صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

زنان افغانستان و رویاهای دست یافتنی

-

 زنان افغانستان و رویاهای  دست یافتنی

زنان در افغانستان به عنوان نیمی از پیکر جامعه در روندهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع نقش موثری دارند. مشارکت زنان در این روندها توسعه و پیشرفت هایی را به همراه دارد. در طی سال های اخیر زنان افغانستان حضور چشم گیری در بخش های مختلف و فعالیتهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی داشتهاند. اما چیزی که باعث رنجش بسیاری از زنان و دختران این سرزمین است دسترسی آنان به آموزش و بهداشت میباشد. دختران در این جغرافیا در تمام مناطق در قید و بند بسیاری به سر میبرند. در کنار آموزش چالشی بزرگتری که زنان را تهدید میکند؛ امکانات اولیه زندگی است. گرچه این امکانات برای هر فرد جامعه مهم و ضروری است، در این بین زنان افغانستان از این امر مستثنا است. افغانستان به عنوان یکی از کشورهای جهان سوم در کنار مشکلات حکومتی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی، امکانات مزبور را که شامل مواد غذایی با کیفیت، سرپناه مجهز و پوشاک درست میباشد را نتوانسته برای بسیاری از افراد این کشور به خصوص زنان فراهم نماید. دختران و زنان نسبت به سایر اتباع افغانستان بیشر صدمه دیدهاند و محرومترین قشر افغانستان به حساب میآیند. در مناطق دور دست زنان محرومی را میتوان یافت که حتی امکانات پیش پا افتاده زندگی مثل سرپناه را هم ندارند. این معضل نه تنها در مناطق حاشیهیی کشور بلکه در پایتخت افغانستان نیز به چشم می‌‌خورد. زنان و دختران بیشماری به علت نداشتن پول و خانه مجبور میشوند برای کسب معیشت دست به کارهای شاقه بزنند. اگر سری به بازارهای کابل بزنیم به زنان دست فروشی برمی خوریم که برای فروش اجناسشان التماس میکنند. در گفتگو با این دختران به نداشتن سرپرست و وضعیت مالی ضعیف آنان میتوان پی برد.
بر اساس ارقام بسیار خوشبینانه درباره مشارکت دختران در تعلیم و تربیت، میلیونها دختر در کشور را می توان یافت که هرگز به مکتب نرفته اند و یا شمار زیادی دیگر صرفا برای مدتی کوتاه بر سر کلاس درس نشسته اند. پیشرفت جالبی که دولت و نهادهای بین المللی تمویل کننده آن در جهت رفتن دختران به مکاتب داشته اند، آغاز به کار خوب و ولی انجام ناقص است. با این وجود، شرایط تعدادی از زنان و دختران در جغرافیایی مانند افغانستان با تغییرات و تحولاتی رو به رو بوده است. با آنکه هنوز بسیاری از دختران از تعلیم و آموزش محروم و دوراند، تعدادی را میتوان پیدا کرد که با گذراندن این چالش ها به نتایجی رسیده و به حداقل حقوقی که به آنان تعلق دارد دست یافته اند.
در گزارش سال 2015 دولت افغانستان نشان داد که 8 میلیون طفل در مکاتب شامل بودهاند که 39 درصد آنان را دختران تشکیل میدادند. همچنان در سال 2017 طبق گزارش دیدبان حقوق بشر که از سوی وزارت معارف جمع آوری شده بود با وجود شاملیت 9.3 میلیون کودک باز هم 39 درصد آنان دختران بودند. علیرغم تمام پیشرفتها در افغانستان، هنوز هم در قسمت فراهم ساختن زمینه تعلیم و تربیت برای زنان؛ به دلیل فراهم سازی مکاتب کمتر قابل دسترسی برای دختران و به دلیل ناکامی در اتخاذ تدابیر کافی جهت از بین بردن اختلاف در مشارکت تعلیمی؛ میان دختران و پسران تبعیض وجود دارد و میزان دختران افغان که شامل مکاتب اند هرگز از مرز پنجاه درصد بالاتر تجاوز نکرده است. در این بخش دولت افغان تلاش نموده است تا به منظور تحقق حق دسترسی به تعلیم و تربیت ابتدایی و ثانوی و دستیابی به انکشاف دوامدار با همکاری شرکای بینالمللی اقدامات جدیی را روی دست بگیرند تا تمام دختران تا سال 2030 آموزش را به طور رایگان، عادلانه و با کیفیت به پایان برسانند.
می توان گفت وضعیت آموزش برای دختران به صورت عموم نسبت به چند سال گذشته بهبود یافته و در سالهای اخیر دختران با وضعیت نسبتا بهتری به آموزش، تعلیم و تربیت مصروف اند. نکته دیگری که میتوان از آن به عنوان دستاوردی در حیطه بهبود وضعیت زنان یادآور شد؛ خشونتهایی است که از سوی خانوادهها به زنان تحمیل میشوند. در این سال ها آمار خشونت علیه زنان در پایتخت کمتر شده است اما همچنان این وضعیت در ولایات دیگر جریان دارد.  هرچند وضعیت نابسامان زنان و دختران افغان از هر زاویه خود نوعی خشونت است اما خشونتهای فزیکی یکی از معمول ترین نوع خشونت برای این قشر جامعه میباشد. آماری که از بانک اطلاعات کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان ارائه شده است نشان میدهد که در سال 2016 میلادی 762 مورد خشونتهای فزیکی و جسمی ثبت گردیده است. با تلاش های فعالان مدنی، کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان از جلوگیری و محاکمه مجرمان این نوع خشونتها، و آگاهی دهی کافی در راستای ابلاغ حقوق زنان و دختران در اجتماع خبر داده اند، اما باز هم ما به خشونت های فزیکی، اقتصادی، جنسی، کلامی، و سایر موارد در پایتخت و ولایات مختلف کشور بر می خوریم.
در خشونت های فزیکی می توان به لت وکوب، آتش زدن، قتل، قطع اعضای بدن، کار اجباری، مجروح کردن زنان و دختران؛ اشاره نمود. با آن که محیط جامعه از قبیل بازار، کوچه، سرک و حتی محیط کار برای زنان بسیار ناامن است، اما نکته تکان دهندهتر در این گزارش این است که رقم بسیار بالایی از این خشونتها، یعنی بیش از 90 درصد از مجموع قضایای خشونت علیه زنان، توسط اعضای خانواده زنان و در درون خانهها صورت میگیرد. نتایج این گزارش شوهر را نسبت به زن خشنترین فرد نشان میدهد. این به معنای آن است که زنان در محیط خانواده نیز مصئونیت خود را در برابر خشونت از دست میدهند.
زنان با تمام این مشکلات هنوز هم در پی به دست آوردن حقوق خود هستند. در طی سال های اخیر زنان در عرصه سیاست فعال بوده اند و در بخش حکومت داری رد پایی به جا ماندهاند. همان طور که میتوان یاد آور شد ظرفیت و زمینه ایجاد شده برای زنان این امکان را میسر کرده تا نقش آنان را در تغییر جامعه احساس کرد. زنان بسیاری هستند که با توانمندی فردی خود در بخش های مختلف آموزشی، مدنی، تجارت... در نقش کار آفرین ظاهر شده اند. از میان این زنان میتوان به نامزد عضو دادگاه عالی افغانستان اشاره نمود. این خانم هرچند برای بار دوم به سمت این پست نامزد میشود اما بر انتخاب او میتوان خوشبین بود. زنان افغانستان در کنار محرومیتهای زندگی در تلاش اند خود را به مردان این سرزمین ثابت کنند.
دخترکان نوجوانی را که برای رسیدن به اهداف بلند خود پا به بیرون از خانه خود میگذارند و برای هر مشکل، چالش و خطری آماده مقابله هستند دیدنی است. این که میتوان دختری را در صدر جدول آزمون بزرگ کنکور دید بیشتر به این اصل و مطلب رهنمون میکند که قبول کنیم هنوز هم میتوان به تغییر در افغانستان باورمند بود و برای پیروزیهای هر چه بیشتر تلاش کرد.

دیدگاه شما