ديروز، رئيس جمهور غني، در مراسم افتتاح سال ششم پارلمان افغانستان سخنراني نمود. او در بخش از سخنان خود خطاب به گروه طالبان بيان داشت که گروه طالبان راه خود را از جنگجويان خارجي بايد جدا کند. رئيس جمهور شبکه القاعده، گروه داعش، گروه هاي تندرو چچني، اويغوري، ازبکستاني، تاجکستاني را از گروه هاي دانست که نيروهاي امنيتي افغانستان در ميدان جنگ با آن ها درگير است. رئيس جمهور در حالي خطاب به گروه طالبان گفته است تا راه خود را از جنگجويان گروه طالبان جدا کند که روز شنبه، گروه طالبان با انتشار خبرنامه‏اي گفتگوي رو در رو با حکومت افغانستان را رد نموده و آن را منوط به پذيرش شرايط اين گروه دانسته است. رئيس جمهور در بخش از سخنان خود خطاب به منتقدين خود گفت حکومت اراده سياسي براي جنگ با گروه طالبان دارد. او اعتراض ها و انتقاد ها مبني بر فقدان اراده سياسي حکومت را سخن واهي خواند.
اول؛ حکومت وحدت ملي در سال 2015، بازنده جنگ بوده است. کندز به دست گروه طالبان افتاد. بعد از تلاش هاي زياد نيروهاي امنيتي کشور و حمايت نيروهاي بين المللي کندز دوباره به دست حکومت افتاد. رئيس جمهور براي گريز از مسئوليت هيئت حقيقت‏ياب تشکيل داد. گزارش اين هيئت نشان داد که حکومت وحدت ملي به دنبال فرار از مسئوليت است. آن ها پيچيدگي ساختاري را عامل سقوط کندز دانست. هيئت حقيقت ياب مسئوليت سقوط کندز را به گردن هيچ يک از مسئولين و کارگزاران نيانداخت.‏ اين بزرگترين نمونه باخت حکومت وحدت ملي در ميدان جنگ با گروه طالبان بود. بعد از سقوط کندز، گروه طالبان موفق به محاصره ولسوالي هاي ولايت هلمند شد. بنابر گزارش هاي حکومت وحدت ملي نيروهاي امنيتي به مدت دو هفته در محاصره گروه طالبان قرار داشت. اما بر اساس سخنان نيروهاي امنيتي در ولايت هلمند آن ها چهار ماه در محاصره گروه طالبان قرار داشت.‏ اين نيروها مواد غذايي و تسليحاتي نداشت. روحيه شان خرد شده بود. در مقابل اما، گروه طالبان تا دندان مسلح با روحيه خوب در برابر نيروهاي امنيتي مي جنگيدند.‏ رهايي از محاصره گروه طالبان با حمايت هوايي نيروهاي بين المللي ممکن گرديد. اين دومين شکست و باخت حکومت در ميدان جنگ در مقابل گروه طالبان محسوب مي شود.‏
امضاي تفاهم‏نامه و واگذاري دندغوري ولايت بغلان از ديگر باخت حکومت وحدت ملي در برابر گروه طالبان بود. زيرا، امضاي تفاهم نامه به معني پذيرش حاکميت گروه طالبان محسوب مي شود. اين تفاهم نامه هزينه سنگين بر نيروهاي امنيتي و مردم اين ولايت وارد نمود.‏ گروه طالبان موفق شد نيروها و تسليحات خود را در دندغوري انتقال دهد و در برابر نيروهاي امنيتي مقاومت نمايد و تلفات نيز وارد نمايد.‏ اين نتيجه تفاهم نامه بود. تفاهم نامه‏اي که منجر شد نيروهاي امنيتي بيش از يک ماه با اين گروه بجنگد. در عين حال، هزاران خانواده از اين ولايت آواره گردد.‏ جنگ بيش از يکماه در برابر يک گروه شورشي يک نوع باخت است.‏
چندي پيش، نيروهاي امنيتي افغانستان ولسوالي موسي قلعه و نوزاد ولايت هلمند را بدون جنگ به گروه طالبان واگذار نمود.‏ اين آخرين مورد شکست و باخت حکومت در مقابل گروه طالبان است که ما شاهد آنيم.‏ اکنون اين پرسش وجود دارد که آيا انتقاد ها و اعتراض هاي مردم نسبت به حکومت سخنان واهي است؟ اگر سخنان منتقدين و معترضين واهي است چرا ولايت کندز سقوط نمود؟ چرا دو ولسوالي موسي قلعه و نوزاد بدون جنگ واگذار شد؟ چرا با امضاي يک تفاهم نامه دندغوري به يک گروه شورشي واگذار شد؟‏ همه اين موارد مي رساند که در حکومت وحدت ملي اراده سياسي براي جنگ با گروه طالبان وجود ندارد و يا اينکه حکومت توانايي مبارزه با گروه طالبان را ندارد. واقعا مسئله چيست؟
در کنار اين مسئله، اگر حکومت و شخص رئيس جمهور اراده کافي براي مبارزه با گروه طالبان را دارد چرا نماينده خاص او در امور اصلاحات و حکومت داري خوب سخن از فقدان اراده سياسي و ممانعت برخي در سرکوب گروه طالبان سخن به ميان مي آورد. آيا نماينده خاص او در امور اصلاحات و حکومت داري خوب  سخن واهي مي گويد. اين پرسش است که رئيس جمهور غني بايد به آن پاسخ گويد.‏
بعد از انتشار خبر مرگ ملا محمد عمر، رهبر پيشين گروه طالبان ملا اختر محمد منصور به عنوان رهبر جديد گروه طالبان برگزيده شد. چند روز بعد، ايمن الظواهري، رهبر شبکه القاعده به ملا اختر منصور پيام فرستاد و رهبريت او را پذيرفت. منصور نيز حمايت خود را شبکه القاعده اعلان نمود.‏ گزارش هاي متعدد ديگر نيز نشان مي دهد که شبکه القاعده و گروه طالبان در ارتباط با همديگر کار مي کند. اين بيانگر آن است که گروه طالبان خود را از شبکه القاعده جدا نمي دانند.
گروه طالبان با گروه داعش اعلان جنگ نموده است.‏ اين دو گروه درگيري شديد با گروه داعش در ولايت ننگرهار داشته است. تلفات نيز به همديگر وارد نموده است.‏ جنگ اين دو گروه همچنان ادامه دارد.‏ ميان گروه طالبان با افراطيان ازبکستاني، تاجکستاني، چچني و اويغوري رابطه‏اي وجود دارد. در عين حال، روابط تنگاتنگ ميان گروه طالبان پاکستاني و گروه طالبان افغانستاني وجود دارد.‏ جنگجويان پاکستاني، ازبکستاني، تاجکستاني، چچني در صفوف گروه طالبان وجود دارد و در برابر نيروهاي امنيتي افغانستان مي جنگد.‏ بنابراين، همه اين موارد مي رساند که گروه طالبان تنها با گروه داعش ارتباط ندارد و آن ها را دشمن خود به حساب مي آورد اما با ديگر گروه هاي خارجي روابط تنگاتنگ دارد و از نيروهاي خارجي در ميدان جنگ سود مي برد.‏ از اين جهت، رئيس جمهور غني يا از ميدان جنگ آگاه نيست و يا توجهي به گزارش هاي نهاد هاي امنيتي کشور نمي کند.‏ در حالي که مقامات وزارت دفاع و رياست امنيت ملي بارها سخن از حضور جنگجويان خارجي در صفوف گروه طالبان سخن به ميان آورده است.‏
در وضعيتي که گروه طالبان گفتگوي رو در رو با حکومت افغانستان را رد نموده است خطاب قرار دادن اين گروه براي پيوستن به پروسه صلح و يا مشخص کردن راه خود از راه گروه هاي افراطي خارجي سخن نامعقول مي نمايد. در شرايط کنوني ما هيچ چيزي فراتر از اراده سياسي براي جنگ با گروه طالبان نياز نداريم. رئيس جمهور اگر اراده سياسي براي جنگ با گروه طالبان دارد نيروهاي امنيتي را از حالت دفاعي به حالت تعرضي در مي آورد و گروه طالبان را در تمام نقاط کشور مورد پيگرد قرار مي دهد.‏
در پايان يکبار ديگر بايد متذکر شد که هيچ نشانه‏اي مبني بر اراده حکومت وحدت ملي براي جنگ با گروه طالبان ديده نمي شود.‏ از اين جهت واهي خواندن انتقاد ها و اعتراض هاي معترضين بي توجهي به وضعيت نيروهاي امنيتي در ميدان جنگ است. در وضعيتي که نيروهاي امنيتي بدون جنگ منطقه را به گروه طالبان واگذار مي کند، سخن گفتن از اراده سياسي براي جنگ يک امر واهي به نظر مي رسد.‏