صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

نظر سنجی ها چه چیزی را بازتاب می بخشند؟

-

نظر سنجی ها چه چیزی را بازتاب می بخشند؟

یک نهاد ارزیابی کننده بنام ب«آسیافوندیش» گزارش نظر سنجی را به نشر رسانده است که بر اساس آن چهل درصد افغان‌ها فکر می‌کنند که کشورشان به سمت اشتباهی در حرکت است. در بخشی دیگر از گزارش نشر شده در باره این نظرسنجی که توسط بنیاد آسیا در سراسر کشور انجام شده است، آمده است که ۵۴٫۷ درصد افغان‌ها احساس می‌کنند کشورشان به سمت درستی در حرکت است، درحالی‌که سال گذشته تعداد کسانی که چنین فکر می‌کردند ۵۷٫۲ درصد بود. براساس این نظرسنجی، ۴۰٫۴ درصد دیگر فکر می‌کنند که افغانستان به سمت نادرستی در حرکت است که افزایش خفیف نسبت به ۳۷٫۹ درصد در سال گذشته را نشان می‌دهد. اما در مجموع نسبت به مجموع کسانی که تحت پوشش این نظر سنجی قرار گرفته اند اغلب نسبت به روند جاری خوش بین هستند. این نظرسنجی که زیر عنوان "افغانستان ۲۰۱۴، نظرسنجی از افغان‌ها"» از ۲۲ جون تا هشتم جولای صورت گرفته است، نشان می‌دهد که دلایل بدبینی افغان‌ها نسبت به آینده کشورشان به ترتیب در ناامنی (۳۸ درصد)، فساد اداری (۲۴ درصد)، بی‌کاری (۲۲ درصد) اقتصاد ضعیف (۱۰ درصد) و تقلب انتخاباتی (۹ درصد) نهفته است. در بخش دیگری از این نظر سنجی درباره نقش و اعتماد به نیروهای امنیتی نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد که ۸۶٫۵ درصد افغان‌ها به اردوی ملی و ۷۳٫۲ درصد افغان‌ها به پولیس ملی کشور شان اعتماد دارند. با وجود این، در مجموع ۵۵٫۷ درصد افغان‌ها فکر می‌کنند که نیروهای امنیتی کشور شان هنوز هم به حمایت‌های خارجی نیاز دارند. پاسخ‌دهنده‌گان به این نظرسنجی عوامل نگرانی نسبت به آینده و بدبینی نسبت به وضعیت موجود را " ناامنی و بیکاری" یاد نموده واین عوامل را بزرگ‌ترین مشکلات جامعه یاد کرده اند. نظرسنجی یاد شده در یک شرایطی صورت گرفته و به نشر سپرده است که از یک سوی نیروهای نظامی خارجی آماده خروج از کشور هستند و از جانب دیگر فعالیت و حرکت های تخریبی مخالفین شدت یافته است. مسله ای که نیروهای امنیتی داخلی را در مواجه مستقیم و مستقل با آنان قرار خواهد داد.

بدون انجام چنین نظریه سنجی هایی می تواند خیلی خوب باشد. در واقع حکومت ها و برنامه ریزان اجتماعی و اقتصادی برای پیش برد اهداف خود نیاز به انجام چنین نظرسنجی ها و ارزیابی ها دارند. زیرا نظرسنجی ها و ارزیابی ها واقعیت پراکنده و گوناگون جامعه را در برابر طرح و برنامه در نظر گرفته شده بصورت ارقام و نماد عینی و قابل درک آشکار می سازد. حال نیز ارزیابی صورت گرفته درباره وضعیت جاری در کشور در عرصه های مختلف سیاسی، امنیتی ، اقتصادی و اجتماعی این امکان را فراهم می گرداند که با بدست آمدن آمار و اطلاعات لازم مدیران جامعه و حکومتگران بر بنیاد و استناد به یک معیار و شاخص تعریف شده و روشن درباره جامعه و برنامه های احتمالی تصمیم گیری نمایند.

البته قبل از آن لازم به یاد آوری است که چنین ارزیابی هایی بایستی برخی از ویژگی ها و معیارها را رعایت کرده باشد تا مورد اعتماد قرار گرفته و شایسته استناد به آن باشد. نخست این که انجام چنین ارزیابی هایی به غیر از مقصد و هدف علمی و تحقیقی در راستای انجام یک برنامه ملی، انگیزه و غرض سیاسی خاص دیگری را شامل نشود. نکته دوم این که انجام چنین ارزیابی هایی بایستی افغانستان شمول باشد. افغانستان شمول بدین معنا که محدود به منطقه و ولایت خاص و نیز طبقه اجتماعی خاص نباشد. زیرا در این صورت از شمولیت آن کاسته و غیر قابل اعتبار دانسته خواهد شد. نکته مهم دیگر این که چنین ارزیابی هایی بایستی با دقت و صداقت صورت گرفته باشد. زیرا یک زمانی از لحاظ هدف و برنامه و شمولیت مشکلی وجود ندارد ، اما انجام دهندگان این ارزیابی که در سطح جامعه و کشور پراکنده شده و باید آمار و معلومات لازم را گردآوری و وارد دیتابس نمایند از خود سهل انگاری یا عدم صداقت نشان می دهند. شاید این سهل انگاری یا عدم صداقت از انگیزه و محرک خاص نیز الهام نگرفته باشد. نکته آخرینی که در رابطه با برایند این ارزیابی ها قابل تذکر می باشد این است که منابع و مراکزی که چنین ارزیابی هایی را انجام می دهند نتیجه این را در اختیار نهادها و مراجع عمل کننده و تطبیق کننده قرار دهند تا از اتلاف وقت و برنامه و امکانات و سرمایه جلوگیری بعمل آید. همینطور مراجع عمل کننده نیز با صداقت و کوشش این ارزیابی ها را در طرح و برنامه ریزی و اعمال آن از نظر دور نداشته باشند.

حال بحث روی این موضوع است که بیرون داد چنین ارزیابی ها و سنجش ها چه دست آورد و مسئولیتی را فراروی مسئولین کشور و نهادهای ذیربط قرار می دهد. مگر غیر از این است که پیش از این نیز و سال های پار نیز گزارش نظرسنجی ها و ارزیابی ها به نشر رسید اما هیچ تاثیر مستقیم و ملموس از آنها مشاهده نشد. این مسئله برمیگردد به یک ضعف بنیاد و اساسی در جامعه و کشور و روش حکومتداری ما. زیرا که در جامعه و روش حکومتداری ما مسئله تحقیق و پژوهش و ارزیابی از جایگاه لازم برخوردار نمی باشد. به همین دلیل نیز بسیاری از برنامه ریزی های ما اشتباه و ناکارآمد می باشد. یا به تعبیر روشنتر و دقیقتر زمینه فساد همه جانبه و عدم دست آورد همواره فراهم بوده است.

فقدان مراکز تحقیقی و پژوهشی و نبود آمار دقیق از ظرفیت های مختلف جامعه سبب گردیده است که برنامه ریزی درست در سطوح مختلف صورت نگیرد در نتیجه در عرصه عمل نیز همه چیز اشتباه از آب بیرون می آید. حکومت هرگز قادر نبوده و نخواهد بود که تشخیص دهد تا در کدام عرصه ها سنگینی کار و امکانات را اختصاص دهد. شرایط مساعد و توانایی های بالقوه قابل درک و شناسایی نیستند. بنابراین برایند گزارش یاد شده بار دیگر براین واقعیت روشن تاکید دارد که باوجود خوش بینی های موجود، این مسئله یک امر نسبی است. دیگر اینکه چالش های بسیارجدی در جامعه وجود دارد که می تواند این میزان از خوش بینی را بازهم نسبت به سال گذشته بیش تر کاهش ببخشد و آن چالش ها عبارتند از وجود ناامنی و گسترش بیکاری که این هردو در واقعیت امر ممد یکدیگر بوده و درنهایت می تواند زاینده بسیاری از تهدیدهای دیگر باشد.

دیدگاه شما