صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

با استقامت در افغانستان پیروز میشویم

-

با استقامت در افغانستان پیروز میشویم

ریچارد شیریف، معاون فرمانده کل نیروهای ناتو در اروپا / برگردان: عبدالاحد بهرامی

هنگامی که لرد پدی اشداون، (رهبر پیشین حزب لیبرال دموکرات بریتانیا و فرستاده ارشد سازمان ملل در صربستان) می گوید غرب در افغانستان جنگ را باخته است، چنین اظهاراتی طبعا در جهان شنونده دارد. بدون شک در جایگاه لرد اشداون به عنوان یک کارشناس ارشد در امور بین المللی تردیدی وجود ندارد.

با این حال، من به عنوان کسی که از نزدیک با جنگ در افغانستان سر و کار دارم و درگیر هستم، از وضعیت موجود در این کشور، یک چشم انداز کمتر بدبینانه ای ارائه می دهم. اشتباهاتی که در جریان ماموریت جامعه بین المللی در افغانستان روی داده، موضوعی است که باید به مورخان و دیگران واگذار کرد، اما پس از نشست لیسبون در سال 2010، پنجاه کشور عضو نیروهای بین المللی کمک به امنیت (آیساف) تحت رهبری ناتو، راهبرد جمعی را در این جنگ دنبال کرده اند که آنرا نمی توان هرج و مرج، آشفتگی و اختلاف توصیف کرد.

این استراتژی روشن است و به صورت مشخص اهداف آن تعیین شده است: آموزش، کمک و مشاوره دهی به نیروهای امنیتی افغان به طوری که آنها این آمادگی را کسب کنند تا مسئولیت کامل تامین امنیت کشورشان را در پایان سال 2014 بر عهده گیرند. من به عنوان معاون دریاسالار جیمز استاوریدیس، فرمانده عمومی نیروهای ناتو در اروپا، بعضی از مشکلات و چالش های جدی را که با آنها مواجه هستیم، اذعان می کنم که از جمله می توان به چالش شوم و فراگیر حملات داخلی یا "حملات سبز علیه آبی" اشاره کرد.

اما، این چالش ها با آنکه که جدی و تهدید کننده هستند، اما فقط بخشی از ماجرا است. شکی نیست که در افغانستان شورشیان در حال تضعیف شدن و امنیت در حال بهبود است. طالبان بصورت سیستماتیک در حال رانده شدن از مناطق پرجمعیت اند و این به غیرنظامیان افغان فرصت می دهند تا اقتصاد محلی را تقویت کنند و در بسیاری موارد امنیت مناطق شان را خود تامین کنند.

حمایت از مردم یک وظیفه مهم نظامی برای نیروهای خارجی و داخلی است. بررسی اخیر بنیاد آسیا که در اوایل این ماه در کابل منتشر شد، نشان می دهد که مردم احساس می کنند به طور فزاینده ای امنیت شان تامین می شود و از امنیت برخوردارند. در هشتمین نظرسنجی سالانه این سازمان از شهروندان افغانستان در تمام 34 ولایت کشور، بیش از نیمی از افغان ها می گویند افغانستان در مسیر درست در حال حرکت است و آنها که بیشتر خوشبین هستند، عمده ترین دلیل خود را بهبود امنیت گفته اند.

البته، هنوز هم جنگ های سختی در بعضی مناطق افغانستان در جریان است از جمله در منطقه مانند نهر سراج، منطقه ای با 0.6 درصد از جمعیت افغانستان را در خود جای داده اما 13 درصد از حملات دشمن در این ولسوالی روی می دهد. اما حتی این رقم نشان دهنده کاهش بزرگ از 41 درصد در دو سال گذشته تا سپتمبر سال جاری است. در ولسوالی نادعلی منطقه، منطقه ای که دو سال پیش نیروهای بریتانیایی در آنجا متحمل قابل توجهی می شدند، اکنون تقریبا هیچ خشونتی دیگر وجود دارد و مردم محلی فعالانه تلاش می کنند تا طالبان را نگذارند به این ولسوالی برگردند.

همچنانه نباید افزایش اعتماد به نفس و توانایی نیروهای امنیتی افغانستان را نادیده گرفت. قبل از اینکه بتوانیم مسئولیت کامل امنیت را به نیروهای امنیتی افغان واگذار کنیم، کارهای زیادی وجود دارد که باید برای پیشرفت مورد نیاز به ویژه در بخش های پشتیبانی هوایی، توپخانه، لجستیک و پشتیبانی صحی انجام شود. اما واقعیت خوش بین کننده این است که ما شاهد برنامه ریزی و اجرای عملیات توسط قطعه های نیروهای افغان هستیم و هنوز هم حدود دو سال دیگر فرصت وجود دارد تا نیروهای افغان به اندازه کافی توانایی و مهارت کسب کنند و خود مسئولیت امنیت کشور را به طور کامل بر عهده گیرند.

اگر کسی در مورد اینکه آیا افغان ها واقعا می توانند این مسئولیت های سنگین را بر عهده گیرند، تردید داشته باشد، فقط کافی است که به گذشته نگاهی اندازد و دو سال گذشته را مرور کند که نیروهای افغان در این مدت به کجا رسیده اند. بعد از این نیز، این نیروها می توانند و باید به اهداف که در پیش دارند، برسند.

از منظر ناتو، منابعی که پنجاه کشور عضو نیروهای آیساف در افغانستان متعهد شده اند، قابل توجه است و انسجام نیروهای ائتلاف تحت رهبری ناتو بصورت چشمگیری حفظ شده است. بله، تعدادی از کشورهای غربی، نیروهای رزمی خود را بیرون کشیده اند، اما این اشتباه بزرگی است که لرد پدی اشداون می گوید: "... به نظر می رسد متحدان ناتو با اقداماتی که در پیش گرفته اند، هماهنگی و انسجام را دیگر یک واژه نامطلوب و ناخوشایند می پندارند. بسیاری از آنها برای خروج با بی پروایی تعجیل به خرج می دهند."

همانطور که وظیفه خاص من این است که با مقامات نظامی و وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو گفتگو کنم، من فکر می کنم که اصل "در داخل در کنار هم، و در بیرون در کنار هم" نمی تواند قوی تر و بهتر از شرایط فعلی باشد.
در همین حال برنامه ها برای انتقال نقش ناتو به ماموریت جدید و متفاوت آموزش، برنامه ریزی، کمک و مشاوره به نیروهای امنیتی افغان پس از سال 2014، بر اساس تصمیم هایی که در اجلاس سران شیکاگو در 2010 تصمیم گرفته شده است به سرعت رو به جلو است. اخیرا در کنفرانسی برای تعیین سطح نیروهای مورد نیاز برای ماموریت افغانستان، بسیاری از اعضای ائتلاف، به حمایت خود از این ماموریت پس از سال 2014 متعهد شدند. ما مصمم هستیم تا اطمینان حاصل کنیم که انتقال موفقیت آمیز مسوولیت های امنیتی به نیروهای افغان دیگر تبدیل به یک شکست نشود و قربانی هایی که سربازان مان در افغانستان داده اند به هدر نرود.

بنابراین پیام ساده است. در حال حاضر زمان آن نیست که ترس و وحشت را اشاعه دهیم و ماموریت خود را نیمه رها کنیم و راه خروج را در پیش گیریم. فرماندهان ناتو درباره وظایفی که با آن روبرو هستند، موضع و دیدگاه روشن دارند و این نظریه لرد اشداون که می گوید "شفاف و روشن است که ما در افغانستان جنگ را باخته ایم" به هیچ وجه از حقیقت عینی برخوردار نیست.

ما واقعا می توانیم به پیشرفت هایی پایداری که در افغانستان داریم، افتخار کنیم. ماموریت نظامی ما به افغانستان این فرصت را می دهد تا چالش های سیاسی و امنیتی را که با آنها مواجه است حل و فصل کند. در این حال، برای رسیدن به هدف ما باید همچنان متعهد باشیم، البته در نقش های مختلف. در یک جهانی که در آن امنیت، بستگی به ایجاد ثبات در جاهای ذاتا بی ثبات دارد، ما نمی توانیم هزینه سنگین پشت کردن به افغانستان را متقبل شویم، طوری که جامعه بین المللی در دهه 1990 این اشتباه را مرتکب شدند و با پیامد های ناگوار آن در یازدهم سپتمبر سال 2001 در امریکا مواجه شدند.

دیدگاه شما