صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

افزایش بیکاری، دومین نگرانی مردم

-

افزایش بیکاری، دومین نگرانی مردم

چندی پیش نظر سنجی ازطریق رسانه های کشور به نشر رسید که بر بنیاد آن چهل درصد افغان‌ها فکر می‌کنند که کشورشان به سمت اشتباهی در حرکت است.  پاسخ‌دهنده‌گان به این نظرسنجی ناامنی و بیکاری را بزرگ‌ترین مشکلات شان عنوان کرده‌اند. گفته می شود که این نظر سنجی توسط یک نهادارزیابی کننده بنام « اسیافوندیش» انجام شده است. این نظرسنجی که زیر عنوان «افغانستان ۲۰۱۴، نظرسنجی از افغان‌ها» از ۲۲ جون تا هشتم جولای صورت گرفته است، نشان می‌دهد که دلایل بدبینی افغان‌ها نسبت به آینده کشورشان به ترتیب در ناامنی (۳۸ درصد)، فساد اداری (۲۴ درصد)، بی‌کاری (۲۲ درصد) اقتصاد ضعیف (۱۰ درصد) و تقلب انتخاباتی (۹ درصد) نهفته است.

ازسوی دیگر محمد اشرف غنی رئیس جمهوری کشور در مورد عقب ماندگی و علل آن در جهان به خصوص در جنوب آسیا در نشست سارک که در کشور نپال برگزارشده بود افغانستان یک کشور عقب مانده است که 36 در صد مردم آن در زیر خط فقر زندگی می کنند و این عقب ماندگی یک نوع خشونت است. درگزارش دیگر وزارت زراعت کشو راعلام داشته است : بیشتر مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند.  به گفته مسولان این وزارت ، هنوز هم در کشور بیش از شش میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می‌کند. معاون وزارت زراعت و مالداری با اظهار این مطلب گفت که اکنون به کمک سازمان‌های کمک کننده به ۱.۲ درصد آن رسیدگی شده است.  معاون سازمان جهانی غذا نیز در این ارتباط می‌گوید افرادی که در افغانستان زیر فقر زندگی می‌کنند، بیشترشان اطفال و زنان باردارند.

حقیقت قضیه  این است که پس از مسئله ناامنی، که هر روز افزایش یافته و نگرانی های جدی را در سطح جامعه موجب شده است؛ بیکاری و نبود شغل دوامدار از چالش‌های اساسی حکومت و نگرانی جدی شهروندان طی سیزده سال گذشته و هم اکنون دانسته می شود. وضعیت یاد بگونه ای جدی و نگران کننده است که یافتن شغل مناسب برای شهروندان کشور به یک رویای دست نیافتنی بدل شده است، با تاسف که بخش بزرگ جامعه ما به دلیل نبودن فرصت‌های شغلی مناسب و دوامدار در تامین نیازمندی‌های اولیه زندگی شان با سختی‌های تاقت فرسا روبرو می‌باشند. آنان تاکنون به مشکلی توانسته اند که به وضعیت فلاکت بار و زندگی بخور نمیر ادامه دهند. باتوجه به اینکه اینک زمستان سخت کشور پیش‌روی قرار دارد،

 نبود شغل مناسب و درآمدکافی زندگی را بر شهروندان کشور بیش از پیش سخت و تاقت فرسا خواهد ساخت. این درحالی است که حکومت گذشته با وجود داشتن فرصت و زمینه‌های مناسب، هیچگونه توجه جدی در ایجاد فرصت‌های شغلی ننمود؛ حکومت وحدت ملی که هنوز زمان زیادی از ایجادش نمی گذرد نیز طرح مشخصی را برای مقابله با این وضعیت حداقل در کوتاه مدت اعلام نداشته است. تردیدی نیست که نبود شغل مناسب و عدم فرصت و مینه آبرومند برای تامین معیشت از سوی شهروندان آشکارترین نقض حقوق شهروندی و حق بشری آنان دانسته می‌شود که حکومت در قانون اساسی برای برآورده ساختن آن متعهد شده است.

از جانب دیگر نبود اشتغال و وجود مشکلات ناشی از آن سبب گردیده است که پیامدهای ناگوار اجتماعی گوناگون بگونه‌های مختلف در جامعه شکل بگیرد.

 این پیامدها بصورت مستقیم و غیرمستقیم بر وضعیت امنیتی و بخصوص امنیت روانی جامعه اثر گذار بوده است. چنانچه برخی از تحلیل‌گران سیاسی و اجتماعی بدین باوراند که وجود بیکاری شدید و فقر گسترده در جامعه سبب شده است که مخالفین نظام سیاسی کشور از آن بهره برداری نموده و به نفع خود سربازگیری نمایند.

از آنجایی که در سطح شعار و ادعا مسئله سامان دهی و ترقی کشور در میان  است جای شکی وجود ندارد که يك جامعه زمانی مي تواند به سوي ترقي و پيشرفت گام بردارد که حداقل از تبعیض و سوء مدیریت مصئونیت داشته باشد. هم چنین از مجموع نیروهای انباشته شده در آن ، بخصوص نیروی انسانی استفاده درست صورت گیرد. مسئله امنیت اجتماعی و اقتصادی اعضای جامعه درحدنسبی و رفع نیازها وضرورت های اولیه باید برآورده شده باشد. متاسفانه در جامعه ما بي توجهي دولت مردان و وجود جنگ هاي داخلي در طول سالهاي متمادي باعث شده است تا كشور ما با آنكه از منابع زيرزميني و انساني فراوان برخوردار است هم چنان در زمره فقيرترين كشورهاي جهان بشمار آيد. از دور ترین سالها تاکنون هموطنان ما به خاطر دريافت كار و تامین نیازمندی های اولیه زندگی مجبور بوده اند که به هر كشوري به طور قانوني و يا غيرقانوني مهاجرت كنند و هر نوع رنج و سختی و تحقیر را تحمل نمایند.

به هرروی برگردیم سراصل موضوع؛ در مورد اینکه چه عواملی سبب افزایش بیکاری در جامعه گردیده است دیدگاههای متفاوتی وجود دارد ؛ ولی در یک تحلیل و جمع بندی کلی اکثریت دیدگاهها بر نقاط مشترک در زمینه علل افزایش بیکاری در کشور اجماع دارند.

نخستین مشکل در این زمینه اینست که با وجود عمق فاجعه تا هنوز، آمار مشخص و قابل قبول شمار شهروندان کشور ارایه نگردیده و هیچ نهادی، به شمول اداره احصاییه مرکزی، نمی داند که افغانستان دقیقا چقدر نفوس دارد تا از این طریق بتوان بر میزان تعداد افراد بیکار در کشور دست یافت. هر آنچه در مورد افراد بیکار در جامعه و یا ارائه آمار در سایر زمینه ها ذکر می شود در واقع به نحوی تخمینی و تقریبی ارائه می گردد نه علمی و دقیق.

عدم مدیریت درست از سوی حکومت از عوامل مهم دیگر افزایش بیکاری در کشور شمرده می شود. برخی از صاحب نظران اقتصادی بدین باور هستند که بدون شك دولت در راستای تامین مزایای زندگی و شغل مسئولیت مستقیم را بعهده دارد. مسئولیتی که تاکنون حکومت های گذشته از انجام آن غفلت ورزیده اند. زیرا اگر آن دولت  ها دراین زمینه تحرك بيشتری را در از خود نشان مي دادند ، بویژه حکومت کری اگر پول هاي سرازير شده به كشور را در جاهاي مناسب، زيربنايي و زمينه ساز كار براي مردم به مصرف مي رساند، امروزه اين مشكل در جامعه ما وجود نمي داشت و كمك هاي خارجي، واپس از كشور خارج نمي گرديد.

عوامل دیگری نیز در زمینه افزایش بیکاری در جامعه دخالت دارند. بطور مثال به مسئله خشک سالی ها ، مهاجرت بی رویه مردم از دهات به شهرهای بزرگ ، نبود سواد و تخصص کافی یا به اصطلاح نبود کارگران مسلکی و فنی ، فقدان کارخانه ها و بخش های تولیدی، عدم حمایت دولت از تولیدات داخلی به دلیل وابسته بودن مقامات اقتصادی و سیاسی به کمپنی های خارجی، فرار سرمایه های داخلی به خارج از کشور، عدم اعتماد سرمایه گذاران داخلی و خارجی به سرمایه گذاری در کشور به دلیل عدم امنیت مناسب ، عدم مصئونیت حقوقی و قانونی و نیز فقدان امنیت سیاسی و نظامی در مرکز و ولایات ..... از عوامل عمده افزایش بیکاری بشمار می آیند.

بنابر این وضعیت رقت بارفقر و بیکاری در کشور می طلبد که مسئولین امر، خصوصا دولتمردان حکومت وحدت ملی بصورت جدی و دلسوزانه به این قضیه نگریسته و با تدوین قانون کار و سعی جدی در اجرانمودن آن ، برای کارگران بیکار کشور علاوه بر ایجاد مشغولیت و مصروفیت ، مصئونیت های حقوقی و اجتماعی را نیز بوجود آورند؛ تا بدینوسیله حداقل زخم های دیرینه و دردهای کهنه مردم رنج ما اندکی التیام و تسکین یابد.

دیدگاه شما