گروه طالبان، شاخه اختر محمد منصور با انتشار خبرنامه‏اي اعلان نموده است که نماينده خود را در گفتگوي رو در روي صلح با حکومت افغانستان نمي فرستد. در خبرنامه اين گروه آمده است تا زماني که شرايط شان مورد پذيرش قرار نگيرد اين گروه وارد گفتگوي صلح با حکومت افغانستان نخواهد شد. آن ها در نشست پگواش که چندي پيش در قطر برگزار شده بود پايان اشغال افغانستان از سوي نيروهاي بين المللي، برداشتن اين گروه از ليست سياه و آزادي زندانيان را از شرايط و پيش شرط هاي گفتگوي صلح دانسته است. در خبرنامه آن ها آمده است: «آمريکايي‌ها به افغانستان نيروي تازه مي‌فرستند، بمباران در جبهه‌هاي مختلف را ادامه مي‌دهند، در عمليات شبانه نقش دارند، دولت افغانستان هم جنگ را در ولايات مختلف گسترش داده است و هزارها خانواده را در جريان زمستان آواره کرده است». خبرنامه‏اي گروه طالبان زماني منتشر شده بود که چهار کشور افغانستان، پاکستان، ايالات متحده آمريکا و چين منتشر واکنش اين گروه در قبال دعوت حکومت افغانستان و پاکستان از اين گروه بود. انتظار به پايان رسيد. اکنون اين سوال مطرح است که سرنوشت گفتگوي چهار جانبه چه خواهد شد؟ حکومت افغانستان چه سياست را در قبال گروه طالبان در پيش خواهد گرفت؟ ايالات متحده آمريکا براي چه سياست را در پيش خواهد گرفت؟ رابطه گروه طالبان و پاکستان چه خواهد شد؟
خبرنامه‏اي گروه طالبان در حالي منتشر شده است که چند روز پيش، سرتاج عزيز، مشاور روابط خارجي نخست وزير پاکستان گفته بود که حکومت پاکستان بر گروه طالبان نفوذ دارد، رهبران و خانواده آن ها در اين کشور زندگي مي کند و از خدمات صحي پاکستان بهرمند است. او همچنين گفته بود که اگر گروه طالبان به دعوت اين کشور پاسخ مثبت ندهد بر اين گروه فشار وارد نخواهد نمود. اينکه پاکستان بر اين گروه فشار وارد خواهد نمود يا خير گذشت زمان مشخص خواهد ساخت. اما واکنش منفي گروه طالبان يک مسئله ديگري را نيز به تلويحي بيان داشت و آن اينکه اين گروه مستقل است و وابستگي به هيچ سازمان بيروني ندارد. به ديگر سخن، بي توجهي گروه طالبان به دعوت حکومت پاکستان و افغانستان رد ادعاي حکومت افغانستان و صحه گذاشتن بر سخنان مقامات پاکستاني بود. در گذشته، حکومت افغانستان بارها ادعا نموده بود که حکومت پاکستان و به صورت مشخص ارتش اين کشور بر گروه طالبان سيطره کامل دارد. گروه طالبان به امر ارتش پاکستان در افغانستان مي جنگد.‏ اما حکومت پاکستان همواره اين ادعاي حکومت افغانستان را رد مي نمود. واکنش منفي گروه طالبان در واقع، رد ادعاي حکومت افغانستان را نيز مي رساند.‏
حکومت پاکستان مي تواند از مجراهاي زير بر گروه طالبان فشار وارد نمايد.‏ با توجه به گفته هاي سرتاج عزيز، اين کشور مي تواند رهبران و خانواده گروه طالبان را از پاکستان اخراج و يا دستگير نموده و به حکومت افغانستان بسپارد.‏ دستگيري رهبران گروه طالبان مي تواند تا حدودي نقطه پايان به جنگ افغانستان باشد. در کنار اين ابزار فشار، حکومت پاکستان مي تواند مانع ترانزيت کالاهاي وارداتي گروه طالبان از کشور ها به پاکستان و از آنجا به افغانستان گردد. اين در واقع قطع کمک ها و مواد لجيستيگي بر گروه طالبان به حساب مي آيد. قطع کمک هاي لجيستيگي در ميدان جنگ به معني پايان جنگ و باخت آن است.‏ در عين حال، برخورد جدي با فروش و قاچاق مواد مخدر مي تواند فشار جدي بر گروه طالبان وارد نمايد. پاکستان يکي از کشور هاي ترانزيتي مواد مخدر است. گروه طالبان بخش از مواد مخدر را از پاکستان به کشور هاي ديگر مي فرستد. اين مهم مي تواند قدرت خريد مواد تسليحاتي گروه طالبان را پايين آورد و ضربه جدي بر اين گروه در ميدان جنگ وارد نمايد.‏
اينکه حکومت افغانستان چه واکنش و سياست را در پيش خواهد گرفت مشخص نيست. در درون حکومت چنددستگي به صورت آشکار ديده مي شود. حلقه‏اي در درون ارگ سياست مدارا و تساهل را در قبال گروه طالبان در پيش گرفته است.‏ رئيس جمهور و حلقات دور و بر او به خاطر گفتگوي صلح اين سياست را در پيش گرفته است. در حلقه ديگر اما، تمايل به سرکوب گروه طالبان دارد اما دست شان تا حدودي کوتاه است.‏ برخي سران مجاهدين در درون حکومت تمايل به سرکوب گروه طالبان دارد.‏ چندي پيش، احمدضياء مسعود، نماينده خاص رئيس جمهور در امور اصلاحات و حکومت داري خوب در برابر سياست تساهل و مداراگري حلقات در درون ارگ واکنش نشان داد و بيان داشت که عده‏اي مانع سرکوب و حمله نيروهاي امنيتي بر گروه طالبان مي شود.‏ در هر صورت، دو دستگي از قبل در درون حکومت افغانستان در قبال گروه طالبان وجود داشت. با اين حال، احتمال يک دستگي ضعيف است. زيرا، در چنين مواردي نوک پيکان سياست معمولا کشور هاي بيروني را نشانه مي رود و کمتر منجر به تغيير سياست داخلي مي شود.‏
قبل از اين، وزارت دفاع ملي اعلان نموده بود که در بهار پيش رو، نيروهاي امنيتي کشور از حالت دفاعي به حالت تعرضي در خواهد آمد. اين مي تواند يک تغيير در سياست کشور در قبال گروه طالبان به حساب آيد اما اينکه نخبگان سياسي از اين تغيير حمايت خواهد کرد يا خير معلوم نيست. مشکل جدي نيز اراده نخبگان سياسي و حمايت آن ها از نيروهاي امنيتي کشور بوده است.‏
ايالات متحده آمريکا با وجود اينکه تعدادي از اعضاي ارشد گروه طالبان را در ليست سياه قرار داده است اما بارها مقامات رسمي اين کشور بيان داشته است که نيروهاي اين کشور اعضاي گروه طالبان را تحت تعقيب قرار نمي دهد.‏ اين سخن در واقع، پايان جنگ اين کشور در افغانستان را نشان مي دهد. مسئوليت جنگي نيروهاي اين کشور اگر چه در افغانستان پايان يافته است اما در وضعيت کنوني ضرورت جدي به حمايت نظامي از نيروهاي امنيتي در ميدان جنگ و سرکوب گروه طالبان مشاهده مي شود. زيرا، گروه طالبان به شکل بي سابقه قدرتمند شده‏اند. براساس گزارش‏ها، در يک و نيم دهه گذشته اين گروه به شکل کنوني قدرتمند نبوده است.‏ هيچ نشانه‏اي مبني بر تغيير سياست آمريکا در قبال گروه طالبان ديده نمي شود.‏ باراک اوباما، رئيس جمهور آمريکا پايان وعده بازگشت نيروهاي آمريکايي از افغانستان و عراق را داده بود. کانديدان رياست جمهوري اين کشور در سياست ها و برنامه هاي انتخاباتي خود هيچ حرف و سخني در مورد افغانستان نمي گويد. افکار عمومي ايالات متحده آمريکا نسبت به جنگ افغانستان منفي است.
در پايان بايد گفت که عدم مشارکت گروه طالبان در نشست رو در روي گفتگوي صلح را مي توان شکست گفتگوي چهار جانبه دانست. در عين حال، سال دشوار براي نيروهاي امنيتي کشور و مردم افغانستان در پيش رو است.‏ اگر سياست حکومت در قبال اين گروه تغيير نکند از هم اکنون مي توان سال خونين را براي نيروهاي امنيتي و مردم افغانستان پيش بيني نمود.‏