این روزها همزمان با آماده شدن مردم افغانستان برای استقبال از نوروز که قرار است کشورشان میزبان جشن جهانی نوروز با حضور دها ها مقام عالی رتبه کشورهای منطقه و جهان باشد و  نوروز 1393، از شاد ترین روزهای زندگی مردمان این سامان باشد، متاسفانه مخالفان مسلح نیز این روزها با کار گذاری و انفجار دادن ماین های کنار جاده استقبال از این عید بزرگ را به کام درم تلخ می کنند. روز گذشته در نتیجه انفجاری در مرکز غزنی دو تن کشته و هفت تن دیگر زخمی شدند. انفجار در منطقه موسوم به اده جاغوری از مربوطات حوزه دوم امنیتی شهر غزنی به وقوع پیوسته که متاسفانه 7 فرد ملکی زخمی شده اند.

 متاسفانه در رویداد دیگر در ولایت کنر در شرق کشور نیز روز گذشته در نتیجه انفجار ماین کنار جاده دو نفر کشته و شماری دیگر زخمی شده اند. به گفته مقامات امنیتی ولایت کنر، ماین کنار جاده که توسط شورشیان طالب در مربوطات ولسوالی مروره ولایت کنر جاسازی شده بود انفجار کرد . متاسفانه در آستانه عید نوروز حملات انتحاری و کارگذاری ماین های کنار جاده که از تاکتیک های اصلی جنگی طالبان است افزایش یافته است. این مسئله نگرانی های مردم را بیش از پیش افزایش داده است و مسئولان امنیتی باید در تامین امنیت مردم در روزهای عید بیشتر تلاش نمایند.

مخالفان مسلحی که این روزها استقبال از عید نوروز را بکام مردم افغانستان تلخ یم کنند باید بدانند که افغانستان سالها در آتش جنگ قدرت های بزرگ و کشمکش های آنان سوخته است و این گروه ها با دامن زدن به نا امنی ها و قربانی کردن مردم صرفا خدمت به دشمنان این آب و خاک می کنند. با روی کار آمدن نظا م جدید در کشور انتظار می رفت که تمامی رقیبان و صحنه گردانان اصلی سیاست و قدرت در این کشور با عبرت از گذشته بتوانند بحران جنگ در افغانستان را مدیریت نموده و از رقابت های بین المللی به نفع مردم افغانستان استفاده نمایند نه اینکه در میدان رقابت های دیگران مردم افغانستان را قربانی کنند. ولی در عمل نه تنها چنین نشده است که افغانستان هر روز قربانیان زیادی را در این جنگ ناخواسته متحمل می شود.

اما آنچه که برای شهروندان امروز افغانستان اعم از موافق و مخالف نظام کنونی در افغانستان مهم است این  است که براستی تا چه زمانی مردم افغانستان باید قربانی این رقابت های پنهان و جنگ نیابتی قدرت ها باقی بمانند؟  مخالفان مسلحی که همه روزه هموطنان شان را می کشند آیا به این هم فکر کرده اند که در این بازی بزرگ همچنان قربانی خواهند بود؟ آیا ملت افغانستان با پیشیینه با شکوه تاریخی و تمدنی خود نمی تواند بگونه ی عمل کند که نه تنها قربانی صرف نباشد بلکه در تحولات دهه ها و سده های آتی در منطقه و جهان تاثیر گذار بوده و خود نقش آفرینی فعالانه داشته باشد؟ اصولا اگر طالبان افغانستان را دوست دارند واین سرزمین را کشور خود میدانند چرا باید این همه دراین کشور فاجعه آفرینی کنند؟

براستي كدام انسان مسلمان و باور مند به اصول و ارزش های اسلامی و انسانی تعداد از انسان های مسلمان و بی گناه  كه مشغول زندگی عادی در محل زندگی خود هستند را به اين طرز فجيع به قتل می رساند. مسلما نمي توان گفت اين گونه اقدامات را مسلمانانی که سالها با هموطنان شان در فضای برادری و مسالمت آمیز زندگی کرده اند انجام مي دهند مگر آنانيكه فريب خورده اند و باور های افراطی و تمامیت خواهانه وارداتی آنان باعث شکل گیری چنین فجایعی می شوند. سر بريدن و ترور و دهشت افكني در میان مردم منطقه سابقه طولانی نداشته و ندارد اين يك پديده زشت و اما وارداتي است كه در سالهاي اخير وارد افغانستان شده است. بايد آنرا ريشه يابي كرد و براي خشكاندن ريشه هاي آن همت نمود. همه آنانيكه در خصوص اقدامات تروريستي تحقيقاتي كرده اند مي دانند كه بيشتر اين گونه اقدامات از جانب گروه هاي تروريستي راه اندازي مي شود كه در بیرون از مرزهای افغانسان فعاليت دارند و به لحاظ ایدئولوژیکی از جای دیگر تقویت می شوند.

نشر گزارشاتی مبنی بر مرتبط بودن عملیاتهای تروریستی در افغانستان با برخی گروه های افراطی و تروریستی در بیرون از مرزهای این کشور، ضرورت اقدامات جدی جامعه جهانی و کشور های منطقه را در اقدام مشترک برای برچیدن ریشه های تروریزم در منطقه را کاملا مسجل می سازد. متاسفانه تاکنون این نوع کشتار های بی رحمانه عمدتا با سکوت مجامع جهانی همراه بوده است.  متاسفانه مردم بی دفاع و ملکی افغانستان در حالی قربانی اینگونه انفجارها و انتحارها می شود که جهان کاملا در بی تفاوتی و سکوت در برابر این کشتار قرار دارند. روزی نیست که در افغانستان عده ای قربانی چنین خشونت آفرینی های نشوند اما هیچئ صدای از گوشه و کنار جهان بلند نمی شود. سازمان ملل متحد برای توقف کشتار آنان و پایان دادن نقض دایمی حقوق بشر در در افغانستان اقدام جدی نمی کند. در خصوص این کشتار های بی رحمانه سوالاتی زیادی وجود دارد که متاسفانه همواره بی پاسخ می ماند.

به هر حال بسیار روشن است که افراط گرایی و اکستریمیزم تهدید جدی علیه ثبات و توسعه سیاسی اجتماعی در افغانستان است تا زمانی که این پدیده ریشه کن نشود مردم افغانستان عید خوشی نخواهند داشت. تا زمانیکه جامعه جهانی هدف اصلی از حضور خود در افغانستان یعنی مبارزه و نابودی تروریسم را به جد دنبال نکرده و از اندیشیدن به استفاده ابزاری از برخی جریان های تندرو منطقه ی نپرهیزد شکست تروریزم در افغانستان ممکن نخواهد بود. تازمانیکه پناهگاههای افراط گرایان در نواحی مرزی دو کشور پاکستان و افغانستان نابود نشود شهروندان هر دو کشور همچنان قربانی ترور و انتحار خواهد بود. متاسفانه این نواحی مرزی سر منشأ اصلي ترور و خشونت در منطقه است این گروه ها در تولید، تمویل، تجهیز و تربیت فکری کروه های تروریستی داشته و از افراط گرایی سود می برند. بنا بر اين از جامعه جهاني توقع مي رود كه پس از اين مدارا با افراط گرایان را كنار گذاشته وصادقانه در ميدان اصلي مبازره با تروريزم وارد شوند تا هنگاميكه پناهگاههای اصلی آنها در خاک پاکستان و افغانستان از بين برده نشود  دو دولت و ملت همچنان هزینه های سنیگین را متحمل خواهد شد.

با توجه به مبانی و ریشه های باورهای افراطی این گروه ها می توان پیش بینی کرد که قربانیان همیشگی این طرز تفکرات ساکنان دو کشور افغانستان و پاکستان خواهند بود. اما به هر حال هنوز دير نيست مي توان با كمك جهان ريشه هاي تروريزم را در اين كشور خشكاند كه هم جهان به آرامش مطلوب دست يابند هم همسايگان پاكستان از جمله افغانستان، هند وايران كه بيشترين آسيب را از اين گرو ها تروريستي ديده اند روي آرامش و ثبات را در خود ببيند. اگر سکوت دولت ها و مجامع جهانی در برابر کشتار بی گناهان در افغانستان به این خیال است که این نوع افراطی گری و خشونت های مذهبی دامن گیر دیگران نخواهد شد سخت اشتباه است. زیرا این گروه ها به هیچ غیر از خودی رحم ندارند و در موارد بسیار به افراد خود نیز رحم نمی کنند و نمونه های آن در سالهای اخیر بسیار اتفاق افتاده است. ازاین رو بایسته است در برابر جنایت های افراط گرایان علیه مردم سکوت نشود و عید واقعی مرد افغانستان تنها زمانی خواهد بود که تروریزم از این کشور ریشه کن شود.