صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

افغانستان وراه دشوارصلح

-

افغانستان وراه دشوارصلح

بدنبال سفررییس جمهوربه قطر و بالا گرفتن تنش در روابط ومناسبات افغانستان وپاکستان؛ بحث ومذاکره باطالبا ن وارد مرحله تازه شده است. سفر رییس جمهورحامد کرزی به قطربه دعوت  پاد شاه این کشورصورت گرفته است. دیداررییس جمهور ازقطردرحالی انجام می شود که روابط میان افغانستان وپاکستان به سردی گراییده است. سفررییس جمهوربه هدف جلب همکاری های مقامات قطری وایفای نقش فعال این کشوردرراستای متقاعد ساختن طالبان وتشویق آنان جهت پیوستن به روند گفتگوهای صلح دایمی؛ انجام شده است.

محورمذاکرات وگفتگوهای های رییس جمهوررا دردیداربامقامات قطر، چگونگی مذاکره باطالبان وآوردن صلح وختم بحران درافغانستان تشکیل میدهد. قطریکی ازکشورهای بود که حاکمیت  رژیم طالبان را درافغانستان به رسمیت شناخت وازحامیان عمده این گروه درعرصه بین المللی به شمارمی رفت. باتوجه به سابقه ی روابط سیاسی میان طالبان وقطر ونوع تشابه برداشت وقرائت یکسان ازاسلام ؛این کشور می تواند نقش عمده بازی کند دربازگشت طالبان به صلح ودست کشیدن ازخشونت ونقض حقوق بشردرافغانستان.

رییس جمهوردراین سفرازمقامات قطرخواسته که افغانستان را درراستای موفقیت پروسه صلح ومتوقف سا ختن عملیات های انتحاری طالبان یاری رساند. قراراست که درآینده نزدیگ دفترنمایند گی سیاسی ازسوی گروه طالبان درقطرافتتاح گردد واین گروه فعالیت هایش را بطوررسمی دراین کشورشروع نماید.

بازگشای دفترطالبان درقطرازاین جهت که  دارای آدرس وبرنامه کاری مشخص می شود یک قدم نزدیگ خواهد شد به برقراری صلح درکشور؛ وازسوی دیگرایجاد نمایند گی سیاسی واجازه یافتن فعالیت رسمی ازسوی قطربه معنی رسمیت ومشروعیت سیاسی آنان خواهد بود.

تازمانی که پیوستن طالبان به پروسه صلح تضمین نشده وموفقیت این پروسه درهاله ازابهام قرارداشته باشد اجازه فعالیت سیاسی، و بازگشای دفترازسوی طالبان جزبه معنای رسمیت آنان ازسوی برخی ازکشورها به عنوان یکی ازطرف های اصلی درقضایای افغانستان چیزی دیگری نخواهد بود.

احتمال می رود که طالبان باحمایت قطر؛ ازاین دفتربرای پیشبرد اهداف ومقاصد سیاسی به منظوربیرون رفت ازانزوای سیاسی وکسب مشروعیت بین المللی استفاده نمایند. تاکنون هیج نشانه وتمایلی ازسوی طالبان برای گفتگوومذاکره دیده نشده است. بارها اعلام کرده که ما حکومت افغانستان را به عنوان طرف گفتگوها به رسمیت نمی شناسیم وبطورمستقیم با آمریکا وارد مذاکره خواهیم شد.

باتوجه به چنین موضع گیری های که ازسوی طالبان درطول چند سال اخیرمشاهده می شود، چگونه می تواند امید واربود که آنان باگشایشی دفتری درقطر، راه مذاکره وصلح را درپیش خواهد گرفت؟همانطوری که آزادی زندانیان طالبان اززندانهای دولت افغانستان تاکنون هیج نتیجه ی را برای برقراری صلح وامنیت دربرنداشته است.

اکنون که رییس جمهور افغانستان باسفر به قطرواحتمال بازگشای دفترسیاسی برای طالبان، تعقیب روند گفتگوها وارد مرحله تازه شده است اگردولت میخواهد به رسالت ووظیفه ملی خود عمل کرده وبه چهاردهه بحران نقطه ی پایان بگذارد  وکشورازاین همه بد بختی نجات؛ باید بدورازهرنوع حرکت های حساسیت برانگیزوایجاد هیاهو، طرح های موثرو درازمدتی را به منظور پیشبرد چنین پروسه ی مهمی روی دست گیرد. درصورتی می تواند به صلح دست یافت که حکومت افغانستان گزینه های ذیل را مورد توجه وتامل جدی قراربدهد : 

 الف – ضرورت های داخلی :  

1-اجماع داخلی :

 دولت افغانستان باید قبل ازهراقدامی در راستای آوردن صلح وبرقراری آشتی در میان تمامی جناح های سیاسی وقومی؛ رایزنی های را به منظوردرک ودریافت دید گاه ها ونقطه نظرات تمامی  حلقات، جریان های سیاسی، قومی؛ راه اندازی نمایند. درگام نخست حکومت افغانستان مشکلات گروه های اجتماعی وسیاسی که درداخل نظام فعلی باطالبان درگذشته داشته اند ؛بررسی وازآنان بخواهد که  موارد اختلا ف باطالبان را باحکومت درمیان بگذارند. دولت نه تنها به ارائه دید گاه وبیان عقاید ازسوی احزاب وحلقات اکتفا نکند؛ بلکه ازآنها بخواهد که راهکارهای شان را درمصالحه باطالبان، نیزبا حکومت مطرح بسازند. بدلیل اینکه بسیاری ازجناح هایی که امروزدرساختارقدرت ویا بیرون ازقدرت است ، دیروزطرف اصلی جنگ باطالبان بودند. اقناع وراضی ساختن آنها به موفقیت پروسه صلح درکشورکمک خواهد کرد.

2-داشتن طرح :

 یکی ا زمعضلات حکومت نداشتن " طرح صلح" درشرایط فعلی است. عدم طرح صلح؛ مردم افغانستان ، جریان های سیاسی ونهاد مدنی را درهاله ازابهام وبد بینی نسبت به آینده روند صلح قرارداده است. حکومت افغانستان پس ازدریافت دیدگاه تمامی مردم افغانستان ونخبگان سیاسی درمورد آشتی باطالبان، طرح جامع درتمامی ابعاد داخلی وخارجی تهیه وتدوین نموده ودراختیارعامه مردم قراربدهد. درصورت که مردم ازمحتوی طرح آگاهی داشته باشد وباآن موا فق باشد، چنین پروسه ی، قطعا حمایت مردم راه بهمراه خواهد داشت.

همراهی وهمکاری مردم  بزرگترین ضمانت خواهد بود برای موفقیت روند گفتگوهای جاری و مصالحه درکشور. اگرصلح با موافقه ورضایت مردم صورت بگیرد آنزمان پروسه صلح با موفقیت به پیش خواهد رفت. مردم ازبرقراری صلح پایداروتامین امنیت بعنوان یک ضرورت حیاتی درکشورپشتیبانی خواهد کرد. اگرصلح یک نیازجمعی برای تمام مردم به شمارمی رود ومنافع همه دراستقرارآن نهفته است؛ پس نباید برنامه هایش درغیاب مردم انجام شود.ازاین رولازم است که طرح را ازقبل تهیه وبه اطلاع مردم برساند.      

 3-حفظ دست آورد های ده ساله

  درطول ده سال گذشته ما شاهد شکل گیری ارزشهای جدید درافغانستان هستیم ونسل جدید وجوان کشورکاملا باچنین ارزشهای انس گرفته وجزبرنامه های زندگی روزمره شان شده است. این ارزشها وپیشرفت ها پس ازسالها تلاش ومبارزه مردم افغانستان بدست آمده ومردم بابه خطرانداختن جان شان این دست آوردها را حفظ خواهند کرد. ارزشهای حقوق بشر، حقوق شهروندی، آزادی بیان ، عقیده وارزش های دموکراسی ازدست آورد چندین ساله مردم افغانستان است. اگرصلح با چنین ارزشهای درتقابل قراربگیرد ومردم را به گذشته  وعقب ماندگی سوق بدهد درآن صورت حرفی از آمدن صلح نخواهیم داشت.  

4-ایجاداشتغال :

 یکی دیگر ازمواردی که به گروهای تروریستی زمینه نفوذ وفعالیت شان را فراهم می کند" بیکاری وعدم اشتغال" جوانان درکشورمی باشد. زمانیکه مردم کارنداشته باشد برای یافتن لقمه نانی به راحتی درصفوف طالبان جذب می شوند ودرنتیجه گراف ناامنی افزایش خواهد یافت.کسانی که به پروسه صلح روی می اورند حکومت برای آنان زمینه کاررا فراهم می کند. حکومت برای تمامی مردم زمینه کارفراهم کند که اصلا زمینه جذب آنان به گروهای تروریستی ازبین برود.

5-محوفساد وکشت مواد مخدر:

 دولت بابرنامه های دقیق می تواند زمینه های فساد اداری را دردولت ازبین برده  ویک حکومت مسول وپاسخ گو برای مردم افغانستان ایجاد نماید.

  ب – بعد خارجی صلح :

  حکومت افغانستان باید درمورد آوردن صلح وتامین امنیت پایداربادوستان بین المللی وهم پیمانان استراتژیک شان وارد گفتگوشده وازآنان بخواهد که دراین زمینه همکاری صادقانه داشته باشند. بدون تردید آمریکا وبریتانیا می توانند نقش محوری درمتقاعد ساختن  پاکستان مبنی برهمکاری دوامداروصادقانه؛ بازی بکنند.

ازسوی دیگرنباید نقش همسایه ها بخصوص پاکستان وکشورهای عربی مانند عربستان وقطررا دربرقراری صلح درافغانستان نادیده گرفت. افغانستان ازمجاری قانونی ودپلماتیک فعال می تواند همسایه ها را متقاعد بسازند که تامین امنیت درافغانستان به نفع همه منطقه و کشورهای همسایه ها خواهد بود. ازجانب دیگردستگاه دیپلماسی کشور به همسایه ها تفهیم کند که به منافع مشروع آنها درافغانستان احترام  گذاشته می شود. بادرنظرداشت ابعاد داخلی وخارجی صلح می توان به صلح پایدارو امنیت سراسری درکشوردست یافت.

دیدگاه شما