جنرال قدم شاه شهيم، لوي درستيز، در سفر به سمت شمال كشور، از يك سو، از محدوديت هاي گذشته اي ارتش و برخي واقعيت هاي پنهان و نا گفته شده، سخن زده و پرده برداشت و از سوي ديگر، دستورات و نويدهاي تازة به ارتش و سربازان فداكار ميهن داد.

رييس ستاد ارتش از نبود محدوديت در استفاده از آتش توپخانه اي و عمليات شبانه در برابر دشمن سخن زد.

سخنان ايشان، جنبة ديگر نيز داشت و آن اين كه از اين پس سربازان ارتش به علت فداكاري در ميدان هاي نبرد زنداني نشده و مورد بازپرسي قرار نخواهند گرفت.

بهار امسال، بهارِ خونين و پر منازعه اي ست. گروه طالبان ولايت هاي عمدتا شمال را هدف گرفته اند.

در ميان  ولايت هاي  شمالي ،  بدخشان در مركز توجه  دشمن قرار داشته و گه گاهي  يكي  از  اين  ولسوالي ها  سقوط  مي كند. از اين نظر، گفته هاي رييس ستاد ارتش ملي، به موقع و مناسب مي نمايد.

به نظر مي رسد كه از سخنان جنرال قدم شاه شهيم، رييس ستاد ارتش ملي، مي شود دو بحث عمده را استنباط كرد:

يكم: ناگفته هاي بي شمار در ارتش ملي

حامدكرزي به علت تنش سياسي با غرب و ايالات  متحدة آمريكا، دست كم به لحاظ سياسي وضعيت را براي نيروهاي نظامي خارجي مستقر در كشور تنگ كرده بود.

 او، با گروه طالبان و موي سفيدان هم نوا با آن گروه، هم صدا شد و نيروهاي نظامي خارجي را به كشتن افراد ملكي در عمليات هاي جنگي متهم كرد.

از اين رهگذر، آن نيروها را زير فشار سياسي قرار داد، تا از روستاها خارج شده و ديگر در آن جا ها عمليات نظامي انجام ندهند.

ارتش ملي حكومت، نيز بي نصيب و بي بهره نماند.

محدوديت هاي جدي فراراه آن ها سبز كرد. كرزي دستور صادر كرده بود كه نيروهاي ارتش ملي، عمليات شبانه را متوقف كنند و در نبردهاي كه در روستاها صورت مي گيرد، حق استفاده از سلاح هاي نسبتا سنگين را ندارند. البته پرواضح است كه گروه طالبان در ميان قريه ها و روستاها پناه مي گرفتند، از حمايت هاي خوب مردم محل بهره مند مي شدند و از آن جا به نظاميان مي تاختند.

در آن زمان ها گپ و گفت هاي مطرح بود كه سربازان دلير ارتش مليِ كه در ميدان هاي نبرد مانند شير مي جنگند و دشمن را امان نمي دهند، پس از ختم جنگ، مورد بازپرسي هاي جدي قرار مي گيرند و به گونه هاي متفاوت محكوم و مجازات مي شوند. زندان مي روند، رتبه شان تنزيل مي يابد، از ارتش اخراج مي شوند و هزاران پرسش از آن ها مطرح مي شود. جان كلام اين كه به «دردسر» كلان گرفتار مي شوند.

يك كمي جدي تر، يكي از نمايندگان مجلس، در ميزگرد زنده از زبان فرماندهان ارتش گفته بود كه رييس جمهور ما را به مراعات و مماشات با طالبان دعوت مي كند و محتواي سخن اش اين است كه به هر پيمانه اي كه طالبان دست به كشتار زنند، شما بايد با آن ها مدارا كنيد.

آن زمان، اين بحث در ميان مردم دست به دست مي شد. انگار شايعه باشد.

برخي ها تصور مي كردند سربازانِ كه جرم و جنايت مانند جنگ با هم قطاران يا خداي نكرده سرقت را مرتكب شده و محكوم به مجازات شده اند، براي اين كه جرم شان را كتمان نمايند، دست به چنين شايعه سازي هاي مي زنند و چنين ادعاهاي را مطرح مي كنند.

اما حالا، وقت نگاه به سخنان رييس ستاد ارتش انداخته و مكث نماييم، در خواهيم يافت كه آن گفته هاي قبلي شايعه نه بلكه حقيقت بوده است. به راستي سربازان دلير ارتش، به خاطر كه دشمن خون و جان خود، مردم و برهم زنندگان نظم و امنيت عمومي را از پا در آورده اند، محاكه مي شده اند.

در چنين وضعيتي، چگونه مي توان انتظار داشت كه ارتش حملات دشمن را در ولسوالي ها و مناطق روستايي دفع نمايد. وقت يك سرباز ارتش چنين هشدارهاي را در برابرش مي بيند؛

حق نداريد از سلاح هاي سنگين كار گيريد، حق نداريد خانه ها را شب هنگام بازرسي نموده و عمليات كنيد و حق نداريد دشمن را بكشيد، هر چند كه او تلاش همه جانبه را براي كشتن شما به خرج مي دهد، چگونه بتواند در صف ارتش تاب آورد.

در اين صورت ناگزير است به يكي از اين دو گزينه تن دهد؛ كشته شدن بدون اين كه دستان خودش باز باشد و يا وظيفه را ترك كرده و فرار كند.

بنابراين، در چنين وضعيتي، بايد به سربازان ارتش آفرين گفت كه علي رغم آن هشدارها مقاومت كرده و امنيت مردم را تامين كردند.

دوم: دستورها و نويدهاي تازه

دستورات تازة صادر شده، نويد بخش خوبي براي همة ارتشيان به ويژه سربازان ميدان هاي نبرد و خطوط نخست جنگ خواهد بود. سربازان كه تا به حال با دستان بسته، روحيه اي تحقير شده و حتي در برخي موارد توهين شده ـ مانند انتقال جنازة يكي از قربانيان قواي مسلح در «تول بكس» موتر 303 ـ مي رزميدند اما حالا آزادي هاي لازم را دريافت كنند، بدون ترديد با روحيه اي قوي تر پا را در ميدان هاي نبرد گذاشته و دليرانه تر دشمن را هدف خواهند گرفت.

وقت سربازان بدانند كه قادر به بكارگيري سلاح هاي سنگين و راه اندازي عمليات هاي شبانه هستند و نيز از بابت كشتن دشمن مورد پي گرد قرار نخواهند گرفت، احتمال پيروزي را در نبردها حتمي تر مي كنند.

قبل از اين نيز سربازان دلير و جان بركف ميهن پيروز بوده اند اما از اين پس درخشان تر خواهند درخشيد.

اگر قبل از اين مي توانستند، نتيجه اي جنگ را در چندين روز يا يك هفته به نفع خود تغيير دهند، از اين پس به مراتب زودتر به نفع شان تغيير خواهند داد.

به نظر مي رسد كه دستورات تازه، تلفات نظاميان را نيز متأثر خواهد كرد. پس از خروج نيروهاي نظامي خارجي، ميزان تلفات نظاميان ارتش و پوليس رو به افزايش بوده است.

ماهانه حدود پنجصد نفر از نظاميان كشته مي شوند.

يكي از مسايل كه باعث افزايش تلفات نظاميان مي شده است، منع استفاده از سلاح هاي سنگين بوده است.

طرف مقابل از هر وسيله و امكان جهت ضربت زدن و وارد كردن تلفات سود مي جست، اما اين ها اجازه نداشتند كه از سلاح هاي لازمه استفاده نمايند.