در جوامع دموکراتیک مشارکت سیاسی شهروندان برای توسعه و جایگاه سیاسی و اعتبار یک کشور نقش به سزایی دارد. در چنین جوامع مردم سازندگان اصلی و پایه های اصلی دولت و حکومت را تشکیل میدهند و حکومت بر اساس رای مردم مشروعیت پیدا می کند. پس هر قدر مردم در تصمیم گیری ها شریک باشند، پایه های حکومت به همان اندازه محکم و ریشه دار است.
شرکت و سهم مردم در سیاست تنها به معنای رفتن به پای صندوق های رای و انتخاب زعیم نیست، بلکه شهروندان مسئولیت بزرگی در حفظ دولت و حکومت و پیشرفت جامعه دارند و این مسئولیت با مشارکت وسهیم سازی مردم در ساختار قدرت وسیاست امکان پذیر است؛ ازاین رو حکومت ها موظف است زمینه مشارکت مساویانه برای شهروندان را فراهم ساخته و موانع مشارکت مردم در عرصه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را بردارد.
دولت و حکومت افغانستان نیز مثل همه دولت ها و حکومت ها در قبال مردم و شهروندان این کشور مسئولیت دارند و مکلف اند زمینه مشارکت مساویانه مردم را در قدرت و دیگر عرصه ها فراهم سازد.اما پرسش جدی و اساسی این است که حکومت افغانستان در جهت فراهم سازی بستری برای مشارکت مردان و زنان این سرزمین چه گام های برداشته اشت وچقدرموفق بوده است؟
حکومت افغانستان در یک و نیم دهه گذشته با وجود گام های که در این عرصه برداشته است، اما تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله دارد، مردم خواهان ریشه کن کردن فساد از ادارات دولتی هستند ولی به وفور دیده شده است مقام های دولتی در فساد دست داشته اند. با وجود فاش شدن سندهای از اختلاس برخی مقام های دولتی در روزنامه های غربی و رسانه های داخلی، اماآنان مورد پیگرد قرار نگرفته و  همچنان در قدرت  است با کمال تآسف بعضی ها به مقام های بالاتر هم ارتقا  پیدا می کند. دراین نوشته در مورد  سهم زنان در قدر ت و حکومت افغانستان پرداخته می شود ؛ زیرا در شانزده سال گذشته مشارکت زنان در عرصه های گوناگون یکی از سوژه های داغ رسانه ها بوده و ملیاردها دالر برای تحقق این امر به مصرف رسیده است. کشورهای کمک کننده به افغانستان همواره یکی از شرط های اساسی شان برای ادامه کمک به افغانستان را، بهبود وضعیت زنان و مشارکت آنان در قدرت بیان می کردند.
چرا مشارکت سیاسی زنان مهم است؟
زنان نیمی از پیکر جامعه را تشکیل می دهند؛ بنابر این، نقش اساسی در تعیین سرنوشت سیاسی کشور دارند. وقتی زنان نیم پیکر جامعه را تشکیل می دهند، چطور می شود تصور کرد نیمی این پیکر فلج باشد؟ و سهمی در سیاست، اجماع و فرهنگ نداشته باشد؟ واقعیت امر این است که عدم مشارکت سیاسی زنان در قدرت وحکومت  باعث میشود مردان دست به کارهای بزنند که زنان را بیشتر از گذشته در معرض  آسیب های گوناگون قرار بدهند. وقتی زنان آسیب پذیر شد و از حقوق اساسی شان بازماند، بدون شک تآثیر منفی آن برجامعه و نسل های آینده غیر قابل جبران است.
در عقب ماندگی افغانستان عوامل مختلف نقش دارند ولی، یکی از علت های اساسی عقب ماندگی افغانستان نایده گرفتن جایگاه زنان در جامعه بوده است. آنان نه تنها در قدرت سهیم نبودند، بلکه از کلیه حقوق اساسی شان محروم بودند.
. اگر زنان این سرزمین مجهز به سلاح علم و دانش بودند، مردم افغانستان با سرنوشت که امروز گرفتار هستند گرفتار نمی شدند.  مادری با سواد فرزندش را تعلیم معرفت و انسانیت می دهد و اجازه نمی دهد جگر گوشه اش قربانی اهداف افراد عقده ی شده و به دامن افراطیت پناه ببرد.
زنان چه نقشی در حکومت فعلی افغانستان دارند؟
در حکومت وحدت ملی تلاش شده است که زنان سهم بیشتر در حکومت داشته باشد؛ اما واقعیت امر این است که اگر یک نیم نگاهی روشن می شود که زنان کمتر در سمت های بالای دولتی گماشته شده است، فقط وزیر زنان و وزیر معدن ازمیان زنان معرفی شده است.
وقتی نگاهی به جایگاه و نقش زنان در درون حکومت انداخته شود، احساس می شود آنان بیشتر نقش تشریفاتی دارد تا نقش کلیدی. در تصمیم گیریهای بزرگ زنان به ندرت دخیل اند. کاری که برای جامعه زنان نگران کننده است.
زنان به عنوان مشاور و معاون در وزارت خانه ها و ریاست ها مقرر می شوند و صلاحیت کاری کمتر دارد. وضعیت زنان افغانستان طوری معلوم میشود که گویا حکومت افغانستان برای جلب افکار عمومی و رضایت کشورهای کمک کننده زنان را در برخی جاها انتصاب می کنند.
. با وجود قدرت و توانایی بالای زنان کمتر به آنان فرصت داده شده است،. این امر باعث شده تا خیلی ها تصور کنند زنان توانایی کار کردن در پست های کلیدی را ندارد. ولی حقیقت امر این است که. اگر فرصتی برای زنان فراهم شده است نشان داده است که  مدیران قدرتمند و توانا هستند
فراهم سازی زمینه مشارکت زنان در عرصه های گوناگون جزء مسئولیت های حکومت افغانستان و از ضرورت های این کشور است و حکومت افغانستان مکلف و مسئول در قبال این قشر است و باید صلاحیت های بیشتر در حکومت داری به آنان بدهد. درست است که حکومت افغانستان با چالش های زیادی مواجه هستند، اما این مشکلات و در گیربودن در جبهه جنگ با تروریزم نباید اراده آنان را برای حکومت داری برمبنای شایسته سالاری بدون درنظرداشت مسآله جنسیتی تضعیف کند.
راه حل چیست؟ اگر موضوع جنسیتی را رعایت کنیم، شایسته سالاری زیر سوال می رود؟
بعضی براین باور هستند که زنان کدر و تحصیل کرده در جامعه کم است و آن های که هستند فاقد تجربه کاری است وعدم تجربه کاری باعث می شود. کمتر آنان در پست های کلیدی گماشته شود. و اگر چنین شود، شعار شایسته سالاری زیرپا می شود؛ اما واقعیت این است کدرهای مسلکی از قشر اناث زیاد داریم، دزست است که 
افراد کدر و مسلکی در بین زنان کمتر از مردان است. ولی زنان تحصیل کرده و متخصص در کار شان کم نیستند. دختران از نگا تفکر و تعقل و مدیریت هیچ فرق با مردان ندارد. توانایی زن همچو مردان اند. درپارلمان افغانستان ده ها خانم را در چوکات خود دارد که با شایستگی کامل کارهای شان را به وجه احسن به پیش برده اند. ما وزیران زن، والیان زن و رییس های زن داشتیم. اکثر شان کارهای شان را به وجه احسن انجام دادند. آنان یا در فساد دست نداشته اند. پس جای هیچ بهانه ی برای عدم نقش دادن به زنان در حکومت وجود ندارد.
اکنون در بین وزارت خانه ها نقش زنان در وزارت معارف برجسته تر از دیگر نهادهاست. هرچند حضور آنان در سطح رهبری و تصمیم گیری در این وزارت کمرنگ است، ولی حضور هزارن معلم و فیصدی قابل توجه آنان چشم گیر است. اما در نهادهای امنیتی نقش زنان به مراتب کمرنگ تر از دیگر بخش هاست. علت حضور زنان در نهادهای امنیتی دلیل های گوناگون دارد که منانعت های فامیلی در صدر آن قرار دارد. امری که باعث می شود  دخترخانم ها کمتر به پولیس و یا ارتش ملحق شوند و تعلیم بیبینند.
چه باید کرد؟
برای دست یافتن به افغانستان مترقی و با ثبات، نیازمند حضور پر رنگ زنان و مردان در تمام سطوح هستیم. اینکه چه باید کرد؟ باید قبل از همه عوامل کمرنگ بودن حضور زنان در نهادهای مختلف را بررسی کنیم و بعد راهکاری که زمینه حضور زنان فراهم شود پیدا نمایم. ،اراده و باور شخص رییس جمهور به نقش زنان کلید بسیار مهم وتآثیرگذار است و با هدایت رئیس جمهور به مقامامت حکومتی زمینه تربیه و مسلکی سازی زنان در بخش های گوناگون بیشتر فراهم می گردد. وآنچه که به عنوان یک مانع در برابر تعلیم و تحصیل دختران قرار دارد می بایست شناسایی و برداشته شود و دروازه مکتب ها و دانشگاها بر روی همه دختران این سرزمین باز شود تا در آینده شاهد حضور پررنگ و نقش آفرینی آنان در تمام عرصه ها باشیم، به امید آن روز.