صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ابهام در فرایند پروسه صلح

-

ابهام در فرایند  پروسه صلح

مشروعیت سیاسی یکی از مولفههای اساسی نظام سیاسی تلقی شده و در تداوم و بقای آن نقش بنیادی را ایفاء مینماید. از مشروعیت تعاریف متعدد و متفاوتی صورت گرفته است؛ مشروعیت یعنی جایز بودن، سازگار و مطابق با شرع و قانون بودن است. اما مشروعیت سیاسی عبارت است از قبول و پذیرش حکومت، حاکمان و در مجموع نظام از طرف عوام. به عبارت دیگر؛ مشروعیت سیاسی را میتوان به « باور جمعی اعضای درون یک نظام و حاکمیت سیاسی به وجود و استمرار نظام یا حاکمیت تعریف نمود » که این باور و اعتماد موجب میگردد تا هر یک از اعضا تبعیت از قدرت اعمال شده و پیروی از حاکمیت سیاسی را بر خود لازم تلقی نمایند.
با نگاه به گذشته مذاکرات صلح در سطح جهان؛ تا قبل از جنگ جهانی دوم، فرایند مذاکرات صلح عمدتاً میان دولتها مطرح بود. اما پس از آن مذاکرات صلح در چارچوب جنگهای تمام عیار داخلی و جنگ با گروههای شورشی و جدایی طلب، مطرح گردید. جنگ افغانستان نیز ناشی از یک منازعه داخلی است، ولی توأم با مداخله دوامدار و خصمانه قدرتهای بزرگ منطقه و جهان. در مسیر تاریخ، صلح پروسه ای برای سازش بوده است. این پروسه در افغانستان همچنان معطوف به یک سازش سیاسی است، اما پایه و اساس این سازش مبهم است که منجر به نگرانیهای سیاسی شده است.
مراحل آغازین گفتگوهای صلح در افغانستان بر میگردد به سال 2004 م، در اواخر این سال زمزمههای در خصوص صلح با مخالفین از درون نظام به گوش میرسیدند که به مرور زمان الی اکنون، این زمزمهها به مهم ترین هدف سیاسی نظام و دولت در این کشور مبدل شده است. ولیک، با گذشت چندین سال از شکل گیری گفتگوهای صلح و تلاشهای پی هم در زمینه، این روند هنوز هم نتوانسته است موفق عمل کند و حتا مسیر اش را آن گونه که ایجاب مینماید، مشخص کند.
چنان چه، به تازگی گفتگوهای صلح با طالبان وارد جدی ترین مراحل خود گردیده است. اما، دیده میشود که در این گفتگوها دولت و دولت مردان افغانستان فاقد نقش اند و بگونه بی سابقه ی در حاشیه قرار داده شده اند. تأکید مکرر طالبان مبنی بر عدم به رسمیت شناختن دولت افغانستان، به ویژه در گفتگوهای صلح، دیدار و تبادل نظر مستقیم این گروه با آمریکا و اخیراً، سفرها و دیدارهای رسمیآنها با کشورهای ایران و روسیه، دو کشور مهم، اثر گذار و ذیدخل در قضایای افغانستان، پروسه صلح را در ابهام قرار داده است
تجارب نشان میدهد که صلح و آشتی با زبونی و حقارت بدست نمیآید، بل باید در راه رسیدن به آن از متانت و دلیری کار گرفت. تا زمانی که دشمن مجبور به قبول صلح نه شود، مشروعیت دولت را نپذیرد و نظام حاکم را یگانه مرجع معتبر و رسمیبرای گفتگوهای صلح نه پندارد، تحقق و نتیجه بخش بودن پروسه صلح در کشور ناممکن خواهد بود. با چنین پالیسی و برنامه طرفهای ذیدخل در قبال صلح در پیش گرفته است، نه تنها صلح جامه عمل نه خواهد پوشید، بلکه اعتبار و مشروعیت مذاکرات صلح بدون حضور دولت افغانستان مورد سوال و پرسش است و این روند که فعلا در مورد صلح با طالبان جریان دارد پروسه صلح افغانستان را مبهم ساخته و باعث آشفتگی اذهان عامه در این کشور گردیده است.

دیدگاه شما