اخیرا بار دیگر حملات سازماندهی شده طالبان بر نیروهای داخلی و بین المللی افزایش یافته است و طالبان سعی دارند با تداوم حملات بر این نیروها برهمگان بقبولانند که اهل مصالحه و تفاهم با دولت کنونی نیستند و به کمتر از تغییرکامل نظام سیاسی فعلی هم قانع نیستند. روز گذشته مقام های محلی در ولایت هرات در غرب کشور تایید کردند که در نتیجه حملات طالبان تلفات "سنگین" به پولیس وارد شده است.

محی الدین نوری سخنگوی والی هرات گفت: "در نتیجه حمله طالبان بالای موترهای نظامیان دولتی، حداقل هفت سرباز پولیس ملی کشته و شماری نیز ناپدید شدند." طالبان در اقدام عجیب و خلاف تمام اصول انسانی و اسلامی شام روز دوشنبه چهارموتر یک موسسه امدادی را سرقت و به یک دره از مربوطات ولسوالی اوبه انتقال میدهند و هنگامی که نظامیان پولیس و اردوی ملی عملیات نجات و ردیابی را آغاز می کنند آنانرا به قتل می رسانند.

این گونه حملات مرگبار علیه نیروهای امنیتی افغان نشان می دهد که طالبان همچنان مصمم به ادامه کشتار و فاجعه آفرینی در کشور اند و برخلاف آنچه که انتظار می رفت با نزدیک شدن به زمان خروج سربازان خارجی از کشور حملات آنان کاهش یابد این گروه سعی دارند اوضاع را بیش از گذشته متشنج تر سازند. براین اساس حضور سربازان خارجی بهانه ی بیش برای خشونت آفرینی نبوده و نیست.

این درحالیست که که روز گذشته کاروان موتر های نظامیان ائتلاف در قریه بسرام از مربوطات شهر مهترلام مرکز لغمان، مورد حملات راکتی طالبان قرار گرفت و این نشان می دهد که طالبان در نقاط مختلف کشور در صدد برهم زدن ثبات و امنیت کشور در آستانه سال 2014 اند.

اما اکنون پرسش مهم و اساسی این است که براستی پشت پرده تداوم و افزایش حملات مخالفان مسلح چیست؟ آیا این گروه ها امیدوارند بتوانند درپس از سال 2014 ماهی مقصود خود را از فضای نا امن و متشنج کشور صید نمایند؟ آیا هم پیمانان نظامی و امنیتی افغانستان اجازه خواهند داد گروه های تروریستی یکبار دیگر در افغانستان قدرت بگیرند و امنیت جهانی را بار دیگر به خطر اندازند؟

ممکن است برخی چنین پندارند که امریکا و موتلفین آن از جنگ خسته شده اند و بیش از این توان تحمل تلفات جانی و خسارات مالی این جنگ را ندارند. بنا بر این آن ها غیر از خروج از افغانستان راهی ندارند. به این ترتیب باتوجه به مشکلات اقتصادی غرب آمریکا قادر نخواهد بود سالانه چهار میلیارد دالر به حکومت کابل کمک کنند. این یعنی اینکه آمریکا و هم پیمانان دیگرش با خروج از افغانستان شرایط دهۀ نود میلادی را مجددا بر افغانستان حاکم خواهند ساخت وبه این ترتیب راه جنگ داخلی را هموار ساخته ایران، پاکستان، هند و روسیه را در این جنگ شامل خواهند نمود.

اما به نظر می رسد شواهد و قرائن موجود درافغانستان خلاف این را نشان می دهد آنچه که مهم است این است که قدرت های منطقه ای هر گز حاضر نیستند اجازه دهند افغانستان بار دیگر به کام تروریسم سقوط نمایند و این گروه ها بار دیگر از افغانستان برای خود پناهگاه امن بسازند. این مسئله همواره از جانب مقامات غربی و مقامات کشورهای منطقه مورد تاکید قرار گرفته است.

آنچه که برای افغانستان اهمیت دارد این است که هند به عنوان قدرت مهم منطقه ای از بازگشت تروریزم به منطقه حقیقتا نگران است و این کشور هرگز اجازه نخواهد داد گروه های تروریستی یک بار دیگر در منطقه قدرت بگیرد. عملکرد دولت هند در یک دهه گذشته و حمایت های گسترده هند از افغانستان گواه روشن بر این مدعا است.

از جانبی روس ها نیز بدلیل منافع گسترده ی که در آسیای مرکزی دارد اجازه نمی دهند این منافع استراتیژیک شان را تروریست ها با خطر مواجه سازد. خبرگزاری چین در تاریخ بیست اکتوبر 2012 میلادی به نقل از معاون نخست وزیر روسیه در ملاقات با هیات نمایندگی ناتو در مسکو نوشت ثبات و ناامنی در افغانستان با ثبات مناطق جنوب روسیه ارتباط مستقیم دارد به همین دلیل روس ها از ناتو خواسته تا ماموریت حفظ صلحش را در افغانستان تداوم بخشیده و در خروج قوای نظامی اش از افغانستان شتاب زده عمل نکند. معاون نخست وزیر روسیه گفته است کشورش مایل است با ارائه خدمات حمل و نقل میان مرزی، همکاری های خود با ناتو را در مورد افغانستان ادامه دهد.

البته چندی پیش نیز مقامات روسی اعلام کرده بودند پس از خروج قوای ناتو از افغانستان برای حفظ منافع حیاتی اش در آسیای مرکزی و قفقاز طرح امنیتی اروسیایی را عملی خواهد کرد که طی آن سعی خواهد شد یک ائتلاف قوی منطقه ای علیه تروریزم با حضور پاکستان وا فغانستان بوجود بیاید. در اجلاس اخیری که در ولایت هرات با حضور نمایندگان کشورهای مختلف برگذار گردید مقامات رسمی ایران اعلام کردند بدلیل نگرانی های جدی که از بازگشت احتمالی تروریستان دارند آنان حاضر اند روی مسائل افغانستان با ایالات متحده آمریکا وارد مذاکرات مستقیم گردند.

این درحالیست که چین و سایر همسایگان شمالی افغانستان نیز از افراط گرایی و تروریزم به شدت آسیب دیده اند و این کشورها همانگونه که عملکرد یک دهه گذشته آنان نشان داده است به هیچ عنوان نمی پذیرند افراط گرایان و تروریست ها بار دیگر در منطقه قدرت بگیرند.

در خصوص پاکستان باید گفت اخیرا تلاشها برای حل ریشه ی اختلافات افغانستان و پاکستان اوج گرفته است و در همین راستا مارگ گروسمن، نماینده‌ی ویژه‌ی رییس‌جمهور امریکا برای افغانستان و پاکستان، گفته است که امریکا خط مرزی دیورند را به‌عنوان مرز بین‌المللی میان افغانستان و پاکستان به‌رسمیت می‌شناسد. این اولین‌بار ظرف ده‌سال گذشته است که یک دیپلومات امریکایی در مورد خط دیورند اظهار نظر می‌کند.

پیش از این بارنت روبین در زمان حکومت بوش، مقاله‌ای نوشت و به‌صراحت از دولت امریکا خواست که کابل را وادار به پذیرش رسمی خط دیورند به‌عنوان مرز بین‌المللی کند. بارنت روبین، در مقاله‌اش که بخش‌هایی از آن در شماری از رسانه‌های چاپی داخلی نیز منتشر شد، پرسیده است که وقتی پاکستان را د رمبارزه جدی با افراط گرایی و تروریزم تحت فشار می گذاریم، در مقابل برایش چه می‌دهیم؟

آقای روبین در ادامه پرسیده بود که وقتی از پاکستان خواسته می‌شود، برنامه‌های اتومی‌اش را توسعه ندهد، در مقابل برایش چه داده می‌شود؟ بارنت روبین در ادامه‌ی مقاله‌اش آورده است لازم است برای پایان دادن به چالش های منطقه ای و حل ریشه ی مشکلات مطنقه، افغانستان و هند برای پاکستان تضمین‌های امنیتی بدهند.

این یک واقعیتی است که پاکستان بویژه مردم این کشور اگر بیش از افغان ها از تروریزم وافراطیت آسیب ندیده باشند کمتر هم آسیب ندیده اند. این یعنی اینکه هردو کشورباید سعی کنند با حل ریشه ی مشکلات و اختلافات خود برای همیشه بر قربانی شدن در کام افراطیت و ترویزم نقطه پایان بگذارند. زیرا بدیهی است که افراط گرایان از این وضع بر علیه منافع دو کشور استفاده کرده و سعی می کنند فرصت های طلایی توسعه و ثبات در منطقه را از کشورها و دولت ها بگیرند. پس بایسته است بیش از این فرصت ها را از دست ندهیم و برای مبارزه با خشونت گرایان و تروریزم مصمم تر از گذشته وارد عمل شویم.

در مجموع می توان گفت شواهد و قرائن کافی وجود دارد که افق آینده افغانستان و منطقه را روشن نشان میدهد مشروط به آنکه دولت ها و ملت های منطقه نیز سعی کنند برای همیشه از شر تروریزم و افراط گرایی خود را خلاص نمایند.