در روزهای اخیر در کنار داعیه صلح خواهی و گفتگو با طرف های درگیر، نه تنها در تمامی نقاط کشور، بلکه در منطقه و جهان خشونت و فعالیت عناصر تروریستی شدت یافته است. روزی نیست که عنوان اصلی رسانه های داخلی و خارجی انفجار و انتحار و جنگ و خشونت نباشد؛

روزی نیست که ریخته شدن خون افراد غیرنظامی اعم از زن و مرد، کودک و بزرگسال گزارش نشود. هم چنین بسیاری از فعالیت های اجتماعی و اقتصادی در کشور و منطقه بخاطر گسترش ناامنی با رکود جدی و نگران روبرو شده است. این رکود از عرصه توریسم یا گردشگری گرفته تا کارهای روزمرد کارگران عادی را شامل می شود.

جالب این است که همه کشورهای جهان و منطقه و نیز زمامداران داخلی کشور از فعالیت و شدت یافتن فعالیت تروریست ها حکایت دارند. شکایت می کنند. اما در ارتباط با مقابله با آنان تاکنون هیچ اقدام جدی صورت نگرفته است. اگر اقدامی هم بکار بسته شده انفرادی و ناهماهنگ بوده است.

در پی افزایش ناامنی ها و شدت فعالیت های تروریست ها پس از سال 2001 بار دیگر زنگ های خطر بصدا در آمده است. زنگ های هشدار دهنده ای که گویا هرلحظه ممکن است فاجعه و رویدادی تلخ و جانکاه بوقوع به پیوندد. زنگ های نگران کننده ای که گویا یازدهم سپتامبر دیگری شاید در راه باشد.

 این نگرانی ها و تهدیدها مرز و جغرافیا نمی شناسد. اروپایی و آسیایی و افریقایی و امریکایی نمی باشد. هرکس با تروریست ها نباشند ریختن خون شان جایز است. چند روز قبل مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ارتباط با این نگرانی ها و تهدید ها بیان داشت که جرقه های جنگ به اروپا برگشته است. بنابه گزارش های نشر شده دفتر سیاسی اتحادیه اروپا در کابل با انتشار اعلامیه ای به مناسبت 9 می (روز اتحاد اروپا) از قول خانم موگیرینی اعلام کرده در حالی که جرقه های جنگ در اروپا باز گشته اما او گفته است که اتحاد کشورهای اروپا جلو این جنگ راخواهد گرفت. وی بدون این که در این مو رد توضیح بیشتری ارائه دارد افزود زمانی که قوانین بین المللی نقض می شود و سرنوشت انسان ها به طور ناخواسته مورد تهدید قرار می گیرد، مسولیت ما است تا در برابر آن ایستادگی کنیم و از ارزش ها و منافع بنیادی مشترک با مردم جهان، حفاظت کنیم. وی تاکید ورزیده است که اتحادیه اروپا در برابر افراطیت و جرایم سازمان یافته و تاثیرات منفی تغییر اقلیم مبارزه می کند و در راستای حفظ انرژی آینده متحد هستند.

واقعیت امر این است که هرچند مسئول سیاست خارجی اروپا در کشور نسبت به ادامه مبارزه با تروریزم و خشونت اطمینان داده است ولی باید درک کرد که همه چیز آنطور که گفته می شود یا انتظار می رود پیش نمی رود.

بدون تردید از کشورهای اروپایی و امریکا به دلیل برخورداری از ابزار و توانایی های ویژه انتظار بیشتر برده می شود که در امر مبارزه با تروریزم پیشگام باشند. اما این هرگز به این معنا نخواهد بود که فقط با ادعا یا به تنهایی بتوان از عهده مسئولیت مبارزه با تروریزم بدر آمد. به نظر می رسد که مسئله مبارزه با تروریزم و خشونت نیاز به اقدام ها و تدابیر و اندیشه عمیق تر دارد.

پیش از همه باید دانست که امروزه تروریزم و مبارزه با پدیده تروریسم به یک امر مبتلا ‌به نظام بین‌المللی مبدل گردیده است؛ زیرا که وضعیت نابسامان ناشی از وقوع آن نه تنها موجب خدشه‌دار شدن امنیت انسانی شده، بلکه صلح و امنیت ملی و بین‌المللی را مورد هجمه خود قرار داده است. بنابراین با چنین شرایطی به نظر می‌رسد تنها عزم راسخ جهانی می‌تواند به مثابه راهبردی ویژه در مبارزه با تروریسم تلقی گردیده و موجبات رفع زمینه ها و شکاف‌های موجود در این رابطه باشد. با این حال، یکی از مسائلی که همیشه از دید اذهان جهانی مورد اهتمام می باشد که در خشکاندن ریشه تروریزم و خشونت اثر گذار می باشد مسئله «صلح عادلانه ملی و جهانی» می‌باشد که متاسفانه شدیدا با تهدیدات ناشی از ارتکاب اقدامات تروریستی با چالش‌هایی مواجه است. تحقق صلح عادلانه ملی و جهانی به عنوان زیربنای ثبات و امنیت زمانی قابل دسترسی خواهد بود که در بسیاری از چالش‌های ملی و بین‌المللی به ویژه تهدیدات ناشی از تروریسم، دولت‌ها ضمن توافق‌نظر در امر مبارزه با تروریزم و خشونت، ومساعدت و همکاری و هماهنگی با سازمان‌های بین‌المللی وارد اقدام شوند.

تحولات اخیر در عرصه روابط بین‌المللی و منطقه ای و داخلی، به خوبی نشان می‌دهد که در شرایط کنونی «صلح» بیشتر از هر مسئله دیگری به همان پیمانه که جزو مطالبات مردم دانسته می شود به همان اندازه در معرض خطر، تهدید و نقض قرار دارد. این تهدیدها از اقدامات نظامی یک جانبه گرفته تا قتل‌عام، برتری جویی برخی حکومت‌ها، فقر و گرسنگی، عدم توزیع عادلانه امکانات حیات انسانی، بی‌سوادی و عدم دسترسی به آگاهی‌های لازم و در نهایت فقدان حاکمیت عدالت بر ساختارهای سیاسی و اداری و نیز مناسبات بین‌المللی شامل می گردد.

به هرروی تروریسم تاکنون هزینه‌های زیاد و سنگین انسانی و اقتصادی و سیاسی را برای جهانیان به بار آورده است. به دلیل همین هزینه های سنگین درک و اهمیت دست یابی به صلح بیش از پیش در صدر مطالبات اجتماعی قرار گرفته است. حال چگونه به این خواسته انسانی و بجا دست یافت گزینه ای است بسیار دشوار و سخت.

به نظر می رسد یا چنین درکی از تروریسم و تهدیدهای که برای صلح وجود دارد نه تنها باید با حرکت‌های تروریستی به شدت و قاطعیت و هماهنگ مبارزه کرد، بلکه با نهادینه ساختن چنین فلسفه و تفکری نیز با شدت هر چه تمام‌تر باید مخالفت و مبارزه نمود و آن را ریشه‌کن کرد.

 باید دریافت که صلح و امنیت جهانی، تنها با سرکوب و ریشه‌کن کردن برخی از حرکت‌های گروه های تروریستی میسر نمی شود، که البته باید چنین ریشه‌کنی‌ای صورت گیرد، اما بایستی فراتر از آن باید در در سیاست‌های کلان جهانی و برنامه‌ریزی‌های سیاستمداران و طراحان سیاست‌های جهانی تجدید نظر جدی صورت گیرد. صلح و امنیت جهانی، در حقیقت، یک حرکت جمعی است که نیازمند یک ائتلاف واقعی جهانی است. این ائتلاف باید به دور از تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها صورت گیرد.

بطور طبیعی در چنین حرکت انسجام یافته بین المللی وضعیت ملی کشورها نیز در رفتن بسوی ثبات و امنیت و دست یابی به صلح و مبارزه با تروریزم بهبود و سهولت قابل ملاحظه و قابل اعتمادی قرار خواهد گرفت. بدون هماهنگی و انسجام و همسویی بین المللی تروریزم و خشونت قابل مهار نخواهد بود و تلاش های فردی کشورها ره بجایی نخواهد برد.