نارو یا جمهوری نارو جزیره کوچکی است که در جنوب اقیانوس آرام واقع شده و پایتخت آن شهر یارن است. این کشور کوچک در گذشته های نه چندان دور بنام جزیره دلپذیر یاد میشد که در سال ۱۹۶۸ مستقل شد. زبان‌های رسمی این کشور انگلیسی و نارویی هست و واحد پول رایج در آن دلار استرالیا است. نارو با ۹۳۰۰ نفر جمعیت، کم‌جمعیت‌ترین کشور جهان پس از واتیکان است. کشور نائورو هم‌چنین با ۲۱ کیلومتر مربع مساحت، کوچک‌ترین جمهوری در جهان است.  

این کشور هرچند درفاصله خیلی دور از افغانستان موقعیت دارد وهیچگونه مناسبات میان افغانستان و این جزیره کوچک وجود ندارد، اما شاید کمتر کسی را بتوان یافت که بارها وبارها نام نارو را نشنیده باشد. نارو ، جزیره نارو وکمپ نارو اکنون برای شهروندان افغانستان نام غریبی نیست.  نام کشور نارو از ده سال قبل تا اکنون در میان افغانها بر سرزبانها افتاده است. اکنون خیلی ها هستند که  نه تنها نارو را میشناسند بلکه باخود خاطراتی را نیز از نارو دارند. انان کسانی اند که روزگاری را  نا خواسته درین کشور مهمان بوده اند.

نام کشور نارو برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱  زمانی با نام پناهجویان گره خورد که یک کشتی نارویژی که ۴۳۸ پناهجوی رهسپار استرالیا را از یک کشتی‌شکستگی نجات داده بود با تصمیم مقام‌های استرالیایی به کشور نارو منتقل نمود. نارو  نیز در ازای دریافت کمک مالی از استرالیا، بازداشتگاهی را برای نگهداری این پناهندگان که بسیاری‌شان از خاورمیانه وحتی افغانی بودند برپا کرد.

دولت استرالیا در اواخر سال ۲۰۰۶ و اوایل ۲۰۰۷ گروه‌های بیشتری از پناهجویان را که عمدتا افغانی بودند به نارو کشور نارو فرستاد که به تعقیب ان حکومت استرالیا توافقنامه را حکومت نارو به امضا رساند. مطابق این توافق کمپی در نارو تاسیس شد که متعلق به پناهجویانی بود که به صورت غیر قانونی تلاش میکردند وارد استرالیا شوند. هدف از ایجاد این کمپ این بود تا پناهچویان دیگر به صورت غیر قانونی وارد استرالیا نشوند. حکومت وقت استرالیا چندین کشتی حامل پناهجویان را قبل از رسیدن به استرالیا متوقف و به جزیره نارو فرستاد. پناهچویانی که در سالهای دوهزار یک تا دوهزار وشش میلادی به نارو فرستاده شده بودند، مدتی درین کمپ نگهداری شده وسپس دوباره به کشورهای اصلی شان باز گردانده شدند.

پناهجویانی که درین کمپ مدتی را به سر برده اند وضعیت زنده گی درین کمپ را اسف بار میخوانند. انان میگویند که در کمپ به امکانات بهداشی وارتباطی و اموزشی دسترسی نداشته اند. انان میگویند که عمده ترین مشکل انان این بود که در بی سرنوشتی مطلق بسر میبردند و تا مدت های زیادی اگاهی نداشتند که سرنوشت انان چه خواهد شد.

حکومت استرالیا در سال ۲۰۰۸ مجبور شد که تحت فشار افکار عامه کمپ نارو را مسدود کند. علت اصلی مسدود شدن کمپ نارو افزایش انتقادات روز افزون نهادهای مدافع حقوق بشر در داخل وخارج از استرالیا بود. پس از انکه حکومت استرالیا مجبور شد کمپ نارو را مسدود کند، امار پناهجویان درین کشور به صورت سرسام اوری بالا رفت. هزاران پناهجو از کشورهای مختلف به شمول افغانستان ، ایران ، پاکستان وعراق تلاش کردند که به صورت غیر قانونی وارد ابهای استرالیا شوند. طی این مدت صدها پناهجوبه دلیل استفاده از کشتیهای غیر استندرد در ابهای استرالیا جانهایشانرا از دست دادند وهرگز به استرالیا نرسیدند. از سویی هم هزاران پناهجوی دیگر نیز با استفاده ازین فرصت توانستند که خود شانرا به استرالیا برسانند وبرای همیشه درین کشور مسکن گزین شوند. در فاصله میان سالهای دوهزار وهشت تا دوهزار دوازده میلادی حکومت استرالیا ازیک نوع پالیسی نرم در مقابل پناهجویان کار گرفت. طی این مدت پناهجویانی که میتوانستند دلایل کافی برای پناهنده گی شان در استرالیا ارایه کنند درین کشور پذیرفته میشدند. دیگر هیچ کسی به دلیل ورود غیر قانونی به استرالیا به نارو فرستاده نمیشدند. کم کم نارو از ازهان پناهجویان پاک میشد اما تراکم سنگین پناهجویان در ابهای استرالیا وافزایش مرگ ومیر ناشی ازسفرهای غیر قانونی به استرالیا، بار دیگر حکومت این کشور را ناگزیر کرد که پالیسی خود را در قبال پناهجویان تغییر دهد. در ماه اگیست سال 2012 میلادی حکومت استرالیا تصمیم گرفت که بار دیگر کمپ نارو را باز گشایی کند. باز گشایی مجدد کمپ نارو دیگر برای حکومت استرالیا هم کار ساده ی نبود زیر ا کمپ نارو دیگر دیگر ظرفیت پذیرش همه پناهجویانی را نداشتند که به صورت سیل اسا وارد استرالیا میشدند. سرانجام کمپ نارو بار دیگر باز گشایی شد. حکومت استرالیا پس از رایزنیهای فراوان کمپ نارو را مجددا باز گشایی نمود وبتاریخ چهاده سپتامبر اولین گروه پناهجویان که مشتکل از سی وسه نفر بودند وارد کمپ نارو شدند. حکومت استرالیا میگوید این پناهجویان تا زمانی درین کمپ نگهداری خواهند شد که در خواست های پناهنده گی انان تکمیل شود. منتقدان سیاست تازه استرالیا می گویند این کار حقوق پناهجویان را نقض می کند. پیش از این بازداشتیان در نارو بارها در اعتراض به مدت بازداشت خود و شرایط زندگی شان دست به اعتصاب غذا زده وحتی دهن های شانرا دوخته بودند.

وضعیت جدید کمپ نارو:

پناهجویانی که اینبار وارد کمپ نارو شدند، این کمپ را متفاوت تر از گذشته یافتند. شرایط دیگر کاملا فرق کرده بود. به نظرمیرسد اینبار دیگر هیچ پناهجویی چانس ان را نخواهد داشت که از کمپ نارو پا به استرالیا بگذارد. حکومت استرالیا میگوید پناهجویانی که درخواست های پناهنده گی انان در جزیره نارو مورد ارزیابی قرار میگیرد در صورتی که مستحق پناهنده گی هم شناخته شوند، چانس ورود به استرالیا را نخواهند داشت بلکه برای همیشه درین جزیره ماندگار خواهند.

ماندگاری در جزیره نارو خبر خوشی برای پناهجویان نیست. پناجویانی که با صرف هزینه های فراوان و با تحمل مشکلات طاقت فرسا سعی میکنند خود شانرا به استرالیا برسانند به هیچ صورت نمیخواهند در کمپ نارو ماندگار شوند.

مسئله مهاجرت در انتخابات سال گذشته استرالیا به یکی از داغ ترین مباحت انتخاباتی تبدیل شده بود. تونی ابوت نخست وزیر کنونی استرالیا در ان هنگام به مردم استرالیا وعده داده بود که در صورت پیروزی جلوی ورود پناهجویان غیر قانونی به خاک این کشور را خواهد گرفت. اقای تونی ابوت پس از پیروزی در انتخابات استرالیا تنها به کمپ نارو اکتفا نکرد بلکه وی کمپ مشابهی را در کشور پاپوا گینه نو نیز افتتاح نمود. در حال حاضر  در حال حاضر 1179 پناهجو در کمپ نارو و1265 پناهجو نیز در کمپ مانوس نگهداری میشوند. علاوه بر ان قرار است در اینده توافق مشابهی میان حکومت استرالیا و کشور کمبودیا نیز به امضا برسد که بر اساس ان پناهجویانی که در خواست های انان در کمپ های نارو  و مانوس نهایی شوند برای اسکان مجدد به کشور کمبودیا فرستاده خواهند شد.

تمامی این تلاشها ازسوی حکومت استرالیا به خاطری انجام میشود تا دیگر هیچ پناهجویی تلاش نکند به صورت غیر قانونی وارد استر الیا شود. استرالیا که یکی از کشورهای بزرگ مهاجر پذیر در سطح جهان به شمار میرود از سالها به این طرف تلاش میکند که حضور مهاجرین را درین کشور قانونمند سازد زیرا مهاجرت های غیر قانونی به استرالیا فوق العاده خطرناک میباشد. حکومت استرالیا میگوید که این کشور حاضر تنها انعده از پناهجویانی را با بپزیرد که مهاجر واقعی بوده و از سوی سازمان ملل متحد تشخیص وشناسایی شده باشد.

حکومت استرالیا میگوید که دیگر موفق شده به پروسه جنجالی ورود پناهجویان غیر قانونی به این کشور پایان دهد. تونی ابوت نخست وزیر استرالیا از پالیسی سختگیرانه حکومتش در قبال پناهجویان غیر قانونی ابراز رضایت کرد. تونی ابوت میگوید ازینکه طی شش ماه گذشته هیچ کشتی حامل پناهجویان غیر قانونی وارد این کشور نشده است، کاملا احساس رضایت میکند وبه این پالیسی همچینان ادامه خواهد داد. تونی ابوت گفت هرچند  هنوز درین عرصه پیروزی نهایی بدست نیامده است اما وی از تلاشهای اسکات موریسون وزیر مهاجرت استرالیا به خاطر اجرای این پالیسی تقدیر کرد. امارها نشان میدهد که در شش ماه اول سال گذشته که حزب کارگر قدرت را در استرالیا در دست داشت دستکم یکصدو نود کشتی با دوازده هزار وهفتصدوهفتاد وسه پناهجوی غیر قانونی وارد استرالیا شده بودند.