سرانجام تب و تاب انتخاباتی در امریکا فرو نشست و اوباما بار دیگر به کاخ سفید رفت تا رهبری امریکا و بل جهان را بر عهده گیرد. در سطح جهان،بسیاری از رهبران کشورها از اروپا تا خاورمیانه و از افغانستان تا روسیه و چین پیروزی باراک اوباما را تبریک گفتند. در جریان انتخابات امریکا،همه مردم جهان و رسانه ها و حتی به دقت روند انتخابات امریکا را زیر نظر داشتند و با اشتیاق دنبال می کردند.

ماندن باراک اوباما در کاخ سفید، اگر نه برای همه، دستکم برای اغلب مردمان کشورهای دیگر یک رویداد خوشایند بود. حتی بسیاری از دولت ها در پایتخت های کشورهای دیگر، از اینکه باراک اوباما در انتخابات پیروز شد، نفس راحتی کشیدند. اما اسرائیل در این میان یک استثنا بود. مسلم است که این کشور با وجود تبریک گفتن به باراک اوباما، مایل بود تا رامنی از حزب جمهوری خواه به کاخ سفید بیاید.اما در داخل ایالات متحده امریکا پیروزی دراماتیک باراک اوباما به معنای آن نیست که ملت امریکا که بر محور ارزش های متضاد جمهوری خواهان و دموکرات ها به دو بخش تقسیم شده، در نهایت در روز انتخابات گردهم آمدند.

این انتخابات، از جمله یکی از نادرترین انتخاب تاریخ امریکا که جامعه امریکا را به دو بخش تقسیم کرده بود. شکاف های اجتماعی از زاویه های گوناگون خود را نمایان ساخت. بر اساس گزارش ها، در این انتخابات، مردان سفیدپوست عمدتا به رامنی رای دادند و غیر سفیدپوستان شامل سیاه پوستان، لاتین تبارها و دیگر اقلیت ها بصورت گسترده ای به باراک اوباما رای دادند. همچنین طبقه مرفه و پولدارها به میت رامنی رای دادند در حالی که طبقات فقیر و آسیب پذیر جامعه از باراک اوباما حمایت کردند. علاوه بر اینها، آنهایی که با ازدواج همجنسگرایان، سقط جنین مخالف بودند و از اخراج اجباری مهاجران غیرقانونی حمایت می کردند، بیشتر به میت رامنی رای دادند.

همچنان، در این انتخابات امریکا، خطوط مشخص و متمایزی میان رای دهندگان بر اساس جنسیت، سن، نژاد و مذهب قابل مشاهده بود. آنهایی که خواهان تمایلات با برتری نژاد سفید اند و در مناطق غیر شهری سکونت دارند و معمولا زراعت پیشه اند از جمهوری خواهان و میت رامنی حمایت کردند.

این واقعیت ها نشان می دهد که جامعه امریکا در جریان دهه های اخیر عمیقا متحول شده و چنین طیف های محافظه کار دیگر در ایالات متحده از اکثریت برخوردار نیست. با توجه به اینکه مهاجرت بصورت روزافزونی جامعه امریکا را متحول ساخته است، جمهوری خواهان ناگذیر خواهند یکی از دو راه را برگزینند: یا ریسک قرار گرفتن در اقلیت را متحمل شوند و یا هم با واقعیت های جدید جامعه امریکا خود را سازگار سازند. اکنون اقلیت ها دیگر به عنوان جمعیت های حاشیه ای مطرح نیستند بلکه آنها وزن بالقوه ای در شکل دادن نتایج رقابت های انتخاباتی و به قدرت رساندن احزاب در واشنگتن دارند. همچنین جامعه سفیدپوست امریکا همگی لزوما محافظه کار نخواهند بود، چه آنکه اکنون جمعیت لیبرال در ایالت های مختلف بصورت چشمگیری افزایش یافته است.
از سوی دیگر، زنان اغلب به سیاست های دموکرات ها و روش زندگی لیبرال گرایش دارند و این برای همیشه مزیت بزرگی برای دموکرات ها خواهد بود. انتخاب مجدد باراک اوباما، حمایت قوی از سیاست های اقتصادی دولت باراک اوباما بود که در جریان چهار سال گذشته بر رشد اشتغال، اصلاح نظام درمانی و مراقبت های بهداشتی، افزایش مالیات ها و کاهش متوازن کسری بودجه و همچنان سیاست های میانه روانه رییس جمهور اوباما در مورد مسائلی حساسی چون مهاجرت، سقط جنین و ازدواج همجنس گرایان بود.

پیروزی باراک اوباما بر میت رامنی بصورت گسترده ای بر ایالات های حساسی متکی بود که دولت اوباما در جریان چهار سال گذشته موفق شده بود تا با کمک های مالی از سوی دولت، صنعت موترسازی را از بحران نجات دهد و در مسیر رشد قرار داد؛ سیاستی که از سوی میت رامنی مورد مخالفت قرار گرفته بود. در سطح وسیع تر، رای دهندگان امریکایی در بسیاری از ایالت ها، استدلال اوباما را مبنی بر اینکه دولت نقش مهمی در ایجاد مشاغل بخش خصوصی و تقویت اقتصاد دارد، با رای خود تایید کردند. آنها موضع میت رامنی را مبنی بر اینکه واشنگتن به سادگی از دخالت در بازار خودداری کند و اجازه دهد بازار آزاد کار خود را بکند، رد کردند.

اکنون، در حالی که هواداران دموکرات ها پیروزی شان را جشن می گیرند، جمهوری خواهان در حال بازبینی علل و ریشه های شکست حزب خود هستند. جمهوری خواهان ناگذیرند از واقعیت ها و شرایط جدید جامعه امریکا درس و همچنین استراتژی را که میت در جریان مبارزات انتخاباتی خود دنبال کرد، درس بگیرند. جمهوری خواهان در آخرین تلاش مذبوحانه خود با تاکید میزان بیکاری در صدد جذب آرای ایالت های چون پنسیلوانیا بودند و این شکستی فاحش را برای آنها رقم زد. از قضا، رای دهندگانی که بیکاری را یک مسئله بزرگ و جدی می پنداشتند، به صورت گسترده ای برای آقای اوباما رای دادند.

یکی از دلایل شکست عمده میت رامنی، اتخاذ سیاست های سختگیرانه درباره مهاجرت بود که پیامدهای سنگین و ناگواری برای وی به دنبال داشت. در نتیجه این سیاست سختگیرانه از سوی میت رامنی، لاتین تبارهای امریکا تقریبا به صورت متفق به اوباما رای دادند که با توجه به جمعیت قابل این جامعه اقلیت امریکا، وزن سنگینی در کفه انتخاباتی اوباما بود.

میت رامنی در جریان مبارزات انتخاباتی خود بارها بر سیاست های سختگیرانه ضدمهاجرات پافشاری و از اخراج اجباری مهاجران غیرقانونی حمایت کرده بود. جمهوری خواهان در حالی این اشتباه تاریخی را مرتکب شدند که حدود یک سوم امریکایی ها از اخراج مهاجران غیرقانونی حمایت می کنند و دو سوم دیگر خواستار اسکان قانونی آنها هستند. رویکرد جمهوری خواهان در این رابطه اگر مورد اصلاح و بازبینی قرار نگیرد، در آینده نیز هزینه سنگینی برای این حزب خواهد داشت.

سیاست های میت رامنی بر رویکرد مطلق و انعطاف ناپذیر ملامت کردن باراک اوباما درباره هر موضوعی، در حالی که خود نیز راهکارهای مشخصی برای بهبود اقتصادی، کاهش مالیات و افزایش اشتغال نداشت، به سادگی فاقد کارایی بود. هنوز هم بسیاری از رای دهندگان امریکایی، دولت اوباما نه بلکه دولت جورج بوش رییس جمهور سابق امریکا را در بحران اقتصادی آن کشور مقصر می دانند. آنهایی که عمدتا درباره میزان بیکاری نگرانی داشتند و معتقدند که این موضوع جدی ترین مشکل امریکاست، به اوباما رای دادند و فقط آنهایی بصورت همه جانبه از رامنی حمایت کردند که از کاهش مالیات حمایت می کنند.هم در داخل امریکا و در خارج از این کشور، اکنون راه دشوار برای اوباما آغاز شده است.

اما اوباما با این چالش ها از قبل آشناست و بدون تردید در جریان سال های آینده با آنها روبرو خواهد بود. در سطح جهانی، چالش های چون روابط با رقبای استراتژیک، تحولات خاورمیانه، صلح اسرائیل-فلسطین، بحران های افغانستان، پاکستان، سوریه و برنامه اتمی ایران همچنان به عنوان چالش عمده خواهند بود. در سطح داخلی وی ناگذیر خواهد بود تا دور دیگری از مبارزه و جدل با جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان آن کشور را پی بگیرد.