صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

نشست امنیتی کابل؛ ضرورت مبارزه مشترک با تروریسم

-

 نشست امنیتی کابل؛ ضرورت مبارزه مشترک با تروریسم

نشست امنیتی  دو روزه کابل که با میزبانی فرماندهی ناتو مستقر در افغانستان و با حضور مقامات ارشد نظامی 12 کشور منطقه از جنوب آسیا و آسیای مرکزی از جمله روسای ستاد ارتش افغانستان، پاکستان، ازبکستان، قزاقستان، برگزار گردید، در شرایط کنونی از اهمیت بالایی برخوردار است و در صورت عملی شدن تعهدات سپرده شده می تواند پیامدهای مهمی داشته باشد. این نشست اگرچه به صورت آنی و با دعوت فرماندهی نظامی ایالات متحده در کابل و نیروهای حمایت قاطع برگزار شد ولی از آن جا در آن مقامات اجرایی و امنیتی کشورهای همسایه افغانستان و نیروهای خارجی در افغانستان و هم چنین مسولان عالی رتبه خود افغانستان اشتراک داشتند، برای تصمیم گیری های عاجل از اهمیت زیاد برخودار است. نشست امنیتی کابل برخلاف دیگر نشست های سیاسی که مستلزم دیپلماسی های غیر ضروری است، نشان می دهد که وضعیت منطقه و افغانستان و فوریت موضوعات امنتی مرتبط با این منطقه، مسولان نظامی حاضر در افغانستان را واداشته است تا این نشست مشترک را برگزار کنند. برای فهم اهمیت این نشست و پیامدهای مشروط و احتمالی ان برای افغانستان و منطقه، توجه به نکات ذیل لازم است.
1.             با شکست داعش در عراق و سوریه و در پی راهبرد جدید ایالات متحده امریکا برای افغانستان و جنوب آسیا، عملا افغانستان باردیگر  به اولویت اول ایالات متحده امریکا و ناتو در منطقه تبدیل شده است. تقویت حضور نظامی و متحدین افغانستان و افزایش حملات کم پیشینه آنها علیه گروههای تروریستی در نقاط مختلف افغانستان و حمایت از نیروهای نظامی و مخصوصا هوایی افغانستان، دال براین امر است. حملات هوایی امریکا از ماه اگست 2017  به این سو بیشتر از کل حملات آنها در سالهای 2015 و 2016 می باشد. با این وجود توجه نظامی امریکا به خودی خود نمی تواند نوید بخش پیروزی در جنگ و دست یابی به صلح در افغانستان باشد و نیاز است که  موضع و جایگاه دیگر قدرت ها از جمله کشورهای منطقه نیز مطمح نظر قرار گیرد. از این رو همسویی ناتو با سیاست خارجی افغانستان مبنی بر شریک سازی کشورهای منطقه که با تهدید مشترک گروههای تروریستی مواجه هستند، می تواند میزان امیدواری به نتایج دلخواه را افزایش دهد و نشست امنیتی کابل در این راستا قابل تفسیر است.
2.             از انجای که مبارزه با تروریسم و تقویت امنیت افغانستان و منطقه در گام نخست ماهیت امنیتی و نظامی دارد، ایجاب می کرد که چنین نشستی با حضور مقامات ارشد نظامی کشورهای منطقه برگزار گردد. از این جهت حضور ژنرال قمر جاوید باجوا رئیس ستاد ارتش زمینی پاکستان به عنوان مرد شماره یک نظامی آن کشور، مهم است. علاوه بر آن، در شرایطی که پاکستان به شدت تحت فشار ایالات متحده امریکا قرار دارد و رابط این کشور با افغانستان  نیز تنش آلود است، حضور این مقام نظامی و تعهدات و یا کارشکنی های آن به طور مستقیم حکایت از تصامیم قلب ساختار امنیتی پاکستان دارد، در حالی که گفتگو با مقامات ملکی پاکستان جز اتلاف وقت نتیجه دیگری در پی ندارد.
3.             نگرانی کشورهای آسیای میانه از جمله ازبکستان و قزاقستان، از گسترش فعالیت گروههای تروریستی به سمت آسیای میانه هم قابل درک است و هم تشریک مساعی با آنها می تواند ظرفیت های جدیدی در راستای مبارزه موثر با تروریسم خلق کند. به نظر می رسد شدت حملات هوایی قوای ائتلاف حمایت قاطع در شمال  و شمال شرقی، افغانستان علیه گروههای تروریستی طالبان، داعش و حرکت اسلامی ترکستان، که دو مورد اخیر تهدیدی برای چین، روسیه و کشورهای اسیای میانه به شمار می رود، می تواند در راستای بسترسازی برای حمایت روسیه و چین از روند جاری جنگ در افغانستان موثر باشد. بر این اساس انتظار می رود در « پروسه کابل» که قرار است در اواخر فبروری برگزار گردد، شاهد همسویی بیشتر سازمانها و قدرت های دخیل در مسایل افغانستان باشیم.
4.             از جانب دیگر مبارزه صرفا نظامی با تروریسم موثریت لازم را نخواهد داشت و انتظار می رود که ایالات متحده امریکا، دیگر اعضای ناتو وبا همکاری کشورهای منطقه مبارزه قاطع چند جانبه، نظامی، سیاسی و اقتصادی با تروریسم از جمله طالبان را در پیش گیرند. مبارزه سیاسی ایجاب می کند که حمایت و روابط  برخی از کشورهای منطقه با طالبان قطع گردیده و طالبان به عنوان یک گروه تروریستی و نه شورشی معرفی گردد. چنانکه مبارزه اقتصادی با طالبان و دیگر گروههای تروریستی اقتضاء آن را دارد که منابع مالی تروریست ها که  مهمترین آنها تولید و قاچاق مواد مخدر، استخراج معادن و کمک های بیرونی  است، خشکانده شود. قطع منابع مالی نیز نیازمند همسویی بین کشورهای منطقه، افغانستان و ناتو است. تا از یک طرف طالبان کترل خود بر قلمرو و راههای مواصلاتی را از دست دهد و از جانب دیگر کشورهای تمویل کننده با مجازات و تنبیه بین المللی مواجه گردد.
5.             واکنش طالبان در برابر حملات اخیر  قوای افغانستان و خارجی، در قالب تشدید حملات انتحاری و هدف قرار دادن افراد ملکی از قبیل حملات انتحاری بر هتل انتر کانتننتال، چهار راه صدارت و دانشگاه مارشال فهیم و قربانی نمودن صدها شهروند بی دفاع، از یک طرف حکایت از ان دارد که طالبان در مبارزات رو در رو مورال خود را از دست داه است و از جانب دیگر نشان دهنده ان است که بر خلاف معمول آن در فصل زمستان نیز به پلانگذاری و تداوم حملات کور ادامه داده اند. حال اگر همسویی کشورهای منطقه و مشخصا پاکستان با افغانستان و ناتو در مبارزه مشترک و همه جانبه با تروریسم توسعه پیدا کند، می تواند نتایج قابل قبولی را در پی داشته باشد. هرچند که بیانیه ارتش پاکستان پس از نشست امنیتی کابل مبنی بر این که گویا« پاکستان لانه های تروریستی را در خاک خود از بین برده است»، این برداشت را تقویت می کند که هنوز پاکستان آماده برای همکاری در مبارزه با تروریسم نیست. اما واقعیت های منطقه و جهان و ضرورت های موجود، روزی پاکستان را مجبور خواهد کرد تا دست از حمایت تروریسم بردارد و خود پیشگام مبارزه با تروریسم شود. زیرا تروریسم پدیده ای است که روزی دامن پاکستان را نیز خواهد گرفت و این ویروس خطرناک هم چنان که جهان را آلوده ساخته و بسیاری از کشورها را عملا وارد منازعات مسلحانه و جنگ های تحمیلی کرده است، پاکستان را نیز فرا خواهد گرفت. آن روز اگرچه ممکن است خیلی دیر شود ولی در هر صورت پاکستان نیز باید به مبارزه با تروریسم برخیزد.
از این روز نشست امنیتی کابل از آن جهت اهمیت دارد که کشورهای دخیل در منازعه افغانستان و همسایگان ما در این نشست درک دیگر از وضعیت منطقه پیدا خواهند کرد. بدون شک وضعیت اکنون ایجاب می کند که کشورهای منطقه به مبارزه مشترک و همدلانه با تروریسم بپردازند. ممکن است اکنون نیز برای اقدامات مشترک در مبارزه با تروریسم دیر شده باشد. اما جلو ضرر را هر زمان که بگیریم منفعت است.

دیدگاه شما