پیش‌درآمد
در این اواخر فایل کتاب «لین برق 500 کیلوولت روز شمار تاریخی و سیاسی» به دستم رسید. با تورق در این کتاب متوجه شدم که داکتر عبدالله در حمایت از تغییر مسیر لین برق 500 کیلوولت از مسیر بامیان به مسیر سالنگ نقش برجسته داشته است. زیرا؛ 1- وزیر انرژی و آب سابق علی احمد عثمانی که از سهم داکتر عبدالله بر این وزارت تکیه زده بود، در اصرار بر تغییر مسیر این لین برق از هیچ کوشش دریغ نکرد و سنگ اندازی زیادی نمود. 2- خود داکتر عبدالله یکبار به صورت داوطلبانه حل این مشکل را به عهده گرفته بود اما در یک بازی پیچیده علیه عدالت‌خواهان و هزاره‌ها سنگر گرفت و از تغییر مسیر لین برق 500 کیلوولت علناً حمایت کرد و تعدادی از هموطنان پروانی ما را تحریک کرد که علیه خواست جنبش روشنایی تظاهرات نمایند.
پس از طرح موضوع پروژه لین برق 500 کیلوولت در کمیسیون تدارکات ملی، این پروژه بر اثر اعتراض معاون دوم ریاست جمهوری سرور دانش که "بنابود این لین برق از مسیر بامیان بگذرد نه از مسیر سالنگ"، از اجندای کمیسیون خارج ‌شد و سپس یک کمیته تخنیکی تحت ریاست وزیر انرژی و آب با عضویت نمایندگان شرکت برشنا، وزارت امور خارجه، دفتر معاون دوم ریاست جمهوری و دفتر معاون دوم ریاست اجرائیه تشکیل شد. این کمیته پس از چندین جلسه متوالی نظر خود را جهت حل مشکل ارائه کرد.
بقیه ماجرا و نقش داکتر عبدالله در تغییر مسیر لین برق 500 کیلوولت از بامیان را از متن  این کتاب با خوانندگان گرامی شریک می‌شود. 
«پس از تکمیل گزارش کمیته تخنیکی، تعیین سرنوشت مسیر لین 500 کیلوولت در دستور کار کابینه برای روز 4 شنبه مورخ 25/12/1394 قرار گرفت. پس از تشکیل جلسه کابینه، به‌خاطر این‌که زمان بحث روی هر موضوع در کابینه محدود است و بحث تعیین مسیر لین برق 500 کیلوولت یک بحث مهم، احیاناً جنجالی و زمان‌گیر، این موضوع بنا به تقاضای معاون دوم ریاست جمهوری از اجندای جلسه خارج می‌شود تا در یک جلسه محدودتر با حضور رئیس جمهور، معاون دوم ریاست جمهوری، داکتر عبدالله رئیس ریاست اجرائیه، استاد محقق معاون دوم ریاست اجرائیه، وزیر انرژی و آب و رییس شرکت برشنا مورد بحث قرار گیرد.
این موضوع تقریباً بیش از سه هفته معطل می‌ماند تا این‌که در جلسه شورای عالی اقتصادی که روز سه شنبه مورخ 17/1/1395 در ارگ ریاست جمهوری برگزار ‌شده بود، استاد دانش معاون ریاست جمهوری خواستار جلسه جهت تعیین سرنوشت مسیر لین برق 500 کیلوولت و نظر کمیته تخنیکی می‌شود. طبق درخواست استاد دانش جلسه ساعت 9 روز چهارشنبه مورخ 18/1/1395 با حضور رییس جمهور، معاون دوم ریاست جمهوری، داکتر عبدالله، وزیر انرژی و آب و نمایندگان شرکت برشنا برگزار می‌شود. استاد دانش باتوجه به منطق کار، ادله و گزارش کمیتۀ تخنیکی که در اختیار داشت، روی مسیر بامیان اصرار می‌ورزد و پرسش‌های بنیادی را نسبت به تصمیم شرکت برشنا، وزارت انرژی و آب و در کل رهبری حکومت متوجه می‌سازد که با این همه دلایل و استدلال و هم‌چنین گزارش کمیتۀ تخنیکی که با ریاست وزیر انرژی و آب تشکیل شده و گزارش آن به نفع بامیان است، چرا باز روی مسیر سالنگ تأکید گردد؟.
زمانی‌که بحث روی این موضوع شکل جدی به خود می‌گیرد، داکتر عبدالله می‌گوید "من یک جلسه ترتیب خواهیم داد تا به این پرسش‌ها جواب داده شود و مسأله حل گردد". فیصله چنین می‌شود که یک‌بار دیگر باید شرکت برشنا و وزارت انرژی و آب به پرسش‌های استاد دانش و استاد محقق در خصوص این موضوع پاسخ قناعت‌بخش دهند تا نتیجه نهایی جهت اتخاذ تصمیم در اختیار رئیس جمهور قرار گیرد. به‌خاطر این‌که استاد محقق در آن زمان (18/1/1395) در مسافرت بود (ایشان جهت شرکت در سفرۀ مشترک دانشجویی در کرمان ایران بسر می‌برد)، جلسه با داکتر عبدالله تقریبا 12 روز به تأخیر ‌‌افتاد.
طبق فیصلۀ که در جلسه  18 حمل 1395 در حضور رئیس جمهور، معاون دوم رئیس جمهور و رئیس اجرائیه صورت گرفته بود، جلسه داکتر عبدالله پیرامون لین برق 500 کیلوولت با حضور معاون دوم ریاست جمهوری استاد دانش، استاد محقق معاون دوم ریاست اجرائیه، علی‌احمد عثمانی وزیر انرژی و آب، داکتر همایون قیومی مشاور رئیس جمهور در امور زیربناها، نمایندگان شرکت برشنا هر یک ننگیالی میاخیل، پوپلزی و میرویس عالمی و توسلی غرجستانی مشاور امور اقتصادی معاون دوم رییس جمهوری ساعت 2 بعد از ظهر روز دو شنبه مورخ 30 حمل 1395 در قصر سپیدار برگزار گردید.
در آغاز جلسه داکتر عبدالله رئیس ریاست اجرائیه حکومت وحدت ملی ضمن خوش‌آمد گویی، موضوع بحث و پاسخ به ابهامات و سؤالات پاسخ نداده شده را در این زمینه مطرح کرد و گفت که امیدوارم به این ابهامات پاسخ قناعت‌بخش داده شود.
سپس استاد دانش معاون دوم ریاست جمهوری با توجه به اشراف که بر موضوع داشت تمام نکاتی مورد ضرورت در بحث را مطرح نمود. ایشان گفت "در این جلسه روی لین برق 220 کیلوولت که شرکت برشنا قرار است از پشته سرخ به بامیان بکشد، اصلا بحث نداریم بلکه آن‌چه در این جلسه موضوع بحث است این است که یکی از دو مسیر بامیان و سالنگ تعیین شود. دلایل و مستندات و نظر شرکت فیشنر که مطالعه و سروی این لین برق را انجام داده، مسیر بامیان را ترجیح داده است. هم‌چنین نظر کمیتۀ تخنیکی که در این مورد تشکیل شده بود و گزارش خود را ارائه کرده، بیشتر به نفع مسیر بامیان است نه مسیر سالنگ. منتها تنها چیزی که وجود دارد این است که شرکت برشنا مدعی است که مسیر بامیان زمان بیش‌تر در حدود 18 تا 28 ماه زمان لازم دارد و این باعث وارد شدن ضرر به لین‌های که به سمت ولایات جنوبی و جنوب‌غربی در حال امتداد است، می‌شود که برای این مشکل در آخر نظریه کمیته تخنیکی پیشنهاداتی مطرح شده است که تاحدودی می‌تواند مشکل را برطرف سازد و این کار از طریق کمیته تدارکات ملی قابل انجام است.
بحث دیگر بحث انکشاف متوازن و عدالت اجتماعی است که متأسفانه در گذشته نادیده گرفته شده است در غیر این صورت چطور می‌شود که یک بخش بزرگی از مردم این کشور از ماسترپلان بیست ساله برق و پروژه‌های ملی حذف و نادیده گرفته ‌شود".
پس از صحبت‌های استاد دانش معاون دوم ریاست جمهوری، طبق هدایت داکتر عبدالله، نماینده شرکت برشنا شروع به توضیح دادن در مورد پروژه‌های تحت کار و پلان شرکت برشنا در تمام ساحات کشور نمود. از جمله موضوعاتی مطرح شده در پرزنتیشن نماینده شرکت برشنا لین انتقال برق 500 کیلوولت از شبرغان تا دشت الوان پل‌خمری و از پل‌خمری تا کابل بود. در این قسمت بود که پرسش‌ها از نماینده شرکت برشنا شروع شد. در صفحه 10 پرزنتیشن تحت عنوان پروژه‌های پلانی د افغانستان برشنا شرکت چنین آمده بود:
"تمدید لین انتقال 500 کیلوولت از شبرغان الی دشت الوان پلخمری". نماینده شرکت در پاسخ پرسش این‌که ساخت و تکمیل این لین چقدر زمان می‌برد، چنین گفت: "30 ماه کار عملی و 18 تا 24 ماه پروسه داوطلبی آن زمان نیاز دارد. اسناد داوطلبی تکمیل گردیده و آماده اعلان است."
مشاور اقتصادی معاون دوم ریاست جمهوری از نماینده شرکت برشنا سؤال کرد که اگر اسناد داوطلبی تکمیل و آماده اعلان است، چرا به صورت رسمی و طی مکتوبی که از دفتر معاون دوم ریاست جمهوری این اسناد از شما خواسته شده است، این قسمت (از شبرغان تا دشت الوان پلخمری) را روان نمایید، تاکنون ارسال نکردید؟.
نماینده شرکت برشنا در پاسخ این پرسش جواب قانع کننده نداشت و گفت اسناد داوطلبی تکمیل نشده بلکه در حال تکمیل شدن است. اینجا بود که داکتر عبدالله گفت "به پرسش‌ها باید جواب روشن و قانع کننده داده شود". وی سپس ادامه داد که در موضوع مسیر انتقال برق از بامیان دو چیز مطرح است؛ یکی وقت و دیگری هزینه.
عثمانی وزیر انرژی: "مسیر بامیان 18 تا 28 ماه زمان بیش‌تر لازم دارد که سنجش شود و هم‌چنین هزینۀ بیش‌تر آن".
داکتر عبدالله: "هزینه را اصلا بحث نکنید اصلا مهم نیست اگر تنها مشکل هزینه باشد، دولت می‌تواند منبع پیدا کند. فقط برای تأخیر زمانی باید دلیل قانع کنندۀ داشته باشیم".
مشاور امور اقتصادی معاون دوم ریاست جمهوری: "اگر فاصله میان شبرغان تا دشت الوان پل‌خمری تاهنوز به مرحله تدارکاتی نرفته باشد، از لحاظ زمانی میان ساخت لین برق از مسیر بامیان تا کابل و از شبرغان تا دشت الوان پل‌خمری فرق و تفاوتی چندانی نخواهد داشت".
استاد محقق: "وقتی شرکت متخصص آلمانی فیشنر مسیر بامیان را ترجیح داده است چرا شرکت برشنا این مسیر را تغییر داده است و چرا یک هیئت در سال 2013 از طرف شرکت برشنا و وزارت انرژی و آب به اشتوتگارت جرمنی رفته و مسیر پروژه را تغییر می‌دهد".!
نماینده شرکت برشنا: "ما تغییر نداده‌ایم بلکه در سال 2013 در جلسه اشتوتگارت جرمنی شرکت فیشنر مطالعات دوم خود را انجام داد و مسیر سالنگ را ترجیح داده است".
استاد محقق: "چرا دوستان ما از کابل می‌رود و مسیر لین برق را تغییر می‌دهد، آیا مفهوم در نظر گرفتن منافع ملی و وحدت ملی همین است".!
داکتر عبدالله: "بلی متأسفانه در حکومت قبلی چنین کارهایی صورت گرفته و بخشی از مردم مناطق مرکزی نادیده گرفته شده است که نباید این کار صورت می‌گرفت". داکتر عبدالله در اینجا تلاش کرد که خود را دلسوز مردم مناطق مرکزی نشان دهد اما موضع‌گیری بعدی ایشان حکایت از چیز دیگری داشت.
مشاور اقتصادی معاون دوم ریاست جمهوری: "شرکت فیشنر در مطالعه دوم خود هم مسیر سالنگ را ترجیح نداده بلکه گفته ساخت لین برق 500 کیلوولت در این مسیر نیز ممکن است اما دشواری‌های خود را هم‌چنان دارد".
استاد دانش معاون ریاست جمهوری: "مسئول تأخیر چند ماهۀ ساخت لین 500 کیلوولت خود شرکت برشنا و وزارت انرژی است. یک و نیم سال پیش جناب صمدی رئیس شرکت برشنا را خواستیم و به صورت جدی از وی خواسته شد که لین برق 500 کیلوولت باید از مسیر اصلی خود یعنی بامیان تطبیق شود که متأسفانه شرکت برشنا بدون توجه و بدون اطلاع ما پروسه اعلام داوطلبی را ادامه داد و شرکت داوطلب و برنده را مشخص نموده و این پروژه را برای انعقاد قرارداد به کمیته تدارکات ملی فرستاد که بر اثر اعتراض ما از آن زمان تاهنوز متوقف شده است. متأسفانه مناطق مرکزی از ماسترپلان برق که از سال 2012 تا 2032 را شامل می‌شود، حذف شده است که رئیس جمهور نیز روی این مسأله در کابینه غور نموده و دستور بازبینی ماسترپلان برق را به وزارت انرژی و آب داده است".
عثمانی وزیر انرژی و آب: "این ماسترپلان در زمان من جور نشده بلکه در حکومت پیشین تهیه و تصویب شده است".
داکتر عبدالله: "شرکت برشنا و وزارت پیرامون این سؤال که چرا 18 ماه زمان تأخیر می‌شود توضیح دهند".
دلایل نماینده شرکت برشنا: "1- مسیر بامیان 96 کیلومتر طولانی‌تر است. 2- بامیان صعب‌العبور است و راه دسترسی با مشکل مواجه است. 3- برای بامیان از پشته سرخ یک لین برق 220 کیلوولت با ظرفیت 300 میگاوات برق می‌کشیم که بانک انکشاف آسیایی نیز طی یک مکتوبی هزینۀ ساخت آن را به عهده گرفته است".
مشاور اقتصادی معاون دوم ریاست جمهوری: "1. مسیر بامیان بر مبنای ارقام و اسناد مختلف از 21 تا 79.8 کیلومتر طولانی‌تر است نه 96 کیلومتر. 2. همان‌گونه که در گزارش کمیته تخنیکی منعکس شده است، مسیر بامیان نسبت به مسیر سالنگ صعب‌العبورتر نیست بلکه بر عکس است. 3. شرکت برشنا با تمام توان تلاش می‌کند که این لین برق از بامیان نگذرد و حتی برای این کار، دست به دامن اسد علیم پاکستانی نماینده بانک انکشاف آسیایی در بخش انرژی در افغانستان شده است و ایشان دو بار یکی در اواخر سال 1393 در جلسۀ در شرکت برشنا پرزنتیشنی را ارایه کرد که اعداد و ارقام را در دو بخش هزینه و طول مسیر به گونه‌ای غیر واقعی و دست کاری شده بیان کرد که حتا خود دوستان شرکت برشنا این آمار و ارقام را قبول نداشتند. دومین‌بار در اولین جلسه کمیته تخنیکی با حضور وزیر انرژی و آب در این وزارت ارائه کرد که باز اعداد و ارقام را به‌گونۀ غیر واقعی ذکر کرده بود که سند آن موجود است و اینک در اختیار جناب داکتر (داکتر عبدالله) قرار می‌گیرد. (کپی پرزنتیشن اسد علیم را که در وزارت انرژی و آب در تاریخ 21/10/1394 ارائه کرده بود، روی میز داکتر عبدالله قرار داده شد)".
نماینده شرکت برشنا در ادامه مطالب قبلی گفت: "اگر مسیر بامیان انتخاب شود، 6 ماه سروی مقدماتی، 4 ماه دیزاین و در حدود 9 ماه تدارکات و اعلام داوطلبی ـ و لو سنگل سورس (منبع واحد) باشد ـ را دربر می‌گیرد".
توسلی غرجستانی: "همین مقدار زمان برای ساخت لین برق 500 کیلوولت از شبرغان تا دشت الوان پل‌خمری نیز لازم است. پس تفاوتی چندانی در برایند زمانی نخواهد داشت".
نماینده شرکت برشنا: "الآن مردم غزنی پایه‌های برق شان ساخته شده و منتظر آمدن برق ترکمنستان است و از ما برق می‌خواهند".
توسلی غرجستانی: "زمانی‌که مسیر شبرغان تا دشت الوان پل‌خمری ساخته نشود، شما چطور می‌توانید برای مردم غزنی برق بدهید؟".
شرکت برشنا: "ما از سال 2018 باید برق از ترکمنستان وارد کنیم و از طریق لین موجود بین مزارشریف و پل‌خمری 300 میگاوات برق را انتقال می‌دهیم و از پل‌خمری با لین 500 کیلوولت به کابل و جنوب منتقل می‌کنیم".
استاد دانش: "مگر لین فعلی امکان انتقال برق ترکمنستان را دارد.؟"
شرکت برشنا: "بلی چون لین ما در آن قسمت دبل سرکت است و می‌توانیم انتقال دهیم اما از پل‌خمری تا کابل سنگل سرکت است."
توسلی غرجستانی: "ما هم می‌گوییم که باید به مردم خوست، پکتیا، لوگر، غزنی، زابل و قندهار برق برسد اما مفهوم حرف شما این است که برای بامیان و مناطق مرکزی برق نخواهیم کشید. چرا ما پروژه‌های ملی را به خاطر 10 یا 18 ماه زمان بیش‌تر منحرف سازیم؟ و بهتر است ملی فکر کنیم".
داکتر قیومی مشاور رییس جمهور: "اصلا چنین چیزی درست نیست و باید برای مردم بامیان برق رسانده شود و برداشت شما از موضوع درست نیست که حکومت برای مردم بامیان برق نمی‌دهد".
داکتر عبدالله خطاب به توسلی غرجستانی: "برادر شما خیلی ملی ملی نکنید، (با ناراحتی) من در زمان انتخابات به مردم بامیان وعده داده‌ام و جاهای که من نرفته‌ام استاد محقق رفته و وعده داده است که مشکلات مردم را برطرف می‌کنیم. ولی فعلا گب این است که آیا به خانه‌های ما 18 ماه زودتر برق برسد بهتر است یا 18 ماه دیرتر!".
توسلی غرجستانی: "جناب داکتر! اگر ما باشیم و بدون در نظر گرفتن جوانب قضیه می‌گوییم زودتر خانه‌های ما روشن شود بهتر است اما باید گفت که در پروژه‌های کلان، دراز مدت و ملی 18 ماه زمان، زمانی زیادی نیست و تاکنون هیچ پروژه‌ای در زمان و دیتلاین مشخص شده خود ساخته نشده است".
نماینده شرکت برشنا: "ما پروژه برق رسانی از کندز تا تخار را پیش از زمان تعیین شده ساختیم و ختم شد".
استاد دانش معاون رئیس جمهور: "پروژه برق از مسیر بامیان خواست مردم این مناطق است و علاوه بر آن مردم 5 ولسوالی از دو ولایت بغلان و بامیان به دفتر ما آمده بودند و به صورت جدی خواستار انتخاب مسیر بامیان شدند و باید به خواست مردم توجه شود. دیگر این‌که لین 220 کیلوولت از پشته سرخ اصلا در ماسترپلان نبوده و نیست. شرکت برشنا پس از اعتراض ما به فکر آن افتاده و نامه‌ای از بانک انکشافی آسیایی آورده است بدون این‌که جزئیات طرح و دیزاین و هم‌چنین زمان ساخت و تعهد مالی آن روشن باشد. بنابراین مسیر پشته سرخ فعلا قابل بحث نیست و منتفی است".
توسلی غرجستانی: "شرکت برشنا برای ادعاهای که دارد، باید اسناد ارائه کند در غیر این صورت جای شک و تردید است". بناشد که تا جلسه بعدی شرکت برشنا اسناد خود را آماده کرده به دفتر معاون دوم ریاست جمهوری روان نماید.
پس از این مباحث استاد دانش و استاد محقق گفتند "که فعلا در این مورد تصمیم گرفته نمی‌شود و باید یک رأی‌زنی و مشوره دیگر هم با مردم و بزرگان لازم است تا تصمیم نهایی گرفته شود".
داکتر عبدالله: "ما که امروز بیش از دو ساعت وقت گذاشتیم و می‌خواستیم قضیه فیصله شود که نشد، در یک جلسه دیگر که برگزار می‌کنیم، به نتیجه خواهیم رسید".
باتوجه به جایگاه داکتر عبدالله به عنوان شریک 50 درصدی حکومت و رئیس اجرائیه، وی می‌توانست خیلی راحت باتوجه به دلایل و مستنداتی که وجود داشت، به نفع بامیان موضع‌گیری نموده و دَین خود را نسبت به مردم مناطق مرکزی و بخصوص بامیان ادا نماید. به قول احمد بهزاد از یاران دوره انتخابات سال 1393 داکتر عبدالله، "داکتر عبدالله خود می‌گوید که من هرچند تصمیم مستقل گرفته نمی‌توانم اما جلو هر تصمیمی را می‌توانم بگیرم". به هر حال داکتر عبدالله بجای حمایت از خواست مردم هزاره‌جات و نظر تخصصی شرکت فیشنر که مسیر بامیان را ترجیح داده بود، تلاش کرد که به نحوی موضوع به نفع مسیر سالنگ تمام شود حتی در روزهای بعد عدۀ از مردم پروان را علیه جنبش روشنایی تحریک و وادار به تظاهرات کرد که باید لین برق 500 کیلوولت از مسیر سالنگ و پروان بگذرد نه از مسیر بامیان.
این‌گونه بود که جلسه با داکتر عبدالله بدون این‌که تصمیم و فیصلۀ مشخص در مورد تعیین یکی از دو مسیر گرفته شود، خاتمه یافت. بنا شد که استاد دانش و استاد محقق در مشوره با وکلاء، رهبران احزاب، مردم و برخی از اساتید دانشگاه‌ها در خصوص این موضوع صحبت نموده و دیدگاه‌های آنان را اخذ و سپس در جلسه دوم که بنا بود با داکتر عبدالله گرفته شود، این نظرات مطرح و پس از توحید و جمع‌بندی نهایی، برای ریاست جمهوری ارسال گردد.» (لین برق 500 کیلوولت، روزشمار تاریخی و سیاسی، صص 42-43 و 45-50 )
اما داکتر عبدالله پس از یک هفته به استاد دانش پیام داد که جلسه من و شما (استاد دانش و استاد محقق) برگزار نمی‌شود و "کأن لم یکن" تلقی نمایید. در جلسه 11 ثور 95 کابینه، پس از طرح موضوع توسط عثمانی وزیر انرژی و آب و تأکید وی بر تأیید مسیر سالنگ در کابینه، داکتر عبدالله نخستین کسی است که از این تغییر حمایت می‌کند و سپس معاون اول وی محمد خان.
علاوه بر موارد بالا، تعدادی از وکلا و برخی از افراد متشخص تلاش کرد که در خصوص این موضوع یک دفعه داکتر عبدالله را از نزدیک ببینند و خواستار حمایت ایشان از عبور این لین برق از مسیر بامیان شود. سعادتی وکیل سابق دایکندی و کاندید معاون فعلی داکتر عبدالله مسئول هماهنگی این ملاقات با داکتر عبدالله شد و حدود 35 نفر جهت ملاقات لیست تهیه شد اما داکتر عبدالله به درخواست ملاقات به سعادتی پاسخ مثبت نداد و نخواست در خصوص این موضوع با نمایندگان مردم و برخی از اساتید دانشگاه گفتگو نماید، زیرا وی مخالف عبور لین برق از مسیر بامیان بود.
بنابراین آیا داکتر عبدالله شایسته حمایت و اعتماد مجدد هزاره‌ها خواهد بود؟ نه، زیرا: 
1) داکتر عبدالله که با رأی میلیونی مردم هزاره شریک 50 درصد حکومت و قدرت شده بود، اما از این شراکت در قدرت به ضرر مردم بامیان و هزاره استفاده کرد و از عبور لین برق 500 کیلوولت از مسیر بامیان حمایت نکرد بلکه با آن مخالفت ورزید و مردم پروان را که این لین برق فشار قوی برای آنان سود که نه بلکه به خاطر مسایل زیست محیطی و ایمنی مضر است، وادار به مخالفت و تظاهرات کرد.
2) عثمانی وزیر داکتر عبدالله در وزارت انرژی و آب بود اما در این زمینه تا توانست سنگ اندازی و مخالفت کرد و این مخالفت بدون حمایت و اشاره داکتر عبدالله صورت نمی‌گرفت. 
3) در جلسات کمیسیون تدارکات ملی، کابینه، جلسه کوچکتر پیرامون این موضوع، از خواست مردم حمایت نکرد بلکه گاه با سکوت و گاه با موضع‌گیری به نفع سالنگ کار کرد.
4)             داکتر عبدالله پس از حادثه تروریستی و وحشتناک دهمزنگ علیه تظاهرات مسالمت‌آمیز جنبش روشنایی که منجر به شهید و مجروح شدن بیش از 450 جوان عدالت طلب و تحصیل کرده مردم ما شد، حتی یک اطلاعیه همدردی صادر نکرد و در طی این 4 سال حتی یکبار بر مزار شهدای جنبش روشنایی حضور نیافت.
5) داکتر عبدالله در طی این پنج سال کمترین ملاقات را با مردم که به وی گسترده رای دادند، داشته و حتی در این مدت یک سفر هم به یکی از ولایات هزاره نشین انجام نداد.
6) مخالفت داکتر عبدالله با متخصصین و تحصیل کردگان هزاره در قالب و شکل دیگر ادامه دارد و ایشان از سهم 50 درصدی خود در قدرت برای تضعیف برخی اقوام دیگر در ادارات دولتی استفاده می‌کند چنان که مخالفت وی در این اواخر با وزیر شدن داکتر طاهر شاران بامیانی و سفیر شدن انجنیر عباس نویان ترکمنی و شاه‌گل رضایی جاغوری در این راستا صورت گرفت.