صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

سطح پایین شادی در جامعه

-

سطح پایین  شادی در جامعه

اتفاقات زیادی در یک جامعه باعث می شود که احساس مسرت و شادی و نشاط به وجود بیاید و حداقل به مدت کوتاهی هم که شده مردم غم هایشان را فراموش کرده و به لحظات اندک شادی دل خوش نمایند.

وقتی که کودکان خردسال را در حال بازی و فارغ از هر گونه احساس رنج و غم مشاهده می شود، آنوقت است که به یادت می افتد که نشاط هم در زندگی وجود دارد و همه زندگی سختی و درد و رنج نیست.

اتفاقات زیادی هست که باعث نشاط و شادی در جامعه می شود، جامعه کشاورز ما زمانی که باران زیادی ببارد خوشحال می شود و موج شادی سراسر جامعه ما را فرا می گیرد این تنها مختص به کشاورزان هم نمی شود و موج شادی همه جامعه را فرا می گیرد، باران نوید از بهاری سرسبز می دهد و تولید محصولات زراعتی هم افزایش می یابد این یعنی که سود کشاورزان ما بیشتر می شود و مهم تر اینکه باعث فراوانی محصولات زراعتی در بازار شده و همه از آن سود می برد.

مردم ما کمتر در زندگی خود اوقات نشاط دارد؛ زیرا جنگهای متمادی زمینه هرگونه نشاط را از مردم ما گرفته است، سراسر تاریخ ما تلخ است و روزهای نشاط انگیز در آن کمتر به چشم می خورد، هر روز تاریخی ما در حقیقت نشانگر خاطراتی تلخ است تا شیرین، بزرگداشت های روزهای تاریخی ما غالبا بزرگداشت از وقایعی است که خاطرات تلخی را برای مردم ما به ارمغان داشته است، اگر ما از روز استقلال خود بزرگداشت به عمل می آوریم برای استقلال خود هزاران شهید داده ایم، اگر از خروج ارتش متجاوز سرخ شوروی سابق تجلیل می کنیم در عقب آن متاسفانه جنگهای داخلی را داریم و به نوعی خروج ارتش سرخ یاد آور خاطرات تلخی است که مردم ما قربانی آن بوده و به نوعی همه مردم کشور از آن رنج کشیده اند.پس از آن دوران طالبان است که هر هموطن ما خاطرات تلخی از هر روز حاکمیت این گروه دارد و یاد دوران طالبان یادآور تلخی های روزگار است و مردم چه سختی ها و تلخی هایی از آنان دیده است گاه برای شنونده غیر قابل باور پنداشته می شود.

اما زندگی امروز مردم ما چگونه است؟ آیا نشاط و شادی در جامعه دوباره برگشته است؟ آیا مردم ما احساس رضایت از روند زندگی خود می کنند؟

همه این سوالات زمانی پاسخ مثبت خواهد داشت که رفاه در جامعه ما ایجاد شود و مردم از نگاه روحی و جسمی احساس نشاط نموده و شرایط طوری باشد که باعث به وجود آمدن نشاط در جامعه شود.

متاسفانه شرایط چنین نیست و جامعه ما هنوز برای رسیدن به شادی و نشاط راه درازی در پیش دارد، هنوز رفاه اجتماعی به صورت حداقلی در جامعه ایجاد نشده است و مردم از نگاه جسمی و روحی در تحت فشار قرار دارند. هنوز همه روزه مردم ما از طریق رسانه ها از جنگ و کشتار در کشور آگاه می شوند و هنوز جامعه ما هر روزه قربانی می دهد، حاکمیت ملی داریم اما هنوز چالش های زیادی پیش رو است.

عید مظهر شادی و نشاط است؛ اما متاسفانه در کشورمان عیدمان را نیز از ما گرفته اند و روزهای عیدمان را با انتحار و انفجار برای مردم تلخ می کنند، وقتی که هموطن ما در روز عید آماج حملات تروریستی واقع می شود و کودکان ما مثلا در ولایت فاریاب در خون می غلطد هموطن دیگر ما در هرات، کابل، مزار یا کدام جای دیگر چگونه عید شادی داشته باشد.

چنین است که میزان شادی در جامعه ما به شدت اندک است و مردم ما احساس نشاط و شادی کمی دارند، وقتی همسایه ای بیکار است و خانواده اش توان خرید مواد غذایی را حتی ندارد چگونه انسان در خانه خود احساس نشاط نماید؟ وقتی هر روز در صدر اخبار کشور جنگ و خونریزی باشد چگونه می توان شاد بود و شاد زندگی کرد؟

مردم ما هر روز رنج می کشند و روزشان با خبرهای بد شروع می شود، نشاط در جامعه ما در حال مردن است و شاید یکی از غمگین ترین جوامع دنیا جامعه ما باشد، وقتی در سرک هستی می بینی فردی با التماس پول یک قرص نان را می خواهد یا کودکی با چهره ای آکنده از اندوه کار می کند، زنی با التماس تقاضای کمک دارد، دیگری در کنار سرک دراز کشیده و پایش نیست یا دستش پس چگونه می توان در چنین جامعه ای شاد بود؟

مردم ما بعد از سقوط طالبان و به وجود آمدن حاکمیت جدید به یکباره امیدوار شد که  گویا دیگر دوران رنج و غم به پایان رسیده است و دوران خوب و نشاط انگیز آغاز می شود، اما تحولات یک دهه گذشته نشان داد که این نیز رویایی بیش نبوده است و هنوز برای شاد زیستن و بهبود شرایط زندگی زود است، تلاش برای ایجاد شرایط زندگی سالم و بدور از هر گونه ناملایمات از آرزوهای مردم ما بود که گذشت یک دهه نشان داد که رسیدن به این آرزوها بیشتر به صورت یک رویا است تا واقعیت.

دولت نو پا و برخواسته از میان مردم که مشروعیت سیاسی هم داشت می توانست زندگی شادی را برای مردم به ارمغان بیاورد و در این راستا مردم را نیز با خود داشت؛ اما متاسفانه دولت چنان عمل نمود که امید مردم را به یاس مبدل ساخت و کاخ آروزهای مردم را فرو ریخت، با گذشت بیش  از ده سال هنوز به نظر می رسد جامعه ما در ابتدای راه است و از رنج و غم مردم کاهش نیافته است.

شرایط جامعه ما طوری است که مردم احساس امنیت ندارند و این باعث شده است که نگرانی در جامعه به یک امر عادی تبدیل گردد و عدم احساس امنیت نشاط را از میان می برد، دولت هم برای ایجاد نشاط در جامعه کاری جدی نکرده است، با صرف میلیاردها دالر هنوز مشکلات امنیتی در صدر مشکلات کشور وجود دارد، گمان می رفت که دولت بتواند اعتماد مردم را جلب نموده و زمینه تسهیل امکانات را برای مردم فراهم آورد، اما چنین نشد و دولت ما به فاسد ترین دولت دنیا مبدل شد، چنین دولتی چگونه می تواند شرایط زندگی مردمش را بهبود ببخشد؟

بیکاری فقر اقتصادی هنوز در جامعه ما بیداد می کند و شهروندان کشور با مشکلات فراوان نبود کار و فقر فزاینده دست و پنجه نرم می کند، در چنین حالتی خانواده ها چگونه احساس شادی و نشاط نمایند.

امروز سفره بیشتر هموطنان ما خالی از نان است، وقتی سفره خالی باشد چگونه خانواده احساس نشاط کند و برای چه؟

نشاط باعث رشد جامعه می شود و روحیه شاد و جسم شاد می تواند توانایی ها انسان را بیدار نموده و موجب حرکت او شود، وقتی جامعه بیمار است توان حرکت را ندارد و چنین است که ما بجای اینکه هر روزمان بهتر از دیروزمان باشد درست برعکس است.

جامعه رنج دیده ما هنوز برایش شرایط نشاط فراهم نشده است و مقصر اصلی دولت است، دولتی که بجای توجه به خواسته های مردم و بهبود شرایط زندگی برای آنها در خدمت عده ای اندک قرار گرفت که مردم را بدوشند، عده ای اندک از وضعیت فعلی کشور سود برده اند و از مال ملت رنج دیده و شادی ندیده افغانستان برای خود سرمایه های کلانی جمع آوری نمودند و دولت هم به نحوی با آنها همسو عمل کرده است، وقتی دولت نتواند جلوی سود جویان و مفسدان را بگیرد و یا اینکه عده ای به نام دولت و وابسته نشان دادن خود به قدرت دولتی به ثروت های هنگفت دست پیدا نموده این دولت همسو با مفسدان عمل کرده است و بر ضد خواسته های ملت. سطح شادی در میان مردم ما به شدت پایین است و با توجه به عملکرد دولت که باید زمینه رفاه و آسایش روحی و جسمی مردم را مهیا نماید به نظر می رسد این وضعیت همچنان ادامه داشته باشد و در این زودیها خبری از بهبود شرایط نیز نخواهد بود.

 

دیدگاه شما