صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

در قبال صلح همه مسؤلیم؛ باید مسـؤلانه عمل کنیم

-

در قبال صلح همه مسؤلیم؛ باید مسـؤلانه عمل کنیم

افغانستان با آزمون سخت و سرنوشتسازی مواجه شده و کشور، در پیچ تاریخی خطرناک و سرنوشت سازی قرار گرفته است. بدیهی است که آینده کشور و همچین آینده همه ما به عنوان شهروندان این کشور، به چگونگی عبور از این مرحله دشوار گذار، گره خورده است. همچنان که حفظ هوشیاری، همدلی، هماهنگی و مسؤلیتپذیری آحاد جامعه، میتواند این کشتی طوفانزده را به ساحل نجات برساند؛ غفلت، بیمسؤلیتی و از همه بدتر انشقاق و نفاق نیز میتواند ما را به پرتگاه و سقوط بکشاند.
حرف و حدیث صلح و مذاکراه با طالبان ذهن همه مردم افغانستان را به خود مشغول کرده است و مردم خسته از جنگ این دیار، با نگرانی و وسواس، موضوع مذاکرات با طالبان را از قطر تا مسکو تعقیب مینمایند.
سؤال اساسی این است که مردم و حکومت افغانستان به عنوان یک طرف قضیه، در کجای این گفتگوها قرار داشته و چگونه باید باشد؟ آیا موضع گیریهای موجود به نفع کشور و مردم افغانستان است؟ چگونه میشود از این فرصت به سود کشور بهره برد؟ آنچه از پیگیری رسانههای همگانی و موضعگیری افراد و احزاب به دست میآید، میتوان واکنش مردم و نحوه مواجه احزاب با موضوع را چنین دستهبندی کرد:
برخی از احزاب و افرادی که اکثراً تا دیروز خود در درون دولت بوده و در صف حامیان حکومت قرارداشته اند، یکباره تغییر موضع داده و از مذاکره با طالبان در غیاب دولت و همچنین، از طرح تشکیل اداره موقت استقبال کرده اند.
گروه دیگر، موضوع صلح را یک امر کم اهمیّت فهم کرده و آن را یک پادشاه گردشی و جا به جایی قدرت در رأس هرم اجتماعی خوانده اند. اینان با مقصر خواندن شخص اشرف غنی در به وجود آوردن وضعیت موجود، پا را از این هم فراتر گذاشته و سرنوشت داکتر نجیب را برای رییس جمهوری فعلی پیشبینی کرده اند. توصیه این گروه برای مردم و دیگران این بوده است که نباید مردم راجع به این موضوع حساسیت از خود نشان بدهند؛ بلکه به اعتقاد آنان هزینه صلح را باید فقط حکومت پرداخت نمایند.
اما مقامات حکومتی، توافقات انجام شده میان آمریکا و طالبان را مصداق « از چاله درآمدن و به چاه افتادن» یا « از باران گریختن زیر ناودان نشستن» دانسته اند. آنان مذاکره در غیاب حکومت افغانستان و نادیده گرفتن حکومت افغانستان را به عنوان یک طرف قضیه را مردود دانسته و طرح تشکیل اداره موقت را به معنای از دسترفتن دستاوردهای چندین ساله کشور شمرده و از این جهت، مذاکرات اینگونه را غیر قابل قبول اعلام کرده اند.
در تایید موضع حکومت، تعدادی از نخبگان علمی، نهادهای مدنی، تشکلهای اجتماعی و مخصوصاً زنان ضمن استقبال از صلح، بر حفظ وجایب اساسی مردم و دستاوردهای چندین ساله اخیر تاکید کرده اند. آنان معتقدند که شتاب و دستپاچگی در مذاکرات صلح، ممکن است به مشکلات و فاجعهی بزرگتر بیانجامد.
گروپبندیهای فوق، نشان از یک واقعیت غیر قابل انکار دارد که وفاق و اجماع ملّی لازم در این مورد وجود ندارد. این امر قدرت چانهزنی ما را در میز مذاکره و در قبال پاکستان و طالبان کمتر میسازد. چنانچه گذشت، با کمال تأسف که هنوز درک و فهم کافی از اهمیّت حیاتی و حساسیت فوقالعاده موضوع مذاکره با طالبان در جامعه به وجود نیامده است. هنوز بعضی از مردم به آسانی در دام افراد عقدهیی و نیز احزاب غیر مسؤل که همیشه و به هر قیمتی فقط به منافع شخصی خود میاندیشند، گرفتار آمده اند. چگونه میشود توجیه کرد که لغو قانون اساسی، انحلال اردوی ملّی و تشکیل اداره موقت به عنوان نمونههای از خواستههای طالبان و موضوع مذاکره، به خیر و صلاح افغانستان است؟ آیا انحلال اردو توطئه جدید و حربه نخنما شده پاکستانی نمیباشد؟
فراموش نکنیم که همه در یک کشتی سواریم و اگر خدای نکرده آتشی شعلهور گردد، تر و خشک و خوب بد ما را باهم، خواهد سوزاند. سرنوشت فردی افراد، نمیتواند از سرنوشت جمعی جامعه جدا باشد. بنابراین افغانستان، در این مرحله حساس بیش از پیش به یک وفاق ملی و اجماع عمومی ضرورت دارد؛ لذا هر طرح و سخنی که ما را در این راستا کمک نماید قابل قدر و ستایش است و هر حرف و حدیثی که ما را از رسیدن به این امر مهم باز دارند، شوم و شیطانی است.
دولتمردان هم با درک این موضوع حیاتی و خطیر، وظیفهدارند که در زمینه به وجود آوردن وفاق ملّی از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نورزند. انتظار میرود که دانشگاهها، دلسوزان نظام، آگاهان امور و رسانههای همگانی، در این مقطع حساس تاریخی، دین خود را به کشور اداء نموده و با تمام امکانات در جهت تنویر افکار عمومی و روشنگری در جامعه بپردازند؛ تا باشد که در سایه عزت و سرفرازی افغانستان، همه مردم نیز سربلند زندگی نمایند.

دیدگاه شما