صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

همکاری ریاض و اسلام آباد؛رشد افراطگرایـی دینـی در منطقه

-

همکاری ریاض و اسلام آباد؛رشد افراطگرایـی دینـی در منطقه

اسلام آباد بعد از ترمیم روابطش با مسکو، بهبود روابط با بیجینگ و جذب از سرگیری کمکهای میلیاردی ریاض، اکنون بیش از هر زمانی دیگر در برابر همسایههای خود گستاخانه عمل میکند.
27 تن از نیروهای مرزی ایران متعلق به سپاه در منطقه سیستان و بلوچستان چهارشنبه 24 دلو، در حمله انتحاری به قتل رسیدند. حسن روحانی رییس جمهور ایران هرچند از کشور مشخصی نام نبرد، ولی در حرفهای تلویحی عربستان و پاکستان را عامل آن حمله دانست.
دو روز بعدتر سربازان هندی در منطقه جامو و کشمیر هدف حمله انتحاری قرار گرفتند که 41 تن جان باختند. مسئولان در هند، مستقیما پاکستان را عامل آن حمله توصیف کرده و رجز انتقام خواندند.
اندکی بعد خبرهایی از ملاقات محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی با نمایندگان طالبان در پاکستان به گوش رسیدند.
اقدام به وقت مسئولان در وزارت خارجه افغانستان ظاهرا از این ملاقات جلوگیری کرد، اما به همه چون آفتاب آشکار است که پاکستان وجوه مالی را که از عربستان دریافت میکند، برای این است که از گروههای تندرو اسلامی و سلفیستی حمایت میکند، پناه گاه میدهد، تجهیز میکند و آموزش میدهد. ممکن ملاقات سری میان برخی از چهرههای طالبان و محمد بن سلمان انجام شده باشد. در صورتیکه چنین امری واقع نشده باشد، نیز درخور اهمیت نیست، چون بن سلمان آنچه را که بخواهد دستور میدهد و پاکستان عمل می کند.
همزمان با سفر بن سلمان در پاکستان، موتر حامل ده تن مواد انفجاری که از پاکستان بارگیری و به هدف افغانستان در حرکت بود، توسط نیروهای امینتی کشور در منطقه تورخم متوقف شد.
انگیزه جدایی پاکستان از هند در 1747 نیز ناشی از نوع نگاه تندروانه اسلامی بود و از آن زمان به بعد این کشور پیوسته در تلاش تعریف یک هویت اسلامی با ظاهر مدرن در منطقه و جهان بوده است.
بنیان گذاران جدایی پاکستان از هند که با استفاده از دیدگاههای تندروانه اسلامی، به راحتی به هدف خود رسیدند، بعد از آن محور سیاست پاکستان را نوع تبانی اسلامی تعریف کردند که تا کنون این سیاست ادامه دارد.
تعریف سیاست اسلام محورانه با ظاهر فریبکارانه، صرف از روی اتفاق یا احساس خالص نبوده و نیست، بل به عنوان یک راهکار مؤثر در عصر ایدئولوژی زدگی اسلامی و اسلام سیاسی، با دقت تمام طراحی و تا کنون عملی شده است. این سیاست تا کنون نتیجه خوبی برای پاکستان داشته است.
پاکستانی که جز یک مقدار گاز در منطقه بلوچستان، هیچ منبعی کافی برای امرار حیات خود ندارد، سالهاست که از این راه کمکهای هنگفت شاهان سعودی را دریافت میکند، وجوه و صدقات مذهبی کشورهای عربستان و امارات را به خود اختصاص داده و در آغاز جهاد مردم افغانستان، توانست کانالی برای دریافت کمکهای امریکا برای شکست شوری سابق نیز برای خود دست و پا کند و از این جهت نیز بالاترین سود را بدست آرد.
مسجد شاه فیصل در اسلام آباد یکی از مساجد معروف جهان است، ساخت این مسجد که در سال 1986 به اتمام رسید، بیش از 120 میلیون دالر امریکایی در آن زمان به آن هزینه شده بود. آن هزینه را شاه فیصل بن عبدالعزیز شاه وقت عربستان پرداخت.
این مسجد که بر روی بیش از پنج هزار متر مربع اعمار شده است، حالا به یک مرکز پژوهشی وتیوری سازی سلفیستی مبدل شده است.
پاکستان در حالیکه با این هویت پوشالی اسلامی- از نوع تندروانهاش- بازی میکند و پول کمایی میکند، در داخل این کشور، هیچ خبری از رفتار اسلامی وجود ندارد. هر آنچه در اسلام به صراحت منع قرار داده شده در پاکستان آزاد است.
در سفری که بن سلمان دو شنبه 29 دلو به پاکستان داشت، قرار داد 20 میلیارد دالری با عمران خان نخست وزیر این کشور امضا کرد. این دیدار ظاهرا با صمیمت کامل فراتر از نورمهای دیپلوماتیک و تحت تدابیری شدید امنیتی انجام شد.
شاید این قراردادها و این مانور در راه بود که منابع نظامی پاکستان این همه بی باکانه علیه امنیت ملی همسایه خود توطئه چینی را آغاز کرده اند. از حمله زاهدان تا کشمیر و توقف ده تن مواد انفجاری در تورخم. این احتمال نیز بعید نیست که این اقدامهای اسلام آباد شروط قبل از قرار داد تعریف شده بودند.
این درحالیست که عمران نخست وزیر جدید پاکستان گفته بود که مدارس دینی را با مدارس عصری ادغام میکند، همزیستی و باز کردن یک راه مسالمت آمیز با هند در اولویت کاری او است، به روی همسایه خود دروازه دوستی را باز میکند و با تروریسم قاطعانه برخورد میکند.
این ورزشکار خام در سیاست؛ نه تنها کاری برای ادعایهای محض خود در برابر سازمانهای ارتش و آی اس آی نتوانست که در داخل نیز دچار مشکلات جدی شده است.
حالا جنبش منظور پشتین به یک خطر بالفعل مبدل شده است. در آخرین اقدام حکومت پاکستان، «آرمان لونی» یکی از رهبران «جنبش حفاظت از پشتونها» در اثر لت و کوب پولیس پاکستان به قتل رسید و چندین تن دیگر توسط پولیس پاکستان به شمول چند زن باز داشت گردیدند.
پیشتر اسلم بلوچ رهبر جدایی طلبان بلوچ پاکستان، در یک حمله انتحاری در شهرک عینو مینه در قندهار به قتل رسید که طرفداران وی نیز پاکستان را مسئول قتل آقای بلوچ میدانند.
عمران خان نه تنها هیچ تغییراتی در سیاست گذاریهای پاکستان به میان آورده نتوانست که خود نیز در این منجلاب فرو رفت و شخصا برای بن سلمان- به  عنوان بزرگترین عامل بحران خاورمیانه، جنگ یمن و مشکلات امنیتی منطقه ای، در جادههای اسلام آباد رانندگی کرد و بالاترین مدال پاکستان را بر شانه وی آویخت.
واقعیت این است که عربستان به تنهایی نمیتواند خلای همکاری سه همسایه بزرگ را جبران کند. بیش از سه دهه است که افغانستان به تنهایی علیه پروژههای اسلامگرایی پاکستان سینه سپرکرده و هند نیز بارها از پاکستان زخم خورده است. ولی این دو کشور با روحیه خویشتن داری عالی دست به توطئههای مشابه نزده، اگر اقدامی بوده صرفا بخاطر که به پاکستان بفهمانند توطئههای امنیتی پیامدهای بد دارند.
در چند سال اخیر ایران نیز از تئوریهای تندوری مذهبی در پاکستان در امان نمانده است. حرفی که دستگاه سعودی ماهها پیش گفته بود، اکنون از مرزهای پاکستان درحال اجرایی شدن است. بن سلمان گفته بود که نا امنی را به درون مرزهای ایران خواهم برد.
پاکستان باید به این نکته توجه داشته باشد؛ آنچه در سوریه اتفاق افتاد و در یمن در جریان است، ناشی از سیاست گذاری خام دستگاه سعودی بود. این سیاست خام میتواند به منافع و حتا امنیت پاکستان نیز به شدت صدمه وارد کند.
پاکستان به دلایل متعدد از جمله شکافهای قومی، مذهبی و شکاف اجتماعی، آبستن منازعات جدی داخلی است. اگر تا کنون از این جهت دل جمع بوده، از برکت همسایههای خوب بوده است. قانون طبیعی است که هر عمل عکس العمل دارد.
اگر قرار باشد امنیت سه کشور همسایه فقط از یک کشور تهدید گردد، امنیت کشور منبع تهدید، نیز تأمین نخواهد بود.

دیدگاه شما