صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

مشکلات شهرنشینی و سخنان شیک رئیس جمهور

-

مشکلات شهرنشینی و سخنان شیک رئیس جمهور

ديروز، يکشنبه، رئيس جمهور غني در دومين کنفرانس ملي شهرداران کشور صحبت نمود. او به عدم عرضه خدمات بنيادي، نبود برنامه ريزي شهري، عدم توجه به وضعيت اجتماعي شهرها، نبود امنيت اجتماعي، عدم ايجاد حس مالکيت شهري و ضعف فرهنگ شهرنشيني نمود. در بخش از صحبت هاي خود در پاسخ به شهردار هرات مبني بر ايجاد پليس ويژه به منظور جمع آوري به زور ماليات شهري گفت: اگر شما خدمات نداشته باشيد، مردم چرا پول بدهد؟ مردم وقتي پول مي دهند که بيبيند پول شان براي بهبود زندگي شان استفاده مي شود و اگر بيبيند که پرداخت ماليات نتيجه اي ندارد به حکومت ماليات نمي دهند. سخنان رئيس جمهور شيک است. کمتر رئيس جمهور و حاکم سياسي افغانستان مثل غني شيک حرف زده است. اما، شيک گويي ره به جايي نمي برد. مسئله اين است که سخنان شيک او تا چه اندازه از مشکلات که مطرح نمود را حل مي کند. آيا مشکلات و چالش هاي شهري با سخنان شيک و مصاحبه با 21 شهردار قابل حل است و يا اينکه ما نيازمند از بين بردن ريشه مشکلات و پالسي هاي شهري مي باشيم.
شهر نشيني يک پديده مدرن است. حامل ارزش ها و باورهاي متفاوت از روستا. شهر، فرهنگ متفاوت به خود را دارد. دگرگوني ها و تغييرات شهري بيش از آن که بر مبناي تقدير و تصميمات شخصي و يک فرد پيش رود بر مبناي پالسي و برنامه هاي عقلاني و سنجيده شده صورت مي گيرد. با اين حال، شهرنشيني در افغانستان چندان تفاوت با زندگي روستايي ندارد. شهرها به صورت جزيره هاي با گسيل هاي قومي تقسيم شده اند. گروه هاي قومي مرزها و قلمروي خود را تعريف نموده است. اگر چه اين تعريف به صورت رسمي نيست اما، به صورت غير رسمي وجود دارد. شهرنشيني بيش از آن که منجر به همگرايي و همسويي گروه هاي اجتماعي شده باشد به عنوان يک فاکتور واگرايانه عمل نموده است. اگر چه ريشه آن به دوران جنگ هاي داخلي بر مي گردد اما، در دوران جديد، آن الگو و روند به قوت خود ادامه يافت. در تمام شهرهاي افغانستان که گروه هاي مختلف قومي زندگي مي کند مرزهاي مشخص خود را دارد. کابل، هرات، مزار، قندهار از جمله نمونه هاي عيني آن است. ظاهرا، حکومت غني نيز برنامه و پلاني در اين زمينه ندارد.
شهرنشيني از آن جهت واگرايي ميان گروه هاي قومي را زياد نموده است که شهرنشيني با تقسيم بندي شهر بر مبناي گروه هاي قومي فرصت رفتارهاي و سياست ها و برنامه هاي تبعيض آميز را براي حکومت و حاکمان سياسي فراهم مي کند. حاکمان سياسي براي جلب حمايت از سياست هاي تبعيض آميز خود با يک گروه اجتماعي وارد تعامل مي شود. اين گونه، تضاد و واگرايي ميان گروه هاي قومي و اجتماعي تشديد مي يابد.
جدا از مسئله قومي شدن شهرنشيني در افغانستان مسئله مهم ديگر فساد در ادارات دولتي و به خصوص در شاروالي ها است. براساس سخنان رئيس جمهور غني هفتاد درصد شهر کابل بدون برنامه ريزي شهري توسعه يافته است و اين مسئله باعث عدم گسترش فرهنگ شهرنشيني و ايجاد حس مالکيت شهري شده است. توسعه شهر کابل بدون برنامه ريزي و پلان شهري چطوري ممکن گرديده است. چه عاملي باعث شده است که کابل بدون پلان و برنامه گسترش يابد. آيا نهادي به نام شاروالي وجود نداشته است با برنامه ريزي نمايد و از گسترش بي رويه شهريار جلوگيري نمايد. ريشه اين مشکلات وجود فساد گسترده در تار و پود اداره شاروالي کابل است. فساد باعث شده است که برنامه و پلان براي شهر کابل و ديگر شهرهاي کشور تدوين و اجرا نگردد. فساد باعث شده است که ساخت و ساز بي رويه صورت گيرد.
فساد گسترده اما، فرصت تعامل و معامله هاي کلان ميان شاروالي و مافيايي زمين را نيز فراهم نموده است. زمين هاي زيادي غضب شده است. شاروالي ها اما، هيچ اقدام در اين زمينه ننموده است. هيچ برنامه و هماهنگي ميان شاروالي با نهاد هاي امنيتي به منظور باز پس گيري زمين از مافيا ها وجود نداشته است و ندارد. بنابراين، ريشه بسياري از مشکلات شهري به فساد در شاروالي ها بر مي گردد. اکنون سخن اين است که رئيس جمهور براي حل مشکلات شهري چه تدابير براي مبارزه با فساد در شاروالي ها نموده است. رئيس جمهور تا چه اندازه بر سياست هاي شاروالي ها نظارت دارد. چند ماه بعد کارکرد شاروالي ها ارزيابي مي شود. چه سيستمي براي بالا بردن کارآيي شاروالي روي دست دارد. شاروال هاي که متهم به فساد است پرونده شان به کجا رسيده است؟
براساس قانون اساسي کشور شاروال ها بايد در يک انتخاب آزاد، عادلانه و شفاف از سوي مردم انتخاب شود. اين در حالي است که تا هنوز شاروال ها را شخص رئيس جمهور انتخاب مي شود. مسئله مصاحبه رو در رو با 21 فرد شايسته و انتخاب شان به عنوان شاروال شهرها نيست. مسئله اين است که چه کاري براي برگزاري انتخابات صورت گرفته است. مسئله اين است که رئيس جمهور تا چه ميزان در برگزاري انتخابات متعهد است و چه اقدامات براي اين مهم انجام داده است. صحبت با 21 فرد و انتخاب آن ها به عنوان شاروال کاري نيکويي است اما، معضل و مشکل همچنان باقي است. اينکه رئيس جمهور در دومين کنفرانس ملي شهرداران سخني از انتخابات شاروالي به ميان نمي آورد نشان مي دهد که هيچ انگيزه و اراده براي برگزاري انتخابات ندارد.
اولويت هاي اساسي ما در وضعيت کنوني تلاش به منظور برگزار نمودن انتخابات شاروالي است. مبارزه با فساد است. فسادي که ريشه بسياري از مشکلات در شهرهاست. آوردن سيستم در اداره شاروالي است تا اين سيستم کارکرد اداره را بالا ببرد و سطح نظارت و ارزيابي را بيشتر نمايد. سيستم که به عنوان عامل کنترل کننده بر رفتارهاي کارگزاران شاروالي عمل نمايد. اولويت ما جابجايي جمعيت از گروه هاي مختلف اجتماعي از يک نقطه شهر به نقطه ديگر شهر است تا همه از خدمات يکسان بهره ببرد و در نهايت، واگرايي جاي خود را به همگرايي بدهد. بدون اين ها سخن گفتن از ارائه خدمات بي معني است. بدون وجود سيستم، محو فساد شاروالي ها حتي قادر به جمع آوري زباله هاي شهر نخواهد بود چه رسد به نظارت و کنترل بر ساخت و سازها و ارائه پلان ها و برنامه هاي شهري. رابطه مافياي زمين با شاروالي ها بدون وجود سيستم ادامه خواهد يافت و مافيا زمين هاي بيشتري را غضب خواهد نمود. ساخت و سازها به شکل خودسرانه ادامه خواهد يافت.
بنابراين، سخنان شيک رئيس جمهور گرهي از مشکلات شهري نمي گشايد. فرهنگ شهرنشيني گسترش نمي يابد. حس مالکيت شهري نيز ايجاد نمي گردد. امنيت اجتماعي در شهرها تأمين نمي شود. ما ضرورت جدي به ارائه سيستم در شاروالي ها داريم تا اين سيستم کارکرد شاروالي را بالا ببرد و نظارت را بيشتر نمايد و از اين طريق فساد کاهش يابد. اولويت ما برگزاري انتخابات شاروالي است. انتخابات که منجر به انتخاب شاروالي گردد که در عين حالي که به رئيس جمهور پاسخگو است به مردم نيز پاسخگو باشد.

دیدگاه شما