زمانی که مقدمه کتاب ارزشمند « درک باک» با عنوان « سیاست شادکامی» را می‌خوانید با یک عبارت شگفت‌انگیز منسوب به پادشاه کشور کوچک بوتان واقع در عمق کوه‌های هیمالیا مواجه می‌شوید، در سال 1972پادشاه جدید بوتان خطاب به مردم کشورش اعلام کرد که از این پس معیار اصلی ملت او برای اندازه‌گیری پیشرفت، « شادکامی ناخالص ملی» خواهد بود و نه تولید ناخالص ملی.
درک باک مئولفه‌های اصلی سیاست شادکامی در بوتان را به شرح زیر اعلام کرد؛ حمکرانی خوب و استقرار دموکراسی، توسعه اجتماعی-اقتصادی عادلانه و با ثبات، صیانت از محیط زیست و صیانت از فرهنگ.
درک باک معتقد بود که داشتن رضایت از زندگی، هدف نهایی هر انسانی است. در سال‌های بعد نیز پژوهشگران علوم اجتماعی تلاش‌های زیادی انجام دادند تا بتوانند شاخص‌هایی در جهت مفهوم «احساس رضایت» ایجاد کنند. از آنجایی که احساس رضایت با سطح رفاه ارتباط نزدیکی دارد لذا اندازه‌گیری این شاخص را دچار پیچیدگی‌هایی خاص خود می‌کرد تا اینکه آخرین تلاش در این زمینه، تعریف شاخصی تحت عنوان «سیاره شاد» بوده است که توسط بنیاد اقتصاد نوین اتفاق افتاد که هدف غایی آن بهبود عملکرد اقتصاد به گونه‌ای باشد که هم به نفع مردم و هم به نفع سیاره‌ای باشد که در آن سکونت داریم. علاوه بر این از سال 2012 موسسه مطالعاتی «SDSN « وابسته به سازمان ملل گزارشی را تحت عنوان « شادی جهانی» ارایه کرد که در آن رتبه‌بندی کشورها از لحاظ شاخص خوشحالی (خوشحال ترین و غمگین ترین کشورها) مورد ارزیابی قرار می‌گیرد که این رتبه‌بندی از 6 فاکتور اساسی الهام گرفته شده است که عبارتند از :  سرانه تولید ناخالص داخلی، حمایت اجتماعی، امید به زندگی در بدوتولد، آزادی برای انتخاب‌های زندگی، بخشندگی و ادراک فساد. شاخص خوشحالی عددی بین صفر تا 10 می‌باشد که عدد صفر بیانگر غمگین‌ترین و عدد 10 بیانگر شادترین کشور است.
شادترین و غمگین‌ترین کشورهای جهان
در گزارش، خوشحال‌ترین کشورهای جهان در سال ۲۰۱8، کشور فنلاند با 7.632 امتیاز در جایگاه اول قرار گرفته است. کشور نروژ با 7.594 و کشور دانمارک با 7.555 امتیاز در جایگاه دوم و سوم قرار گرفته‌اند. این درحالی است که در سال 2017 کشور نروژ ، دانمارک و ایسلند در جایگاه اول تا سوم قرار گرفته بودند و کشور فنلاند جایگاه پنجم را به خود اختصاص داده بود.
کشور ایسلند(7.495)، سویس(7.487)، هلند(7.441)، کانادا(7.328)، نیوزلند(7.324)، سوئدن(7.314) و اتریش با 7.272 امتیاز جزء ده کشور خوشحال دنیا هستند. درضمن کشورهایی همچون یمن(3.355)، تغییرات در سطوح شادی کشورهای جهان
در قسمتی از گزارش شادی جهانی به مقایسه تغییرات سطح شادی در کشورهای جهان در دو بازه زمانی بین سال‌های 2010-2008 و 2017-2015 اشاره شده است. از بین 156 کشور موجود در این گزارش تنها 141 کشور در بین این سال‌ها آمارهایشان موجود بوده است که آمارها نشان می‌دهد که از بین این  141 کشور، تنها 114 کشور تغییرات چشمگیری در میزان شادی خود داشته‌اند. از این بین 58 کشور افزایش 0.14 تا 1.19 واحدی و 59 کشور نیز کاهش 0.12- تا 2.17-  واحدی در میزان شادی خود داشته‌اند و در نهایت فقط 24 کشور است که میزان شادی آنها ثابت مانده است.
کشورهای توگو با 1.191، لتونی با 1.026 و بلغارستان با 1.021 واحد بیشترین تغییر در افزایش شادی را در بین سایر کشور‌ها داشته است. جدول زیر تغیرات خوشحالی کشورها را بین سال‌های 2010-2008 و 2017-2015 نشان می‌دهد.
شاخص خوشحالی در کشور افغانستان

گراف بالا عدد شاخص خوشحالی را بین سال‌های 2013 تا 2018 نشان‌داده است(اطلاعات مربوط به سال 2014 موجود نمی باشد). شاخص خوشحالی در سال 2013 به 4.04 واحد و در سال سال 2018 به 3.632 واحد رسیده است که بیانگر بدتر شدن این شاخص در کشور افغانستان می باشد.
گراف بالا رتبه کشور افغانستان را بر اساس شاخص خوشحالی در بین 156 کشور نشان می‌دهد. در بین سال‌های 2013 تا 2018 رتبه کشور افغانستان به ترتیب 143، 153، 154، 141 و در نهایت به 145 رسیده است. از نکات قابل توجه این است که میزان تغییرات خوشحالی در کشور افغانستان در بین سال‌های 2010-2008 و 2017-2015  به اندازه 0.688- واحد کاهش پیدا کرده است و از این لحاظ رتبه 127 را به خود اختصاص داده است. این عدد بیانگر این موضوع است که شاخص خوشحالی در کشور افغانستان در خلال این سال‌ها کاهش چشمگیری داشته است. با مقایسه کشور افغانستان در مقایسه با سایر کشورهای آسیای جنوبی به راحتی متوجه خواهیم شد که سایر کشورهای آسیای جنوبی وضعیت به مراتب بهتری نسبت به کشور افغانستان دارند. جدول زیر مقایسه کشورهای آسیای جنوبی با کشور افغانستان را نشان می‌دهد(به جز کشور مالدیو که داده‌های آن موجود نمی‌باشد).