صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چین آیینۀ جهان

-

چین آیینۀ جهان

آن ها با اراده نیرومند صخره کوه را شکافتند. در دل کوه مجسمه های بزرگ بودا را حک و باور شان را به بودا نقش دیوار کردند.  بیش از هزار سال به این کار ادامه دادند و بیش از هزار حفره ایجاد کردند. دومین مجسمه بزرگ بودا در همین جاست. اولین آن در بامیان بود و کشور ما از این افتخار اول بودن زمانی محروم شد که طالبان مجسمه های بودا در بامیان را نابود ساختند. هنوز هم مردمان این سرزمین، داشتۀ خودشان را دومین میدانند. بامیان و گانسو از برکت این داشته های مشترک، خواهر خوانده اند.
بیش از هزار مغاره بودایی، مجسمه های بودایی که بیش از هزار سال قبل  در کوه های نزدیک ساخته شده، منطقه دنگخوان، ولسوالی مربوط به ایالت گانسو را به مرکز بزرگ توریستی مبدل ساخته است.
دنگخوان، که به زبان چینی ساحه بزرگ و شکوفا خوانده می شود، در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و روز گاری از بزرگترین مرکز تجارتی بوده که شرق و غرب را به هم وصل میکرد. در قرن چهارم قبل از میلاد، امپراتور چین، خانم وو، از سلسله خاندان مینگ، راهب چینایی را تشویق میکند تا نخستین مغاره را در دل کوه حفر کند. سلسله حفر مغاره بیش از هزار سال، ادامه مییابد یک هزار حفره ساخته شده است. در یکی از آن‌‌ها مجسمه بزرگ بودا به اندازه 36 متر ساخته شده است که یک دست به سوی آسمان دارد و دست دیگرش به جلو درحالیکه کف آن به طرف بالا است، در دل کوه حک شده است. زایران در روز تولد بودا، در راهرو که در عقب مجسمه کشیده شده سه بار راه میروند. در قسمت بیرونی، سوراخ های به اندازۀ یک کلکین ساخته شده تا مردم بتوانند روی بالکن ها بایستند و بخش مختلف بدن بودا را تماشا کنند. باور درآنست که دست دراز شده بودا برای طلب کمک نه، برای ارایه کمک به همنوعان است. در مغاره دیگر در حالیکه بودا در وسط نشسته، در هر کنار آن دو مجسه زیبا و یک مجسمه زشت ساخته شده که بیانگر نیکی و بدی است که در دنیای ما وجود دارد و نقاشی های حاوی کاروان ها، زایران، مسیر های تجاری و رهزنان ترسیم شده که تجار قبل از سفر در مسیر های خطرناک، از بودای مقدس طلب مغفرت و حمایت میکنند.
در مسیر راه بسوی مغاره ها، مرکز گردشگران ساخته شده است. یک ساختمان بزرگ یک طبقه، با همه ضروریات برای گردشگران. در دو فلم که در دو سالون جداگانه نمایش داده میشود، تاریخ این شهر که دست به دست شده، شکوفایی و روز کار سخت را سپری کرده و مراحل از ساخت مغاره ها، به گردشگران نمایش داده میشود تا وقتی به محل اصلی میروند تصویری از آن داشته باشند. شکوفایی تاریخی این شهر از آنجا فهمیده میشود که در سال 1900 میلادی یک کاوشگر انگلیسی کتابخانه ای را در یکی از مغاره ها می بیبند که ده ها هزار سند تاریخی برای 900 سال در آن پنهان شده است. او سپس بایک کاوشگر فرانسوی به کاوشگری میپردازند. هزاران سند از آن ها به لندن، پاریس و برلین انتقال مییابد و اکنون در موزیم آنجا نگهداری می شود. در نیمه های قرن گذشته، هزاران نسخه دیگر به بیجنگ فرستاده میشود که برخی نابود میگردد و با آنهم 8000 آن در بیجینگ نگهداری میگردد. در میان آثار کمی که در این مغاره در معرض دید قرار داده شده آثار به زبان های غیر چینی هست که در آن در باره دین زردشتی هم هست. یکی از این آثار کتاب ریاضی برای صنف هشتم است.
تنها نبود قطار آهن و تصمیم صدر اعظم چوین لای، این گنجینه تاریخی را از ویرانگری سالهای انقلاب فرهنگی توسط گارد سرخ نجات داد که صدر مائو میخواست چین را از فرهنگ پوسیدۀ باستان پاکسازی کند و منحرفین از مارکسیسم- مائوئیسم را تجدید تربیت نماید. گارد ها تنها با قطار سفر میکردند و چوئن لای در سال 1964 حکم حفاظت از این آثار را صادر کرده بود.
نمایشگاه فرهنگی
این سومین بار است که ایالت گانسو، در شهر دنگخوا نمایشگاه فرهنگی برگزار میکند. گانسو تفاهم نامۀ خواهر خواندگی با بامیان افغانستان دارد. برگزاری نمایشگاه در چین یک امر همه روزه است. این نمایشگاه در شهری برگزار میگردد که در همین اواخر مورد توجه قرار گرفته است و در مسیر جاده ابریشم کهن و پروژه بزرگ قرن» ابتکار یک راه و یک کمر بند» قرار دارد که در مرکز توجه همۀ نهاد های چین قرار دارد. حکومت گانسو برای برگزاری این مرکز هوتل به سبک ساختمان های چینی و با مصرف 150 ملیون دالر اعمار کرده است که با همه امکانات عصری مجهز و قابلیت پذیرش دوصد مهمان را دارد.
ازفاصله نه چندان دور، مرکز نمایشگاه ها با همان سبک باستانی چین همراه با یک تیاتر مجلل ساخته شده است. چنین ساختمان های در شهری که تنها 200000 ساکن دارد، فقط میتوانند استراتیژی باشد برای توسعۀ این شهر. همخوانی این دو ساختمان عصری با زمان حفر مغاره ها و مجسمه های بودا ابزار جلب گردشگران بیشتر است. بر اساس ارقام که مقامات ارایه میکنند سال پار بیش از پنج میلیون گردشگر که ده درصد آن خارجی ها اند به این شهر آمده اند و امسال این رقم دو برابر خواهد بود.
معاون نخست وزیر چین که به این نمایشگاه آمده بود بر اهمیت همکاری و تفاهم و درک متقابل ملت ها تأکید داشت. افغانستان در جمله 62 کشوری بود که برای دومین بار در این نمایشگاه شرکت میکرد. استاد دانش معاون دوم مقام ریاست جمهوری تاریخچه راه ابریشم و جایگاه تاریخی افغانستان در آن و اهمیت کشور در تحقق پروژه یک راه یک کمربند توضیح همه جانبه داد. استاد دانش، متفاوت از بسیاری از دولتمردان سیاسیون افغانستان است. فاضل و دانشمند به مفهوم واقعی آنست. کتاب میخواند و خودش بیانیه هایش را مینویسد. آدم مهربان و متواضع و متفاوت از تعدادی زیادی از دیگر دولتمردان میباشد. برای چینایی ها که به نظم و اطاعت از بالا باور دارند، رویکرد استاد دانش باور نکردنی بود. مهمان دارش در پایان دیدار، ازوی به عنوان سیاستمداری که به کشورش و دولت اش درافغانستان عشق میورزد، با چشمان باز به اطرافش مینگرد و میخواهد همه چیز را بیاموزد، به دولت مردی که به کار تیمی باور دارد و با زیر دستانش چون آموزگار برخورد دارد توصیف نمود. سخنان وی کمتر رنگ دیپلوماتیک داشت و حقیقت پذیرفته اش بود.
استاد انش سؤال مهم در بازگشت مطرح کرد: باید توانایی ها این کشور را درک کرد و از آن برای افغانستان نفع برد چقدر این سؤال در افغانستان خریدار دارد، باید صبر کرد.
از دنگخوان تا لانجو، مرکز گانسو باید با هواپیما سفر کرد. لانجو ، شهری در کنار دریای زرد و ساحه تنگ در میان کوه ها چنان کوچک است که فراخی برای اعمار میدان هوایی ندارد و از همینرو، میدان هوایی آن در فاصله حدود 90 کیلو متر دور تر ساخته شده  و تنها هواپیماهای شرکت های چینی در آن پرواز میکنند. در یای زرد از نه ایالت چین میگذرد. صدر مائو در این دریا آبتنی میکرد و در کرانه آن مینشست و شعر میسرود. دریای زرد برای چینای ها تا حد تقدس ارزش دارد. آش دست ساخت و ماکارونی آن معروف است. ساحه زراعتی است و برای کاهش آلودگی، به توسعه ساحات سبز در کوهستان ها، ساخت مراکز تحقیقاتی و آموزشی توجه صورت میگیرد و تمام کوهای لانجو، که زمانی عریان بود توسط اردوی خلق چین مستقر در این ساحه و ادارات دولتی نهال غرس و سبز شده است. در دانشگاه این شهر که هفتمین در چین است 6 محصل افغان درس میخوانند و مرکز تحقیقاتی افغانستان در جنب مرکز تحقیقات آسیای میانه ایجاد شده که کمتر از دوسال عمر دارد اما هم اکنون پنج محقق دایمی و ده محقق همکار دارد و 20 اثر تحقیقی نشر کرده است. در یک مرکز تحقیقاتی در باره انرژی قابل تجدید تحقیقات همه جانبه صورت میگیرد که حمایت ملل متحد را جلب کرده و یافته هایش نه تنها در چین بلکه در بسا نقاط جهان مورد استفاده قرار میگیرد. 
در مدت شش سال در نزدیک میدان هوایی شهر جدید ساخته اند برای یک میلیون باشنده. هم اکنون 3000000 تن در آن زندگی را آغاز کرده اند و از موجودیت فارم زراعتی نوساخت که هزاران هکتار وسعت دارد لذت میبرند و معیشت شان را بدست میاورند.
جهان در یک کشور
توانایی چین تنها در کثرت نفوس یک میلیارد و چارصد میلیون و اقتصاد دوم جهان نیست. توانایی چین در تدوین استراتیژی های کلان و راهکار های انعطاف پذیر است. مرحله سوم توسعه چین با هجدهمین کنگره حزب و انتخاب شی جین پینگ آغاز میگردد که چین پر قدرت است . سرنوشت مشترک بشریت در جهانی که در آن دوستی، همکاری ، منافع متقابل، احترام به فرهنگ ها و راه های توسعه ملی حاکم شود از ایده های اصلی چین دوران جدید است. پروژه یک کمربند و یک راه که مانند شاهرگ ها از قلب چین سرچشمه میگیرد و از زمین، هوا و بحر سه قارۀ آسیا، اروپا و افریقا را وصل میکند؛ ابزار عملی برای منافع متقابل مطرح شده است. تحقق این پروژه، پایان عملی جهان یک قطبی و ابزار اقتصادی در برابر ابزار نظامی است که در جهان کنونی مورد استفاده برای تهدید کشور ها و سلطه بر آن هاست.
چین میکوشد تا تصویر کاملی از فرهنگ ها، نو آوری ها از همۀکشور ها باشد. از تفریحگاه سانیا تا مرکز فورم بین المللی بواو، از مرکز بزرگ تجارتی ـ پولی شانگهای تا مرکز گردشگری مکاو، از کاوش های تاریخی سربازان زیر زمینی تیراکوتا در شین تا مسجد تاریخی مسلمانان در نو واجیه در بیجنگ، اینکشور پهناور به یک محل تجمع و آرزومندی ادیان، فرهنگ ها و نو آوری مبدل میگردد.
بودیزم، اسلام ، تائویزم، سکولاریزم ، عیسویت ، کنفوسیوس و مارکسیسم را میتوان در آن یافت که فقط به عنوان باور وجود دارند و هیچ دخلی در سیاست و دولتمداری ندارند.  دیگر از تسلط ایدئولوژی کمونیسم و مائوئیزم در زندگی مردم را نمیتوان احساس کرد. آنطور که در کاشغرمجسمه بزرگ مائو در یک گوشه شهر خود نمایی میکند و در گوشه دیگر شهر در روز عید یکصد هزار نفر نماز عید را در مسجد تاریخی میخوانند، در دنگخوا، که مانند کاشغر مروارید غلطان راه ابریشم نام دارد، مجسمه بودا در همه جا حتی در قاب پر از گوشت حاکم است که در بودیزم خوردن آن ممنوع است. در یک کشور میتوان همه جهان را دید.

دیدگاه شما