چندی قبل در گزارش‌ها آمده بود که اداره نظارت بر امور بازسازی افغانستان اعلام داشته است که عدم اجرای پروژه‌های بازسازی، منجر به نتیجه معکوس ماموریت امریکا در افغانستان خواهد شد. بر اساس این گزارش بسیاری از پروژه‌های بازسازی در افغانستان تا پایان سال ۲۰۱۴ تکمیل نخواهد شد.

به نقل ازیک مقام ارشد اداره یاد شده گفته می‌شود اگر این برنامه‌ها به پایه اکمال نرسند و یا ادامه پیدا نکنند، ماموریت چند ساله امریکا در افغانستان با شکست مواجه گردیده و نتیجه معکوس خواهد داشت. ناامنی، برآوردهای غیردقیق و انتقال کند بودجه عوامل ظاهری شمرده می شوند که باعث گردیده تا از هر هفت پروژه بزرگ، اجرای پنج تای آن با تاخیر پانزده ماهه روبرو گردد. نگرانی عمده دراین است که اگر اهداف تعیین شده به انجام نرسند، هم دولت افغانستان و هم دولت آمریکا حمایت مردم خود را از دست خواهند داد.

گزارش یادشده فقط بخشی از نگرانی هایی است که همواره از سوی آگاهان امور و مردم افغانستان درباره حیف ومیل کمک های بین المللی و بی نتیجه ماندن حمایت های یادشده و پروژه های مربوط به آن است. بطور مثال در این مورد این روزها گزارش دیگری نیز نشریافته است که بخوبی مصداق بی نتیجه ماندن و حیف میل کمک های بین المللی را برملا می‌سازد.

طبق این گزارش فساد و بدرفتاری در شفاخانه نظامی سردار محمد داوود در کابل، انتقاد شدید نمایندگان کانگرس امریکا را برانگیخته است. گفته می‌شود این شفاخانه با حمایت مالی ایالات متحده امریکا فعال گردیده است. در اثر این بدرفتاری ها و فساد موجود بعضی از بیماران از گرسنگی جان خود را از دست میدهند. ایالات متحده امریکا در سال 2010 متوجه گردیده است که سربازان افغان در یک شفاخانه نظامی از گرسنگی جان خود را از دست میدهند و هیچ کاری برای کمک و نجات آن‌ها صورت نمیگیرد.

این موضوع سبب گردیده است که کاسه صبر کانگرس امریکا از فساد در حکومت افغانستان لبریز شود. در این گزارش از اشخاصی حکایت شده که پاهای شان قطع شده بوده و در تخت خود قضای حاجت می کرده اند. هم‌چنین صحنه های گزارش گردیده مبنی براینکه محفظه های کسیه های حاوی خون بیماران بستری شده بازمانده، کرم هایی که از زخم‌های عفونی بیماران تغذیه می‌کردند.

براساس گزارش روزنامه وال استریت ژورنال، که دراین مورد اختصاص یافته است داکتران و پرستاران این شفاخانه همیشه در برابر دادن غذا به بیماران و انجام کارهای عادی روزمره که جزوظایف شان محسوب می گردد، درخواست رشوه می نمودند. لینچ، یکی از اعضای کانگرس ایالات متحده امریکا برای توصیف پیامدهای فساد و رشوه خواری به‌صراحت بیان داشته است : من پس از سفرهای بسیار واقعا فکر می کنم که فساد نسبت به طالبان خطر بزرگتری برای افغانستان است. من فکر می کنم که مردم این کشور به دلیل میزان فساد در حکومت آن قدر ناامید و دلزده شده اند که طالبان در نظر شان خوب جلوه می کند .

در مورد استفاده درست از کمک های بین المللی توسط دولت وسازمان های غیردولتی داخلی وخارجی نهاد دیده بان شفافیت افغانستان می گوید عدم شفافیت در زمینه چگونگی مصرف کمک های بین المللی در افغانستان بر روند بازسازی در این کشور تاثیر منفی برجای گذاشته است. طی چند سال گذشته صدها نهاد و موسسات بین المللی در افغانستان فعال گردیده اند تا با جذب کمک های بین المللی در افغانستان، آن را به مصرف برسانند.

طی چند سال گذشته بیش از هشتاد درصد کمک های جامعه جهانی از طریق نهادها و موسسات خارجی فعال در کشور به مصرف رسیده است و دولت افغانستان مدعی است که از مجموعه این کمک ها کمتر از بیست درصد کمک های جامعه جهانی را مستقیما در یافت داشته است. دولت افغانستان و برخی نهادهای معتبر بین المللی برای جلوگیری از فساد و حیف ومیل شدن کمک های بین المللی بارها از جامعه جهانی خواسته اند که کمک های شان را مستقیما به دولت افغانستان ارائه نمایند.

این در حالی است که همین انتقاد ها متوجه عملکرد و به مصرف رساندن بودجه های حکومتی و حمایت های مالی جامعه بین المللی از سوی حکومت نیز می باشد. از هنگامی که بارک اوباما بقدرت رسیده است، نگرانی و تشویش از فساد اداری در کشور و معلوم نبودن چگونگی مصرف کمک های، کشورهای حمایت کننده در طی چندین سال گذشته بحث های بسیاری را در کشور برانگیخت.

بگونه ای که چندین بار میان رئیس جمهور کشور و جوبایدن معاون رئیس جمهور امریکا، ریچارد هالبروک نمایندهء خاص بارک اوباما در امور افغانستان و پاکستان و هیلری کلینتن وزیر خارجهء امریکا، جدل های لفظی جدی و تندی بوجود آمد. در حالیکه مقامات خارجی و امریکایی، حکومت را فاسد و بی‌کفایت میدانند، حکومت افغانستان ضمن اینکه به وجود فساد دراداره و کشور اذعان می نمایند، برعلاوه آن مدعی اند که در سر دیگر این فسادهای اداری ومالی، دونرها و خارجی ها قرار دارند .

سوای از اختلاف نظرمیان مقامات کشوری و خارجی و امریکایی درباره چگونگی به مصرف رساندن کمک های بین المللی در طول سال های گذشته برای بازسازی کشور؛ اما آنچه قابل مشاهده می باشد اینست که با نگاه سرسری به سطح زندگی و وضعیت جامعه ، فقر و بیکاری روزافزون وتکان دهنده و نازل بودن میزان و درجه بازسازی در کشور را می‌توان دریافت نمود و دانست که حیف ومیل های تکان دهنده در مورد کمک های بین المللی وجود داشته و دارد. هم‌چنین بخاطر ضعیف بودن سطح توانمندی و مدیریتی وزارتخانه های کشور، همه ساله بسیاری از بودجۀ های انکشافی که از دستبردهایي موجود جان به سلامت برده اند دوباره به مقصد کشورهای ارسال کننده بازگردانده می شوند.

حال که مقامات ایالات متحده امریکا خود اذعان دارند که بسیاری از پروژه های بازسازی در افغانستان پس از سال 2014 ناتمام باقی خواهد ماند و به دلیل وجود فساد همه جانبه در کشور امیدی نیز وجود ندارد که پروژه های یاد شده به پایه اکمال برسند؛ می توان دریافت که طی بیش از یک دهه چگونه مردم ما در رویا و در آرزوی یک افغانستان رشد یافته بسر می برده اند.

به معنای کاملتر در صورتی‌که در آینده نیز وضعیت به مصرف رساندن حمایت های بین المللی بر همین منوال پیش برود و در کار دونرها و ظرفیت ادارهء افغانستان تغییرات جدی و اساسی رونما نگردد، نمیتوان امیدوار بود که وضع کشور بهبود بیابد و تغییرات قابل ملاحظه در وضعیت اقتصادی، و بازسازی کشور و درنهایت در عرصه امنیت نشانه های مثبت ظاهر گردد. بالطبع هم نباید انتظار داشت که مردم احساس رضایت و خوش بختی داشته باشند و یا اینکه مخالفین دست از مخالفت و جنگ بردارند. فروپاشی رویاهای بیش از ده سال برای مردم و کشور ما یک فاجعه تکان دهنده و برای جهان یک شرم بزرگ محسوب می گردد.