روز شنبۀ هفته جاري، نمايندگان مجلس با رفتار غير قابل انتظار و عكس رفتار گذشته، همۀ شانزده نامزد وزير معرفي شده را تاييد كرد. در دور پيش، فقط هشت نامزد وزير توانست از دهليز پارلمان گذشته و وارد خانۀ به نام حكومت شوند، اما اين بار، با اين كه گمان مي رفت برخي از نامزد وزيرهاي معرفي شده هم چنان راي تاييد را بدست نياورند، ولي برخلاف تصور و انتظار، اكثريت قريب به اتفاق آن ها راي هاي بلندي را نيز كسب كردند.

به يقين مي توان گفت كه اگر دو تيم سياسي برسر قدرت، قادر به معرفي نامزدِ وزارت دفاع ملي نيز مي گرديدند، راي تاييد را كسب كرده و بدين ترتيب اعضاي حكومت تكميل مي شد. اما با آن كه وزير دفاع ملي تا هنوز راي نگرفته و نامشخص است، ولي اكثريت اعضاي حكومت ـ به تعبير قانون اساسي ـ تكميل شد.

با اين كه رييس جمهور و رييس اجرايي در برخي موارد، شايسته سالاري و تخصص را به صورت كلي ناديده گرفته و چهره هاي تحصيل كرده در حوزۀ علوم طبيعي را به وزارت خانه هايِ معرفي كرده اند كه بيشتر حوزۀ كاري دانش آموختگان علوم انساني و اجتماعي است و تصور بر اين بود كه مجلس نمايندگان در اين مورد مكثِ خواهد كرد، اما نمايندگان بدور از اين گونه مسايل به همه راي دادند.

از يك منظر، رفتار پارلمان قابل ستايش، تحسين و تمجيد است. زيرا حدود هجده ماه بود كه وزارت خانه هاي دولتي در فقدان مسوول و وزير به سر مي برد. از اين رهگذر وجود مدير ـ سرپرست ها با صلاحيت هاي اندك و پايين، بحران را در تمامي حوزه هاي عمومي پديد آورده بود. در اين صورت، مسوول، مدير و وزير گرچند فاقد تخصص، اما با صلاحيت هاي كافي و بسنده، به مراتب بهتر از وضعيت سرپرستي خواهد بود.

از اين نظر، پارلمان رفتار مناسب را با نامزد وزيرهاي معرفي شده داشت. آن ها فشارهاي افكار عمومي را درك مي كردند و دقيقا بر اين نكته واقف بودند كه رد كردنِ بخش قابل توجهِ از نامزد وزيرها، ياس و نا اميدي ها را در همه لايه هاي اجتماعي افزايش مي دهد و زمينه ها و بسترهاي گام برداشتن كشور به سمت بحران سياسي ميسور مي گردد.

با توجه به اين بحث، به نظر مي رسد كه اكنون، زمان كاركرد و كارآمدي فرا رسيده است. زمانِ عمل كردن به برنامه ها و شعارهاي رسيده است كه در تمامي ولايت ها و شهرها طنين انداز بود. هر نامزد رياست جمهوري و تيم هاي كاري اش، از ساخت جامعۀ آرماني، مدينۀ فاضله و هدايت افغانستان به سمت وضعيت مطلوب و ايده آل سخن مي زدند. همۀ نامزدها به وي‍ژه دو نامزد مطرحِ كه اكنون قدرت را در دست دارند، در همۀ موارد از برنامه و پلان سخن مي زدند. آقاي غني مدعي بود كه در مورد همۀ چالش هاي كشور به صورت جدي و عميق انديشيده و برنامه هاي منسجم ارائه مي كند و آقاي عبدالله نيز از برگشتاندن قدرت به مردم و از تحقق آرزوهاي شان مي گفت.

پس اكنون نوبت عمل و صداقت رسيده است. شهروندان بنابر دعوت و تبليغ هاي نامزدان با تقبل خطرها و تهديدهاي جدي، به مركزهاي راي دهي رفته و راي دادند، اكنون، نوبت دو تيم برسر قدرت است كه با تمامي توان تلاش كنند به وعده هاي شان عمل و برنامه هاي شان را عملي كنند و نيز در مورد مسئله ها و چالش هاي كه به صورت آني پيش مي آيد، نهايت تلاش را نمايند تا منفعت هاي عموم كشور مطمح نظر قرار داده شود.

در چند روز گذشته حوصله و صبر مردم به پيمانۀ به سر رسيده بود كه زمزمه هاي «كرزي بايد برگردد» را مطرح مي كردند. با اين كه دولت آقاي كرزي، چالش هاي متعدد سياسي ـ امنيتي، اقتصادي و اجتماعي داشت و مردم به شدت ناراض بودند، اما نارضايتي از دولت جديد به پيمانۀ بلند رفت كه همه به ارواح پدر و مادر كرزي درود مي فرستادند و برخي آرزوي برگشت اش را مي كردند.

فكر كنم، حادثۀ خونين، دردناك و دل خراش بدخشان، ميزان نارضايتي از دولت جديد را بيشتر كرد. رييس جمهور غني حدود يك هفته بعد از حادثه به بدخشان رفت. اما با بحث تفكيكيِ كه مطرح كرد، به نظر مي رسد، برخي ها را رنجاند و چندان جهت آرامش خاطر خانواده هاي قرباني موثر واقع نگرديد.

رييس جمهور تلويحا طالبان افغاني را تبرئه كرد. ايشان جنايت نابخشودني بدخشان را متوجه تروريزم بين المللي كرد و به زعم خود به ديگران تفهيم كرد كه طالبان افغانِ كه من از گفت و گو و مصالحه و در نهايت معذرت خواهي از آن ها سخن مي گويم، عصيان نكرده اند.

اما آيا حقيقتا تفكيك ميان طالبان افغاني، پاكستاني و ..... مطابق با واقعيت هاست؟ آيا آن ها با هم در ارتباط نبوده و هم ديگر را حمايت نمي كنند؟ گيريم كه به لحاظ جغرافيايي طالبان را به افغاني و خارجي يا به داخلي و بين المللي تقسيم كرد، آيا طالبان داخلي با طالبان خارجي همكاري نكرده و زمينه هاي جنايت و فاجعه را براي آن ها نمي چينند؟.

به نظر اين نگارش، تفكيك كردن طالبان به داخلي و خارجي و يا تروريزم داخلي و بين المللي، نادرست خواهد بود. طالب، داخلي و خارجي ندارد و تروريزم ملي و بين المللي ندارد. همه از يك كاسه آب مي خورند.

به هر صورت، اكنون، مردم يك خواست جدي در زمينۀ امنيت از حكومت و دولت دارند؛ مبارزه با عوامل نا امن سازي كشور و دشمن هاي خون خوار مردم.

كاهش بيكاري و در نهايت فقر از جمله شعارهاي مهم هر دو تيم بوده است. هزارها جوان بي كار در سرك ها و چهارراهي ها در انتظار كار ايستاده اند، اما به ندرت شايد در يكي از روزهاي هفته كار كنند. بي كاري پنهان به صورت جدي محسوس بوده و ناله هاي مردم به گوش مي رسد.

وصل كردنِ همۀ ولايت ها و به وي‍ژه شكستاندن زندان مناطق مركزي از جمله شعارهاي بود كه هر دو تيم به گونه اي و تيم رييس جمهور غني به صورت جدي به آن تكيه مي كرد. پس اكنون زمان عمل و اقدام فرا رسيده است.

مبحث هاي فراوانِ در زمينۀ معارف، تحصيلات عالي و صحت است كه بايد بدان پرداخته شود.

و بحث خيلي مهم و تنش زاي كه رييس جمهور غني در دور دوم انتخابات رياست جمهوري بر آن تمركز كرد، معضل كوچي و ده نشين است. رييس جمهور غني از برنامۀ منظم و آقاي عبدالله از تلاش هاي كافي در جهت حل بحران و مسئله در اين مورد سخن زده بودند.

اكنون يعني در سال جاري كوچي ها به مرزهاي منطقه هاي مركزي به وي‍ژه ولسوالي هاي دايميرداد، حصه اول بهسود و مركز بهسود رسيده اند و اگر به اين امر پرداخته نشود، ممكن است بازهم رويارويي و فاجعه به بار آيد. پس به نظر مي رسد كه موقع وارد عمل شدن فرا رسيده است.

به هر حال، اكنون كه اعضاي حكومت تكميل شده و به اصطلاح از تشكيل سازي عبور كرده ايم، مردم را دريابيد و گرنه پي آمدهاي زيان باري براي كشور خواهد داشت.