بحران ناامني و گسترش آن در کشورهاي دور و نزديک جهان، افغانستان را بيش از هر زمان ديگر متاثر ساخته است.
شعار مبارزه با تروريزم که اهداف بلند همکاران بين المللي افغانستان را تشکيل مي داد، در طول چندين سال گذشته آن چنان که بايد موثر واقع نشد و تروريزم روز به روز رشد بيشتر يافت و افغانستان تاهنوزهم از اين پديده شوم رنج مي برد و هر روز شاهد بروز يک فاجعه تروريستي در گوشه و کنار کشور مي باشد.
اکنون به نظر مي رسد که امنيت ملي همه به مثابه يک مقوله جدي در گفتمان هاي مطرح جامعه ما و هم به عنوان يک راهبرد عملي براي حکومت در صدر اولويت هاي بايد قرار دادشته باشد. در افغانستان امروز، فقر، بيکاري، فقدان زيربناهاي اقتصادي، مواد مخدر، آموزش و ده ها مساله ديگر وجود دادرد که هرکدام به تنهايي مي تواند چرخه حيات اجتماعي را با مشکل مواجه کند. ولي آن چه از همه مهم تر و اساسي تر به نظر مي رسد امنيت ملي است. فقدان امنيت با همه معاني و ابعاد خود و به خصوص از بعد ملي، معضلي است که همه عرصه هاي ديگر زندگي را در کشور ما مختل کرده است.
حادثه خونبار اخير کابل يک گواه زنده از اين دست رويداد هاي تلخي است که حتي جهان را هم تکان داد. انفجار موتربمب که توسط يک شاخه افراطي طالبان در منطقه مزدحم کابل يعني وزير اکبرخان صورت گرفت صدها انسان بي گناه را به خاک و خون کشيد و مردم افغانستان را در يک غم عميق فرو برد.
اين عمل وحشيانه واکنش هاي ملي و بين المللي کم سابقه ي را هم به دنبال داشت. بسياري از مقامات کشورهاي جهان از جمله واتيکان اين عمل تروريستان را نکوهش کرده و بر امر مبارزه بي امان با آنان تاکيد کردند. آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان ضمن محکوميت اين عمل تروريستي، برگرداندن پناهجويان افغانستان از کشورش را متوقف کرد و حتي برج تاريخي ايفيل در فرانسه با سکوت و خاموشي خويش، غمشريکي اش را با مردم غمديده افغانستان ابراز داشت.
طالبان در چنين شرايطي که حملات تازه بهاري خود را تحت عنوان عمليات منصوري به راه انداخته تلاش مي کنند تا با اقدامات ويرانگرانه ي بيشتر، خود را قوي تر از سال هاي قبل نشان داده و رعب و وحشت بيشتر در دل ها بيفگنند و به زعم خود حکومت افغانستان را در يک موقعيت انفعالي و ناتوان در سطح بين المللي وانمود نمايند.
طالبان در سال جاري با توجه به حمايت هاي برخي کشورهاي بيروني را که به دست آورده از قوت قلب بيشتر برخوردار گرديده و کوشش مي کنند تا تنور جنگ را گرم تر نگهدارند.
رقابت هايي که از گذشته هاي دور ميان دو قطب قدرت شرق و غرب وجود داشت با بروز بحران هاي تازه در خاور ميانه و شرق اروپا اين نوع رقابت ها بار ديگر ميان روسيه و ايالات متحده امريکا و ناتو شکل گرفت و سبب شد تا پاي ايالات متحده امريکا در حوزه نفوذي روسيه يعني اوکراين کشيده شود و روسيه هم سکوت و حاشيه نشيني اش در رابطه با تحولات خاورميانه و مشخصا بحران سوريه از متحدان استراتژيک خود را بشکند و به گونه ي عريان در تحولات آن کشور شريک نزديک حکومت دمشق گردد.
مسکو با موفقيت هايي که از حضورش در متن تحولات سوريه به دست آورد، دامنه فعاليت هاي خود را در ساحات وسيع تر توسعه داد و توانست چندين کشور ديگر را که از سياست هاي ايالات متحده امريکا در منطقه و جهان ناراضي بودند به خود نزديک سازد و يک ايتلاف چندين کشوري را در تقابل با سياست هاي غرب و ايالات متحده امريکا شکل بدهد.
نشست هاي متعددي که در رابطه به مسايل افغانستان در مسکو صورت گرفت، نشان از حضور مسکو و شرکاي منطقوي اش در تحولات افغانستان تلقي مي گردد به ويژه که طالبان به عنوان يک جريان سياسي در اين نشست ها مورد توجه قرار گرفته و مستحق حمايت هاي همه جانبه سياسي قلمداد گرديدند.
پاکستان جزو اولين کشورهايي به حساب مي آيد که از اين رويداد تازه استقبال کرد و مشارکت پر رنگ خويش در اين روند را به نفع سياست هاي منطقوي اش به ويژه در رابطه به افغانستان دانسته و در راستاي حمايت از طالبان تلاش هاي وسيعي را به راه انداخت.
اسلام آباد که از حاميان اصلي گروه هاي دهشت افگن از جمله طالبان شمرده مي شود همواره مورد ملامت جامعه جهاني به ويژه ايالات متحده امريکا قرار داشته و در بسا موارد، فشارهاي سياسي و اقتصادي نيز از سوي امريکا عليه پاکستان اعمال شده است، اما اسلام آباد در هيچ شرايطي دست از حمايت طالبان برنداشته و از آنان براي تخريب افغانستان و اخلال امنيت در اين کشور کار گرفته و کماکان به اين سياست خود دوام مي دهد به خصوص که فعلا يک اجماع حمايتي از کشورهاي ديگر از جمله روسيه را با خود دارد اين نوع حمايت ها را تشديد و افغانستان را با چالش هاي عديده به ويژه در بخش امنيتي مواجه ساخته است.
حمله تروريستي روز چهار شنبه وزير اکبرخان که به چهار شنبه سياه مسمي گرديده به سلسله حملات وحشتناک گذشته، مطابق اسناد به دست آمده از آدرس استخبارات پاکستان سازماندهي و صورت گرفته است و نيز بيانگر اين واقعيت است که اين کشور در نظر دارد که در سال جاري بالاترين فشارهاي امنيتي را بالاي افغانستان وارد کند و همپيمانان غربي اين کشور را نيز با ناکامي روبرو سازد.
در چنين شرايطي حکومت افغانستان بايد امنيت کشور را در اولويت کاري خود قرار داده و مبارزه با پديده تروريزم را با نگاه تازه و به گونه جدي مدنظر قرار دهد.
ارايه راهبرد امنيتي و جلب بيشتر همکاري هاي بين المللي در اين راستا ونيز گزينش افراد کارفهم و متعهد در راس مديريت امنيتي و مجازات مجرمين در بند طالب و مجازات و مکافات براي سربازان و افسران، آنچه در مطالبات تظاهر کنندگان روز جمعه هم مطرح شده بود جزو اولويت هاي حکومت ملي است که اقدامات مقتضي و لازم را در اين باره روي دست گرفته و طالبان و حاميان منطقوي و فرا منطقوي آنان را در اهداف شان با شکست سخت مواجه سازند.