صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

یأس مردم از کارایی حکومت وحدت ملی

-

یأس مردم از کارایی حکومت وحدت ملی

حکومت وحدت ملی هرچند از دل یک انتخابات شفاف و عادلانه نه،که از دل یک مصلحت و سازش بیرون آمد اما مردم افغانستان با توجه به بن بست انتخابات، افزایش ناامنی ها، افزایش روزافزون مشکلات اقتصادی و چالش های دیگری که کشور با آنها مواجه بود؛ این حکومت را پذیرفته و بدان امیدها بستند. در آوان شکل گیری حکومت وحدت ملی تصور عامه این بود که این حکومت ممثل وحدت ملی است. تمام قضایا را به دور از تعصب و با رویکرد ملی تعقیب کرده و بسیار جدی عمل خواهد نمود. بنا یک حکومت موفق و کارا خواهد بود. این امیدها اما با گذشت چند ماه از عمر حکومت وحدت ملی جایشان را به یاس دادند.

از عمر حکومت وحدت ملی حدود هفت ماه می گذرد. کارنامۀ هفت ماهۀ حکومت وحدت ملی چندان کارنامۀ درخشانی نیست. بعد از شکل گیری این حکومت ناامنی ها روز به روز زیاد شده و فعالیت های گروه های تروریستی به شدت گسترش یافته است. حکومت افغانستان نه تنها در مهار عملیات های طالبان و اقدامات و حرکات شورای کویته و شبکه حقانی نا موفق بوده که از شکل گیری گروه تروریستی داعش در افغانستان نیز جلوگیری نتوانسته است. گروه داعش که افراطی ترین و نیز مجهز ترین گروه تروریستی است، در افغانستان عرض وجود کرده و بنابه برخی از گزارش ها در حال جذب نیرو است. این موضوع زنگ خطری جدی برای افغانستان به شمار می آید.هرچند اردوی ملی افغانستان در طول این مدت کاملا خاموش نبوده و چند عملیاتی بر ضد تروریستان انجام  داده است. این عملیات ها اما بجز از عملیات پاکسازی هلمند زیاد موثر و محسوس نبوده و نتواسته دشمنان را از حرکات و انجام برنامه های شوم شان باز بدارند. 

در اکثر موارد سخنان و موضع گیریهای هر دو تیم اگر متناقض نیست متفاوت است که حکایت از اختلافات شدید و تنش های بین التیمی دارد. حتی در مورد سیاست های خارجه و روابط با همسایگان و جهان،میان هر دو تیم سهیم در قدرت موقفگیری دوگانه دیده می شود که برای آینده و مسایل علیای کشور بسیار خطرناک است.

سیاست های حکومت وحدت ملی در برخی موارد کاملا خلاف سیاست های حکومت پیشین بوده است. من باب مثال حکومت آقای کرزئی نسبت به همکاری و صداقت پاکستان و ایالات متحده آمریکا خوشبین نبود. در اواخر دوره دوم حکومتش حتی دچار تنش شده بود. برعکس با هند خیلی نزدیک و صمیمی بنظر می رسید. حکومت موجود اما برخلاف حکومت قبلی از دوستی با پاکستان و ایالات متحده خوشبین بوده و در تلاش برقراری رابطۀ نیکو با پاکستان است.  البته در این زمینه حکومت وحدت ملی مورد انتقادات شدید بعضی از اعضای حکومت قبلی قرار گرفته و نیز افغانستان در راه تلاش دوستی با پاکستان متحمل ضرر شده است.

معادلۀ «دوست دشمن دشمن است» در مورد هند مصداق یافته است. به این معنی که به هرپیمانه که پاکستان با افغانستان نزدیک شده به همان اندازه هند که یکی از کمک کننده های اصلی اقتصادی افغانستان است فاصله گرفته و قطع برخی از کمک های اقتصادی اش را اعلام کرده است. این چرخش سیاسی و موضع گیری نسبتا افراطی حکومت فعلی افغانستان برای بعضی ها اوضاع را کمی مبهم و سردرگم ساخته است. هرچند رئیس جمهور غنی بعد از گذشت هفت ماه از حکومتش حالا فرصت آن را یافته تا به هند سفر کند. امیدواریم این سفر دست آوردهایی همراه داشته باشد و رئیس جمهور بتواند دوباره اعتماد سازی نموده و روابط دو کشور را به حالت عادی دربیاورد.

 موضوع مصالحه و آشتی با طالبان که به دلیل عدم کارایی روند گذشته نیاز به تغییر و بازنگری داشت، ظاهرا تغییری آن چنانی وارد نیامده و کماکان با همان شیوۀ سابق که صحبت از موضع پایین و به نحوی باج دهی است؛ ادامه یافته است. صرفا با این تفاوت که این بار به جای قطر پای چین به عنوان واسط درمیان آمده و چین وعید داده است که طالبان را به پای میز مذاکره و مصالحه بکشاند.

بی تردید حکومت وحدت ملی دست آوردهایی نیز داشته است. قانع ساختن رئیس جمهور و اعضای کنگره آمریکا برای ادامۀ کمک ها و تجهیز و تعلیم بیشتر ارتش ملی افغانستان و نیز به تاخیر انداختن خروج نیروهای آمریکایی در نوع خود یک دست آورد است. ولی در مجموع اگر دقیق بررسی شود ضعف و کاستی های حکومت وحدت ملی به مراتب بیشتر از دست آوردها و نقاط قوت آن است. بنظر می رسد رئیس جمهور و رئیس اجرائیه که در واقع مدیران فعلی کشور هستند برخورد مسؤلانه نسبت به مسایل ملی و کشوری ندارند و هنوز هم حاضر به کنار گذاشتن سلایق و علایق شان نیستند. نه مسایل و چالش های بزرگ کشور را ارزیابی و علت یابی دقیق می کنند و نه دنبال راه حل هستند. اگر ما یک مقایسه اجمالی داشته باشیم از حکومت افغانستان با حکومت های بعضی از کشور های دیگر، متوجه خواهیم شد که تفاوت کار از کجاست تا به کجا.

درخیلی از  کشورها بعد از گذشت شش ماه حکومتها کارکرده گی ها و عملکرد هایشان را با ملت در میان می گذارد، حکومت وحدت ملی اما در هفت ماهگی نتوانسته کابینه اش را تکمیل نماید. درحالیکه کشور در گرداب نا امنی ها می غلتد، وزارت دفاع که از کلیدی ترین وزارت خانه هاست وزیر ندارد و با سرپرست اداره می شود. اگر حکومت افغانستان مصمم به حل مشکلات کشور است و می خواهد که کشور روزی به جایگاهی برسد که کشورهای توسعه یافته و دموکراتیک رسیده اند، از نقطه نظر نگارنده نکات ذیل از جمله مواردی مهم و قابل توجه است.

  • حکومت وحدت ملی می بایست واقع بین باشد و تصامیم خردمندانه بگیرد نه تصامیم ایده آل گرایانه و یا احساساتی که ناشی از گرایشات و ترجیحات شخصی باشد. در ضمن شایسته است استراتیژی های دراز مدت و کارا اتخاذ نماید. در غیر آن کشور به طرف غرق آبی به پیش رفته و  تاریخ تلخ دهه های قبل از دو هزار و یک تکرار خواهد شد. بعضا برخوردها و موضع گیریهایی از جانب حکومت دیده شده که متاسفانه اگر متعصبانه و احساساتی نبوده عجولانه بوده است.
  • آنچه باید در اولیت اول کاری حکومت قرار بگیرد، تامین امنیت است. مهم ترین کارویژۀ حکومت یا قوه مجریه ایجاد نظم و برقراری امنیت در جامعه است. مسایل اقتصادی، ایجاد اشتغال و فراهمی امکانات مترتب به امنیت می باشد. مساله امنیت با تجارت رابطۀ مستقیم دارد. به این معنی که  با برقراری امنیت سرمایه گذاران و تاجران در کشور احساس مصونیت و آرامش کرده، نیازی به بیرون کردن سرمایه هایشان نمی بینند. به این ترتیب خود به خود از فرار پول جلوگیری به عمل می آید. از طرف دیگر چون در افغانستان بستر و زمینه را برای سرمایه گذاری مناسب و آماده می بینند، نه تنها سرامایه داران  داخلی که سرمایه گذاران خارجی نیز جذب شده و به سرمایه گذاری می پردازند. با این کار گراف اشتغال زایی خود به خود بالا رفته و اقتصاد مردم که دغدغۀ اصلی زندگی شان است  جان می گیرد.
  • حکومت زمانی ملی است و می تواند ممثل وحدت ملی باشد که از تمام اقوام افغانستان بتواند نمایندگی کند. و زمانی می تواند از تمام اقوام نمایندگی کند که آینۀ تمام اقوام باشد. یعنی هر فردی از هر قومی نسبت به حکومت احساس تعلق و خودی بکند. این امر زمانی محقق می شود که حکومت با رویکرد ملی به مسایل رسیدگی نموده و افراد سهیم در حکومت و یا قدرت غیر متعصبانه عمل کند. رئیس جمهور افغانستان رئیس جمهور تمام اقوام افغانستان است. حکومت افغانستان حکومت تمام اقوام افغانستان است و باید به مشکلات تمامی اقوام یک سان رسیدگی کند. مادامیکه رویکرد حکومت و یا مقامات حکومتی سمتی، قومی و یا متعصبانه باشد، مردم نه تنها احساس تعلق نسبت به آن نمی کنند که منزجر شده و فاصله می گیرد.

دیدگاه شما