چند روز پیش رئیس جمهور در نشست "جوانان و مسایل ملی" تاکید ورزید که با وجود ناامنی در کشور، انتخابات در این کشور برگزار خواهد شد. وی با تاکید بیان داشت: هیچ زمانی نباید به برگزاری انتخابات شک کنیم. می‌دانم در بعضی ولایات ناامنی است اما ما باید باز هم صدای انتخابات را بلندتر کنیم و برای برگزاری آن کوشش کنیم. گفته می‌شود که این تاکید رئیس جمهوری بر برگزاری انتخابات در حالی صورت می‌گیرد که به تازگی کمیسیون مستقل انتخابات از تلاش گروه‌هایی برای برگزار نشدن و یا تاخیر انتخابات خبر داده بود. مقامات امنیتی این کشور نیز اعلام داشته اند که تامین امنیت نیمی از مراکز رای دهی دشوار بوده و این مراکز با تهدیدهای امنیتی رو برو می‌باشند. رئیس جمهور برگزاری انتخاباتی سراسری و بدون تقلب را خواهان گردید، در غیر این صورت برگزار نشدن انتخابات برای افغانستان بسیار خطرناک است.

به هرروی واقعیت آنست که انتخابات آینده ریاست جمهوری از مهم ترین پروسه ملی دانسته می‌شود. بر اساس آخرین دریافت‌ها درمورد برگذار شدن انتخابات آینده ریاست جمهوری، اجماع و اتفاق نظر حداکثری در داخل و خارج کشور بوجود آمده است. جریان‌ها و چهره‌های مطرح و اثرگذار سیاسی بدون کمترین تردید برگزاری انتخابات را مورد تاکید قرارداده و آن را تنها راه چرخش آرام و سالم قدرت خوانده اند. مهم‌تر از همه اینکه این اجماع و اتفاق نظر، تعلیق یا برگزار نشدن انتخابات را به هربهانه‌ای نه تنها نقض آشکار قانون اساسی کشور دانسته اند، بلکه عدم برگزاری انتخابات نقطه پایان بر روند دموکراتیزه شدن و روند تحکیم مردم سالاری در کشور و برگشت دوباره به نقطه بحران و فاجعه یاد نموده اند. بدون شک این موضوع قرین به واقعیت بوده و هرگز در درستی آن تردیدی راه ندارد. برای اجرایی شدن انتخابات آینده، گام‌های اولیه و مقدمات لازم نیز چیده شده است. تصویب قانون انتخابات، تعیین اعضای ارشد کمیسیون انتخابات، ایجاد مراکزثبت نام برای رای دهندگان، و.... از زمره این گام‌ها و اقدام‌ها شمرده می‌شود، هرچند که با اما و اگرهای جدی نیز روبرو می‌باشد. واقعیت اساسی این است که مقایسه وضعیت بحرانی سال‌های گذشته و دست آوردهای یک دهه گذشته و تجارب گرانبهای سیاسی و اجتماعی موجب گردیده است که بدبین ترین افراد و جریان‌های که به افغانستان احساس تعلق دارند این ذهنیت و اراده را تقویت نمایند که برای بهبودی کشور بایستی سالم ترین و گزیده ترین شیوه را باید برگزینند. بنابراین پذیرفتن اصول قانون اساسی که برگزاری انتخابات نیز مشروعیت خود را از آن بدست می‌آورد، محصول و دست آورد این مقایسه می‌باشد. در این میان فقط کسانی با روند دموکراتیک در کشور اظهار مخالفت وکارشکنی دارند که در حقیقت یا آگاهی کافی و دقیق ندارند، یا اینکه ابزار و وسیله بیگانه‌ها شده اند, یا در نهایت اینکه غرض‌های شخصی و ویژه خود را مغایر و در تضاد به منافع کشور و مصالح مردم می‌نگرند. طالبان و گروه‌های تروریستی و آن عده از اشخاصی که هماره د ر پی سنگ اندازی برای برگزاری انتخابات هستند و بهانه‌های واهی را برجسته می‌سازند، در این زمره قرار می‌گیرند.

بنابراین، با درنظرداشت این نکته مهم و تعیین کننده که اجماع و ا تفاق همگانی و ملی بر سربرگزاری انتخابات ریاست جمهوری وجود دارد، این اجماع و اتفاق نظر پیام مهم و جدی را  به آدرس کارگزاران و مسئولین برگزاری انتخابات و نیز حکومت ارسال می‌دارد که آنان برای برگزاری انتخابات آمادگی همه جانبه را اتخاذ نمایند. به معنای دیگر توافق و اجماع  بر سربرگزاری انتخابات گام آخر نیست، بلکه گام نخست شمرده می‌شود که بایستی گام‌های بعدی در جهت تحقق درست آن، با جدیت و دقت و تعهدکامل برداشته شود. حکومت  در این راستا مسئولیت دارد که براساس قانون تمامی شرایط و زمینه‌های برگزاری انتخابات را فراهم سازد. چالش‌ها و موانع اجرایی آن را هم در عرصه ایفای نقش مسئولین انتخابات و نیز حضور مردم درپای صندوق‌های رای و اعلام نتیجه آن به زودترین فرصت و به سالم ترین شیوه ممکن، رفع سازد.

موضوع تامین انتخابات یکی از مهم ترین مسایلی است که در چگونگی برگزاری آن و نیز سلامت و شفافیت انتخابات و حضور مردم نقش بسزایی دارد. همانطور که گفته شده است، در جامعه ای که امنیت نباشد هیچ امری و انکشافی تحقق نخواهد یافت، این نکته درمورد انتخابات نیز صدق پیدا می‌کند. اگر شرایط امنیتی برای برگزاری انتخابات فراهم نباشد، اعلام برگزاری آن جز یک اقدام صوری فاقد هرگونه مشروعیت خواهد بود. چنین انتخاباتی قادر نخواهد بود که حکومت آینده را برای اداره کشور از پشتوانه‌های اساسی مردمی برخوردار سازد. به معنای دیگر ناکامی در تامین امنیت اتنخابات در واقع ناکامی افغانستان و روند موجود در کشور تلقی خواهد شد. روی همین منظور است که پس از توافق و اجماع بر سربرگزاری انتخابات، تاکید مجدد و بیشتر از گذشته بر سرتامین امنیت انتخابات می‌باشد. بر اساس گزارش‌های موجود متاسفانه هم اکنون بیشتر مناطق کشور در شرایط ناامن بسر می‌برند. مردم برای امور عادی و روزمره زندگی قادر نیستند که با خاطر آسوده به انجام آن بپردازند؛ بنابر این برای شرکت در پروسه ای بس مهم و حیاتی که دشمنان کشور نیز برای به ناکامی کشاندن آن آمادگی گرفته اند، وضعیت وخیم تر و دشوارتر می‌باشد. مسئله ناامنی در کشور به اندازه ای جدی و اثرگذار است که حتا مسئولین بلند پایه کشور و بخصوص مقام‌های کمیسیون انتخابات نیز بر آن تاکید جدی داشته و در آن باره اظهار نگرانی نموده اند. نبودامنیت از یک سوی موجب باز نشدن مراکز رای دهی خواهد شد؛ از سوی دیگر آن دسته از مراکزی که گشایش می‌یابند، به دلیل عدم حضور مردم، احتمال تقلب و ریختن رای‌های جعلی در آن به شدت افزایش خواهد یافت.

نکته مهم تر اینکه باید برای مردم این اعتماد و اطمینان فراهم گردد که در صورت حضور درپای صندوق‌های رای، و در صورت تهدید قطع انگشتان یا از دست دادن جان خود از سوی دشمنان افغانستان، مورد حمایت و مصئونیت قرار می‌گیرند. بنابراین گام بعدی و اساسی در زمینه تحقق برگزاری سالم و شفاف انتخابات، تامین امنیت همه جانبه آن است . گامی که حکومت و مسئولین انتخاباتی باید صادقانه و جدی برای برآورده شدن آن بکوشند.