اشاره:
استاد سرور دانش معاون دوم رئيس جمهور ديروز شنبه 21 اسد 1396 در جريان معرفي مصطفي مستور به عنوان سرپرست وزارت اقتصاد، در باره اوضاع سياسي و امنيتي کشور مطالب مهمي ايراد کرده است که قسمتي از آن به طور جداگانه براي خوانندگان محترم روزنامه تقديم مي گردد:

«... با اغتنام از فرصت اجازه دهيد در اين محفل با شکوه معرفي وزير محترم اقتصاد، به برخي از مسايل سياسي و امنيتي کشور و ديدگاه هاي حکومت وحدت ملي اشاره کنم. در آغاز درود مي فرستم به روان تابناک شهداي مظلوم مردم افغانستان در سرتاسر کشور مخصوصا شهداي نيروهاي دفاعي و امنيتي و به طور خاص شهداي حوادث اخير در هرات و ميرزاولنگ سرپل. امروز مظلوميت شهداي مردم ملکي و بيدفاع و بي گناه ما که به طور بيرحمانه در مساجد و محل کار و خانه هاي خود توسط دشمنان بي رحم و قساوت پيشه به شهادت مي رسند، پرده از چهره سياه و ضد ديني و ضد انساني گروه هاي تروريستي برداشته و ماهيت ددمنشانه آنان را افشا ساخته و جنايات جنگي و جرايم ضد بشري آنان مخصوصا در مقابل اقليت هاي قومي و مذهبي را براي جهانيان روشن ساخته است و به همين جهت گروه تروريست طالبان در اين ايام و بعد از فاجعه قتل عام مردم در ميرزاولنگ، از طريق شبکه هاي اجتماعي به دفاع از خود پرداخته و کشتار مردم ملکي را تکذيب کرده و مسئول اين گروه در ولايت سرپل مدعي است که تنها طرفداران دولت و يا افراد منسوب به پوليس و اردو و خيزش هاي مردمي و - به تعبير او- وابستگان يهود و نصارا را کشته اند! اما اين تبليغات يک تلاش مذبوحانه است. امروز چهره واقعي اين گروه ها براي تمام مردم افغانستان شناخته شده است. مگر دو روز پيش رسانه هاي بين المللي به نقل از برخي از فرماندهان خود طالبان افشا نکردند که ملامنصور رهبر پيشين طالبان بدين جهت کشته شد که استخبارات کشور همسايه از طالبان مي خواست که تعميرات مکاتب و پل ها و راه ها و تأسيسات عام المنفعه را در افغانستان هدف قرار دهند و ويران کنند؟ مگر چنين نيست که اکثريت افراد طالبان در يک جنگ نيابتي و تحت فشار استخبارات بيگانه دست به انتحار و انفجار مي زنند و ده ها و صدها تن زن و مرد و طفل را در ولايات مختلف در جنوب و شمال و شرق و غرب کشور به شهادت مي رسانند؟ آيا واقعا مردم سرپل و فارياب و بدخشان و پکتيا و ننگرهار و هلمند و نمازگزاران مساجد جواديه و الزهرا و باقر العلوم در هرات و کابل، همگي يهود و نصارا هستند که مورد حمله تروريستي شما قرار مي گيرند؟
مردم افغانستان بايد امروز بدانند که آنان در تمام مناطق کشور به جرم حمايت از دولت و به اتهام - به اصطلاح- طرفداري از يهود و نصارا کشته مي شوند و اموال و زندگي آنان به غارت مي رود. مردم بايد بدانند که حمايت از دولت، حمايت از شخص و يا حمايت از يک قوم و يا حمايت از يک جريان سياسي نيست. حمايت از دولت تنها حمايت از شخص رئيس جمهور اشرف غني و يا حمايت از حکومت وحدت ملي نيست. حمايت از دولت به معناي حمايت از آمريکا و اروپا و هيچ کشور خارجي ديگر نيست. ما مانند گروه هاي تروريستي، وابسته و مطيع هيچ سازمان استخبارات خارجي نيستيم. ما به اراده و انتخاب مردم اين نظام را ايجاد کرده ايم. ما به ارزش هاي ديني و فرهنگي و به منافع ملي خود پايبند هستيم. ما با يک قرائت عقلاني و اعتدالي از دين، شريعت و قوانين مطابق با شريعت را اساس و بنياد نظام سياسي و قانونگذاري خود مي دانيم. بنا بر اين حمايت از دولت به معناي حمايت از يک نظام و حمايت از قانون اساسي و حاکميت قانون و حمايت از ارزش هاي اسلامي و مردم سالاري و آزادي و عدالت و ارزش هاي بشري است. طالبان، داعش، القاعده و مانند آن ها از نگاه تفکر و باورهاي قرون وسطايي خود ارزش هاي جديد نظام سياسي ما و دستاوردهاي يک و نيم دهه اخير را نمي توانند تحمل کنند. مردم افغانستان بايد بدانند که حمايت آنان از دولت و ايستادگي آنان در برابر گروه هاي تروريستي، در حقيقت حمايت از افکار و ارزش هاي نويني است که باعث رشد و ترقي و پيشرفت کشور شده و رفاه و آسايش و توسعه اقتصادي و اجتماعي و علمي و فرهنگي و يک آينده سرشار از شکوفايي و آزادگي و زيست شريفانه انساني را براي ما به ارمغان مي آورد.
به اين جهت ما از مردم افغانستان در سراسر کشور و در تمام ولايات به شمول تمام اقوام، زبان ها، مذاهب و جريان هاي سياسي و مدني مي خواهيم که به دور از نفرت پراکني هاي مذهبي و قومي، صفوف خود را در مقابل دشمنان منسجم تر بسازند و در تأمين امنيت در کنار اردو و پوليس کشور سهم بگيرند. دشمن امروز در همه جا بيشتر از اردو و پوليس، در مقابل خيزش هاي مردمي حساس شده و اين نيروها را نشانه مي گيرند چون مي دانند که اين نيروها، در حقيقت نيروهاي مردمي و برخاسته از متن مردم و از خود محل و منطقه هستند و لذا مي خواهند بين مردم و دولت فاصله ايجاد کنند و نگذارند که مردم براي دفاع از خود و منطقه خود به صفوف دفاعي و امنيتي بپيوندند. حکومت افغانستان از خيزش ها و قيام هاي مردمي استقبال و حمايت مي کند. ما از مردم مخصوصا از جوانان هر منطقه مي خواهيم که بيش از اين تماشاچي نباشند و در هماهنگي با نيروهاي اردو و پوليس و در قالب يک بسيج عمومي مردمي بپا خيزند و در کنار اردوي سرافراز و پوليس قهرمان خود، در مقابل هراس افکنان و تندروان وابسته به استخبارات بيگانه، از جان و مال مردم خود و از دستاوردهاي نظام سياسي خود، دفاع کنند. اما ما نبايد به هيچ صورت مسايل را قومي و مذهبي و زباني بسازيم و به افراطي گري و به ادبيات نفرت و خشونتي از نوع ديگر دامن بزنيم و نبايد و به هيچ صورت طرفدار هرج و مرج و انارشيزمي باشيم که تجربه تلخ آن را در دهه هاي گذشته پشت سر گذاشته ايم.
در اين رابطه از منتقدين سياسي حکومت هم، به نام هر گروه و جريان سياسي، مدني و قومي اي که هستند، نيز انتظار داريم که وخامت اوضاع را درک کنند و بدانند که ما يعني همه ما اين توانايي و بردباري و شکيبايي و رواداري را داريم که مشکلات و کاستي هاي خود را در بين خود با منطق و گفتگوي دوستانه حل کنيم اما بدانيم که دشمنان اصلي اين مرزوبوم هيچ فرقي بين من و تو قايل نيست و همه ما را واجب القتل و مهدورالدم مي دانند و از اين رو هر نوع تضعيف و يا ناکامي حکومت و دولت فعلي افغانستان و خودزني هاي دروني و داخلي، باعث قوت دشمن شده و دستاوردهاي ما را در معرض خطر قرار مي دهد.»