الکساندرا زاویس، لس آنجلس تایمز/برگردان: حسن زاده

به خاطر نگرانی از اوضاع افغانستان بعد از خروج نیروهای خارجی در سال 2014، بسیاری از افغانهای ثروتمند در حال خریدن خانه و املاک در خارج از کشور و انتقال سرمایه های شان هستند.

عده ای دیگر که پول کافی ندارند با استفاده از راه های غیرقانونی و قاچاق از افغانستان می روند.

بهار سال گذشته نبیل در دفتر یک شرکت لوجستیکی مشغول کار بود که انفجاری مقابل دفترش رخ داد.

او می گوید: فکر کردم زلزله شده یا اینکه دنیا به آخر رسیده، شیشه کلکین ها شکست و قسمت هایی از سقف اتاق فروریخت.

احمد 26 ساله کارمند یک شرکت مخابراتی است، او می گوید در طول دوران زندگی ام، زمانی را به یاد نمی آورم که در افغانستان جنگ نبوده باشد، من حالا یک طفل 2 ساله دارم و باید به فکر او باشم.

او می گوید: می خواهم خانواده ام را از افغانستان خارج کنم به خاطر اینکه نمی خواهم پسرم در شرایط مشابه من، رشد کند و بزرگ شود، می خواهم خانواده ام در آرامش زندگی کنند.

مانند بسیاری از افغانها احمد با ناامیدی در جستجوی راهی است تا خانواده اش را قبل از خروج نیروهای خارجی در سال آینده، به کشور دیگری ببرد.

نتایج یک بررسی که اخیرا انجام شده نشان می دهد بسیاری از تاجران، رهبران سیاسی و شهروندان طبقه متوسط افغانستان نسبت به آینده کشور بدبین هستند.

این گزارش که توسط  سازمان STATT (استات یک سازمان بین المللی است که در جهت شناسایی و رفع مشکلات جوامعی که از طریق مرزهای مختلف به یکدیگر متصل شده اند فعالیت می کند) نشر شده، نشان می دهد ترس از بی ثباتی افغانستان بعد از سال 2014 باعث شده بسیاری از مردم به فکر مهاجرت و انتقال سرمایه هایشان به خارج از این کشور باشند.

ترس از بدتر شدن اوضاع امنیتی و سقوط اقتصادی افغانستان باعث شده تا بسیاری از کسانی که وضعیت اقتصادی بهتری دارند در حال خرید خانه و املاک در خارج و خروج حجم عظیمی از سرمایه هایشان از این کشور باشند.

بسیاری دیگر نیز به فکر پیدا کردن راهی برای رفتن از افغانستان هستند، راه هایی مانند دریافت دعوتنامه از سوی اقوام و وابستگانشان که در خارج زندگی می کنند یا قبول کردن ریسک مسافرت غیرقانونی به کشورهای خارجی.

احمد می گوید اگر بتوانم خانواده ام را به یک جای امن انتقال دهم، خودم در افغانستان باقی می مانم و کار می کنم. او در تلاش است تا خانواده اش را به یکی از کشورهای اروپایی ببرد تا بتوانند تقاضای پناهندگی کنند؛ اما گرفتن ویزای این کشورها تقریبا غیرممکن است.

بعضی از آژانس های مسافرتی می گویند می توانند از طریق خانواده هایی که در کشورهای خارجی زندگی می کنند برای کسانی که خواستار گرفتن ویزا هستند دعوتنامه تهیه کنند، بعضی دیگر ادعا می کنند با ارتباطاتی که با سفارتخانه های خارجی دارند می توانند در قبال پرداخت پول ویزا دریافت کنند، اما این روش ها بسیار گران است و گاهی اوقات هم نتیجه نمی دهند.

چند دهه جنگ و بلایای طبیعی در افغانستان باعث شده تا تعداد زیادی از افغانها با مهاجرت به کشورهای دیگر در جستجوی زندگی بهتری باشند. در یکی از بزرگترین نمونه های مهاجرت که در قرن بیستم اتفاق افتاد میلیون ها افغان به خاطر حکومت های کمونیستی دهه 80، جنگ های داخلی دهه 90 و حکومت افراطی و سرکوبگر طالبان مجبور به مهاجرت به کشورهای همسایه پاکستان و ایران شدند. عده ای دیگر هم که بیشتر شامل طبقه شهرنشین و روشنفکر بودند به کشورهای اروپایی و ایالات متحده امریکا مهاجرت کردند.

اگرچه بعد از حمله ایالات متحده و سرنگونی رژیم طالبان، عده زیادی از افغانها به کشورشان برگشتند، اما در حال حاضر روند برگشت آنها به کشور کند شده است. مقامات دولتی و سازمان جهانی مهاجرت می گویند برای اولین بار طی دهه گذشته افغانهایی که به کشورشان برگشته بودند دوباره در حال ترک افغانستان هستند.

بعد از اینکه تاجران و مقامات سیاسی شروع به خروج خانواده ها و سرمایه هایشان از افغانستان کردند، قیمت خانه و زمین در بخش های گرانقیمت و مرفه کابل تقریبا به نصف کاهش پیدا کرده است.

الیاس فیضی از راهنمای معاملات بلو هاوس می گوید همه چیز راکد است، کسی نمی تواند خانه و یا زمین اش را بفروشد چون خریداری وجود ندارد.

او می گوید بعضی از مشتری هایش خواهان خرید خانه و ویلا در دوبی که از دیرباز از جمله مناطق آرام و مطمئن برای افغانها بوده، می باشند. علی رغم اینکه افغانستان یک کشور فقیر است بسیاری از افغان ها طی سال های 2011 و 2012 املاکی را با قیمت های بالا در دوبی خریداری کرده اند.

پرویز غفور رئیس اجرایی یک شرکت خرید و فروش املاک در امارات متحده عربی می گوید فکر می کنم افغانها می خواهند در صورت بروز هر گونه بحران در کشورشان، مکانی امن برای زندگی داشته باشند، به همین خاطر در دوبی خانه و آپارتمان می خرند.

بنا به گزارش بانک مرکزی افغانستان، در سال 2011 حداقل 4.6 میلیارد دالر که معادل نصف درآمد سالانه اقتصاد این کشور است به وسیله پروازهای مستقیم به دوبی یا راه های دیگر از این کشور خارج شده است.

دولت افغانستان بر این باور است مقداری از این پول ها از جمله پول های کمک شده کشورهای خارجی است، یا از راه های غیرقانونی مانند قاچاق مواد مخدر به دست آمده است. در حال حاضر به خاطر جلوگیری از خروج غیرقانونی پول از افغانستان، هر مسافر فقط می تواند 20 هزار دالر پول نقد را با خود از کشور خارج کند. در همین حال مقامات افغانستان می گویند مقدار خروج پول توسط بانک های خارجی هم افزایش یافته است. نورالله دلاوری رئیس بانک مرکزی افغانستان می گوید هیچ کس نمی داند چه مقدار پول از راه های غیر رسمی از کشور خارج می شود.

هجرت در یکی از مارکیت های تجارتی شهر کابل، مغازه فروش لوازم آرایشی دارد، وی می گوید از دورانی که در لیسه دانش آموز بوده این کار را انجام می دهد. حالا او از وضع اقتصادی خوبی برخوردار است تا جایی که می تواند تعطیلات خود را در دوبی سپری کند.

با توجه به اینکه هجرت از درآمد خوبی برخوردار است، دلایل زیادی برای ماندن در افغانستان دارد؛ اما او می خواهد پولش را در کشور دیگری سرمایه گذاری کند. او می گوید می خواهم جایی سرمایه گذاری کنم که هر لحظه نگران یک حمله انتحاری نباشم.