چندين ماه است که از فعاليت داعش در ولايت ننگرهار گزارش مي شود. گزارش هاي مبني بر ازدواج اجباري دختران و آتش زدن روستا ها گزارش شده بود. در تازه ترين مورد، جان کمبل، فرمانده نيروهاي ناتو در افغانستان اعلان کرده است که اعضاي داعش از عراق و سوريه به ولايت ننگرهار آمده است تا اين ولايت را پايگاه منطقه‏اي خود قرار دهد. اين خبر هر چه باشد، تکان دهنده است. پيش از اين در گزارش سازمان ملل متحد آمده بود که اين گروه داعش در 24 ولايت افغانستان سربازگيري مي کند. اين گزارش از سوي احمد رشيد روزنامه نگار مطرح پاکستاني رد شد و دولت افغانستان و جامعه جهاني نيز اين گزارش را جدي نگرفتند. اما سخنان کمپل، فرمانده نيرو هاي ناتو در افغانستان يکبار ديگر حضور داعش در افغانستان را جدي ساخت. دولت افغانستان اگر چه بار ها، حملات هوايي بر مقر داعش در اين ولايت حملات را سازماندهي و انجام داده است اما تا هنوز، حمله اي به منظور پاکسازي اين گروه از ولايت ننگرهار روي دست نگرفته است. چند نکته در اين مورد وجود دارد که توجه به آن ضروري است.

اول؛ حملات مقطعي بر مواضع گروه داعش در ولايت ننگرهار کارساز نيست. اين حملات نمي تواند اين گروه را از بين ببرد. حملات هوايي و مقطعي تنها به کشته شدن چند تن از اعضاي اين گروه منجر مي شود. با توجه به اينکه گروه داعش در صدد ساختن ننگرهار به پايگاه منطقه‏اي لازم است که يک حمله تمام جانبه صورت گيرد تا که اين ولايت از وجود اين گروه پاکسازي شود. آن ها روزانه ده ها نفر را جلب و جذب مي کند. کشتن چند تن از اعضاي آن نمي تواند تأثيري بر حضور و فعاليت آن ها بر اين ولايت بگذارد. از اين جهت، قبل از آن که دير شود، لازم است که حمله به منظور پاکسازي صورت گيرد.

دوم؛ جان کمپل، فرمانده ناتو در افغانستان گفته است که در کنار آمدن نيرو هاي داعش از عراق و سوريه گروه طالبان ناراضي نيز به اين گروه مي پيوندد. طالبان ناراضي کساني هستند که از جريان اصلي گروه طالبان به خاطر پنهان کردن خبر مرگ ملا محمد عمر، رهبر پيشين گروه طالبان و انتخاب شدن ملا اختر منصور ناراضي است. تا هنوز، در ولايت ننگرهار و زابل گروه طالبان ناراضي با جريان اصلي گروه طالبان درگير شده اند. اين درگيري ها نشان مي دهد که تعداد گروه منشعب شده و ناراضي اندک نيست. تعداد آن ها زياد است. تا هنوز بخش از گروه طالبان ناراضي در ولايت زابل و ننگرهار به گروه داعش پيوسته اند اما در ولايت هاي ديگر تا هنوز گزارش نشر نشده است که گروه طالبان ناراضي به اين گروه پيوسته باشد. انتظار مي رود که در روز ها و ماه هاي آينده اين اتفاق بيافتد. بنابراين، روند جلب و جذب و سرباز گيري گروه داعش با سرعت تمام صورت مي گيرد و احتمال دارد که ماه هاي آينده تمام گروه طالبان ناراضي به اين بپيونددد.

سوم؛ سفر اخير رئيس جمهور غني به پاکستان با استقبال بي سابقه مقامات پاکستاني مواجه شد. احتمال مي رود که پاکستان در روند صلح همکاري نمايد. زيرا، با حضور داعش آن ها ديگر نيازمند کمک و استفاده ابزاري از گروه طالبان نيست. زيرا، داعش دقيقا همان کاري را مي کند که گروه طالبان سابق در افغانستان انجام مي داد. از اين جهت، مي توان گفت که جريان اصلي گروه طالبان به خاطر قطع شدن کمک هاي پاکستان ممکن است به روند صلح بپيوندد اما بخش از اين گروه بدون شک به گروه داعش خواهد پيوست. بنابراين، صلح پايدار در اين کشور به عنوان يک آرمان خواهد ماند. روند صلح تنها اين اين مزيت را براي حکومت افغانستان خواهد داشت که همگرايي منطقه را شکل مي دهد و فاصله ميان حکومت افغانستان و حکومت پاکستان از بين برده خواهد شد. با اين حال، ما به رسيدن و دست يابي به صلح پايدار فاصله بسيار داريم.‏

چهارم؛ وقتي سخن از ساختن پايگاه منطقه اي گروه داعش در ولايت ننگرهار مطرح است ما نيازمند مبارزه مشترک با اين گروه در افغانستان مي باشيم. نگارنده در يک نوشتاري به ضرورت اين مسئله تأکيد نمود. گروه داعش اگر خطري براي افغانستان است به همان ميزان خطري براي پاکستان، ايران، هند، چين، کشور هاي آسيايي ميانه و روسيه نيز هست.‏ بنابراين، ضرور است که ميان حکومت هاي کشور هاي مذکور گفتگو هاي شکل گيرد تا اين کشور ها در روند مبارزه با داعش سهم بگيرد. سهم اين کشور ها نبايد به معني حضور نيروهاي نظامي اين کشور ها در افغانستان مطرح شود. بلکه اين کشور ها با کمک هاي تسليحاتي و مالي به نيرو هاي امنيتي افغانستان باشد. تقويت صفوف نيرو هاي امنيتي به لحاظ مالي و تسليحاتي مي تواند امکان مبارزه با داعش را ممکن گرداند.

در وضعيت کنوني حکومت افغانستان يک نوع برخورد يکجانبه با گروه هاي مخالف مسلح دولت انجام مي دهد. بيشترين تلاش ها در راستاي کشاندن گروه طالبان به ميز مذاکره است. فراموش نکنيم که پاکستان خطر داعش را درک مي کند. داعش اگر خطري براي افغانستان است خطري جدي براي کشور پاکستان نيز است. حضور داعش در افغانستان باعث شده است که پاکستان تا حدودي موفق به دست يافتن به منافع خود در افغانستان شود. زيرا، گروه داعش همان کاري را مي کند که قبلا گروه طالبان براي کشور پاکستان انجام مي داد. بنابراين، ما با برخورد يکجانبه و صرف نيرو براي کشاندن گروه طالبان به ميز مذاکره به صلح نمي رسيم. دست يابي به صلح نيازمند کار همجانبه و در نظر گرفتن تمام گروه هاي دهشت افکن و مخالف مسلح دولت است.

ما اگر بخش از مشکل را براي همکاري هاي منطقه اي برداريم و به دنبال پياده کردن طرح هاي کلان اقتصادي خود باشيم مشکل اما همچنان پابرجا است. اگر ما گروه طالبان را از سر راه خود برداريم گروه داعش همچنان به عنوان يک مشکل باقي خواهد ماند. فراموش نکنيم که گروه داعش تندروتر و خشن تر از گروه طالبان است. گروه طالبان هيچ گاه دست به آتش زدن روستا ها نزده بود. اين در حالي است که گروه داعش بنا بر گزارش ها روستا ها را آتش مي زند. با اطفال و پير مرد ها رحم نمي کند. لازم است که حکومت افغانستان فعاليت هاي خود را به سوي گروه داعش شيفت کند و اين گروه را زير ذره بين قرار دهد.

در پايان اين نوشتار يک بارديگر بايد گفت که لازم است که گروه طالبان جدي گرفته شود. سخنان جان کمپل تکان دهنده است. اگر اعضاي گروه داعش از عراق و سوريه به افغانستان آيد کشور ما يکبار ديگر به گذشته خونبار برخواهد گشت. کشور دوباره ميدان جنگ گروه هاي دهشت افکن قرار خواهد گرفت. در آن صورت صلح پايدار به عنوان يک آرمان در دل مردم خواهد ماند و طرح هاي کلان حکومت پياده نشده باقي خواهد ماند.