صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آیا طالبان دوباره بر می گردند؟

-

آیا طالبان دوباره بر می گردند؟

هفته گذشته سيگار يا اداره بازرسي امريکا براي بازسازي افغانستان در گزارشي تازه خود اعلام داشت که گروه طالبان پس از سقوط اين رژيم در سال 2001 بر مناطق بيشتري کنترول پيدا کرده است.اين اداره در ادامه افزوده است که گسترش نفوذ طالبان باعث شده است بازرسان امريکايي و مقامات حکومت افغانستان به پروژه هاي بازسازي دسترسي نداشته باشند. گزارش اين اداره که سيزدهمين گزارش سيگار است تصريح  دارد که دولت افغانستان در حال حاضر به 71.7 درصد از مناطق افغانستان کنترول دارد. يعني اين که 30 در صد خاک کشور تحت کنترل مخالفين و طالبان قرار دارد. در اين گزارش از اينکه طالبان توانسته اند به مناطق بيشتري نفوذ خود را گسترش دهند، اظهار نگراني شده است.
البته نگراني از وخيم شدن اوضاع و گسترش ناامني محدود به گزارش اداره سيگار نمي شود. زيرا قبل از آن نيز گزارش ها و اظهار نظرهايي از سوي مقام ها و منابع مطلع وجود داشت و به نشر رسيد مبني بر اين که نشانه هاي از وخامت بيشتر اوضاع امنيتي و سياسي در حال مشاهده است. چنانچه معاون دوم رئيس اجرايي حکومت وحدت ملي در يکي از اظهار نظرهاي جدي خود بيان داشت که سال آينده براي مردم افغانستان سال سختي خواهد بود. وي افزود بر بنياد اطلاعات بدست آمده اقدام ها و تدارکات سنگيني براي يک جنگ خونين و سختي چيده شده است. دقيقا چند روز بعد از آن جنرال کمپل فرمانده نيروهاي ناتو در افغانستان نيز در اظهار نظري به خبرگزاري اسوشيتد پرس گفت که گروه موسوم به دولت اسلامي (داعش) در تلاش آن است تا شماري از جنگجويان خود را از سوريه و عراق خواسته و به شهر جلال آباد مستقر سازد. وي در ادامه افزود که تا هنوز چندين تن از جنگنجويان خارجي داعش در شرق افغانستان با اين گروه يک جاي شده و با جنگجويان افغان متعهد شده اند. کمپل در اظهارات خود تاکيد ورزيده است که گزارش هاي وجود دارد که حاميان داعش در ننگرهار در صدد تحکيم روابط خود با اين گروه تروريستي در سوريه و عراق هستند. فرمانده ناتو در ادامه گفته است که بسياري از طالبان ناراضي که از بدنه طالبان جدا شده اند و با داعش اعلام وفاداري کرده اند. لازم به يادآوري که پيش از اين اظهارات شماري از نمايندگان از جمله معاون اول مجلس نمايندگان گفته بودند که برخي مقامات با داعش همکاري دارند.  در تازه ترين گزارش ها آمده است که جنرال جان نيکلسون، فرمانده پيشنهادي نيروهاي امريکايي و بينالمللي در افغانستان، معتقد است که اوضاع امنيتي در افغانستان در آينده «رو به وخامت» خواهد گذاشت. جان مک کين، رئيس کميته نيروهاي مسلح سناي امريکا که بايد ماموريت جنرال نيکلسون را تاييد کند ، در آغاز جلسه مورد نظر اظهار داشته است با توجه به پيروزيهاي طالبان در چند ماه اخير و ظهور گروه موسوم به دولت اسلامي در افغانستان، بسياري معتقدند وضعيت امنيتي در افغانستان رو به وخامت نهاده است و نه بهبودي. قابل ياد آوري است که جان «ميک» نيکلسون به عنوان فرمانده بعدي نيروهاي بينالمللي در افغانستان معرفي شده است. وي در حال حاضر فرمانده نيروهاي زميني ناتو مي باشد. او قبلا هم در افغانستان ماموريتهايي داشته و زماني رئيس ستاد عمليات ناتو در افغانستان بوده است.
در مجموع گزارش ها و اظهار نظرهاي اخير مقام هاي سياسي و امنيتي کشور و اعضاي ناتو و جامعه بين المللي درباره وضعيت امنيتي و سياسي کشور نگران کننده مي باشد. نگراني هاي ياد شده ارتباط مي گيرد به اين مسئله که افغانستان هنوز از بحران هاي گذشته رهايي نيافته اند که اينک بايستي بحران تازه اي ديگري را متحمل شوند. درست است که مقام هاي حکومتي هشدار هاي لازم را مي دهند ، اما بايد به اين پرسش نيز پاسخ دهند که در طي اين مدت مسئوليت آنان در ارتباط با تامين امنيت و ايجاد نيروهاي دفاعي و امنيتي چه بوده است؟ همينطور اعضاي ائتلاف بين المللي و نيروهاي ناتو بايد پاسخ بگويند شما که از آدرس مردم  افغانستان اين همه هزينه نموديد و مدعي موفقيت مبارزه با تروريزم بوده ايد، نتيجه اين مبارزه شما چيست؟ آيا نتيجه همين است که سرانجام اعلام داريد که مردم افغانستان اين بار به تيغ جلادان داعش سپرده خواهند شد؟ پاسخ هرچه باشد بايد مسئولانه و شفاف باشد. با توجه به علايم و نشانه هاي موجود در کشور و نيز اظهار نظرهاي صورت گرفته اين نگراني جدي تر شده مي رود که آيا مردم افغانستان بايستي منتظر به قدرت رسيدن دوباره طالبان بصورت تدريجي باشند؟ آيا پانزده سال مبارزه بر ضد تروريسم و متمرکز ساختن تمام توان نظامي و سياسي جهان و کشور براي سرنگوني طالبان همين خواهد بود که پس از چندي آنان دوباره به افغانستان برگردند و به حيث قدرت تعيين کننده بدل شوند؟
داستان هرچه هست اما آنچه اکنون مردم ما با بعنوان يک واقعيت تلخ روبرو مي باشند اين است که درشرايط کنوني وضعيت کشور هر روز بيشتر روبه وخامت مي رود. ميزان ناامني ها و نگراني ها از وضعيت امنيتي افزوده مي شود. اندک نگاهي گذرا به مجموع رويدادها و حوادث ناگواري که در گوشه و کنار کشور روي ميدهد بخوبي نشان ميدهد که اين نگراني ها وناامني ها صوري وتوهم وبدور ازواقعيت نيستند. تشکيل دولت وحدت ملي در آغاز با اميدها خوشبينيهاي فراواني همراه بود. اما با گذشتِ بيش ازيک سال از ايجاد دولت وحدت ملي، تقريباً تمام اميـدها به يأس انجاميده و کشور در وضعيتِ خطرناکي قرار گرفته است. حکومت جديد نه تنها تغيير و تحولات وعده داده شده را برآورده نساخت بلکه در حفظ آنچه موجود بود نيز ناکام ماند. زمامداران کنوني متاسفانه نه تنها قادر نگرديدند که مناسبات سياسي و اجتماعي را بيش از پيش مستحکم سازند و آن را گسترش دهند بلکه به د امنه تفرقه و بدگماني و از بين بردن اعتماد عمومي افزودن و حتا از درون خود حکومت آن چنان دچار اختلافاتِ عميقِ گرديدند که گذاشتنِ يک گام موفقيت آميز ديگر نيز برايشان مقدور نشده است.شايد برخي از تحليلگران بدين باور باشند که بازگشت مطلق طالبان به اريکه قدرت غيرممکن خواهد بود. زيرا نه مردم افغانستان اين اجازه و فرصت را به آنان خواهد داد و نه جامعه بين المللي ديگر تحمل قدرت يابي آنان را دارد. در پاسخ بايد چه کسي تصور مي کرد که پس از پانزده سال مبارزه با تروريزم ادعا گردد که 30 فيصد خاک افغانستان تحت کنترل مخالفين و طالبان قرار دارد؟ چه کسي گمان مي برد که ادعا گردد که وضعيت امنيتي افغانستان روز بروز وخيم تر خواهد شد؟ و.... همانطور که آن تصورات و گمانه ها باطل و غيرقابل تحقق پنداشته مي شد اما واقعيت يافتند؛ اينک نيز نمي توان مطمئن بود که روزي طالب يا گروه هاي افراطي دوباره اريکه قدرت را در دست خود بگيرند.
حال در اين راستا سخن اصلي بر سراين است که در قدم اول مسئوليت سنگين دولتمردان است که بايد روند روبه گسترش فاجعه و بحران و ناامني را بگيرند. نگذارند که خون مردم بيگناه بيش از به زمين بريزد. تامين امنيت سراسري و همه جانبه مسئوليت نخستين وجدي حکومت است. افغانستان نبايد بارديگر تجربه تلخ حاکميت طالبان و يا فرمانروايي گروه هاي افراطي را تجربه نمايند. البته در اين راستا جامعه بين المللي نيز مسئوليت دارند. آنان همانطور که از وخيم شدن اوضاع هشدار مي دهند بايد در مهار اوضاع و تامين امنيت افغانستان را ياري رسانند. اگر وضعيت در افغانستان دگرگون شود بگونه اي که دست آوردهاي نظام جديد همراه با ساختار با تهديد و نابودي روبرو شود ، در آينده جامعه بين المللي نيز از اين تهديد در امان نخواهند ماند. زيرا تروريستان و گروه هاي افراطي سعي خواهند کرد باردگر افغانستان لانه و مرکز و خوابگاه خويش بسازند. يکي از اساسي ترين راه هاي تامين امنيت اين است که اعتماد ملي احياء گردد. تمام نيروهاي سياسي و اجتماعي و حکومت در صف واحد و بخاطر دفاع از نظام سياسي قرار گيرند. نکته ديگر توان و ظرفيت نيروهاي امنيتي بايد بيش از پيش افزايش يابد. هم چنين در زمينه اداره و حکومتداري خوب نيز بايستي اقدام هاي جدي و قاطع صورت گيرد؛ و نيز تلاش صورت گيرد که چرخ اقتصاد کشور از حالت رکود و ورشکستگي بيرون گردد و از دامن زدن به شکاف ها و اختلاف هاي سياسي و اجتماعي پرهيز گردد. و سخن نهايي اين که به هر ميزان که در اين مسير و هدف هاي ياد شده موفق گرديم به همان اندازه از سقوط کشور در کام بحران جلوگيري نموده ايم.

دیدگاه شما