اخیرا سازمان دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی از دولت پاکستان خواسته است که برای مقابله با گروه‌های ستیزه‌جو در ایالت بلوچستان اقدامات لازم را انجام دهد تا روند کشتارشهروندان هزاره و شیعه در این ایالت متوقف شود. نویسندگان گزارش دیده‌بان حقوق بشر با عنوان «ما مردگان متحرک هستیم» جزئیات حملات ستیزه‌جویان علیه شیعیان و هزاره‌های بلوچستان پاکستان را بررسی کرده‌اند. به گفته مقامات این سازمان مدافع حقوق بشر از سال ۲۰۰۸ تاکنون چند صد نفر بر اثر حملات هدفمند ستیزه‌جویان کشته شده‌اند. این افراد در هنگام شرکت در مراسم مذهبیشان و یا رفتن به سر کار و یا حتی زمانی که به کارهای روزمره زندگی خود مشغولند، مورد حمله قرار گرفته اند و این یعنی هیچ مکانی برای آنان امن نیست. این وضعیت باعث شده است فشارهای بیشتر اقتصادی بر شهروندان این مناطق خطرناک تحمیل گردد و به همین دلیل بسیاری از هزاره‌ها مجبور به ترک محل زندگی خود و پناهندگی در کشورهای دیگر شوند.

کشتار بی رحمانه مردم مظلوم و بی دفاع کویته پاکستان حاکی از آن است که عاملان این گونه حوادث دست از تمامی ارزش های انسانی و دینی شسته اند و با اقدامات وحشیانه و کاملا غیر انسانی زنان و مردان و کودکان بی دفاع و بی گناه را هدف حملات کور خود قرار می دهند. این گونه کشتار انسانها در تاریخ سابقه ای ندارد و این پدیده زشت امروز انسانیت را هدف قرار داده و چهره ی غیر قابل باوری از انسان را به نمایش می گذارد. این نوع اقدامات نشان میدهد که عاملان این گونه جنایت ها اصول و ارزش های انسانی و الاهی را هدف قرار داده و سعی دارند باور انسانها نسبت به ارزش های اخلاقی و انسانی را از اساس ویران کنند. به این دلیل رسالت و وظیفه جامعه بشری است که برای دفاع ار ارزش های انسانی و دست آوردهای مدنی بشر بر علیه عاملان چنین جنایت های بسیج شوند. اما سوگمندانه باید گفت معمولا این گونه کشتار بی رحمانه هزاره ها در کویطه پاکستان با سکوت مجامع جهانی حقوق بشری همراه شده است.

واقعیت این است که ترور و دهشت افكني در میان مردم منطقه سابقه طولانی نداشته و ندارد اين يك پديده زشت و اما وارداتي است كه در سالهاي اخير وارد پاکستان و افغانستان شده است. بايد آنرا ريشه يابي كرد و براي خشكاندن ريشه هاي آن همت نمود. همه آنانيكه در خصوص پديده ها و اقدامات تروريستي تحقيقاتي كرده اند مي دانند كه بيشتر اين گونه اقدامات از جانب گروه هاي تروريستي راه اندازي مي شود. متاسفانه مردم هزاره در حالی قربانی یک قتل عام می شوند که جهان در بی تفاوتی و سکوت در برابر این کشتار قرار می گیرد. نه اتحادیه اروپا و نه سازمان ملل متحد برای توقف کشتار آنان و پایان دادن نقض دایمی حقوق بشر در برابر آنها در افغانستان و پاکستان یک نیاز فوری نکرده اند.

به هر حال بسیار روشن است که افراط گرایی و اکستریمیزم تهدید مشترک علیه ثبات و توسعه سیاسی اجتماعی در منطقه است از این رو هزاره ها تنها قربانیان افراط گرایی نخواهد بود. تا زمانیکه جامعه جهانی هدف اصلی از حضور خود در افغانستان یعنی مبارزه و نابودی تروریسم را به جد دنبال نکند شکست تروریزم در افغانستان ممکن نخواهد بود. تازمانیکه پناهگاههای افراط گرایان در خاک پاکستان و نواحی مرزی این کشور با افغانستان نابود نشود شهروندان هر دو کشور همچنان قربانی ترور و انتحار خواهد بود. متاسفانه این نواحی مرزی سر منشأ اصلي ترور و خشونت در منطقه است این گروه ها در تولید، تمویل، تجهیز و تربیت فکری کروه های تروریستی داشته و از افراط گرایی سود می برند. بنا بر اين از دولت های پاکستان و افغانستان توقع مي رود كه پس از اين مدارا با افراط گرایان را كنار گذاشته وصادقانه در ميدان اصلي مبازره با تروريزم وارد شوند تا هنگاميكه پناهگاههای اصلی آنها در خاک پاکستان و افغانستان از بين برده نشود  دو دولت و ملت همچنان هزینه های سنیگین را متحمل خواهد شد.

اگر سکوت دولت ها و مجامع جهانی در برابر کشتار بی گناهان هزاره به این خیال است که این نوع افراطی گری و خشونت های مذهبی دامن گیر دیگران نخواهد شد سخت اشتباه است. زیرا این گروه ها به هیچ غیر از خودی رحم ندارند و در موارد بسیار به افراد خود نیز رحم نمی کنند و نمونه های آن در سالهای اخیر بسیار اتفاق افتاده است. ازاین رو بایسته است در برابر جنایت های افراط گرایان علیه هزاره ها سکوت نشود و دولت و ملت پاکستان برای ریشه کن کردن افراط گرایی اقدامات عملی را روی دست بگیرد. در غیر این صورت اقتدار افراط گرایان تمامی امید ها به داشتن یک آینده با ثبات و امن را از بین خواهد برد.

اینگونه اقدامات وحشیانه باورهای نسل امروزما به ارزش های اخلاقی و انسانی را کاملا ویران می کند و باید از تکرار چنین فجایعی به هر قیمتی جلو گیری نمود. زنان و کودکان بی دفاعی که در این رویداد کشته و مجروح شده اند و آنانکه عزادار و سوگوار مرگ عزیزان شان اند صرف نظر از هر گونه مسائل و تعلقات قومی زبانی یا دینی و مذهبی، همگی انسان اند و عواطف و احساسات و وجدان انسانی می طلبد که در دفاع از مظلوم باید اقدام کرد و برای دفاع وحراست از باورها و ارزشهای انسانی مان به این گونه اقدامات پایان باید داد. خیلی ساده انگاری است که فکر کنیم تنها گروه های خاص از انسانها قربانی این گونه اقدامات وحشیانه باقی خواهند ماند. تجربه سالهای اخیر در سراسر جهان نشان میدهد که افراطیت و تروریزم سرزمین و جغرافیا و آئین و تبار خاص نمی شناسد.

همه آنانکه در برج های دوگانه ی نیویورک دوازده سال قبل وحشیانه مورد کشتار قرار گرفتند قربانی افراطیت و تروریزم بودند و از آن هنگام تا کنون هزاران انسان دیگر فارغ از هر گونه تعلقات تباری یا زبانی و جغرافیایی در سراسر جهان بویژه در افغانستان و پاکستان و عراق و سوریه و ایران و لیبی و .... مورد  حملات کور و مرگبار تروریستی قرار گرفته اند و قربانی شده اند. اگر جلو افراطیت و خشونت طلبی گروه های تروریستی گرفته نشود این فجایع در هر نقطه از جهان می تواند تکرار گردد و بر همین اساس برای نجات بشریت و دفاع از انسان باید در برابر افراطیت و ترور و انتحار مبارزه کرد. آنچه که به جد مایه نگرانی است قواعد بازی حاکم بر جهان بینی گروه های تروریستی است و آن قاعده «همه یا هیچ» است. بر طبق این قاعده گروه های تروریستی و افراط گرا انعطاف در مشی سیاسی آنان جایگاهی ندارد و همه چیز را یا برای خود می خواهند و هیچ چیز را برای دیگران. چنین گروه های در هر جای جهان که قدرت  و توان داشته باشند از همین قاعده بازی پیروی می کنند. دولت افغانستان در ده سال اخیر همواره امتیازات فراوانی را برای گروه های مشابه در افغانستان قایل شد از مشوق های مالی گرفته تا سهم دادن در بدنه قدرت و حاکمیت و حذف اسامی رهبران آنان از لیست های سیاه نهاد های بین المللی امنیتی. اما این گروه ها نه تنها به این فراخوان و تلاشهای حکومت پاسخ مثبت ندادند بلکه بیش از پیش بر میزان حملات و کشتار و خشونت آفرینی های شان افزودند. بنا بر این اگر جلو افراطیت و تند روی گروه های تروریستی در هر دو کشور گرفته نشود این پدیده فردا دامن کشورهای دیگر را نیز خواهد گرفت.