در طی شش ماه گذشته که روند مذاکرات صلح افغانستان از طرف  آقای خلیلزاد نماینده خاص وزارت خارجه امریکا تعقیب شده است، به رغم خوش بینیهای اولیه پیشرفت قابل توجهی صورت نگرفته و در مواردی کاملا به بن بست رسیده است. در میان علل متعدد که میتواند موجب کندی و عدم پیشرفت این روند گردد، فقدان اجماع ملی در سطح داخلی یکی از عوامل مهم و تأثیر گذار به شمار می رود. در روزهای اخیر و همزمان با ششمین دور از سفرهای دوره ای اقای خلیلزاد شاهد شکلگیری فضای جدیدی در این عرصه در قالب « شورای عالی رهبری مصالحه» هستیم. به نظر میرسد تشکیل این شورا گامی مهم در راستای ایجاد اجماع ملی محسوب می شود. شورای عالی رهبری مصالحه که مسئولیتهای اساسی چون تعیین هیئت مذاکره کننده، ترسیم خطوط سرخ واحد در مذاکرات،  تهیه و تصویب طرز العمل فعالیت هیئت مذاکره کننده و نظارت بر روندها را عهده دار است به دلایل زیر می تواند اجماع ملی را به نمایش گذاشته به روند صلح کمک کند.
1. شورا میتواند به عنوان چتر واحد به نمایندگی از احزاب سیاسی، نهادهای مدنی، جوانان و زنان و در کل دولت افغانستان در برابر طالبان وارد رایزنی و گفتوگو شود. یکی از انتقادها بر روند جاری مذاکرات صلح این بوده و هست که مجموعههای مختلف سیاسی و مدنی از جمله زنان در این روند آن طور که باید دخیل نبوده است. اگرچه یک نشستی به نام گفتوگوی بین الافغانی در دلو سال گذشته خورشیدی در مسکو برگزار گردید، اما به دلیل فقدان انسجام و نبود طرح و نظر واحد از جانب افراد و جریانهای غیر طالب این نشست نتایج ملموسی را در پی نداشت. حال که در آستانه نشست دوحه قرار داریم این چتر واحد می تواند موثر واقع شود.
2. یکی از دلایل انعطاف ناپذیری طالبان در روند صلح و اصرار آنها صرفا بر تعیین جدول خروج نیروهای خارجی، عدم هماهنگی و پراکندگی نیروها و جریانهای داخل نظام بوده است. از این رو ایجاد صدای واحد زیر عنوان شورای عالی رهبری مصالحه میتواند بیانگر این امر باشد که جریانهای سیاسی داخل نظام علیرغم برخی اختلافات که با همدیگر و یا حکومت وحدت ملی دارند، اما در قبال اصل ساختار، قانون اساسی و دستاوردهای 18 سال گذشته متحد و منسجماند. نمایش این انسجام موجب میشود طالبان واقع گرایانهتر با قضایا برخورد کرده با انعطاف بیشتر وارد تعامل گردند.
3. با توجه به پرکندگی احزاب و نهادهای داخل نظام که ریشه در رقابتهای سیاسی داخلی دارد و با توجه به اصرار امریکا برای دستیابی به صلح و کاهش هزینههای آن کشور در افغانستان و کسب اعتبار  داخلی اداره دونالد ترامپ در انتخابات آتی ریاست جمهوری، طالبان با راهنمایی و هدایت حامیان منطقهای اش تا اکنون از مذاکره با دولت افغانستان امتناع ورزیده است. بسیار واضح است که عدم مذاکره بین طالبان و دولت افغانستان که طرفهای اصلی منازعه در داخل به شمار می روند موجب میشود دستیابی به صلح دشوار و ناممکن گردد. بنابراین ایجاد چتر واحد هم میتواند تسهیل کننده مذاکرات مستقیم بین الافغانی با رهبری افغانها باشد و هم متحدین بیرونی از جمله امریکا را وادار سازد که دولت افغانستان در این روند به حاشیه رانده نشود.
4. دلیل عمده دیگر این است که کشورهای منطقه و دیگر بازیگران دخیل در مسایل افغانستان با توجه به اجماع و یا چند دستگی احزاب و جریانهای داخل نظام تصمیم گرفته از این روند حمایت و یا در برابر آن ایستادگی خواهند کرد. از این جهت به هر میزان که اجماع ملی با استحکام و شفافیت بیشتر در مورد صلح شکل گیرد زمینه متقاعد سازی طرفهای بیرونی و جلب حمایت انها از موضع دولت را فراهم میسازد.