تداوم حملات سنگین طالبان بر مواضع نیروهای ارتش و پلیس افغانستان و همینطور کشتار شهروندان عادی این کشور نشان از عزم جدی این گروه به تداوم خشونت آفرینی ها و در نهایت استیلای مجدد بر بخش های از افغانستان دارد. در چنین وضعیتی تقویت نهاد های امنیتی افغانستان باید از اولویت های اصلی این کشور و حامیان بین المللی آن باشد.

طالبان خود را به دروازه های کابل نزدیک کرده و ولایت همجوار کابل یعنی میدان وردک را به شدت ناامن ساخته اند بعد از آنکه دو روز قبل تعداد ازدانشجویان و شهروندان عادی در این ولایت کشته شدند حملات روز گذشته این گروه بر برخی از ولسوالی های این ولایت حاکی از قدرت گرفتن این گروه در دروازه ورودی کابل است.

روز گذشته شورشیان مسلح در مربوطات ولایت میدان وردک، بالای نیروهای امنیتی در این ولایت، حمله کردند. به گفته مقامات، شورشیان در قریه اسماعیل خیل ولسوالی جلریز میدان وردک، زمانی بر نیروهای امنیتی حمله کردند که این نیروها، برای گرفتاری چند قوماندان طالب، به منطقه رفته بودند.

طبق گذارشها شورشیان، از داخل باغ و خانه های مسکونی، با انواع سلاح، بالای نیروهای امنیتی آتش می کنند. گفته می شود ولسوالی جلریز از مناطق ناامن ولایت میدان وردک است که شورشیان در مناطقی از آن، حضور گسترده ای دارند. این درحالیست که دامنه نا امنی ها فقط به ولایات مجاور کابل منتهی نمی شود و در همین روز مقام های امنیتی در ولایت هرات از کشته و زخمی شدن 4 تن از مربیان و مشاوران خارجی در این ولایت خبردادند.

نا امن شدن ولایات همجوار کابل به روشنی نشان میدهد که اگر نیروهای امنیتی افغانستان به اندازه کافی تقویت و تجهیز نشوند این نا امنی ها می تواند در داخل ولایت کابل نیز گسترش یابد. اما عجیب تر از همه این است که مقامات ناتو قبلا اعلام کرده بودند تجهیزات شانرا از افغانستان خارج کرده و در اختیار برخی از کشورهای منطقه در آسیای مرکزی قرار می دهند.

به همین دلیل شماری از نمایندگان پارلمان افغانستان از نیروهای خارجی به رهبری ناتو خواسته اند، که بعد از خروج از این کشور، تجهیزات و تاسیسات نظامی خود را به نیروهای افغان واگذار کنند. این نمایندگان می‌گویند، به جز از آمریکا و بریتانیا، بقیه اعضای ناتو که در افغانستان ماموریت های نظامی داشته اند، تصمیم ندارند تجهیزات خود را به وزارت دفاع افغانستان واگذار کنند. به گفته نمایندگان معترض این کشورها می خواهند تجهیزات و تاسیسات خود را قبل از خروج نهایی در سال ۲۰۱۴، تخریب کنند. برخی از نمایندگان می‌گویند: "در ولایت کاپیسا ناتو این روند را آغاز کرده است."

در صورتی که با خارج شدن سربازان خارجی از افغانستان همه تاسیساتی که این کشور داشته، به شکل سالم و فعلی اش تسلیم دولت افغانستان نشوند این نیروها در برابر حملات ترویستی اسیب پذیر خواهند شد. این در حالیست که نیروهای نظامی افغانستان در حال شکل‌گیری و نیازمند این تاسیسات و تجهیزات است .

حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان، دو هفته قبل به وزارت های داخله و دفاع گفته بود که مانع تخریب تاسیسات نظامی از سوی خارجی ها شوند و این موضوع را جدی پیگیری کنند. در همین حال ایمل فیضی، سخنگوی رئیس جمهوری افغانستان، نیز می گوید تاسیسات نظامی با پول کمک شده به افغانستان ساخته شده است و تخریب آن در صلاحیت این کشور ها نیست.

افزون بر آن، هیچ کشور خارجی حق تخریب هیچ ساختمانی را در خاک افغانستان ندارد وی همچنین گفته است افغانستان از اعضای ناتو خواسته در قالب کمک های نظامی تجهیزات خود را به دولت افغانستان واگذار کنند. به گفته سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان ، این درخواست شامل همه کشورهایی می شود که ماموریت نظامی در افغانستان دارند.

واقعیت این است که آغاز روند انتقال مسئولیت های امنیتی به نیرو های افغان می توانست امیدوار کننده باشد ولی حملات پی هم مخالفان مسلح و گراف بالای کشتار سربازان ارتش و پلیس افغانستان حاکی از عدم توانایی و قابلیت قابل قبول نیروهای امنیتی کشور دربه عهده گرفتن مسئولیت تامین امنیت شهر ها و ولایات کشور است.

همزمان با آغاز این روند، حملات مرگبار مخالفان مسلح نیز نه تنها کاهش نیافته که سیر صعودی را در پیش گرفته است لازم است جامعه جهانی و دولت افغانستان همچنان مخالفان مسلح را به مثابه یک تهدید جدی و نیرومند علیه ثبات و امنیت این کشور بدانند و برای تقویت و تجهیز هر چه بیشتر نیروهای مسلح افغانستان بیش از پیش تلاش نمایند.

تداوم حملات مخالفان مسلح و کشتار مردم توسط این گروه ها پیام روشن اش برای دولت افغانستان و جامعه جهانی طولانی تر ساختن جنگ و تضعیف نهاد های مسلح و امنیتی افغانستان در دراز مدت بدلیل فرسایشی شدن جنگ در افغانستان است. این گونه رویداد ها در کشور نشان از یک واقعیت تلخ دیگر نیز هست و آن اینکه متاسفانه با وجود فراخوان صلح دولت، مخالفان بجای لبیک گفتن به فراخوان صلح، گفتگو و تفاهم برای پایان جنگ همچنان بر طبل جنگ و خشونت در کشور می کوبند و برای تحمیل خواسته های شان بر مردم و دولت از هر اقدامی فروگذار نمی کنند.

افزایش و تشدید اقدامات مخالفان را می توان از منظر دیگر نیز بررسی کرد و آن اینکه رابطه ی میان این تشدید حملات و قدرت نمایی مخالفان، با امضای موافقت نامه استراتیژیک امنیتی افغانستان و آمریکا وجود داشته باشد. طالبان همواره اعلام کرده اند به هیچ عنوان ایجاد پایگاه های دائمی آمریکا در افغانستان را نمی پذیرند. از این رو در اینکه رابطه ی میان تداوم جنگ و حملات مخالفان مسلح با حضور نیروهای ناتو و ایجاد پایگاه های نظامی در کشور وجود داشته باشد تردیدی نیست.

اما آنچه مسلم است این است که افغانستان با توجه به تشدید حملات مخالفان و عدم استقبال لازم آنان از فراخوان صلح به کمک و همکاری های دوام دار جامعه جهانی برای شکست کامل تروریزم در این کشور نیاز مند است.

بدیهی است که اگر مخالفان مسلح حاضر می شدند که به روند صلح بپیوندند وبا پذیرش قانون اساسی کشور به جنگ و کشتار پایان دهند تا دیگر تهدیدی از ناحیه افغانستان متوجه کشور های جهان نباشد در ان صورت قطعا جامعه جهانی و نیرو های ائتلاف نیز مایل نمی بودند هزینه های کلان نظامی را درافغانستان متحمل شوند.

ولی تا زمانیکه تهدید وجود داشته باشد و نیروهای ارتش و پلیس افغانستان توان لازم برای مهار جنگ و مبارزه با ترور و خشونت در کشور را نداشته باشند قطعا به همکاری نظامی غرب با افغانستان نیاز است. در واقع در این صورت جامعه جهانی برای دفاع از خود و شهروندان کشور های مختلف جهان در برابر ترور و خشونت در افغانستان باید بجنگند.

ولی آسیب جدی که متوجه افغانستان ومردمان این کشور است این است که افغانستان همواره میدان جنگ باقی می ماند و معلوم است که در میدان جنگ چه اتفاق می افتد. در چنین شرائطی آرزوی هر شهروند افغانستان این است که جنگ بزودی پایان یابد و نیروها خارجی به کشور های شان برگردند و مخالفان مسلح نیز بجای تخریب و انفجار درکشور به ساختن آن همت نمایند.

کشورهای عضو ناتو باید درک کنند که دولت افغانستان به کمک جامعه جهانی باید با یک ارتش و پلیس ماهر و نیرومند برای تامین امنیت پایدار و برخورد با جنگ افروزان وارد کاروزار جدی شود زیرا در غیر این صورت پایانی برای جنگ در کار نخواهد بود.

يكي از مسائل بسيار حياتي و مهم اين است كه روند تقویت و تجهیز کامل اردوي ملي بايد تسريع داده شود تا اين نيرو ها به زود ترين فرصت ممكن مسئوليت تامين امنيت در تمامی نقاط كشور و مبارزه با مخالفين مسلح را خود عهده دار شود. زيرا زمانيكه چنين اتفاقي بيافتد يكي از بزرگترين بهانه هاي مخالفان مبني بر حضور نيرو هاي خارجي در نقاط مختلف كشور و عرصه جنگ از بين مي رود ديگر آنان نمي تواند حضور اين نيرو ها را در توجيه اقدامات تخريبي شان عليه دولت و ملت يدك بكشند.