گروه طالبان در ولايت هلمند پيشروي قابل توجهي نموده است. اين گروه با نيروي آموزش ديده به جنگ نيروهاي امنيتي افغانستان رفته است و توانسته است تا چند کيلومتري شهر لشکرگاه نزديک شود. در عين حال، اين گروه موفق به تصرف دهنه غوري ولايت بغلان شده است. در اين دو ولايت، اين گروه تجهيزات زيادي را به دست آورده است. نيروهاي کمکي از ولايت ‎هاي همجوار براي بازپس ‎گيري به ولايت بغلان رفته است. در ولايت هلمند نيز نيروهاي تازه نفس از کابل رفته است اما، تا هنوز نتوانسته است به صورت تمام عيار گروه طالبان را سرکوب و منکوب نمايد و اين گروه همچنان در برابر نيروهاي امنيتي مقاومت مي کند. با اين حال، جنگ نيروهاي امنيتي کشور با گروه طالبان تنها محدود به اين دو ولايت نمي شود. نيروهاي امنيتي کشور در چندين ولايت با اين گروه در حال جنگ است. در ولايت فراه شش سرباز کشور از سوي اين گروه اعدام شده ‎اند. اين دردناک ترين خبر هفته کنوني است. با اين حال، سياست حکومت وحدت ملي در قبال گروه طالبان تغيير ننموده است. آيا ما ضرورت به بازنگري در برخورد با گروه طالبان نداريم. آيا گروه طالبان تفاوت با داعش و ديگر گروه ‎هاي تروريستي دارد؟
گروه طالبان در 15 سال گذشته با رحمي تمام عمل نموده است. برخورد آن ‎ها هم با مردم و هم با نيروهاي امنيتي کشور بي رحمانه بوده است. در بسياري موارد، غير نظاميان را هدف قرار داده است و از غير نظاميان به عنوان سپر دفاعي استفاده نموده است. در عين حال، مسافرين و نيروهاي امنيتي کشور را گروگان گرفته ‎اند و در برخي موارد آن ‎ها را مُثله نموده است. اگر از ديگر موارد بگذريم حملات اخير که در کابل صورت گرفت و جان صدها تن از شهروندان بي گناه و غير نظامي کشور را گرفت و گروه طالبان مسئوليت آن را به عهده گرفت، نشان آن است که اين گروه تفاوت با گروه داعش و شبکه القاعده ندارد. از اين جهت، ضرورت وجود ندارد که اين در برخورد با اين گروه سياست نرم تر بگيريم. تا اينجاي کار گروه طالبان بيش از داعش و شبکه القاعده به مردم و حکومت ضربه زده است. در اثر جنگ صدها شهروند بي گناه جان خود را از دست داده است. هزاران خانواده بي جا و آواره شده است. بسياري از زيرساخت ها از جمله سرک ها توسط اين گروه ويران شده است. از اين جهت، به صراحت مي توان گفت که گروه طالبان نه تنها از شبکه القاعده و داعش بهتر عمل نکرده است بلکه به مراتب بدتر عمل نموده است و به حکومت و مردم افغانستان ضربه انساني، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي وارد نموده است. بنابراين، اساسي و بنيادي است که حکومت نسبت به سياست خود نسبت به اين گروه بازنگري نمايد.
در سال هاي که حکومت بر سياست صلح با اين گروه تأکيد مي ورزيد نشان مي دهد که اين گروه حاضر به گفتگو و مذاکره با حکومت نيست. اين گروه بيش از آن که تعلق خاطري به وطن و اين کشور داشته باشد تعلق خاطر به کشورهاي همسايه دارد و به عنوان ابزار دست آن ‎ها عمل مي نمايد. گفتگوي چهار جانبه صلح و حاضر نشدن اين گروه به گفتگو و مذاکره نشان داد که اين گروه اهميت به منافع، امنيت و ثبات افغانستان نمي دهد بلکه براي اين گروه کشور کمک کننده و حمايت کننده اولويت بيشتر دارد. از اين جهت، ضرورتي وجود ندارد که باز هم بر سياست تأکيد نمايم که هيچ نتيجه اي در بر نخواهد داشت. تا هنوز راه طولاني را طي نموده ‎ايم و تجربه کافي به دست آورده ايم. تجربه ما تلخ بوده است. با تمام قوا تلاش نموده ايم تا اين گروه را حاضر به گفتگو و مذاکره نمايم اما، اين گروه حاضر به گفتگو نشده است. ادامه اين سياست چيزي جز سرافکندگي نيست. در واقع، تداوم سياست صلح با گروه طالبان ناديده گرفتن خون صدها و هزاران شهروند و سرباز اين کشور است که براي اين خاک خون خود را هزينه نموده است.
گروه طالبان عمليات بهاري خود را آغاز نمود و با شدت تمام آن را ادامه داده است اما، ما همچنان ميان اين گروه تفکيک قائليم. شبکه حقاني را طالبان بد مي دانيم و بقيه گروه طالبان را طالبان خوب. اين در حالي است که رئيس شبکه حقاني معاون رهبر گروه طالبان است. تصميم ‎گيري گروه طالبان اکنون به دست رئيس شبکه حقاني است. دستورات که به شبکه حقاني داده مي شود همان دستورات به باقي اعضاي گروه طالبان نيز داده مي شود. اعمالي را که شبکه حقاني مرتکب مي شود باقي اعضاي گروه طالبان نيز آن را انجام مي دهد. بنابراين، تفکيک ميان اين دو گروه هيچ سودي براي صلح و ثبات و حفظ جان و مال شهروندان کشور نمي کند.
در ششم ثور سال جاري، رئيس جمهور غني در سخنراني در پارلمان کشور با صراحت بيان داشت که تنها برخي از اعضاي گروه طالبان دشمن مردم افغانستان است. آيا رئيس جمهور قادر به تفکيک طالبان خوب از طالبان بد است. آيا رئيس جمهور به صراحت مي تواند بگويد که تنها شبکه حقاني در هلمند، بغلان، غزني، فراه و ... با نيروهاي امينتي کشور مي جنگد. آيا براي رئيس جمهور مي داند که شبکه حقاني شش سرباز اين کشور را اعدام نموده است و ديگر اعضاي گروه طالبان دستي در اين کار نداشته است. هيچ معلومات موثق در اين مورد وجود ندارد. وقتي که سخنگوي گروه طالبان مسئوليت يک حمله را به عهده مي گيرد اين نشانگر آن است که تنها شبکه حقاني در آن دخيل نيست بلکه تمام اين گروه مسئول است. دير يا زود حکومت مجبور به پذيرش اين حقيقت خواهد بود که دشمن اصلي حکومت و مردم افغانستان گروه طالبان است. اما تعلل در پذيرفتن گروه طالبان به عنوان دشمن شماره يک مي تواند ضربه هاي مهلک به مردم و حکومت وارد نمايد. گروه طالبان ممکن است بخش هاي زيادي از خاک کشور را تصرف نمايد. بر اثر جنگ خانواده هاي بيشتري را آواره و مهاجر نمايد و جان هاي بيشتري را بگيرد.
پرسش جدي اين است که آيا داعش و شبکه القاعده تا هنوز توانسته است به اندازه گروه طالبان براي حکومت و مردم تهديد ايجاد نمايد؟ آيا گروه داعش و شبکه القاعده تا هنوز توانسته است يکي از شهرهاي کشور را به تصرف خود در آورد؟ واقعيت امر اين است که داعش و شبکه القاعده تهديد است اما، گروه طالبان در وضعيت کنوني تهديد جدي ‎تر از داعش و شبکه القاعده است. ما ضرورت داريم که در کنار سرکوب و منکوب کردن داعش و شبکه القاعده گروه طالبان را نيز سرکوب نمايم. همان سياست را که در قبال داعش گرفته ‎ايم بايد همان سياست را در قبال گروه طالبان بگيريم. ريشه آن در برخورد خود طالبان است. اين گروه گزينه ديگري براي ما باقي نگذاشته است. گفتگو و مذاکره را که حکومت سال ‎ها بر آن تأکيد نمود اين گروه نپذيرفت و به جواب صداي صلح را با گلوله داد. بنابراين، صلح و مذاکره امر خفت بار براي حکومت و مردم افغانستان است.