صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آیا امکان سرمایه گذاری امریکایی ها روی معادن ذغال سنگ افغانستان وجود دارد؟

-

 آیا امکان سرمایه گذاری امریکایی ها روی معادن ذغال سنگ افغانستان وجود دارد؟

ماه گذشته ولیام گلو در صدای امریکا گزارش داد که دولت افغانستان در «سطح پیشرفته گفتگوها»  با شرکت های امریکایی که حفاری در داخل معادن ذغال سنگ در کشور را انجام می دهند قرار داشته است. معادن ذغال سنگ که یکی از معادن با ارزش به حساب می رود، کمتر در گذشته میان جریانات مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین مقام های افغان می گویند:»ما در مورد ادعاهای خود جنبه احتیاط را رعایت می کنیم. لذا به همین دلیل است که برای شروع، معادن ذغال سنگ را انتخاب کرده ایم. در صورتی که شما اعتماد مردم را جلب کنید، که از طریق معدن ذغال سنگ صورت گیرد، سپس شما می توانید، روی سایر منابع تمرکز کنید.»
مقام های افغان که نخواسته اند نامی از آنها برده شود روی این دو موضوع خوشبین به نظر هستند. نخست اینکه استخراج معادن ذغال سنگ نوعی سود محلی را به بار می آورد که می تواند سبب بدست آوردن اعتماد مردم شود. دوم اینکه، استخراج پروژه های معادن ذغال سنگ همراه با کمپنی های امریکایی شرکت ها به عنوان ادعاهای مشابه طالبان به عنوان پروژه های دیگر آسیب پذیر نخواهد بود.
نظر به طرح های روی کاغذ، کار روی معادن ذغال سنگ مطمین به نظر می رسد. این در حالیست که افغانستان به شدت از کمبود انرژی رنج می برد، چنانچه 70 درصد افغانستان از انرژی برق برخوردار نیستند. از سوی دیگر افغانستان همین اکنون معادن فعال ذغال سنگ دارد، اما نظر به گزارش که توسط گلو، در صدای امریکا به نشر رسیده است «فعالیت ها در این معادن به شکل غیر قانونی صورت گرفته و توسط جنگ سالاران، سیاسیون و سایر گروه ها اداره می شوند. بدین ترتیب، از این بابت تکس خیلی کمی در حساب دولت افغانستان واریز می گردد.»
بخاطر استخراج غیر قانونی معادن توسط جنگ سالاران و سایر گروه های غیر قانونی در این اواخر باشندگان ولایت سمنگان ادعا کرده اند که حتی آنها 5 درصد از سود استخراج این معادن را نیز به دست آورده نمی توانند. به گزارش خبرگزاری پژواک که در 26 ماه فبروری منتشر گردید:» محمد هاشم سروری معاون شورای ولایتی سمنگان ادعا کرده است که قانون 84 استخراج معادن عملی نشده است. در این قانون ذکر شده است که « وزارت مالیه مکلف است تا 5 درصد حاصل از استخراج معادن را برای توسعه اقتصادی، اجتماعی و محیطی همان ولایت که معدن در آن وجود دارد به مصرف برساند.» سروری گفته است که باید برای این ولایت از سال 2015 به این طرف 400 میلیارد افغانی داده می شد که این امر عملی نشده است. در صورتی که ادعای سروری حقیقت داشته باشد، پس این پول ممکن در کجا مصرف شده است.
گزارش دیگری که اخیرا منشتر گردید خاطر نشان می ساخت که در هفته اخیر نیروهای امنیتی افغانستان در عملیاتی 9 تن از شورشیان طالب را کشته و ایست بازرسی را که آنها در ولایت بغلان همسایه ولایت سمنگان ایجاد کرده بودند را تخریب کردند. براساس گزارش خامه پرس، طالبان از طریق این ایست بازرسی از موترهای که ذغال سنگ را انتقال می دادند، پول اخذ می کردند. برعلاوه، براساس گزارش صدای امریکا، پول حاصله از منابع ذغال سنگ دومین منبع بزرگ در امد برای طالبان پس از مواد مخدر می باشد. پول گرفتن از لاری های حامل ذغال سنگ برای طالبان خیلی آسان است تا اینکه بر این معادن حمله کنند.
همانطور که استفن کارتر از دیده بان بین المللی  به سازمان دیده بان حقوق بشر گفته است:»افغانستان از افرادی که منابع زیر زمینی را استخراج می کنند، کم نیست. مشکل اینجاست وقتی که منابع  استخراج می شوند، سودی از آن به دولت نمی رسد و همچنان سودی برای مردم نیز ندارد.»
این موضوع بار دیگر به طالبان ارتباط می گیرد. طالبان در مواردی حمایت شان را از چندین پروژه زیربنایی اعلام کرده اند، در آخرین اقدام این گروه حمایت شان را از پروژه پایپ لاین گاز تاپی اعلام کردند و همچنین از معدن مس عینک. در حالی که در این دو پروژه، حضور امریکا خیلی کمرنگ است. بنابر شنیده های که طالبان بیان داشته اند، دلیل اینکه مس عینک هنوز از طرح روی کاغذ به شکل عملی پیاده نشده آن را مداخله امریکا می دانند.
در بیانیه اخیر که از سوی طالبان انتشار یافته است این گروه تعهد کرده اند که ساخت پروژه تاپی را مختل نکنند، طالبان هشدار داده اند:  پروژه تاپی صرفا صنعتی و اقتصادی است وامریکایی ها هیچ نفع اقتصادی یا نظامی در آن ندارند، بنابراین کاملا ممکن است که امریکایی ها - به خاطر منافع شان - مشکلات غیرمستقیم را برای این پروژه ایجاد کنند، مانند مسائل مربوط به پروژه مس عینک که مشاهده شده است. امریکایی ها هرگز نمی توانند چنین برنامه و برنامه ای را تحمل کنند که به نفع افغان ها باشد.
در سال 2007 میلادی، دولت افغانستان قرار داد 30 ساله ای را با کمپنی های چینایی به امضا رساند، هدف از این قرارداد استخراج معدن مس عینک در ولایت لوگر بود. این قرارداد که ارزش آن به 3 میلیارد دالر بالغ می گردید، بزرگترین سرمایه گذاری خارجی در تاریخ افغانستان به شمار می رفت. اما پس از یک دهه از قرار داد این معدن هنوز کار قابل توجهی از سوی شرکت های قرار داد کننده در این بخش صورت نگرفته است.
در سال 2014 میلادی، همکاران چینایی یک بار دیگر تلاش کردند تا گفتگوها روی این قرارداد را آغاز کنند که شامل احداث خط آهن، ایجاد نیروگاه ذغال سنگ و یک دستگاه پروسس بود که در قرارداد اصلی ذکر گردیده بودند. در سال 2015 پکن و کابل هنوز روی این مسأله به پیشرفتی دست نیافتند و چیزی تغییر نکرد. شین هیتنگ، رییس عمومی اسبق شرکت (MCC ) که قرار داد مس عینک را امضا کرده بود، به دلیل فساد از حزب کمونیست چین اخراج گردید.  تاریخ افغانستان آمیخته با واقعیت های زیادی می باشد، همچنان کمک کننده های خیالی خارجی. در حالی که طالبان تعهد کرده اند از پروژه تاپی و مس عینک حمایت کنند، چنین تعهدی برای شرکت های امریکایی که دست به استخراج ذغال سنگ در افغانستان می زنند  وجود ندارد. 

مبنع : دیپلومات

دیدگاه شما