بعد ازسلاح های هسته ای  و مشکل تغییرات آب  و هوایی کره زمین، ظهور گروه های بنیاد گرا و تروریستی سومین بزرگترین تهدید جهانی قرن بیست و یک است. گروه های بنیاد گرای که به قصد احیای دین ظهورکردند اما اکنون دردام سیاست و اقتصاد گرفتار آمده اند و دیگر از احیای اسلام خبری نیست، گروه های بنیاد گرا از افراط گرایی و ستیزه جویی تجارت باز کرده اند وتبدیل به ابزار سیاست شرق و غرب و مسلمان وغیر مسلمان شده اند و عرصه زندگی آزادانه را برای جهانیان به ویِژه جهان اسلام تنگ کرده است.  مسلمانان دراین روز ها روزگار سخت و رقت باری را پشت سر می گذرانند. افراط گرایان و تندروان اسلامی به قول کارل پوپر به خاطر بهشت، دنیا را برای انسان ها به خصوص مسلمانان، جهنم ساخته اند.

سوری ها و عراقی ها، در روز های گرم تابستان از خانه و کاشانه شان با لباس های نازک تابستانی آواره گشته اند و اکنون درسرمای زیر صفر درجه در کمپ های بدون ضروری ترین مواد اولیه زندگی می کنند. همه این آوارگی ها ناشی از افراط گرایی ها و تندروی ها یی  است که در جهان اسلام  جریان دارد.

افغان ها، اما دهه ها پیش چنین  روز های سخت و دشوار مهاجرت، آوارگی و بیچارگی را تجربه کرده بودند و تاکنون بدین روز گفتار اند. اززمان شروع جنگ های داخلی و به قدرت رسیدن مجاهدین، افغانستان با بنیاد گرایی دست و پنجه نرم کرده اند. دودهه است که جنگجویان طالب هر روز دراین کشور آدم می کشند، جنایت می کنند وخشن ترین و غیر انسانی ترین قانون شان را بر مردم تحمیل می کنند.

برعلاوه، در این روزها، گزارش هایی از سوی رسانه های غربی و داخلی منتشرشده است که از قول مقامات افغان نگاشته اند که داعش در افغانستان درحال ظهور است.

در تازه ترین گزارشی که از سوی وال استریت ژورنال منتشرشده، آمده است که گروه ها و افراد وابسته به داعش به گونه مسلح وارد افغانستان شده و در مناطق مختلف این کشوربه همکاری طالبان مسکن گزیده اند.

وال استریت ژورنال نوشته است که حدود 400 فامیل متعلق به گروه های متفاوت افراط گرا چون؛‌ داعش، القاعده و حرکت اسلامی ازبکستان درولایات فراه، غزنی، زابل، هلمند و ساحات دیگر جاگرفته اند.

حضور این گروه ها از طرف مقامات افغان و مردمان محل تآیید شده اند. مردم در ولایات زابل و هلمند گفته اند که گروهی از افراد مسلح همراه با زنان و کودکان در این مناطق مشاهده شده که به زبان عربی صحبت می کنند و با سلاح مجهزاند.

افغانستان، در حال حاضربا توجه به شرایط سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بسترمناسبی برای پناه گرفتن گروه های تندرو و رشد افراط گرایی است. از نظر سیاسی، دارای ثبات کامل نیست. درگوشه گوشته این کشور جنگ جریان دارد. دولت در خیلی از مناطق کنترول ندارد. از نظر فرهنگی نیز کشور دچار بحران شدید است، بخش  قابل توجه مردم افغانستان بی سواد اند واین عامل سبب شده که مردم به سادگی به سوی افراط گرایی و و تندروی کشیده شده و فریب  بخورد.

از طرفی، داعش از آنجایی که بخش بزرگی از مناطق سوریه و عراق را در کنترول دارد و بربخشی از تاسیسات نفتی و در آمد زای آن کشور ها تسلط دارد و نیزاز سوی برخی حلقات و کشورها حمایت می شود، از سرمایه دار ترین گروه های شورشی در جهان است. این گروه چه در داخل عراق و سوریه وچه در افغانستان و پاکستان به منظور جلب مردم و یارگیری پول می پردازند. بنابرگزارش ها، داعش ماهانه 500 دالر امریکایی به کسانی که به این گروه در افغانستان و پاکستان بپیوندند می پردازد که خیلی بیشتراز مزدی است که یک سرباز افغان دریافت می کند. در شرایط فعلی که بخش اعظم مردم دچار فقر کمر شکن و بی توجهی دولت است، پناه بردن به داعش بسیارساده و اسان است.

چالش دیگری که نفوذ داعش را در افغانستان تسهیل می کند، وجود گروه های تندرو در پاکستان است. در گزارش وال استریت ژورنال آمده است که با آغاز حملات اردوی پاکستان برشورشیان در مناطق قبایلی، این گروه ها بدون کدام مانع جدی به افغانستان فرار کرده اند. دامنه فعالیت گروه های شورشی بسیار گسترده و پهن دامنه است، این امر سبب شده که آن ها، هیچگاهی نگران دستگیری و پیگرد قانونی از سوی دولت های افغانستان و پاکستان نباشند.

بنابردلایل فوق، داعش را باید جدی گرفت، این گروه خطر بسیارجدی تر و هولناکتراز طالبان است. آنچه از اعمال آن ها در عراق و سوریه مشاهد شده، این است که این گروه کمترین توجه به خون، حیثیت، آزادی و کرامت انسانی ندارد. آن ها خانه های مردم را آتش می زنند، مردم را قتل عام  نموده و زنان مردم را به کنیزی گرفته و برآن ها تجاوز می کنند.

 ظهور داعش درواقع مصداق همان ضرب المثل معروف "سنگ به پای لنگ" است. دولت افغانستان همین اکنون هم با القاعده و طالبان در جنگ اند و با جاباز کردن داعش در این کشور، مشکل مبارزه با تروریزم دوچندان خواهد شد. دولت افغانستان نباید به هیچ عنوان اجازه دهد که این سنگ هولناک و پلید به پای لنگ و زخمی افغانستان اصابت کند. افغانستان هرگزنمی تواند تاوان این کاررا پبردازد. دولت فاسد، اردوی جوان و دستگاه پولیس و استخبارات نه چندان قوی کشور، همزمان قادر نخواهدبود که با چندین گروه شورشی افراط گرا بجنگند.

بنابراین تا دیرنشده دولت باید جلو نفوذ این گروه را بگیرد و با این واقعیت شوم فرافگنی نکند و با عزم راسخ با در نظرگرفتن واقعیت های موجود تدابیر لازم را اتخاذ نماید. این گروه باید به هر طریقی مورد هدف قرارگیرد.  محلات بودوباش آن ها به زودترین فرصت پیش از آن که آن ها دارای پایگاه های اجتماعی شوند ودست به سازماندهی و فعالیت های تخریبی بزنند،‌ نابود شوند.