. این این طرح‌ها عبارت اند از:
1. طرح تولید، پروسس و بازاریابی بادام،
2. طرح تولید، پروسس و بازاریابی زعفران،
3. طرح تولید و ترویج زیره،
4. طرح اعمار تأسیسات آبیاری،
5. طرح ایجاد فارم مرغداری،
6. طرح تولید، پروسس و بازاریابی لبنیات،
7. طرح تولید و بازاریابی هنگ،
8. طرح تربیه و پرورش زنبور عسل،
9. طرح ایجاد فارم پرورش ماهی،
10. طرح اعمار ذخیرخانه سیب،
11. طرح احیا و توسعه جنگل‌های طبیعی،
12. طرح کنترل امراض و آفات زراعتی،
13. طرح بند آبگردان‌ها و تولید انرژی،
14. طرح مطالعه، اکتشاف و استخراج معادن.  
دو. پروژه‌های زیربنایی مناطق مرکزی و برایند آثار اقتصادی آن‌ها  
از چند سال بدین‌سو و به‌خصوص در دوره حکومت وحدت ملی، تطبیق پروژه‌های زیربنایی در مناطق هزاره‌جات سرعت چشم گیر یافته است. هر چند سرعت کار نسبت به گذشته بهبود یافته است اما پاسخگوی نیازهای پرشمار مردم محروم این خطه به صورت کامل نمی‌باشد. از این رو مردم از حکومت مرکزی انتظار بیشتر دارند که سرعت تطبیق پروژه‌های زیربنایی و زیرساختی را افزایش دهد و بودجه ساخت آن‌ها را متناسب با نیازمندی مردم عیار سازد؛ زیرا تطبیق این پروژه‌ها علاوه بر پیامدهای مثبت اجتماعی، تغییر نگاه مردم به حکومت مرکزی، باعث خروج این مناطق از حصار طبیعی و پیامدهای مثبت اقتصادی و تعامل اقتصادی مثبت با ولایات همجوار و خارج از کشور خواهد شد. در ادامه به چند مورد از مهم‌ترین پروژه‌های زیربنایی مناطق مرکزی که مردم ولایات بامیان، دایکندی، غور، میدان وردک و کابل به صورت مستقیم از آن‌ها بهره‌مند خواهند شد و زون‌های شمال را به جنوب و شرق را به غرب وصل خواهند کرد، اشاره می‌شود:
1. سرک شمال به جنوب: یکی از مهم‌ترین پروژه‌های ارتباطی افغانستان شاهراه یکه‌ولنگ ـ دره صوف به طول 180 کیلومتر است که فعلا کار آن جریان دارد. طبق پلان انکشافی شاهراه‌های ارتباطی کشور بناست این سرک از یکه‌ولنگ تا قندهار به طول 550 کیلومتر از مسیر دایکندی شمال را به جنوب کشور و سپس به بندر گوادر در ایالت بلوچستان پاکستان وصل نماید. هزینه مطالعات تخنیکی و اقتصادی این پروژه در سند بودجه ملی سال مالی 1399 نیز منعکس شده است. با تکمیل این شاهراه مناطق مرکزی موقعیت خوبی خواهد یافت و به عنوان مسیر ترانزیتی داخلی و بین‌المللی در بهبود اقتصاد این مناطق نقش برجسته خواهد داشت.
2. سرک گردن‌دیوال: سرک گردندیوال آروزی بیش از نیم قرن مردم افغانستان و بخصوص مردم مناطق مرکزی است که درحال تحقق است. این سرک که نسبت به سرک حلقوی کابل، قندهار و هرات در حدود 400 کیلومتر کوتاه تر است و از لحاظ اقتصادی و کاهش استهلاک ماشین آلات ترانسپورتی از اهمیت زیادی برخوردار است. در دوره ریاست جمهوری کرزی تنها کار بخش اول این شاهراه آغاز شد. کار این سرک فعلا در سه فاز جریان دارد که به آن اشاره می‌گردد:
الف) فاز 1 به طول 40 کیلومتر: فاز یک این شاهراه در زمان حکومت آقای کرزی با شرکت افغان کوریا قرارداد شده بود و بنا بود تا سال 1392 تکمیل شود اما بنا به دلایل عدم اراده جدی سیاسی در حکومت وقت نسبت به تکمیل شدن این پروژه و ناتوانی شرکت قراردادی، این شرکت نتوانست به تعهدات خود به موقع عمل کند و بعد از چندبار تمدید کردن زمان کار آن، باز این پروژه تکمیل نشد و سرانجام قرارداد با این شرکت فسخ شد و در حال حاضر این بخش در اداره تدارکات ملی جهت طی مراحل قرارداد با شرکت دیگر می‌‌باشد. 
ب) فاز 2 به طول 60 کیلومتر: این فاز در حکومت وحدت ملی قرارداد شده و از پل افغان‌ها تا پل بندشوی (حدود 6 کیلومتر وارد خاک پنجاب بامیان می‌‌شود) را شامل می‌شود. این سرک نیز در سال 1395 قرارداد شد. قیرریزی و اسفالت بخش‌هایی از آن در 7 سنبله 1398 آغاز شد و انتظار می‌رود که در زمان تعیین شده به اتمام برسد.
ج) فاز 3 از هرات به طرف ولسوالی چشت‌شریف به طول مجموعی 60 کیلومتر: بخش غربی سرک گردندیوال از طرف شیدایی ولایت هرات به طرف ولسوالی چشت‌شریف، دره تخت و مرکز ولایت غور امتداد می‌‌یابد. فاز اول این سرک به طول 35 کیلومتر قرار داده شده و چند ماه پیش کار عملی آن از طرف هرات آغاز شد. امور تدارکاتی 25 کیلومتر دیگر این سرک در تدارکات ملی تحت کار است. بخش دیگر سرک گردندیوال به طول 20 کیلومتر در مرکز ولایت غور نیز تحت کار است. 
3. سرک دوشی بامیان: این سرک که بنام سرک ترانس هندوکش نیز یاد می‌‌شود، به عنوان شاهراه بدیل سالنگ طراحی شده است و فاز اول و دوم آن تحت کار است. قسمت‌های بعدی این سرک مراحل تدارکاتی خود را طی می‌کند. در آخرین جلسه کمیسیون تدارکات ملی در تاریخ 26 عقرب 1398 اعمار قسمت پنجم این سرک به طول تقریبی 20 کیلومتر با یک شرکت ترکی منظور شده است. 
4. سرک جاغوری ـ قره باغ: یکی از سرک‌های که در دوره حکومت وحدت ملی شروع شده و کار آن جریان دارد، سرک جاغوری ـ قره باغ است و در سند بودجه ملی سال مالی 99 نیز برای این پروژه بودجه مناسب در نظر گرفته شده است.
5. پروژه برق 220 کیلوولت دوشی ـ بامیان: این پروژه از سال 1395 پیگیری شده و پس از مطالعات تخنیکی و اقتصادی، این پروژه در سه فیز جداگانه قرارداد شده و تحت کار می‌باشد. این سه فاز عبارت‌اند از: 1- ساخت لین برق 220 کیلوولت با ظرفیت 300 میگاوات از دوشی به بامیان، 2- احداث سب استیشن برق 220/20 در بامیان و 3- ساخت شبکه توزیع برق در شهر بامیان. این پروژه بناست که در مرحله اول برای 20 هزار خانواده در شهر بامیان و مناطق اطراف آن برق برساند. علاوه این لین می‌تواند برق صنایع متوسط و کوچک مرکز بامیان را نیز تأمین نماید و در آینده کل مناطق مرکزی از طریق این لین تحت پوشش برق‌رسانی قرار خواهدگرفت.
نکته پایانی
با تکمیل شدن تدریجی پروژه‌های فوق یقیناً هم مردم مناطق مرکزی که همیشه پشتیبان حکومت‌ها به‌خصوص در طی 18 سال اخیر بوده‌اند، از محرومیت تاریخی نجات خواهند یافت، اقتصاد شان متحول و راه‌های ارتباطی شان با مرکز کشور و ولایات همجوار و سرحدی باز خواهد شد و محصولات زراعتی و صنایع دستی شان با کم‌ترین هزینه به بازارهای داخلی و خارجی صادر خواهد شد و مواد مورد نیاز خود را با کم‌ترین هزینه به این مناطق انتقال خواهند داد و هم حکومت مرکزی وظیفه ملی خود را در قبال شهروندان خود به بهترین وجه ادا خواهد کرد. رهبران حکومت هم به نیکی می‌دانند که بهترین و بیشترین همکاری را در دوره جدید مردم هزاره‌جات با حکومت داشته و دارند. ویژگی بارز این مردم در دوره جدید، مدنیت، روآوری به تعلیم و تربیت، فعالیت‌های هنری و ورزشی و کسب افتخار برای مردم و کشور خوده بوده‌اند از این رو در آینده نیز همکار خوب و حامیان خوب حکومت در فعالیت‌های مدنی و سهم گرفتن فعال در انتخابات و سایر برنامه‌های مورد نظر حکومت خواهند بود و حکومت هم وظیفه ملی خود را در قسمت تحقق عدالت اجتماعی و انکشاف متوازن در قبال این مردم به خوبی اجرا خواهد کرد.