منابع خبری از ولایت تخار گزارش دادند که تعدادی از دختران دانش اموز در یکی از مکاتب ولسوالی رستاق این ولایت از طریق آب آشامیدنی مسموم شده اند؛ بر بنیاد این گزارش ها، حال دانش آموزان مسموم شده قابل نگرانی نیست اما انجام این عمل دهشت افگنانه به گونه ای باعث نگرانی و تشویش خانواده ها، شاگردان و دست اندرکاران معارف در شمال کشور بخصوص ولایت تخار شده است.

این در حالی است که دشمنان معارف طی سالهای گذشته در دیگر نقاط کشور از جمله غزنی، بامیان، کابل و... نیز اقدام به آلوده ساختن آب آشامیدنی مکاتب نمودند که در نهایت منجر به مسموم شدن تعداد زیادی از شاگردان مکاتب در این مناطق شدند و نیز تا حدودی باعث ایجاد رعب و وحشت گشتند. متاسفانه علی رغم اهمیت فوق العاده موضوع و حساسیت آن، نهادهای امنیتی کشور قادر نشدند که عاملان و مسببان این گونه اقدامات را شناسایی و مجازات نمایند تا در آینده جلو تکرار این وقایع گرفته شود.

به همین لحاظ دیده می شود که دامنه این عمل دهشت افگنانه به نقاط وسیع تر کشانیده شده و در حال سرایت به مناطق نسبتا وسیع تر کشور است. البته مسموم ساختن دانش آموزان مکاتب دخترانه تنها چالش جدی و نگران کننده فرا روی معارف و رشد علمی افغانستان نیست بلکه طی یک دهه گذشته معارف افغانستان شاهد چالشها و تهدیدهای بسیار خطرناک و نگران کننده ی مانند سربریدن مدیران مکاتب، معلمین، اختطاف دانش اموزان، تیزاب پاشی به صورت دانش آموزان دختر و نیز تهدیدهای مکرر و گسترده کسانی بوده اند که فرزندانشان در مکاتب مصروف فراگیری علم و دانش بوده اند و یا خود به گونه ای در این عرصه دخیل بوده است.

بسته بودن صدها مکتب به دلیل تهدیدهای امنیتی و محروم شدن نزدیک به یک میلیون طفل از مکاتب بخوبی نشان می دهد که وسعت و دامنه دشمنی با پیشرفت های علمی افغانستان تا به کجاست و دشمن چگونه ریشه های اصلی ثبات، استقلال و آرامش افغانستان را هدف قرار داده اند.

معارف و دشمنان آن بدترین دشمنی با یک ملت این است که زمینه های فراگیری علم و دانش از آنها سلب شود و فرزندان آنها نتوانند به استقلال فکری، فنی و فرهنگی دست پیدا کنند؛ ملتی که در بی سوادی و در جهل باقی بماند،برای همیشه به دیگران وابسته خواهند بود و بذرنفاق و دشمنی به آسانی در میان آنها جوانه زده و رشد خواهد کرد.

به همین دلیل است که دشمنان افغانستان طی دهه های گذشته همواره تلاش کرده است تا با ایجاد و گسترش نا امنی ها از طروق و مجاری مختلف، زمینه های تحصیل و آموزش را از جوانان افغانستانی بگیرد تا بستر جنگ و نا امنی در این کشور فراهم باشد و دشمنان افغانستان بتوانند منافع و مصالح خود را در این کشور تامین نمایند.

پیشترفت و ترقی معارف افغانستان فرصت های را از دشمنان این کشور می گیرد که در ذیل گذرا به دو مورد آن اشاره می شود و با نگاهی به این موارد بخوبی دریافته می شود که چرا این همه خصومت و دشمنی با معارف افغانستان طی سالهای گذشته صورت گرفته و چرا این همه تلاش وجود دارد که فضای ترس و تهدید در عرصه معارف وجود داشته باشد:

1- معارف و وحدت ملی: نفاق، واگرای، دیگر ستیزی و نادیده انگاشتن اقوام و نژادهای مختلف دیگر که ساکن یک سرزمین هستند و زیر چتر یک بیرق زندگی می کنند، ناشی از جهل،نادانی و فقدان علم ودانش است؛ ملتی آگاه، اندیشمند و اهل علم و دانش هیچ گاهی وجود و حقیقت دیگران را نفی نمی کند و تعدد اقوام و ملیت های دیگر را بزرگترین راز پیشترفت، ترقی و رشد خود می داند و این چیزی است که تنها و تنها در سایه علم و تفکر برای یک ملت و مردم ساکن یک سرزمین فراهم می شود.

بدون شک بدخواهان و دشمنان مردم افغانستان که همواره بر ایجاد نفاق، دوری و دشمنی میان مردم افغانستان تلاش کرده اند و از این معبر سود و منافع خویش را بر داشته اند، هزگز چشم دیدن رشد فکری و علمی افغانستانی ها را ندارند و در صدد تخریب و نابودی زیربناهای علمی و فکری آنها هستند.

2- استقلال: در دنیای امروز بدون علم و دانش هیچ ملتی نمی تواند مستقل و خود کفا باشد؛ در واقع توانایی و اقتدار علمی و فکری ملت ها نمایانگر میزان استقلال و حیثیت واقعی آن در جهان است.

ملتی که به قله های بلند علم و دانش دست می یازد، نه تنها نیازهای مادی و معنوی خویش را خود تامین و تولید می کند بلکه در تولید و تامین نیازهای جهانی نیز نقش ارزنده و انکار نا پذیری دارد. در غیر آن صورت، همراه با وارد کردن اجناس و کالاهای مورد نیاز خویش بخصوص با فکر و اندیشه وارداتی، وابستگی خود به دیگران را نیز رقم می زند و حیات و ثبات سیاسی و امنیتی خویش را در معرض تهدید و چالش دایمی قرار می دهد.

افغانستان طی دهه های گذشته این معضل را به خوبی تجربه کرده و هم اکنون نیز شدیدا از وابستگی اقتصادی، فرهنگی و سیاسی امنیتی به دیگران رنج می برد و خود قادر نیست که بدون جلب رضایت همسایگان و کشورهای دور دست به کمترین ثبات و ارامش برسد. در صورت که افغانستان از استقلال فکری و فرهنگی برخوردار شود، مسلما قادر به حرکت به سمت تامین استقلال خویش در عرصه های دیگر نیز خواهد بود؛ و این چیزی است که هرگز دشمنان جهانی و منطقه ما به آن راضی نخواهد شد.

صرف نظر از موارد دیگر؛ با عنایت به همین دو نکته کلیدی، می شود به راحتی درک کرد که چرا دشمنان مردم افغانستان در کنار تلاش برای حذف فزیکی ما، به صورت وسیع معارف را نیز هدف قرار داده و هر روز، برنامه و طرح های جدیدی را پی ریزی می نماید.

مردم و امنیت معارف افغانستان امروز در وضعیت خطرناک و دشواری قرار گرفته است؛ نا به سامانی های روز افزون امنیتی و اقتصادی بخش اعظم مصروفیت نهادهای دولتی را تشکیل می دهد و تقریبا اکثریت قریب به اتفاق ارگان های امنیتی و کشفی، مصروف تامین امنیت فزیکی مردم در جنگ ها و تهدیدهای مسلحانه مخالفان مسلح است.

از این رو، دشمنان افغانستان در تلاش هستند تا از ناکافی بودن نیروهای امنیتی از لحاظ کیفی و کمی حد اکثر استفاده را انجام بدهد و در جاهای که از حمایت های امنیتی کمتری برخوردار است، نفوذ کرده و دست به اعمال خرابکارانه بزند، ایجاد جو رعب ووحشت یکی از این اقدامات است و آنها تلاشهاهستند تا مردم نسبت به وضعیت کنونی و آینده کشور بیمناک و در هراس باشند.

ایجاد ترس و نگرانی نسبت به امنیت شاگردان یکی دیگر از اهداف اصلی دشمنان مردم افغانستان است تا از این طریق بتوانند ضربه های کمر شکنی به رشد و بالندگی علمی افغانستان وارد کنند و اجازه ندهند که زمینه ها وشرایط حاکمیت آنها بر مردم افغانستان از بین برود.

از این رو، لازم است که مردم در مناطق خود در کنار نیروهای محافظتی و امنیتی، دست به کار شوند و عرصه رابر کسانی که امنیت معارف و شاگردان و معلمین مکاتب را هدف قرار داده اند، تنگ کنند و اجازه ندهند تحت هیچ شرایطی، آموختن و اموزاندن تعطیل شود.